Niezbyt tęga księga - ebook

Tomatologia

Przedarłem się przez strasznie gęsty las, przemierzyłem strasznie gorącą pustynię, przepłynąłem przez strasznie niespokojny ocean, przebyłem strasznie wciągające bagna, wspiąłem się na strasznie stromą górę i wreszcie dotarłem do jaskini, gdzie według starej mapy ukryto wielki skarb.

Już widziałem pozłacaną skrzynię, już wyciągałem ręce w jej stronę.

Wtem drogę zagrodził mi strasznie ponury olbrzym.

– Najpierw musisz mnie pokonać – rzekł smętnym głosem. – Ostrzegam, że jeszcze nikomu się to nie udało.

– Jestem gotów do walki! – zawołałem.

– Nie będziemy walczyć – odparł olbrzym. – Zagramy w pomidora. Masz siedem prób.

– Czy to ta gra, w której jeden zawodnik zadaje różne śmieszne pytania, a drugi na każde musi odpowiedzieć „pomidor” i przegrywa, jeśli zaśmieje się lub powie coś innego? – zapytałem.

– Pomidor – odpowiedział olbrzym.

– A co masz na nosie?

– Pomidor – stęknął gigantyczny strażnik skarbu.

– Co ci wpadło do buta?

– Pomidor.

– Ile to jest trzy razy trzy?

– Pomidor.

– Co pływa w zupie ogórkowej?

– Pomidor.

– Jak ma na imię twoja żona?

– Pomidor – olbrzym westchnął głęboko.

W jaskini zapanowała cisza. Nie miałem już więcej pomysłów. Byłem pewien, że olbrzym przynajmniej się uśmiechnie przy pytaniu o imię żony.

„Jestem tak blisko skarbu. Nie mogę przegrać. Muszę szybko coś wymyślić. Ale co?” – zastanawiałem się gorączkowo.

Niestety, nic mi nie przychodziło do głowy. Wreszcie wskazałem dłonią na środek jaskini i zapytałem bez najmniejszej nadziei na sukces:

– Co jest w tej skrzyni?

– Pomidor – odpowiedział olbrzym i nagle zaczął się śmiać.

Najpierw zachichotał, potem zarżał, aż wreszcie wybuchnął niepohamowanym rechotem. A im śmiech był głośniejszy, tym bardziej olbrzym zmniejszał się, aż wreszcie osiągnął taki rozmiar, że wcale go nie było widać.

Podszedłem do skrzyni i podniosłem wieko. Ujrzałem piękny czerwony klejnot.

„To na pewno gigantyczny rubin!” – ucieszyłem się.

Chwyciłem mój skarb i uśmiech natychmiast zniknął z mojej twarzy.

Trzymałem w dłoni lśniącego, dorodnego, dojrzałego pomidora.