Oszustka - ebook

Gregowi

Nawet gdybym cię nie polubił podczas naszego pierwszego spotkania, i tak z pewnością zmieniłbym swoje nastawienie, ponieważ wystarczy poznać człowieka osobiście, by zaczął nam się jawić jako istota ludzka, a nie karykaturalne ucieleśnienie tych czy innych idei. Poniekąd z tego względu nie udzielam się przesadnie w kręgach literackich – wiem z doświadczenia, że nie umiałbym skrytykować kogoś, kogo poznałem i z kim rozmawiałem, choćbym uważał, że na to zasługuje

GEORGE ORWELL W LIŚCIE DO STEPHENA SPENDERA,

15 KWIETNIA 1938 ROKU

Prolog

PODOBNO CIAŁO, KTÓRE UTONIE W JEZIORZE TAHOE, nie wypłynie na powierzchnię już nigdy. Lodowata temperatura wody i jej głębia sprzysięgły się przeciwko bakteriom. To, co kiedyś było człowiekiem, zamiast ulec rozkładowi, zostaje skazane na wieczny dryf w otchłani, ponad dnem jeziora; materia organiczna zespala się z tajemniczą menażerią, która zamieszkuje niezbadaną toń.

Śmierć niweluje wszelkie rozróżnienia.

Jezioro Tahoe ma niespełna pół kilometra głębokości i ponad dwa miliony lat. Miejscowi lubią się przechwalać: ich jezioro to jedno z najgłębszych w Ameryce, jest też najczystsze, najbardziej błękitne, najzimniejsze i najstarsze. Nikt tak naprawdę nie wie, co spoczywa na dnie Tahoe, ale wszyscy są pewni, że to coś mrocznego i enigmatycznego. Krążą tu legendy o stworzeniu przypominającym potwora z Loch Ness, które ochrzczono mianem Tahoe Tessie, i choć nikt nie daje temu wiary, T-shirty z podobizną Tessie świetnie się sprzedają. Kamery głębinowe uchwyciły jednak blisko dna, czterysta dziewięćdziesiąt metrów pod powierzchnią, zagadkowe ryby: blade, podobne do rekinów stworzenia, ewolucyjnie przystosowane do bliskich zera temperatur, o czym świadczy spowolniony przepływ krwi w ich żyłach. Stworzenia być może tak stare jak samo jezioro.

Krążą też inne historie. O tym, że jezioro służyło mafii do pozbywania się ciał ofiar w czasach, gdy gangsterzy kontrolowali jeszcze kasyna w Nevadzie. O kolejowych baronach z epoki gorączki złota; o tym, że traktowali jezioro jak poręczny masowy grób dla chińskich imigrantów zatrudnianych do budowy torów przez Sierra Nevada i zajeżdżanych na śmierć. O mściwych żonach, upadłych glinach, śladach morderstw, które wiodły nad jezioro i tam się urywały. Dzieciaki przed snem opowiadają sobie historie o zwłokach, które z otwartymi oczami i falującymi włosami szorują po dnie, w wiecznym zawieszeniu.

Płatki śniegu wirują miękko nad powierzchnią jeziora. Tymczasem pod powierzchnią ciało opada powoli na dno, z martwymi oczami zwróconymi ku niknącemu światłu, aż wreszcie tonie w ciemnościach i znika.