Dziamdziorek, Mamrotek i tajemnica jesieni - ebook

– Dziamdziorku, a może polecimy w podróż dookoła świata? – spytał Mamrotek, patrząc w dół.

– Lecimy i lecimy bez końca – odezwał się niezadowolony Dziamdziorek. – Mieliśmy tylko poczuć, jak to jest…

– Nie bądź taki drobiazgowy! – Mamrotek machnął ręką, zajęty rozglądaniem się po okolicy.

– Mieliśmy tylko wsiąść do kosza balonu.

– Balon jest naprawdę przepiękny.

– Mieliśmy tylko sprawdzić, jak się siedzi w tej… wygodnej gondoli – narzekał Dziamdziorek. – Właściwie w ogóle nie powinniśmy do niej wchodzić.

– A pamiętasz balony, które puszczał wujek Franek? – ożywił się Mamrotek.

– Tamte, to były zabawki, a nasz jest prawdziwy. – Złościł się Dziamdziorek. – Trzeba było zostać w domu.

– Braciszku, sam chciałeś, żebyśmy zobaczyli zawody balonowe. Zawodnicy wchodzili do koszy i… odlatywali – odparł Mamrotek, zajęty wypatrywaniem przez lornetkę tego, co pod nim.

Lecieli nisko nad ziemią. Na skraju leśnej polany pasła się młoda sarenka. Na głowie miała czapkę z pawim piórkiem, a kiedy zobaczyła cień rzucany przez balon, spłoszyła się i uciekła w głąb lasu.

– Dlatego właśnie zwolniłeś zaczep? – dopytywał się Dziamdziorek.

Mamrotek nadal był zajęty śledzeniem sarenki.

– Ja tylko poluzowałem linę.

– A balon poszybował w górę.

– Uniósł się jak ten pan, który biegł za nami i wrzeszczał, żebyśmy lądowali.

– Ten pan uniósł się gniewem – rzekł z powagą Dziamdziorek.

– A balon uniósł się do góry! – wybuchnął śmiechem Mamrotek.

– Żarty ci w głowie! – oburzył się brat skrzat. – Musimy szybko zawrócić. I oddać balon.

– Ach, co tam! Spójrz, czy nie przyjemnie patrzeć z góry na świat?

Pasiasty balon popychany prądami powietrza płynął nad gęstym lasem. Wierzchołki świerków niczym zielone szpikulce lekko gięły się na wietrze, a korony starych buków czerwieniały we wrześniowym słońcu.

– Mamrotku, chyba powinniśmy już wylądować? – niepokoił się jego młodszy brat.

– Nie wiem jak ty, Dziamdziorku, ale ja jestem zachwycony – przyznał Mamrotek, nie odrywając lornetki od oczu. – Co za widoki! Co za jazda!

Niebo zrobiło się fiołkowe, a obłoki oblane pomarańczowym światłem sunęły w stronę zachodzącego słońca.

To niestety koniec bezpłatnego fragmentu. Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki.