wystarczy tylko otworzyć drzwi... Przedmioty w twórczości Tadeusza Kantora - ebook
wystarczy tylko otworzyć drzwi... Przedmioty w twórczości Tadeusza Kantora - ebook
Kantor – scenograf, Kantor – autor przedstawień, performansów, cricotagów i ambalaży domaga się wielorakiego oglądu, Kantor – teatr autorski, w którym od pewnego momentu Kantor wszystko robił osobiście; był jego demiurgiem, sprawcą, kreatorem. „Scenografia”, stanowiące ją przedmioty, nie są dla autorki dziełami plastycznymi, obiektami sztuki, lecz przede wszystkim dekoracją przedstawienia, teatralnymi rekwizytami, mającymi swoją funkcję w spektaklu. Zajmuje się „przedmiotami” Kantora, dzieli je na nieantropomorficzne (to, co istnieje również jako zwykły przedmiot w realności, np. krzesło, parasol) i antropomorficzne (ludzkopodobne kukły, manekiny – specyficzne dla Kantora). Opisuje „działania” Kantora (słynne wydarzenia na Foksal), prowokacje, zaskakujące pomysły (np. „multipart” – rozesłanie dzieł wraz z warunkami użyczenia i późniejsze żądanie ich zwrotu). Ukazuje je w szerokim kontekście kulturowym, pokazuje ich rodowód i pokrewieństwa, dowodząc znajomości literatury przedmiotu (szeroko pojmowanej) i umiejętności wykorzystania źródeł. Dla kantorowskich „rzeczy” szuka pokrewieństw w sztuce światowej i polskiej, w filmie, rodowodów w myśli filozoficznej, estetycznej XX w. Z książki dowiemy się nie tylko, kto inspirował Kantora (Stanisław Wyspiański, Stanisław Ignacy Witkiewicz, E. G. Craig), ale również, kto się twórczo Kantorem inspirował (Bob Wilson, Teatr Ciemna, Tadeusz Słobodzianek), jak jego twórczość została odebrana, zinterpretowana i przetworzona.
Spis treści
Wstęp. Zanim otworzymy drzwi
Złapać przedmiot in flagranti
Przedmioty nieantropomorficzne
Deska
Krzesło
Parasol
Drzwi i szafa
Przedmiot środkowy – ambalaż
Przedmioty antropomorficzne
Tintagiles
Goplana
Manekiny, lalki
Piękna Pani – Śmierć, Matka i Infantka
Reifikacje postaci autora czyli Sprawcy Wszystkiego
Zakończenie. Zamykanie drzwi
Bibliografia
Wykaz ilustracji
Indeks
Od redakcji
| Kategoria: | Kino i Teatr |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-7969-508-9 |
| Rozmiar pliku: | 4,0 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Dominika Łarionow w 1995 roku ukończyła studia kulturoznawcze ze specjalnością teatrologia na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Łódzkiego. W 2000 roku uzyskała stopień doktora nauk humanistycznych na podstawie rozprawy Słowo – przestrzeń – aktor. Scena Plastyczna KUL pod kierownictwem Leszka Mądzika napisanej pod opieką prof. dr hab. Anny Kuligowskiej-Korzeniewskiej. W tym samym roku rozpoczęła pracę w Katedrze Historii Sztuki na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Łódzkiego.
Swoje badania skoncentrowała początkowo wokół historii teatru polskiego XX wieku, ze szczególnym uwzględnieniem dorobku grup funkcjonujących w nurcie alternatywnym. W książce Przestrzenie obrazów Leszka Mądzika (2008), podjęła analizę specyficznego obszaru pogranicza: teatru autorskiego i malarstwa. Poszukiwaniom również została poświęcona publikacja zbiorowa Przestrzenie w dramacie, teatrze i sztukach plastycznych (2006), której była współredaktorem. Kolejnym istotnym obszarem jej badań jest scenografia – zarówno rozwój w procesie historycznym, jak i dokonania współczesnych artystów. Dominika Łarionow jest autorką kilkudziesięciu artykułów, zamieszczanych zarówno w publikacjach zbiorowych, jak i w czasopismach fachowych polskich i zagranicznych, o działalności Stanisława Wyspiańskiego, Władysława Strzemińskiego, Jerzego Grzegorzewskiego, Leszka Mądzika, Józefa Szajny i Tadeusza Kantora. Badaczkę interesuje przestrzeń sceniczna jako miejsce spotkania malarskich idei awangardowych z nowoczesną sztuką teatralną. Jest także autorką obszernego hasła: scenografia w polskiej wersji Encyklopedii Britanniki (2004), gdzie analizuje dziedzinę w szerokim kontekście historycznym.
Dominika Łarionow jest członkiem Stowarzyszenia Historyków Sztuki, Polskiego Towarzystwa Badań Teatralnych, Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich oraz Polskiego Instytutu Studiów nad Sztuką Świata, gdzie od 2014 roku pełni funkcję kierownika Zakładu Teatru. Jest również członkiem International Federation for Theater Research (FIRT/IFTR), gdzie w latach 2006–2013 pełniła funkcję convener Scenography Working Group.
