Pamiątka z wakacji 4. Karina - ebook

To nie tak, że lubiła zdradzać męża. Właściwie czy można mówić o zdradzie, jeśli druga połówka o niej wie, a czasem nawet sama do tego zachęca?

Karina obrączkę nosiła od dziesięciu lat i nigdy się z nią nie rozstawała. Nawet wtedy, gdy w prezencie na siódmą, podobno szczęśliwą, rocznicę ślubu dostała w prezencie od Marka bilet na sekswczasy na Ibizie.

– Tydzień wyuzdania seksualnego – powiedział mąż i ucałował ją prosto w usta. – Będziesz zadowolona.

Już wtedy praktykowali życie w otwartym związku, bez pytań i porównań, ale nadal szanując się jak w pierwszych miesiącach po ślubie.

Początkowo Karina była zaskoczona propozycją Marka, by spróbować czegoś nowego i spotkać się z inną parą, ale nie powiedziała „nie”. Od czasu do czasu chodziły jej po głowie brudne myśli, zwłaszcza że przed mężem miała w łóżku tylko jednego partnera, do tego całkowicie nieporadnego i wstydliwego. A ona chciała przeżyć coś nowego i niezapomnianego.

Początkowo myślała, że na pojedynczym epizodzie się skończy. Będzie fajnie, na koniec wypiją wspólnie lampkę szampana, a potem rozjadą się w swoją stronę. I od czasu do czasu powspominają o tym, co zaszło w domku na Mazurach.

– Co byś powiedziała, żebyśmy to powtórzyli? – zapytał Marek następnego dnia podczas śniadania. Siedzieli na tarasie, a nad łąką unosiła się mleczna mgła przesłaniająca świat.

– To znaczy? – Karina upiła łyk kawy, zyskując chwilę na przemyślenie propozycji.

– To znaczy, żeby jeszcze raz przyjechała jakaś miła parka… Przecież byłaś zadowolona, widziałem… – Marek włożył palec wskazujący do ust, przez co Karina od razu przypomniała sobie ekscesy poprzedniego wieczora. Uderzyła ją fala gorąca. Jeszcze czuła na swoim ciele zapach tamtych ludzi: blondynki o imieniu Justyna i jej faceta, napakowanego i krótko ostrzyżonego byka, który przedstawił się jako Zyga, a potem wiele już nie mówił.

– Nie przeczę – zaczęła spokojnie. – Ale chyba powinniśmy to przemyśleć.

– Już o tym rozmawialiśmy. – Głos Marka był spokojny i łagodny. – Skoro każdemu z nas się podobało, to po co się ograniczać?

– To nie o to chodzi, czy mi się podobało, czy nie.

– No to o co?

– Jesteś jak każdy facet! Nigdy nie potrafisz się domyślić! Czy ja zawsze muszę mówić wszystko wprost?! – Z oczu Kariny popłynęły łzy. Wstała od stołu i boso wybiegła na łąkę, znikając we mgle jak senna mara.

Marek był autentycznie zdziwiony i zupełnie nie rozumiał, co Karina ma na myśli i dlaczego płacze. Wiedział jednak, że w takiej sytuacji każda kobieta potrzebuje przytulenia. Nie zważając na poranną rosę, pobiegł za żoną i chwycił ją, szlochającą, w ramiona. A potem na tej porannej, zimnej trawie doprowadził do wrót uniesienia.