Mezoterapia w praktyce - ebook

Przedmowa

Szanowni Państwo

Mam nie tylko ogromną przyjemność, ale także niewątpliwy zaszczyt oddać na Państwa ręce publikację, której tematyka jest mi wyjątkowo bliska. Mezoterapia w praktyce to kompendium wiedzy w dziedzinie mezoterapii, czyli zabiegu, który jest swego rodzaju preludium do innych zabiegów iniekcyjnych. Warto dodać, że technika pracy przy tym zabiegu jest wykorzystywana także w innych terapiach oraz stanowi uzupełnienie niedoborów w naszej skórze, nie tylko tych związanych z procesem starzenia. Całość zebranego dla Państwa materiału to wiedza oparta na najnowszym piśmiennictwie naukowym z całego świata, wynikach prowadzonych badań czy doświadczeniach specjalistów, z którymi miałam przyjemność pracować czy wymieniać doświadczenia i spostrzeżenia.

Mezoterapia w praktyce to kompendium wiedzy, począwszy od kwalifikacji do zabiegu, przez omówienie mechanizmu działania, technik pracy czy możliwych rezultatów zabiegowych. Całość książki uzupełnia materiał filmowy przedstawiający możliwości zabiegowe i stosowane techniki pracy. Swoją publikację przekazuję wykwalifikowanym specjalistom w dziedzinie estetyki, osobom, które zaczynają drogę w tym sektorze, studentom, ale także pacjentom, którzy chcą w pełni świadomie korzystać z zabiegów estetycznych.

Życząc miłej lektury, mam ogromną nadzieję, że mezoterapia stanie się dla Państwa równie ważnym, a zarazem bliskim zabiegiem dzisiejszej nowoczesnej i holistycznej estetyki.

Izabela Załęska1
KRÓTKI RYS HISTORYCZNY

Początki mezoterapii sięgają starożytności. Pionierem zastosowania igieł w terapii bólu był bowiem Hipokrates ok. 400 p.n.e. Stosował wówczas igły kaktusa, uśmierzając w ten sposób dolegliwości nocyceptywne barku. Nie był on jedyną osobą wykorzystującą mechanizm nakłucia, bowiem również w praktyce dalekowschodniej medycyny chińskiej od 2000 lat stosuje się akupunkturę na rozmaite dolegliwości.

Punktem zwrotnym w rozwoju mezoterapii był wiek XIX, w którym to wynaleziono wydrążoną igłę, pozwalającą na jednoczesne podanie preparatu. W 1847 roku Karl Baunscheidt odkrył, że powierzchowne iniekcje leku na głębokość 2 mm pozwalają na osiągnięcie odpowiedzi tkankowej i co za tym idzie – stanowią efektywną metodę podania. Sześć lat później w 1853 roku Alexander Wood po raz pierwszy dokonał wstrzyknięcia morfiny w terapii bólu. Kolejna istotna data to 1867 rok, kiedy to w Neapolu Gaetano Primavera sprawdził przyswajalność leku podanego podskórnie poprzez analizę składu moczu. Rozwój techniki w XIX wieku obejmował także okres wojny francusko-polskiej, podczas której lekarze dokonywali iniekcji z wodą destylowaną w celu minimalizacji bólu artretycznego (1870 r.). W 1885 roku dowiedziono, że podskórne iniekcje wody sterylnej stanowią metodę miejscowego znieczulenia tkanek.

Wszystkie te odkrycia przyczyniły się do opracowania metody mezoterapii samej w sobie, za której ojca uznaje się Michaela Pistora, francuskiego lekarza, który w 1952 roku po raz pierwszy zastosował prokainę w terapii głuchoniemego pacjenta. Iniekcje na głębokość 3–5 mm, oddalone od docelowego miejsca działania prokainy, dawały satysfakcjonujące efekty, dowodząc dystrybucji preparatu podanego iniekcyjnie w tkankach. To właśnie M. Pistor w 1958 roku po raz pierwszy użył terminu „mezoterapia”, definiując ją jako leczenie mezodermy, czyli jednego z listków zarodkowych, rozwijającego się w mięśnie, tkankę łączną i układ krążenia. Za swoje odkrycie Pistor został uhonorowany najwyższym odznaczeniem we Francji „Légion d’Honneur”, a w 1964 roku założył Francuskie Towarzystwo Mezoterapii, rozszerzając technikę o terapię schorzeń weterynaryjnych, ogólnych i defektów kosmetycznych. W ten sposób Pistor przeniósł mezoterapię z początkowego, wyłącznego zastosowania medycznego m.in. do szeroko rozumianej kosmetologii estetycznej.

Obecnie mezoterapia stanowi zarówno najbardziej rozpowszechniony zabieg estetyczny, będący punktem wyjścia do kolejnych procedur, jak również technikę podawania innych preparatów w kosmetologii estetycznej, w zależności od oczekiwanych rezultatów.2
DEFINICJA MEZOTERAPII

Według aktualnych ustaleń w zakresie terminologii mezoterapia jest małoinwazyjną techniką, polegającą na lokalnej intradermoterapii (LIT) z farmaceutykami lub innymi składnikami bioaktywnymi, podawanymi poprzez wielokrotne iniekcje, w niewielkich ilościach na obszarze dotkniętym problemem lub w miejscach, gdzie rozpoczynamy naszą pracę o charakterze prewencyjnym. Definicja ta odnosi się do mezoterapii jako techniki samej w sobie. Warto w tym miejscu nadmienić, że w estetyce termin ten można rozpatrywać dwojako. Z jednej strony pod kątem techniki pracy, z drugiej zaś jako profesjonalny zabieg gabinetowy, poprzez który rozumiemy zadbanie głównie o ECM (extra cellular matrix).

Mezoterapia jako procedura zabiegowa odnosi się do iniekcji glikozaminoglikanów (GAG’s) − przede wszystkim nieusieciowanego kwasu hialuronowego (HA) i innych składników macierzy zewnątrzkomórkowej (ECM) w celu biorewitalizacji skóry poprzez uzupełnienie rezerwuaru wody. Zapewnienie optymalnego środowiska wodnego przekłada się na efektywność wszelkich procesów metabolicznych w skórze, a zastosowanie mezoterapii przedłuża efekt biologiczny wstrzykiwanych substancji aktywnych. Dodatkowo stosowanie igły uruchamia kaskadę procesów naprawczych w skórze z uwagi na uwolnienie trombocytów, co bezpośrednio przekłada się na przebudowę skóry (zob. film).