Jak Dziamdziorek i Mamrotek poszukiwali Nowego Roku - ebook

– Dziamdziorku, dlaczego ta zima wlecze się i wlecze? – spytał Mamrotek, dokładając do kominka. – Końca nie widać.

Dziamdziorek leżał na kanapie i uparcie wpatrywał się w sufit. Wreszcie rzekł po chwili namysłu:

– Widocznie coś z tym jest nie tak.

– Z czym? – spytał odruchowo Mamrotek.

– Z przychodzeniem i odchodzeniem. Zima rozgościła się na dobre.

– Co masz na myśli? – Mamrotek był coraz bardziej zainteresowany.

– Wiesz, braciszku… Stary rok nie chce odejść, a nowy nie nadchodzi.

Mamrotek podszedł do okna i spojrzał na zasypaną śniegiem równinę.

– Stary, nowy, co to ma do rzeczy? Przecież po Nowym Roku nadal jest zima.

– Jednak zmierza ku wiośnie – odparł Dziamdziorek, nie przestając wpatrywać się w sufit. – Jak nie nastanie Nowy Rok, zima nie będzie wiedziała, kiedy ma zacząć się zbierać.

– Nie rozumiem.

Mamrotek wrócił do kominka, wyciągnął ręce w stronę wesoło skaczącego ognia i zatarł zziębnięte dłonie.

Dziamdziorek nadal liczył plamy na suficie i nic się nie odzywał.

– Chcesz powiedzieć, mój drogi bracie: tak długo ściska mróz, bo zima nie wie, kiedy odejść?

– Niestety – westchnął Dziamdziorek. – Zima musi wiedzieć, że przyszedł na nią czas.

– A Nowego Roku jak nie ma, tak nie ma – zauważył smętnie Mamrotek.

– Właśnie! – Dziamdziorek podskoczył na kanapie. – Kto da zimie znak, by pakowała manatki i ruszała w drogę. Kto, jak nie Nowy Rok?

– Dawno powinien to zrobić – denerwował się Mamrotek. – A tu… ani widu, ani słychu. Gdzieś nam się Nowy Roczek zawieruszył?

– Możliwe – odparł Dziamdziorek, przykładając dłoń do czoła. – Dzisiaj mnie już dłużej nie męcz. Nie dam rady się zastanawiać. Czuję się wyczerpany.

– Na wszelki wypadek sprawdzę, czy Nowy Rok nie nadchodzi.

Mamrotek naciągnął czapkę na uszy, założył rękawiczki… I ledwo uchylił drzwi, do mieszkania wleciał nieduży, barwny ptaszek. Zatrzepotał pasiastymi skrzydełkami, usiadł na oparciu krzesełka i wypiął brzuszek pokryty różowymi piórkami.

– Pan Zięba! – krzyknął skrzat. – Co słychać na szerokim świecie? Pan taki oblatany… Co się dzieje z Nowym Rokiem? Bo my nie możemy się doczekać.

Pan Zięba nastroszył piórka, poprawił na głowie niebieską czapeczkę-pilotkę i odezwał się melodyjnym głosem:

Raz Nowy Rok się uwinął,

psi zaprzęg sprzed nosa zwinął.

Jechał na skrót

i wpadł pod lód.

Odtąd słuch o nim zaginął.

– Kpi pan sobie z nas! – zawołał Dziamdziorek, zrywając się z kanapy.

– Głupstwa, bzdury, kalambury – zaśpiewał pan Zięba. – Rozrywki umysłowe.

– Bardzo mnie pan nastraszył… – Mamrotek przysiadł obok pana Zięby. – Myślałem, że Nowy Rok naprawdę wpadł.

To niestety koniec bezpłatnego fragmentu. Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki.