Guzik. Bajki mają moc - ebook

GUZIK

Za górami, za lasami, gdzieś mię­dzy Radom­skiem a Socha­cze­wem, żył był sobie bar­dzo nie­grzeczny chło­piec. Na imię miał Seba­stian, ale wszy­scy nazy­wali go Seba – nawet rodzice, któ­rzy byli rów­nie okropni jak syn. Pew­nego wio­sen­nego dnia (a był to dzień kla­sówki z matmy) Seba i Pryszcz urwali się ze szkoły na wagary. Rzu­cili ple­caki w pokrzywy, poło­żyli się na pomo­ście nad sta­wem i łowili dursz­la­kiem kijanki. Seba miał już pełen słoik czar­nych wiją­cych się stwo­rzeń i tro­chę zaczy­nał się nudzić, kiedy – fru­uuu! – coś śmi­gnęło w powie­trzu, pla­snęło o powierzch­nię stawu i powoli opa­dło na dno.

Był to mały per­łowy guzik, który odpadł od sukienki prze­la­tu­ją­cego w górze anioła. Ale tego obaj chłopcy oczy­wi­ście nie mogli wie­dzieć.

Guzik błysz­czał na dnie jak klej­not. Seba bez waha­nia zaczerp­nął go dursz­la­kiem i wyło­wił. Wła­śnie podzi­wiał swoją zdo­bycz, kiedy Pryszcz wrza­snął:

– Dawaj!!! – I wycią­gnął rękę. – Ja pierw­szy go zoba­czy­łem!

– Gówno prawda! – odparł Seba ordy­nar­nie, jak to miał w zwy­czaju. I ode­pchnął Prysz­cza z całej siły, aż ten zachwiał się na kra­wę­dzi pomo­stu. A ponie­waż kum­pel na­dal się ciskał, Seba na wszelki wypa­dek wło­żył guzik do ust. Tutaj Pryszcz go nie dosię­gnie, he, he…

– Wypluj! Ale już!!! Bo jak nie, to… – Wście­kły chło­pak pod­su­nął pięść pod nos Seba­stiana.

I nagle… – gluup! – cał­kiem nie­chcący Seba połknął guzik.

– O, rany! – jęk­nął.

– No! To teraz wyj­dzie dopiero z kupą. Dobrze ci tak! – wark­nął Pryszcz. – Zatrzy­maj sobie swój zasrany skarb, głupku! – Zabrał swój ple­cak i odszedł, nie oglą­da­jąc się na kum­pla.

Mar­kotny Seba sam wra­cał do domu, raz po raz chwy­ta­jąc się za brzuch. Po jego kisz­kach roz­cho­dziła się dziwna mdląca sło­dycz. W gło­wie mu się krę­ciło, jakby zszedł z karu­zeli.

Bie­dak nie wie­dział, że aniel­ski guzik ma… eee… szcze­gólne wła­ści­wo­ści.

Kiedy szedł przez osie­dle, malu­chy z sąsiedz­twa wiały przed nim ile sił i cho­wały się za śmiet­ni­kiem. Jesz­cze wczo­raj Seba bez waha­nia roz­wa­liłby zamek budo­wany przez dzie­ciaki w pia­skow­nicy i kop­nął porzu­cone wia­derka het, w krzaki. Ale dzi­siaj minął plac zabaw bez słowa i nawet nie poka­zał smar­ka­czom środ­ko­wego palca. Wście­kłość, która czę­sto bul­go­tała mu w brzu­chu i pchała go do róż­nych paskud­nych wybry­ków, teraz jakby usnęła i zamil­kła.

Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki