Albert Camus

Albert Camus to francuski pisarz, eseista, filozof i dramatopisarz. Urodził się w 1913 roku we francuskiej Algierii. Pochodził z prostej rodziny robotniczej, w której nie przykładano dużej uwagi do nauki czytania i pisania. Jego ojciec zginął na wojnie, gdy Albert miał niespełna rok. Jego wychowaniem zajęła się babcia i matka. Camus swoje wykształcenie zawdzięcza znajomości z profesorem Louisem Germainem oraz wstawiennictwu wychowawcy, który wywalczył dla niego stypendium naukowe. Pisarz studiował literaturę i filozofię, a także odnosił spore sukcesy jako sportowiec.

Albert Camus po zakończeniu edukacji imał się wielu prac, aby się utrzymać. W kontynuowaniu kariery sportowej i akademickiej przeszkodziły mu nawracające ataki gruźlicy. Kolejnym etapem jego życia było podjęcie pracy jako dziennikarz i wstąpienie do partii komunistycznej. Życiowe doświadczenia zapoczątkowały debiut literacki Camusa, którego owocem było wydanie powieści Obcy w 1942. Opowiada ona o absurdach społecznych i filozoficznych w danym okresie. Kolejną książką, która na stałe wpisała się w historię światowej literatury, jest Dżuma. Pisarz ma na swoim koncie liczne eseje oraz publikacje filozoficzne, a także wydany zbiór nowel zatytułowany Wygnanie i królestwo.

Camus w 1957 roku został laureatem prestiżowej Nagrody Nobla w dziedzinie literatury. Zginął w wypadku samochodowym w 1960 roku, mając 46 lat. Wokół jego śmierci powstało wiele teorii spiskowych mówiących o tym, że pisarz za swoją działalność został zamordowany przez KGB.
Pierwszy człowiek to autobiograficzna powieść wybitnego pisarza, której rękopis miał przy sobie w dniu tragicznej śmierci.