O życiu i pismach Adama Mickiewicza - ebook

O ŻY­CIU I PI­SMACH ADA­MA MIC­KIE­WI­CZA

Opo­wie­dzia­ła

Ma­rya Wy­sło­ucho­wa

Praw­dzi­wa siła jest tyl­ko mię­dzy pro­stym lu­dem

i w de­cy­du­ją­cych chwi­lach głos wyj­dzie od nie­go.

Mowa Mic­kie­wi­cza z d. 9 mar­ca 1847 r.

WE LWO­WIE.

NA­KŁA­DEM TO­WA­RZY­STWA PRZY­JA­CIÓŁ OŚWIA­TY.

Z dru­kar­ni Jana Mit­ti­ga i Sp. ul. So­bie­skie­go I. 28.

1890

Do na­szych czy­tel­ni­ków.

Dzień 30. czerw­ca za­pi­sze się głę­bo­ko w pa­mię­ci wszyst­kich dzie­ci zie­mi pol­skiej, mi­łu­ją­cych mat­kę-oj­czy­znę. W dniu tym bo­wiem zo­sta­ną zło­żo­ne na Wa­we­lu w Kra­ko­wie zwło­ki naj­zna­ko­mit­sze­go na­sze­go pie­śnia­rza, Ada­ma Mic­kie­wi­cza. Śmier­tel­ne szcząt­ki Mic­kie­wi­cza przy­bę­dą z da­le­ka, bo aż z Pa­ry­ża, naj­więk­sze­go mia­sta we Fran­cyi.

Po uważ­nem prze­czy­ta­niu na­szej ksią­żecz­ki do­wie­cie się, mili bra­cia, dla­cze­go Mic­kie­wicz mu­siał opu­ścić oj­czy­znę; do­wie­cie się rów­nież, jak smut­no mu było umie­rać w ob­cym kra­ju, zda­la od pól oj­czy­stych, "ma­lo­wa­nych zbo­żem roz­ma­item, wy­zła­ca­nych psze­ni­cą, po­sre­brza­nych ży­tem", któ­re tak go­rą­co ko­chał, któ­re tak cud­nie opi­sał w swo­ich pie­śniach i do któ­rych tę­sk­nił całą du­szą i ca­łem ser­cem.

Przez wie­le lat cia­ło uko­cha­ne­go na­sze­go po­ety spo­czy­wa­ło w ob­cej zie­mi, aż dziel­na mło­dzież pol­ska po­my­śla­ła so­bie: Mic­kie­wicz tak ko­chał Pol­skę, a nie mógł wró­cić do niej za ży­cia, nie­chże wró­ci choć po śmier­ci, jak tego chciał i wy­po­wie­dział sam w swo­jej mo­dli­twie tymi sło­wa­mi:

O śmierć szczę­śli­wą na polu bi­twy

Pro­si­my cię Pa­nie.