Znowu pragnę ciemnej miłości - ebook

Wstęp

O czym myślisz, kiedy myślisz o miłości?

W szare, zwykłe dni, gdy zmęczenie i pyły wiszą w powietrzu, zaszywam się w domu, obkładam stosami książek, zapalam ciepłe światło i czytam. Tomiki wierszy, stare czasopisma. Czytam o miłości, bo o czym innym miałabym czytać długimi wieczorami? Czytam, bo szukam pocieszenia, bo lubię, gdy rozwija się we mnie drażniące ciepło, bo chcę odrobiny czułości, choćby tylko w poezji.

Postanowiłam zebrać ulubione wiersze o miłości w jedną mocną i wyrazistą książkę. Zamarzyło mi się, żeby nie trzeba było szukać, żeby powstał tom, do którego zawsze można sięgnąć. Właśnie taki jak ten, w który wsunęłam ten list do Ciebie. Zbierający teksty autorek i autorów mniej lub bardziej uznanych i obsypanych nagrodami oraz tych, o których trochę zapomnieliśmy, a których wiersze brzmią jak najbardziej aktualnie i celnie. Wiersze miłosne i erotyki spisywane przez tych, którzy cierpią i kochają do głębi i których życiorysy mogłyby wprawić w szok i niedowierzanie niejednego czytelnika plotkarskiego magazynu.

Zastanawiasz się czasem, czym jest miłość?

Wybuchem hormonów, powielaniem banalnych schematów znanych z filmów i książek? Jednostką chorobową? Czy wiesz, że w psychiatrii miłość klasyfikowana jest jako choroba psychiczna? Na liście WHO ma numer F 63.9.: zaburzenia nawyków i popędów; nieokreślone. Jak więc odróżnić postępujące szaleństwo na czyimś punkcie od zwyczajnego hyzia?

Więc o czym myślisz, kiedy myślisz o miłości?

O tamtym lecie, o łydce, co błysnęła wśród wysokich traw, o gorących pocałunkach nad zimnym morzem? O śmiechu dziecka, gdy wskakuje na łóżko, żeby obudzić Cię w sobotni poranek? Takie obrazy znajdziesz w ciepłych i językowo przewrotnych wierszach Justyny Bargielskiej, w których z czułością opowiada o najzwyklejszych chwilach, o tęsknocie zaklętej między skórą a przedmiotami. Marzysz o miłości idealnej, takiej co nigdy nie przyszła? Czy o codziennej, zmęczonej i wiernej jak pies, w której odnajdziesz sens potrzaskanego świata? Przyniosą ci ją krajobrazy z wierszy Tomasza Różyckiego. Myślisz o miłości młodzieńczej, durnej i chmurnej, jak bukiet z dmuchawców? Opisujące ją słowa wybuchną jak petarda w wierszach Agnieszki Wolny-Hamkało, migawkowych i drażniących wszystkie zmysły. Dawno straconą, kruchą, powracającą wraz z tekstem jakiejś piosenki, w słodko-gorzkich wizjach jak ze snu – taką miłość znajdziesz w królestwie wierszy Romana Honeta.

Co sprawia, że nagle przypominasz sobie tamten zapach włosów, ciężar zmęczonej głowy na twoim ramieniu i jak Jacek Podsiadło chcesz przejechać tysiące kilometrów, nucąc w ciemności i zacinającym deszczu o tęsknocie, której nic nie zatrzyma? A jest jeszcze miłość, której się zapomnieć nie da, którą się przeklina w bezsenne noce. Neurotyczna i cierpka, jak w wierszach-piosenkach Marcina Świetlickiego. I jest miłość ciemna i okrutna, na którą skazana była Halina Poświatowska. Marta Podgórnik też nieraz grała w taką grę, a jej ślady znajdziesz w tekstach ostrych, ironicznych, precyzyjnie zmysłowych. O miłości, która bywa tylko szeptem w rozgrzanej pościeli, przy zasuniętych zasłonach, opowie ci Joanna Oparek w dusznych, erotycznie pulsujących fragmentach prosto z Berlin Porn, a potem poradzi, jak nie zwariować.

Ta antologia to jedynie skrawek świata, który chciałabym Ci przybliżyć. Jej niewielka objętość pozwala zaprezentować zaledwie kilkanaście postaci współczesnej sceny poetyckiej. Mój wybór jest oczywiście jak najbardziej subiektywny. Chciałam, żeby głosy poetów o różnym dorobku i poglądach, jednocześnie mocne i odrębne w opisie świata, ułożyły się w spójną książkę: zbiór wyjątkowych wierszy, które mówią o najwspanialszym i najokrutniejszym uczuciu: o miłości, tak, o miłości.

Tytuł książki zaczerpnęłam oczywiście z kultowego wiersza Znowu pragnę ciemnej miłości Haliny Poświatowskiej, którą uważam za matkę chrzestną współczesnej polskiej (nie tylko) poezji miłosnej. Postać odważną w życiu i w wierszach, o której z pewnością nie możemy zapomnieć.

To tylko strumyk, a cały wielki ocean poezji wciąż czeka na to, żeby go odkryć i odczytać. Ale po cichu liczę, że ten, kto raz się w nim zanurzy, nie przestanie szukać i wchodzić w ten świat coraz głębiej.

Bo przecież każdy z nas czasem zapragnąłby jakiejś ciemnej miłości, choćby tylko w poezji.

Z nieustającymi wyrazami,

Joanna LechPies ci je kapelusz

Tak szczerze, to myślę, że nie wiesz, czym jest tęsknota.

Czy twoja córka powiedziała ci kiedyś

pięćdziesiąt trzy razy pod rząd, że pies ci je kapelusz?

Niech je, powiedziałam. Nie wiem, czy choć raz. Twoje maile

to nie maile, to pieszczoty, dzisiaj pójdę spać z tobą,

mówi mi mail. Nie, mailu, dzisiaj pójdziesz spać z żoną,

a ja pójdę spać z mężem. Niemniej nie dalej niż jutro

planuję pozbyć się ze świata wszystkich naczyń,

do picia, do sikania, przechowywania prochów bliskich,

zbierania krwi naszego Zbawiciela, i będę ostatnim

naczyniem na świecie. I, umówmy się,

ja i krew Zbawiciela, tylko my dwie wiemy,

czym jest tęsknota.Ona liczy na seks

Kościół obstaje przy grzebaniu ciał,

tłumacząc, że sam Chrystus chciał być

pogrzebany. Pewnie, przecież miałem

zmartwychwstać, a nie odrodzić się

z popiołów jak feniks, mówi Chrystus,

ale to nie znaczy, że inni nie mogą

się odradzać z popiołów jak feniks,

mówi Chrystus i jest naprawdę

pissed off na ten głupi Kościół.

Jak feniks. Za cztery godziny

cię zobaczę, cokolwiek się

stanie, zobaczę cię

za trzy godziny.Dating sessions

Pewnie, że chcę: lody, potem machniemy

się do Sopot, taksówkarz podrzuci za

duży rośnij. Jego napiwek pójdzie na

hacjendę, żeby mieć gdzie się

gonić dookoła stołu. Na dobranoc odwiert

w poszukiwaniu Australii i randka

w płonącym tunelu. Chyba że mam okres.

W ogóle to chcę.

Przygryzany język spuchł i ostatecznie

wyparł, co było do dodania. Myśl

jak ten mężczyzna, co leży obok,

a świat rozsunie kolana. Poproś

go o rękę, gdy wstanie. Tymczasem

złe kobiety w księżycowych żółciach

i puste prochowce, które chcą mu

ciebie zabrać: nie je śni

jak najdłużej, jęcząc i puchnąc