Też tu jestem. Bajki mają moc - ebook

TEŻ TU JESTEM

A gdy­bym tak po pro­stu znik­nął? Pew­nego dnia nie poja­wił się w kuchni na śnia­da­niu? Nie spa­ko­wał tor­ni­stra i nie poszedł do szkoły? Czy kto­kol­wiek by to zauwa­żył? Czy ktoś wszedłby do mojego pokoju, żeby spraw­dzić, co się ze mną dzieje? Czy mama zorien­to­wa­łaby się, że w samo­cho­dzie kogoś bra­kuje? A nauczy­cielka, która zazwy­czaj nie spraw­dza listy obec­no­ści? Gdyby spraw­dzała, pew­nie by zauwa­żyła, ale to nie w jej stylu. Kole­dzy z klasy? No, pew­nie gdyby byli kole­gami, a nie tylko oso­bami, z któ­rymi jeste­śmy razem w trze­ciej A, to może by się zorien­to­wali. Wygląda na to, że tylko zapo­mi­nal­ska Zośka z czwar­tej ławki, która cią­gle poży­cza ode mnie dłu­go­pis i kredki, zwró­ci­łaby uwagę na moją nie­obec­ność. A może i ona po pro­stu odwró­ci­łaby się do Krzyśka i sko­rzy­stała z jego piór­nika? Kie­dyś bar­dzo chcia­łem zro­bić taki eks­pe­ry­ment. Wtedy miał­bym dowód, że moja obec­ność jest nie­istotna. Że rów­nie dobrze mogłoby mnie nie być, mógł­bym znik­nąć i nikt by na tym nie stra­cił. A może nawet ktoś by zyskał? Tak, Filip, mój brat, na pewno by zyskał. Choć i tak sku­pia na sobie całą uwagę: rodzi­ców, nauczy­cielki i kole­gów. No, tego ostat­niego mu aku­rat nie zazdrosz­czę. Ale poza tym to naprawdę nie­źle się urzą­dził.

Zawsze wszystko jest dosto­so­wane do niego – usta­wie­nie sto­li­ków w kla­sie i w sto­łówce, plany waka­cyjne, week­en­dowe wyjazdy, a nawet wyj­ścia do restau­ra­cji. Co z tego, że ja chciał­bym pocho­dzić po górach? Nic. W góry nie poje­dziemy, a jeśli nawet, to będziemy sie­dzieć cały czas w hotelu. Żad­nych gór­skich wycie­czek, żad­nej jazdy na nar­tach. Nad morze pod namiot też nie, bo pia­sek i kem­pin­gowe łazienki. W samo­lo­cie może być nie­wy­god­nie i nie­bez­piecz­nie. Zostaje więc nie­wiele moż­li­wo­ści do wyboru. Na week­endy pra­wie ni­gdy nie wyjeż­dżamy, nawet te dłu­gie, bo to zbyt trudne logi­stycz­nie i męczące. Nie lepiej jest z wyj­ściem do restau­ra­cji – wąskie przej­ścia, schody i tłum ludzi to nie dla nas. I co z tego, że w nie­któ­rych są moje ulu­bione potrawy? Nic. No może tylko tyle, że rodzice cza­sem zama­wiają je z dostawą do domu. Choć pew­nie dla­tego, że oni i Filip też je lubią. Mój brat ma też naj­lep­sze miej­sce w kla­sie. Bli­sko wej­ścia, ale nie przy samej tablicy. No i może korzy­stać ze spe­cjal­nego kom­pu­tera i zajęć dodat­ko­wych, na któ­rych jest tylko nauczy­cielka i on. Taka lek­cja jeden na jeden. Kto by tak nie chciał? Bez tego całego hałasu, lata­ją­cych liści­ków, Marka, który nie potrafi usie­dzieć pię­ciu minut na krze­śle i cią­gle łazi po kla­sie, co chwilę zrzu­ca­jąc coś z naszych sto­li­ków. W przy­szło­ści mój brat będzie miał też _różne dosto­so­wa­nia_. Nie wie­dzia­łem, o co cho­dzi, więc popro­si­łem tatę o wyja­śnie­nie. Powie­dział, że to takie spe­cjalne _przy­wi­leje_. Z tego, co rozu­miem, to jakieś kolejne uła­twie­nia i udo­god­nie­nia, na przy­kład pod­czas pisa­nia kla­só­wek i zda­wa­nia egza­mi­nów.

Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki