-
W empik go
Ulubione bajki Czytamy po rosyjsku - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
3 marca 2023
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
LUB
12,50 zł za tytuł
przy zakupie abonamentu Go Mini w cenie 24,99 zł / 30 dni
Sprawdź
Słuchaj i czytaj w abonamencie Empik Go Mini za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Mini daje możliwość dodania 2 tytułów do biblioteki w mies. Wybierasz z ponad 100 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
Ulubione bajki Czytamy po rosyjsku - ebook
Materiał dydaktyczny do nauki języka rosyjskiego.
Materiał pozwala uczyć się języka przy okazji czytania książek w języku polskim z dosłownym tłumaczeniem na język rosyjski.
Wykorzystane utwory znajdują się w domenie publicznej:
Jacob i Wilhelm Grimm: Czerwony Kapturek, tłum. Marceli Tarnowski;
Jacob i Wilhelm Grimm: Jaś i Małgosia, tłum. Marceli Tarnowski;
Jacob i Wilhelm Grimm: Ubogi bogaty, tłum. Bolesław Londyński.
Dosłowne tłumaczenie na język rosyjski:
Włodzimierz Semerikov
| Kategoria: | Polonistyka |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-8324-651-2 |
| Rozmiar pliku: | 1,1 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Jacob i Wilhelm Grimm: Czerwony Kapturek / Якоб и Вильгельм Гримм: Красная Шапочка
Była raz mała słodka dzieweczka, którą kochał każdy, kto ją tylko ujrzał, a najwięcej kochała ją babcia — nie wiedziała wprost, co jej dać.
_Жила-была маленькая милая девочка, которую любил каждый, кто её только увидит, а больше всего любила её бабушка — не знала прямо, что ей подарить._
Pewnego razu podarowała jej kapturek z czerwonego aksamitu, a dziewczynce tak się ten kapturek podobał, że nie chciała nosić żadnego innego, toteż nazwano ją Czerwonym Kapturkiem.
_Как-то раз она подарила ей шапочку из красного бархата, а девочке так эта шапочка понравилась, что она не хотела надевать никакой другой, поэтому звали её Красной Шапочкой._
Pewnego razu rzekła matka do Czerwonego Kapturka:
— Oto masz, dziecko, w koszyku placek i flaszkę wina, zanieś to babci, która jest chora i słaba, i ucieszy się bardzo tym podarunkiem.
_Однажды говорит мама Красной Шапочке:_
_— Вот тебе, дитя, в корзинке лепёшка и бутылка вина, отнеси это бабушке, которая больна и слаба, и она очень обрадуется этому подарку._
Idź zaraz, póki nie ma wielkiego upału, a idąc nie biegaj i nie zbaczaj z drogi, bo mogłabyś upaść i stłuc butelkę.
_Иди сейчас же, пока нет сильной жары, а идя не беги и не сворачивай с дороги, ибо ты можешь упасть и разбить бутылку._
Kiedy zaś wejdziesz do pokoju, nie zapomnij powiedzieć babci „dzień dobry” i nie rozglądaj się wpierw po wszystkich kątach.
_Как только войдёшь в комнату, не забудь сказать бабушке „добрый день” и не заглядывай сразу во все углы._
— Zrobię wszystko, jak każesz — przyrzekł Czerwony Kapturek mamusi.
_— Я сделаю все, как ты приказываешь, — пообещала Красная Шапочка мамочке._
Babcia mieszkała w lesie, o pół godzinki od wsi. Kiedy dziewczynka weszła do lasu, spotkała wilka.
_Бабушка жила в лесу, полчаса от деревни. Когда девочка вошла в лес, она встретила волка._
Ale Czerwony Kapturek nie wiedział, że to takie złe zwierzę, i nie bał się go.
_Но Красная Шапочка не знала, что это злой зверь, и не боялась его._
— Dzień dobry, Czerwony Kapturku — rzekł wilk.
_— Доброе утро, Красная Шапочка, — сказал волк._
— Dzień dobry, wilku — odparła dzieweczka.
_— Доброе утро, волк, — ответила девочка._
— Dokąd to tak wcześnie?
_— Куда это ты так рано?_
— Do babci.
_— К бабушке._
— A cóż tam niesiesz pod fartuszkiem?
_— А что ты там несешь под фартуком?_
— Placek i wino: mamusia piekła wczoraj, posyła więc trochę chorej i słabej babuni, żeby sobie podjadła i sił nabrała.
_— Лепёшку и вино: мамочка испекла вчера и послала немного больной и слабой бабуле, чтобы она поела и набралась сил._
— A gdzie mieszka twoja babcia, Czerwony Kapturku?
_— А где живет твоя бабушка, Красная Шапочка?_
— O, to jeszcze kwadrans drogi stąd!
Daleko w lesie, pod trzema wielkimi dębami stoi chatka otoczona leszczynowym żywopłotem, na pewno tam trafisz — rzekł Czerwony Kapturek.
_— О, это еще четверть часа пути отсюда!_
_Далеко в лесу под тремя большими дубами стоит избушка, окруженная орешниковой живой изгородью, ты наверняка туда найдёшь дорогу, — сказала Красная Шапочка._
Wilk zaś pomyślał sobie: „To młode, kruche stworzonko lepiej mi będzie smakować niż stara babcia. Trzeba sobie sprytnie poradzić, żeby obie zjeść!”
_Тут волк подумал про себя: „Это молодое хрупкое создание будет для меня повкуснее, чем старая бабушка. Нужно действовать хитро, чтобы съесть их обеих!”_
Idąc kawałek u boku Czerwonego Kapturka rzekł:
_Пройдя ещё немного рядом с Красной Шапочкой, он сказал:_
— Spójrz, jak pięknie kwitną dokoła kwiatki, dlaczego nie patrzysz na nie?
_— Посмотри, как красиво цветут вокруг цветочки, почему ты не смотришь на них?_
I zdaje się, że nie słyszysz, jak słodko śpiewają ptaszki?
_И, сдаётся мне, что ты не слышишь, как сладко поют птички?_
Idziesz prosto przed siebie, jak do szkoły, a w lesie jest przecież tak miło!
_Идешь прямо, как в школу, а в лесу ведь так мило!_
Czerwony Kapturek otworzył oczy, a widząc promienie słońca tańczące wśród drzew i całe łany kwiatów, pomyślał:
_Красная Шапочка открыла глаза и, увидев лучи солнца, танцующие среди деревьев и целые поля цветов, подумала:_
„Babunia ucieszy się, gdy jej przyniosę ładny bukiecik. Jest jeszcze dość wcześnie, zdążę na czas”.
_„Бабушка будет рада если я ей принесу красивый букетик. Еще довольно рано, я успею вовремя”._
I pobiegła w las szukając kwiatków. A gdy zerwała jeden, wnet dalej spostrzegła inny, piękniejszy, biegła więc za nim i coraz głębiej wchodziła w las.
_И она побежала в лес, разыскивая цветочки. А когда она сорвала один, то дальше увидела другой, ещё более красивый, побежала за ним и всё глубже входила в лес._
Tymczasem wilk pobiegł prosto do domku babci i zapukał do drzwi.
_Тем временем волк побежал прямо к дому бабушки и постучал в дверь._
— Kto tam? — zapytała staruszka.
_— Кто там? — спросила старушка._
— To ja, Czerwony Kapturek, przynoszę babci ciasta i wina, otwórz, babciu.
_— Это я, Красная Шапочка, несу бабушке лепешку и вино, открой, бабуля._
— Naciśnij klamkę — rzekła babcia — za słaba jestem, aby wstać.
_— Нажми на ручку, — сказала бабушка, — я слишком слаба, чтобы встать._
Wilk nacisnął klamkę, drzwi otworzyły się, a zwierz zbliżył się bez słowa do łóżka babci i połknął ją.
_Волк нажал на ручку, дверь отворилась и зверь подошёл без слов к кровати бабушки и проглотил её._
Potem ubrał się w jej koszulę i czepek, położył się do łóżka i zasunął firaneczki.
_Затем он надел ее платье и чепец, лёг в постель и задернул шторки._
Kiedy Czerwony Kapturek nazbierał tyle kwiatów, że już ich unieść nie mógł, przypomniała mu się nagle babcia i dziewczynka pobiegła szybko do jej domku.
_Когда Красная Шапочка насобирала столько цветов, что уже их унести не могла, вспомнилась ей внезапно бабушка, и девочка побежала быстро к её дому._
Zdziwiła się bardzo, że drzwi są otwarte, a wchodząc do pokoju pomyślała: „O Boże, tak mi jakoś straszno, a przecież zwykle chętnie chodzę do babuni!”
_Она очень удивилась, что дверь открыта, а входя в комнату, подумала: „О Боже, мне как-то страшно, а ведь я обычно охотно хожу к бабуле!”_
— Dzień dobry! — zawołała, ale nie otrzymała odpowiedzi.
_— Доброе утро! — сказала она, но не получила ответа._
Zbliżyła się więc do łóżka i odsunęła firaneczki.
_Она приблизилась к кровати и отодвинула занавески._
Ujrzała babcię, która miała czepek mocno naciągnięty na twarz i bardzo dziwnie wyglądała.
_Она увидела бабушку в чепце, сильно натянутом на лицо, и она очень странно выглядела._
— Ach, babciu, dlaczego masz takie wielkie uszy?
_— Ах, бабушка, почему у тебя такие большие уши?_
— Abym cię lepiej mogła słyszeć!
_— Чтобы я могла лучше тебя слышать!_
— A dlaczego masz takie wielkie oczy?
_— А почему у тебя такие большие глаза?_
— Abym cię lepiej mogła widzieć!
_— Чтобы я могла лучше тебя видеть!_
— A dlaczego ręce masz takie wielkie?
_— А почему у тебя руки такие большие?_
— Abym cię lepiej mogła objąć!
_— Чтобы я могла лучше тебя обнять!_
— A dlaczego, babciu, masz taki brzydki, wielki pysk?
_— А почему, бабушка, у тебя такой некрасивый, большой рот?_
— Aby cię łatwiej zjeść!
_— Чтобы легче было тебя съесть!_
I w tejże chwili wilk wyskoczył z łóżka i połknął biednego Czerwonego Kapturka.
_И в этот момент волк вскочил с кровати и проглотил бедную Красную Шапочку._
Gdy wilk zaspokoił już swój apetyt, położył się z powrotem do łóżka i wnet zasnął, chrapiąc głośno.
_Когда волк удовлетворил свой аппетит, он снова улёгся в постель и вскоре заснул, громко храпя._
Młody myśliwy przechodził właśnie koło domu i pomyślał: „Jakże chrapie ta staruszka, muszę zajrzeć, czy się jej coś złego nie stało”.
_Молодой охотник проходил как раз мимо дома и подумал: „Как же храпит эта старушка, я должен посмотреть, не случилось ли с ней чего злого”._
Wszedł więc do izby i ujrzał na łóżku śpiącego wilka.
_Вошел он, значит, в избу и увидел на кровати спящего волка._
— Otom cię znalazł, stary szkodniku! — zawołał. — Dawno już cię szukałem!
_— Вот я и нашел тебя, старый вредитель! — воскликнул он. — Я давно уже тебя искал!_
I chciał nabić fuzję i zastrzelić wilka, ale pomyślał sobie, że wilk mógł połknąć babunię i można ją jeszcze uratować; nie strzelił więc, lecz wziął nożyczki i rozciął śpiącemu wilkowi brzuch.
_И он хотел зарядить ружьё и застрелить волка, но подумал, что волк мог проглотить бабулю и можно её еще спасти; поэтому, он не выстрелил, а взял ножницы и разрезал спящему волку живот._
Natychmiast wyskoczył Czerwony Kapturek wołając:
_Сразу же выскочила Красная Шапочка крича:_
— Ach, jakże się bałam, tak ciemno było w brzuchu wilka!
_— Ах, как я боялась, так темно было в животе у волка!_
A potem wyszła i stara babcia, żywa jeszcze, ale ledwie dysząca.
_А потом вышла и старая бабушка, живая, но едва дышащая._
Czerwony Kapturek przyniósł prędko kamieni, którymi napełnili brzuch wilka.
_Красная Шапочка быстро принесла камни, которыми они наполнили брюхо волка._
Kiedy się zwierz obudził, chciał uciec, ale kamienie były tak ciężkie, że padł zaraz martwy na podłogę. Wszyscy troje ucieszyli się bardzo.
_Когда зверь проснулся, он захотел сбежать, но камни были такими тяжелыми, что он упал мёртвый на пол. Все трое очень обрадовались._
Myśliwy ściągnął z wilka skórę i poszedł z nią do domu, babcia zjadła ciasto i wypiła wino przyniesione przez dziewczynkę.
_Охотник снял с волка шкуру и пошел с ней домой, бабушка съела лепёшку и выпила вино принесенное девочкой._
A Czerwony Kapturek pomyślał: „Odtąd nigdy nie będę biegała po lesie, gdy mi mamusia zabroni!”
_А Красная Шапочка подумала: „Отныне я никогда не буду бегать по лесу, если мамочка мне не разрешает!”_
Jacob i Wilhelm Grimm: Jaś i Małgosia / Якоб и Вильгельм Гримм: Ваня и Рита
Na skraju wielkiego lasu mieszkał ubogi drwal z drugą żoną i dwojgiem dzieci; chłopczyk nazywał się Jaś, a dziewczynka Małgosia.
_На опушке большого леса жил бедный дровосек со своей второй женой и двумя детьми; мальчика звали Иван, а девочку Маргарита._
W chacie niewiele było jedzenia, a gdy drożyzna zapanowała w kraju, brakło im nawet suchego chleba na zaspokojenie głodu.
_В хате почти не было еды, а когда в стране воцарилась дороговизна, им не стало хватать даже сухого хлеба, чтобы утолить голод._
Strapiony drwal długo nie mógł zasnąć wieczorem i wzdychając ciężko, rzekł do macochy swych dzieci:
_Обеспокоенный лесоруб долго не мог заснуть вечером и, тяжело вздыхая, сказал мачехе своих детей:_
— Co się z nami stanie? Jak wyżywimy biedne dziatki nasze, gdy sami nie mamy co jeść?
_— Что с нами будет? Как мы прокормим бедных деток наших, когда нам самим нечего есть?_
— Trudna rada, mężu — odparła macocha — jutro o świcie musimy wyprowadzić dzieci do lasu, gdzie największa gęstwina; tam rozpalimy ogień, damy im po kawałku chleba, potem pójdziemy do swojej roboty, a dzieci pozostawimy własnemu losowi.
_— Трудно дать совет, мой муж, — ответила мачеха, — завтра на рассвете мы должны отвести детей в лес, туда где самая густая чаща; там разожжём огонь, дадим им по кусочку хлеба, потом пойдём по своим делам, а детей предоставим собственной судьбе._
Oczywiście nie trafią z powrotem do domu i w ten sposób pozbędziemy się ich.
_Конечно, они не вернутся домой, и таким образом мы от них избавимся._
— Nie, żono — odparł drwal — tego nie uczynię. Nie miałbym serca zostawić dzieci w lesie! Dzikie zwierzęta rozszarpałyby je przecież.
_— Нет, жена, — ответил дровосек, — этого я не сделаю. У меня бы не хватило духу оставить детей в лесу! Дикие звери разорвали бы их._
— O, głupcze — rzekła macocha — inaczej wszak wszyscy czworo umrzemy z głodu, możesz już ciosać deski na trumny! — i tak długo go przekonywała, aż drwal z ciężkim sercem uległ jej namowom.
_— О, глупец, — сказала мачеха, — иначе мы все четверо умрём с голоду, можешь уже строгать доски на гробы! — и так долго его уговаривала, пока дровосек с тяжёлым сердцем не поддался на её уговоры._
— A jednak żal mi tych biednych dzieci — rzekł.
_— И всё же жаль мне этих бедных детей, — сказал он._
Była raz mała słodka dzieweczka, którą kochał każdy, kto ją tylko ujrzał, a najwięcej kochała ją babcia — nie wiedziała wprost, co jej dać.
_Жила-была маленькая милая девочка, которую любил каждый, кто её только увидит, а больше всего любила её бабушка — не знала прямо, что ей подарить._
Pewnego razu podarowała jej kapturek z czerwonego aksamitu, a dziewczynce tak się ten kapturek podobał, że nie chciała nosić żadnego innego, toteż nazwano ją Czerwonym Kapturkiem.
_Как-то раз она подарила ей шапочку из красного бархата, а девочке так эта шапочка понравилась, что она не хотела надевать никакой другой, поэтому звали её Красной Шапочкой._
Pewnego razu rzekła matka do Czerwonego Kapturka:
— Oto masz, dziecko, w koszyku placek i flaszkę wina, zanieś to babci, która jest chora i słaba, i ucieszy się bardzo tym podarunkiem.
_Однажды говорит мама Красной Шапочке:_
_— Вот тебе, дитя, в корзинке лепёшка и бутылка вина, отнеси это бабушке, которая больна и слаба, и она очень обрадуется этому подарку._
Idź zaraz, póki nie ma wielkiego upału, a idąc nie biegaj i nie zbaczaj z drogi, bo mogłabyś upaść i stłuc butelkę.
_Иди сейчас же, пока нет сильной жары, а идя не беги и не сворачивай с дороги, ибо ты можешь упасть и разбить бутылку._
Kiedy zaś wejdziesz do pokoju, nie zapomnij powiedzieć babci „dzień dobry” i nie rozglądaj się wpierw po wszystkich kątach.
_Как только войдёшь в комнату, не забудь сказать бабушке „добрый день” и не заглядывай сразу во все углы._
— Zrobię wszystko, jak każesz — przyrzekł Czerwony Kapturek mamusi.
_— Я сделаю все, как ты приказываешь, — пообещала Красная Шапочка мамочке._
Babcia mieszkała w lesie, o pół godzinki od wsi. Kiedy dziewczynka weszła do lasu, spotkała wilka.
_Бабушка жила в лесу, полчаса от деревни. Когда девочка вошла в лес, она встретила волка._
Ale Czerwony Kapturek nie wiedział, że to takie złe zwierzę, i nie bał się go.
_Но Красная Шапочка не знала, что это злой зверь, и не боялась его._
— Dzień dobry, Czerwony Kapturku — rzekł wilk.
_— Доброе утро, Красная Шапочка, — сказал волк._
— Dzień dobry, wilku — odparła dzieweczka.
_— Доброе утро, волк, — ответила девочка._
— Dokąd to tak wcześnie?
_— Куда это ты так рано?_
— Do babci.
_— К бабушке._
— A cóż tam niesiesz pod fartuszkiem?
_— А что ты там несешь под фартуком?_
— Placek i wino: mamusia piekła wczoraj, posyła więc trochę chorej i słabej babuni, żeby sobie podjadła i sił nabrała.
_— Лепёшку и вино: мамочка испекла вчера и послала немного больной и слабой бабуле, чтобы она поела и набралась сил._
— A gdzie mieszka twoja babcia, Czerwony Kapturku?
_— А где живет твоя бабушка, Красная Шапочка?_
— O, to jeszcze kwadrans drogi stąd!
Daleko w lesie, pod trzema wielkimi dębami stoi chatka otoczona leszczynowym żywopłotem, na pewno tam trafisz — rzekł Czerwony Kapturek.
_— О, это еще четверть часа пути отсюда!_
_Далеко в лесу под тремя большими дубами стоит избушка, окруженная орешниковой живой изгородью, ты наверняка туда найдёшь дорогу, — сказала Красная Шапочка._
Wilk zaś pomyślał sobie: „To młode, kruche stworzonko lepiej mi będzie smakować niż stara babcia. Trzeba sobie sprytnie poradzić, żeby obie zjeść!”
_Тут волк подумал про себя: „Это молодое хрупкое создание будет для меня повкуснее, чем старая бабушка. Нужно действовать хитро, чтобы съесть их обеих!”_
Idąc kawałek u boku Czerwonego Kapturka rzekł:
_Пройдя ещё немного рядом с Красной Шапочкой, он сказал:_
— Spójrz, jak pięknie kwitną dokoła kwiatki, dlaczego nie patrzysz na nie?
_— Посмотри, как красиво цветут вокруг цветочки, почему ты не смотришь на них?_
I zdaje się, że nie słyszysz, jak słodko śpiewają ptaszki?
_И, сдаётся мне, что ты не слышишь, как сладко поют птички?_
Idziesz prosto przed siebie, jak do szkoły, a w lesie jest przecież tak miło!
_Идешь прямо, как в школу, а в лесу ведь так мило!_
Czerwony Kapturek otworzył oczy, a widząc promienie słońca tańczące wśród drzew i całe łany kwiatów, pomyślał:
_Красная Шапочка открыла глаза и, увидев лучи солнца, танцующие среди деревьев и целые поля цветов, подумала:_
„Babunia ucieszy się, gdy jej przyniosę ładny bukiecik. Jest jeszcze dość wcześnie, zdążę na czas”.
_„Бабушка будет рада если я ей принесу красивый букетик. Еще довольно рано, я успею вовремя”._
I pobiegła w las szukając kwiatków. A gdy zerwała jeden, wnet dalej spostrzegła inny, piękniejszy, biegła więc za nim i coraz głębiej wchodziła w las.
_И она побежала в лес, разыскивая цветочки. А когда она сорвала один, то дальше увидела другой, ещё более красивый, побежала за ним и всё глубже входила в лес._
Tymczasem wilk pobiegł prosto do domku babci i zapukał do drzwi.
_Тем временем волк побежал прямо к дому бабушки и постучал в дверь._
— Kto tam? — zapytała staruszka.
_— Кто там? — спросила старушка._
— To ja, Czerwony Kapturek, przynoszę babci ciasta i wina, otwórz, babciu.
_— Это я, Красная Шапочка, несу бабушке лепешку и вино, открой, бабуля._
— Naciśnij klamkę — rzekła babcia — za słaba jestem, aby wstać.
_— Нажми на ручку, — сказала бабушка, — я слишком слаба, чтобы встать._
Wilk nacisnął klamkę, drzwi otworzyły się, a zwierz zbliżył się bez słowa do łóżka babci i połknął ją.
_Волк нажал на ручку, дверь отворилась и зверь подошёл без слов к кровати бабушки и проглотил её._
Potem ubrał się w jej koszulę i czepek, położył się do łóżka i zasunął firaneczki.
_Затем он надел ее платье и чепец, лёг в постель и задернул шторки._
Kiedy Czerwony Kapturek nazbierał tyle kwiatów, że już ich unieść nie mógł, przypomniała mu się nagle babcia i dziewczynka pobiegła szybko do jej domku.
_Когда Красная Шапочка насобирала столько цветов, что уже их унести не могла, вспомнилась ей внезапно бабушка, и девочка побежала быстро к её дому._
Zdziwiła się bardzo, że drzwi są otwarte, a wchodząc do pokoju pomyślała: „O Boże, tak mi jakoś straszno, a przecież zwykle chętnie chodzę do babuni!”
_Она очень удивилась, что дверь открыта, а входя в комнату, подумала: „О Боже, мне как-то страшно, а ведь я обычно охотно хожу к бабуле!”_
— Dzień dobry! — zawołała, ale nie otrzymała odpowiedzi.
_— Доброе утро! — сказала она, но не получила ответа._
Zbliżyła się więc do łóżka i odsunęła firaneczki.
_Она приблизилась к кровати и отодвинула занавески._
Ujrzała babcię, która miała czepek mocno naciągnięty na twarz i bardzo dziwnie wyglądała.
_Она увидела бабушку в чепце, сильно натянутом на лицо, и она очень странно выглядела._
— Ach, babciu, dlaczego masz takie wielkie uszy?
_— Ах, бабушка, почему у тебя такие большие уши?_
— Abym cię lepiej mogła słyszeć!
_— Чтобы я могла лучше тебя слышать!_
— A dlaczego masz takie wielkie oczy?
_— А почему у тебя такие большие глаза?_
— Abym cię lepiej mogła widzieć!
_— Чтобы я могла лучше тебя видеть!_
— A dlaczego ręce masz takie wielkie?
_— А почему у тебя руки такие большие?_
— Abym cię lepiej mogła objąć!
_— Чтобы я могла лучше тебя обнять!_
— A dlaczego, babciu, masz taki brzydki, wielki pysk?
_— А почему, бабушка, у тебя такой некрасивый, большой рот?_
— Aby cię łatwiej zjeść!
_— Чтобы легче было тебя съесть!_
I w tejże chwili wilk wyskoczył z łóżka i połknął biednego Czerwonego Kapturka.
_И в этот момент волк вскочил с кровати и проглотил бедную Красную Шапочку._
Gdy wilk zaspokoił już swój apetyt, położył się z powrotem do łóżka i wnet zasnął, chrapiąc głośno.
_Когда волк удовлетворил свой аппетит, он снова улёгся в постель и вскоре заснул, громко храпя._
Młody myśliwy przechodził właśnie koło domu i pomyślał: „Jakże chrapie ta staruszka, muszę zajrzeć, czy się jej coś złego nie stało”.
_Молодой охотник проходил как раз мимо дома и подумал: „Как же храпит эта старушка, я должен посмотреть, не случилось ли с ней чего злого”._
Wszedł więc do izby i ujrzał na łóżku śpiącego wilka.
_Вошел он, значит, в избу и увидел на кровати спящего волка._
— Otom cię znalazł, stary szkodniku! — zawołał. — Dawno już cię szukałem!
_— Вот я и нашел тебя, старый вредитель! — воскликнул он. — Я давно уже тебя искал!_
I chciał nabić fuzję i zastrzelić wilka, ale pomyślał sobie, że wilk mógł połknąć babunię i można ją jeszcze uratować; nie strzelił więc, lecz wziął nożyczki i rozciął śpiącemu wilkowi brzuch.
_И он хотел зарядить ружьё и застрелить волка, но подумал, что волк мог проглотить бабулю и можно её еще спасти; поэтому, он не выстрелил, а взял ножницы и разрезал спящему волку живот._
Natychmiast wyskoczył Czerwony Kapturek wołając:
_Сразу же выскочила Красная Шапочка крича:_
— Ach, jakże się bałam, tak ciemno było w brzuchu wilka!
_— Ах, как я боялась, так темно было в животе у волка!_
A potem wyszła i stara babcia, żywa jeszcze, ale ledwie dysząca.
_А потом вышла и старая бабушка, живая, но едва дышащая._
Czerwony Kapturek przyniósł prędko kamieni, którymi napełnili brzuch wilka.
_Красная Шапочка быстро принесла камни, которыми они наполнили брюхо волка._
Kiedy się zwierz obudził, chciał uciec, ale kamienie były tak ciężkie, że padł zaraz martwy na podłogę. Wszyscy troje ucieszyli się bardzo.
_Когда зверь проснулся, он захотел сбежать, но камни были такими тяжелыми, что он упал мёртвый на пол. Все трое очень обрадовались._
Myśliwy ściągnął z wilka skórę i poszedł z nią do domu, babcia zjadła ciasto i wypiła wino przyniesione przez dziewczynkę.
_Охотник снял с волка шкуру и пошел с ней домой, бабушка съела лепёшку и выпила вино принесенное девочкой._
A Czerwony Kapturek pomyślał: „Odtąd nigdy nie będę biegała po lesie, gdy mi mamusia zabroni!”
_А Красная Шапочка подумала: „Отныне я никогда не буду бегать по лесу, если мамочка мне не разрешает!”_
Jacob i Wilhelm Grimm: Jaś i Małgosia / Якоб и Вильгельм Гримм: Ваня и Рита
Na skraju wielkiego lasu mieszkał ubogi drwal z drugą żoną i dwojgiem dzieci; chłopczyk nazywał się Jaś, a dziewczynka Małgosia.
_На опушке большого леса жил бедный дровосек со своей второй женой и двумя детьми; мальчика звали Иван, а девочку Маргарита._
W chacie niewiele było jedzenia, a gdy drożyzna zapanowała w kraju, brakło im nawet suchego chleba na zaspokojenie głodu.
_В хате почти не было еды, а когда в стране воцарилась дороговизна, им не стало хватать даже сухого хлеба, чтобы утолить голод._
Strapiony drwal długo nie mógł zasnąć wieczorem i wzdychając ciężko, rzekł do macochy swych dzieci:
_Обеспокоенный лесоруб долго не мог заснуть вечером и, тяжело вздыхая, сказал мачехе своих детей:_
— Co się z nami stanie? Jak wyżywimy biedne dziatki nasze, gdy sami nie mamy co jeść?
_— Что с нами будет? Как мы прокормим бедных деток наших, когда нам самим нечего есть?_
— Trudna rada, mężu — odparła macocha — jutro o świcie musimy wyprowadzić dzieci do lasu, gdzie największa gęstwina; tam rozpalimy ogień, damy im po kawałku chleba, potem pójdziemy do swojej roboty, a dzieci pozostawimy własnemu losowi.
_— Трудно дать совет, мой муж, — ответила мачеха, — завтра на рассвете мы должны отвести детей в лес, туда где самая густая чаща; там разожжём огонь, дадим им по кусочку хлеба, потом пойдём по своим делам, а детей предоставим собственной судьбе._
Oczywiście nie trafią z powrotem do domu i w ten sposób pozbędziemy się ich.
_Конечно, они не вернутся домой, и таким образом мы от них избавимся._
— Nie, żono — odparł drwal — tego nie uczynię. Nie miałbym serca zostawić dzieci w lesie! Dzikie zwierzęta rozszarpałyby je przecież.
_— Нет, жена, — ответил дровосек, — этого я не сделаю. У меня бы не хватило духу оставить детей в лесу! Дикие звери разорвали бы их._
— O, głupcze — rzekła macocha — inaczej wszak wszyscy czworo umrzemy z głodu, możesz już ciosać deski na trumny! — i tak długo go przekonywała, aż drwal z ciężkim sercem uległ jej namowom.
_— О, глупец, — сказала мачеха, — иначе мы все четверо умрём с голоду, можешь уже строгать доски на гробы! — и так долго его уговаривала, пока дровосек с тяжёлым сердцем не поддался на её уговоры._
— A jednak żal mi tych biednych dzieci — rzekł.
_— И всё же жаль мне этих бедных детей, — сказал он._
więcej..
