Ortopedia i traumatologia. Tom 1. Tom 2 - ebook
Wydawnictwo:
Rok wydania:
2010
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
Ortopedia i traumatologia. Tom 1. Tom 2 - ebook
Podręcznik zawiera informacje dotyczące etiologii, patogenezy, diagnostyki oraz leczenia chorób i urazów narządu ruchu. W obecnym, dwutomowym (uaktualnionym i rozszerzonym) wydaniu zaprezentowano najnowsze techniki diagnostyczne i operacyjne.
Walory publikacji podnosi przejrzysty układ treści. Znakomitym uzupełnieniem tekstu są liczne zdjęcia rentgenowskie, a także rysunki obrazujące badania ortopedyczne.
Książka przeznaczona jest dla studentów uczelni medycznych oraz akademii wychowania fizycznego. Może być również przydatna dla chirurgów różnych specjalności.
| Kategoria: | Medycyna |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-200-6085-0 |
| Rozmiar pliku: | 23 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
AUTORZY
Dr med. Tomasz Bielecki
Lek. Przemysław Borowy
Dr med. Marek Bożek
Lek. Tomasz Chrzanowski
Lek. Maria Czerwińska
Dr hab. med. Edward Czerwiński
Dr hab. med., prof. nadzw. AM we Wrocławiu Szymon Dragan
Prof. dr hab. med. Zbigniew Dudkiewicz
Prof. dr hab. med. Tadeusz Sz. Gaździk
Dr med. Mieczysław Gorzelak
Dr hab. med. Andrzej Grzegorzewski
Dr hab. n. med., prof. nadzw. UM w Lublinie Mirosław Jabłoński
Dr hab. med., prof. UM w Poznaniu Marek Jóźwiak
Dr med. Mirosław Kulej
Dr med. Beata Łącka-Gaździk
Prof. dr hab. med. Paweł Małdyk
Prof. dr hab. med. Wojciech Marczyński
Dr hab. med., prof. nadzw. UM w Lublinie Tomasz Mazurkiewicz
Dr med. Stanisław Mrozek
Prof. dr hab. med. Marek Napiontek
Prof. dr hab. med. Janusz Popko
Dr hab. med., prof. UR Sławomir Snela
Prof. dr hab. med. Marek Synder
Prof. dr hab. med. Andrzej Wall
Prof. zw. dr hab. med. Daniel Zarzycki
Prof. dr hab. med. Krystian ŻołyńskiPRZEDMOWA
Poprzednie wydania podręcznika spotkały się ze znacznym zainteresowaniem Czytelników. Przyszło wiele listów z uwagami dotyczącymi jego treści. Przygotowując kolejne wydanie książki, starałem się więc uwzględnić problemy, z jakimi zwracali się do mnie studenci akademii medycznych oraz wydziałów fizjoterapii AWF, a także sami chorzy.
Od chwili ostatniego wydania podręcznika wiedza z dziedziny ortopedii i traumatologii narządu ruchu uległa znacznemu poszerzeniu. Wprowadzono ponadto nowe techniki diagnostyczne i operacyjne.
Współautorami obecnego wydania jest wielu wybitnych specjalistów zajmujących się ortopedią, co znacznie wzbogaca treść książki. Niestety w Polsce w programach nauczania akademii medycznych ortopedia zajmuje miejsce poboczne, mimo że każdego roku zwiększa się liczba chorych w podeszłym wieku, cierpiących na dolegliwości ze strony narządu ruchu. Należy pamiętać, że choroby kości i stawów są głównym powodem trwałej niepełnosprawności i przyznawania świadczeń rentowych. Urazy stanowią najczęstszą przyczynę zgonów osób poniżej 40. roku życia. Dlatego Światowa Organizacja Zdrowia ogłosiła lata 2000–
–2010 Dekadą Kości i Stawów. Mam nadzieję, że lektura podręcznika skłoni Czytelników do bardziej szczegółowego zapoznania się z omawianymi zagadnieniami.
Chciałbym serdecznie podziękować wszystkim tym, których praca i doświadczenie złożyły się na napisanie podręcznika. Pragnę również podziękować moim wspaniałym nauczycielom, a także rodzinie za wyrozumiałość w czasie powstawania książki.
Tadeusz Sz. GaździkWSTĘP Tadeusz Sz. Gaździk
Ortopedia, podobnie jak inne dziedziny medycyny, rozwinęła się z potrzeby leczenia chorych, a zwłaszcza z konieczności walki z bólem, korekcji zniekształceń oraz odtwarzania funkcji narządu ruchu. Wraz z upływem czasu ortopedzi uzyskali taką biegłość w swoim zawodzie, że stało się możliwe całkowite wyleczenie chorego przy zastosowaniu bezpiecznych metod postępowania terapeutycznego.
Ortopedia jest działem medycyny obejmującym profilaktykę oraz leczenie wrodzonych i nabytych zaburzeń narządu ruchu. Opisy niektórych stosowanych do dziś metod postępowania można odnaleźć w egipskich papirusach i pismach Sumerów. Pierwszy obszerniejszy dokument dotyczący postępowania z pacjentami cierpiącymi na zaburzenia narządu ruchu powstał w Egipcie i został napisany przez geniusza tamtych czasów – Imhotepa (papirus Edwina Smitha). Naukowe podstawy ortopedii zawdzięczamy Grekom, a zwłaszcza Hipokratesowi i Galenowi, którego uważa się za prekursora medycyny sportowej. Termin „ortopedia” został wprowadzony dopiero w 1741 r. przez francuskiego chirurga Nicolasa Andry. Nazwa pochodzi od greckich słów orthos (prosty) i paideo (wychowuję) albo, jak twierdzą inni, od słów orthos (prosty) i pais (dziecko), pedia (dzieci).
Na ziemiach polskich pierwsze wiarygodne wiadomości z dziedziny ortopedii odnajdujemy w pismach żyjącego w XVI w. Józefa Strusia z Poznania. W XVII w. Jan Jonston z Szamotuł wydaje dzieło, w którym omawia urazy kości i stawów. W XVIII w. ukazuje się książka Ludwika Perzyny z Krakowa pt. „Nauki cyrulickiej krótko zebranej tom III”. Na początku XIX w. Jakub Szymkiewicz publikuje w Wilnie dzieło pt. „Nauka chirurgii teoretycznej i praktycznej” stanowiące pierwsze opracowanie dotyczące teorii i praktyki ortopedycznej. W 1816 r. Rafał Czerwiakowski wydaje sześciotomową publikację pt. „Narząd opatrzania chirurgicznego”, której cztery tomy można uznać za pierwszy polski podręcznik z dziedziny ortopedii.
Do szybkiego rozwoju ortopedii na ziemiach polskich dochodzi po odzyskaniu niepodległości w 1918 r. W 1923 r. Ireneusz Wierzejewski tworzy pierwszą w Polsce Katedrę Ortopedii w Poznaniu. W 1928 r. powstaje jedno z najstarszych towarzystw lekarskich w naszym kraju – Polskie Towarzystwo Ortopedyczne i Traumatologiczne. Rozpoczęto również wydawanie czasopisma pt. „Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska”. Szybki rozwój polskiej szkoły ortopedycznej przerwała II wojna światowa. Historię polskiej ortopedii tworzyło wielu wybitnych lekarzy. Wymienienie ich nazwisk i osiągnięć wymagałoby napisania osobnego podręcznika, tym niemniej warto pamiętać o dorobku takich profesorów, jak Ireneusz Wierzejewski, Adam Gruca i Wiktor Dega. Aktualny poziom ortopedii polskiej nie odbiega od prezentowanego w najlepszych ośrodkach europejskich.
Początkowo ortopedia polegała głównie na kształtowaniu poprawnej budowy ciała. Obecnie, wraz z wprowadzeniem nowoczesnych technik diagnostycznych oraz metod leczenia zachowawczego i operacyjnego, zakres ortopedii uległ znacznemu rozszerzeniu. Obejmuje ona leczenie wad wrodzonych, zmian zapalnych i zwyrodnieniowych, nowotworów, uszkodzeń urazowych oraz wielu innych chorób upośledzających strukturę i funkcję narządu ruchu. Coraz częściej w czasie terapii wykorzystuje się najnowszą wiedzę z dziedziny inżynierii tkankowej i genetyki oraz techniki komputerowego wspomagania diagnostyki i leczenia. Podstawowym celem terapii jest przywrócenie pełnej sprawności chorego i zapobieganie trwałemu kalectwu. Wielokrotnie wymaga to współpracy z innymi specjalistami (pediatrami, neurologami, reumatologami, rehabilitantami).
Leczenie chorób ortopedycznych musi być zawsze kompleksowe. Oprócz zabiegu operacyjnego konieczna jest rehabilitacja oraz zaopatrzenie w odpowiedni sprzęt ortopedyczny (kule, laski, ortezy, gorsety, szyny, protezy). Na wszystkich etapach leczenia niezbędna jest również współpraca ze strony chorego. Pacjenta należy zawsze informować nie tylko o stosowanej terapii, ale również o jej ewentualnych powikłaniach.
Dr med. Tomasz Bielecki
Lek. Przemysław Borowy
Dr med. Marek Bożek
Lek. Tomasz Chrzanowski
Lek. Maria Czerwińska
Dr hab. med. Edward Czerwiński
Dr hab. med., prof. nadzw. AM we Wrocławiu Szymon Dragan
Prof. dr hab. med. Zbigniew Dudkiewicz
Prof. dr hab. med. Tadeusz Sz. Gaździk
Dr med. Mieczysław Gorzelak
Dr hab. med. Andrzej Grzegorzewski
Dr hab. n. med., prof. nadzw. UM w Lublinie Mirosław Jabłoński
Dr hab. med., prof. UM w Poznaniu Marek Jóźwiak
Dr med. Mirosław Kulej
Dr med. Beata Łącka-Gaździk
Prof. dr hab. med. Paweł Małdyk
Prof. dr hab. med. Wojciech Marczyński
Dr hab. med., prof. nadzw. UM w Lublinie Tomasz Mazurkiewicz
Dr med. Stanisław Mrozek
Prof. dr hab. med. Marek Napiontek
Prof. dr hab. med. Janusz Popko
Dr hab. med., prof. UR Sławomir Snela
Prof. dr hab. med. Marek Synder
Prof. dr hab. med. Andrzej Wall
Prof. zw. dr hab. med. Daniel Zarzycki
Prof. dr hab. med. Krystian ŻołyńskiPRZEDMOWA
Poprzednie wydania podręcznika spotkały się ze znacznym zainteresowaniem Czytelników. Przyszło wiele listów z uwagami dotyczącymi jego treści. Przygotowując kolejne wydanie książki, starałem się więc uwzględnić problemy, z jakimi zwracali się do mnie studenci akademii medycznych oraz wydziałów fizjoterapii AWF, a także sami chorzy.
Od chwili ostatniego wydania podręcznika wiedza z dziedziny ortopedii i traumatologii narządu ruchu uległa znacznemu poszerzeniu. Wprowadzono ponadto nowe techniki diagnostyczne i operacyjne.
Współautorami obecnego wydania jest wielu wybitnych specjalistów zajmujących się ortopedią, co znacznie wzbogaca treść książki. Niestety w Polsce w programach nauczania akademii medycznych ortopedia zajmuje miejsce poboczne, mimo że każdego roku zwiększa się liczba chorych w podeszłym wieku, cierpiących na dolegliwości ze strony narządu ruchu. Należy pamiętać, że choroby kości i stawów są głównym powodem trwałej niepełnosprawności i przyznawania świadczeń rentowych. Urazy stanowią najczęstszą przyczynę zgonów osób poniżej 40. roku życia. Dlatego Światowa Organizacja Zdrowia ogłosiła lata 2000–
–2010 Dekadą Kości i Stawów. Mam nadzieję, że lektura podręcznika skłoni Czytelników do bardziej szczegółowego zapoznania się z omawianymi zagadnieniami.
Chciałbym serdecznie podziękować wszystkim tym, których praca i doświadczenie złożyły się na napisanie podręcznika. Pragnę również podziękować moim wspaniałym nauczycielom, a także rodzinie za wyrozumiałość w czasie powstawania książki.
Tadeusz Sz. GaździkWSTĘP Tadeusz Sz. Gaździk
Ortopedia, podobnie jak inne dziedziny medycyny, rozwinęła się z potrzeby leczenia chorych, a zwłaszcza z konieczności walki z bólem, korekcji zniekształceń oraz odtwarzania funkcji narządu ruchu. Wraz z upływem czasu ortopedzi uzyskali taką biegłość w swoim zawodzie, że stało się możliwe całkowite wyleczenie chorego przy zastosowaniu bezpiecznych metod postępowania terapeutycznego.
Ortopedia jest działem medycyny obejmującym profilaktykę oraz leczenie wrodzonych i nabytych zaburzeń narządu ruchu. Opisy niektórych stosowanych do dziś metod postępowania można odnaleźć w egipskich papirusach i pismach Sumerów. Pierwszy obszerniejszy dokument dotyczący postępowania z pacjentami cierpiącymi na zaburzenia narządu ruchu powstał w Egipcie i został napisany przez geniusza tamtych czasów – Imhotepa (papirus Edwina Smitha). Naukowe podstawy ortopedii zawdzięczamy Grekom, a zwłaszcza Hipokratesowi i Galenowi, którego uważa się za prekursora medycyny sportowej. Termin „ortopedia” został wprowadzony dopiero w 1741 r. przez francuskiego chirurga Nicolasa Andry. Nazwa pochodzi od greckich słów orthos (prosty) i paideo (wychowuję) albo, jak twierdzą inni, od słów orthos (prosty) i pais (dziecko), pedia (dzieci).
Na ziemiach polskich pierwsze wiarygodne wiadomości z dziedziny ortopedii odnajdujemy w pismach żyjącego w XVI w. Józefa Strusia z Poznania. W XVII w. Jan Jonston z Szamotuł wydaje dzieło, w którym omawia urazy kości i stawów. W XVIII w. ukazuje się książka Ludwika Perzyny z Krakowa pt. „Nauki cyrulickiej krótko zebranej tom III”. Na początku XIX w. Jakub Szymkiewicz publikuje w Wilnie dzieło pt. „Nauka chirurgii teoretycznej i praktycznej” stanowiące pierwsze opracowanie dotyczące teorii i praktyki ortopedycznej. W 1816 r. Rafał Czerwiakowski wydaje sześciotomową publikację pt. „Narząd opatrzania chirurgicznego”, której cztery tomy można uznać za pierwszy polski podręcznik z dziedziny ortopedii.
Do szybkiego rozwoju ortopedii na ziemiach polskich dochodzi po odzyskaniu niepodległości w 1918 r. W 1923 r. Ireneusz Wierzejewski tworzy pierwszą w Polsce Katedrę Ortopedii w Poznaniu. W 1928 r. powstaje jedno z najstarszych towarzystw lekarskich w naszym kraju – Polskie Towarzystwo Ortopedyczne i Traumatologiczne. Rozpoczęto również wydawanie czasopisma pt. „Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska”. Szybki rozwój polskiej szkoły ortopedycznej przerwała II wojna światowa. Historię polskiej ortopedii tworzyło wielu wybitnych lekarzy. Wymienienie ich nazwisk i osiągnięć wymagałoby napisania osobnego podręcznika, tym niemniej warto pamiętać o dorobku takich profesorów, jak Ireneusz Wierzejewski, Adam Gruca i Wiktor Dega. Aktualny poziom ortopedii polskiej nie odbiega od prezentowanego w najlepszych ośrodkach europejskich.
Początkowo ortopedia polegała głównie na kształtowaniu poprawnej budowy ciała. Obecnie, wraz z wprowadzeniem nowoczesnych technik diagnostycznych oraz metod leczenia zachowawczego i operacyjnego, zakres ortopedii uległ znacznemu rozszerzeniu. Obejmuje ona leczenie wad wrodzonych, zmian zapalnych i zwyrodnieniowych, nowotworów, uszkodzeń urazowych oraz wielu innych chorób upośledzających strukturę i funkcję narządu ruchu. Coraz częściej w czasie terapii wykorzystuje się najnowszą wiedzę z dziedziny inżynierii tkankowej i genetyki oraz techniki komputerowego wspomagania diagnostyki i leczenia. Podstawowym celem terapii jest przywrócenie pełnej sprawności chorego i zapobieganie trwałemu kalectwu. Wielokrotnie wymaga to współpracy z innymi specjalistami (pediatrami, neurologami, reumatologami, rehabilitantami).
Leczenie chorób ortopedycznych musi być zawsze kompleksowe. Oprócz zabiegu operacyjnego konieczna jest rehabilitacja oraz zaopatrzenie w odpowiedni sprzęt ortopedyczny (kule, laski, ortezy, gorsety, szyny, protezy). Na wszystkich etapach leczenia niezbędna jest również współpraca ze strony chorego. Pacjenta należy zawsze informować nie tylko o stosowanej terapii, ale również o jej ewentualnych powikłaniach.
więcej..
