Ziemia obiecana - ebook

WY­CHODŹ­CY.

– Ma­tu­leń­ko, mów­cież że mi,

Do­kąd idziem po tej zie­mi?

Noc po­sęp­na, grzmi ule­wa,

Wi­cher z hu­kiem ła­mie drze­wa

A na czar­nem nie­bie w dali

Kil­ka krwa­wych łun się pali…

Ach, jak tę­sk­no tu, ma­tecz­ko,

Za cha­tecz­ką, za wio­secz­ką,

Gdzie szu­mia­ły zło­te kło­sy.

Gdzie dzwo­ni­ły pta­sząt gło­sy,

Gdzie żni­wia­rzy tłum we­so­ły

Zbie­rał plo­ny do sto­do­ły,

Gdzie twarz każ­da tak ra­do­sna

Niby kwia­tek niby wio­sna…

I my świat ów po­że­gna­li,

By tak błą­kać się tu w dali? –

– Nie płacz, nie płacz, ma dzie­wecz­ko,

Za wio­secz­ką, za cha­tecz­ką!

Nie płacz, mała!… Na­sze pole

Za­ra­sta­ją dziś ką­ko­le…

Pra­wie każ­dy czło­wiek z wio­ski!

Siał na­dzie­ję, zbie­rał tro­ski!

Oj­ciec przo­dem ru­szył, dzie­cię,

By za­ro­bek zna­leść w świe­cie,

Z pła­czem nędz­ną cha­tę rzu­cił,

Po­szedł, po­szedł i nie wró­cił…

Nie tak dzi­ko wiatr wy­gry­wa,

Nie tak groź­na noc burz­li­wa,

Nie tak strasz­no, nie tak ciem­no –

Głod­na je­steś? O, pójdź ze­mną!

Tam gdzie hu­czy grzmot ze sta­li,

Tam gdzie ja­sność bije w dali,

Tam gdzie łuny krwa­wią nie­ba