Nika z Doskonałości. Bajki mają moc - ebook

NIKA Z DOSKONAŁOŚCI

Wyobraź sobie białe domy z czer­wo­nymi dachami, usta­wione w dwu­sze­regu, jakby szy­ko­wały się do waż­nej uro­czy­sto­ści. Równo przy­strzy­żone traw­niki z tablicz­kami „Posprzą­taj po swoim psie” i „ Sza­nuj zie­leń”. Plac zabaw wyło­żony miękką wykła­dziną, żeby przy­pad­kiem nikt nie zro­bił sobie krzywdy, kiedy spad­nie z dra­bi­nek. Ele­gancki płot, oddzie­la­jący osie­dle Excel­lence, co zna­czy: Dosko­na­łość, od reszty mniej dosko­na­łego świata. Wygodny samo­chód z przy­ciem­nia­nymi szy­bami, kilka razy dzien­nie opusz­cza­jący garaż w dro­dze do pry­wat­nej szkoły i na dodat­kowe zaję­cia. Gospo­się, ogrod­nika, dostawcę zdro­wych posił­ków. Lek­cje gry na pia­ni­nie, week­en­dowe obiady w luk­su­so­wych restau­ra­cjach, waka­cje w egzo­tycz­nych zakąt­kach.

Wystar­czy przy­mknąć oczy i wyobra­zić sobie to wspa­niałe życie. Nika – tak naprawdę Wero­nika, ale w skró­cie brzmi lepiej, „bar­dziej mię­dzy­na­ro­dowo”, jak mówi mama – niczego nie musiała sobie wyobra­żać. Ona miała to na co dzień. Ale nie tylko ona. Więk­szość jej kole­ża­nek i kole­gów z klasy też zamiesz­ki­wała podobne enklawy. Kiedy Nika po raz pierw­szy usły­szała to słowo z ust mamy, nie miała poję­cia, co ono ozna­cza. Prze­cież ośmio­let­nie dziecko nie musi znać jesz­cze tak trud­nych wyra­zów. Natu­ralna cie­ka­wość dziew­czynki od zawsze skła­niała ją do spraw­dza­nia i pozna­wa­nia nowych rze­czy. Szybko więc wpi­sała „enklawa” w wyszu­ki­warkę w naj­now­szym modelu smart­fona i po chwili Wiki­pe­dia pod­po­wie­działa, że to „teren oto­czony obsza­rem o innym cha­rak­te­rze”, ale też „miej­sce dające komuś poczu­cie bez­pie­czeń­stwa”. Pierw­sza defi­ni­cja była dość skom­pli­ko­wana i nie do końca zro­zu­miała, ale z drugą Nika nie mogła się nie zgo­dzić. Czuła się w Dosko­na­ło­ści, w swoim pięk­nym dwu­pię­tro­wym domu z dużymi oknami i zadba­nym ogro­dem, bez­piecz­nie.

Rodzi­com bar­dzo zale­żało, żeby Nice i jej młod­szemu rodzeń­stwu – Micha­łowi, zwa­nemu Misiem, i Mimi – to od imie­nia Emilka, niczego nie bra­ko­wało. Trzeba przy­znać, że naprawdę dużo zara­biali i robili karierę. Praca na wyso­kich sta­no­wi­skach wią­zała się jed­nak z dłu­gimi godzi­nami poza domem i czę­stymi wyjaz­dami służ­bo­wymi. Ale prze­cież dzięki temu mogli wziąć kre­dyt na wyma­rzony dom, posłać dzieci do pry­wat­nej szkoły, przed­szkola i żłobka, wyjeż­dżać dwa razy w roku na tygo­dniowe waka­cje w pię­cio­gwiazd­ko­wych hote­lach. Żyć tak, jak zawsze marzyli.

Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki