Wspomnienia z wędrówki dusz. Studia członków Instytutu Newtona - ebook

SŁOWA UZNANIA DLA OSIĄGNIĘĆ MICHAELA NEWTONA

WĘDRÓWKA DUSZ

Lektura obowiązkowa dla każdego, kto interesuje się doświadczeniem życia po śmierci… Zdecydowanie polecam.

– Dr Hanz Holzer, autor książki Tamten świat

Ta niezwykła, wciągająca książka odkrywa tajemnice życia w świecie duchowym.

– „NAPRA Trade Journal”

Wędrówka dusz i Przeznaczenie dusz to dwie najbardziej fascynujące książki, jakie kiedykolwiek czytałam.

– Shirley MacLaine, aktorka i pisarka

PRZEZNACZENIE DUSZ

Obszerna pozycja, po brzegi wypełniona rozmowami z pacjentami i ich relacjami…

– „Publishers Weekly”

Badania metafizyczne w najdoskonalszej wersji.

– „NAPRA ReView”

Publikacje Newtona należą do garstki nielicznych zasługujących na miano nie tylko książek roku, ale także źródła prawdziwych zmian w kulturze…

– „The Monthly Aspectarian”

ŻYCIE MIĘDZY WCIELENIAMI

Wyjaśnienia przedstawione przez Michaela Newtona są wyśmienite. Szczegółowe instrukcje przedstawione w tej przejrzystej książce będą dla początkującego specjalisty ds. regresji duchowej ogromnie przydatne.

– „New Age Retailer”WSPOMNIENIA Z WĘDRÓWKI DUSZ

Dr Michael Duff Newton to założyciel Instytutu Michaela Newtona (oficjalna nazwa: The Michael Newton Institute for Life Between Lives Hypnotherapy). Był jednym z głównych redaktorów niniejszego zbioru trzydziestu dwóch historii spisanych przez członków Instytutu. Wszyscy autorzy zajmują się sztuką pomagania innym w uzyskaniu dostępu do wspomnień z życia między wcieleniami, będącego doświadczeniem osobistej transformacji, które – dzięki tej książce – może być źródłem cennej wiedzy zarówno dla pacjentów poddających się takiej regresji, jak i dla czytelnika.

Dr Newton przez ponad czterdzieści pięć lat był hipnoterapeutą, a regresją do życia między wcieleniami zajmował się ponad trzydzieści lat. Uznawany był za pioniera w odkrywaniu tajemnic życia między wcieleniami, do czego wykorzystywał regresję duchową. Jego własne książki sprzedały się w ponad milionie egzemplarzy i zostały przetłumaczone na ponad trzydzieści języków.

Dr Newton zapraszany był do udziału w wielu programach radiowych i telewizyjnych, wygłosił także wiele wykładów, przedstawiając w nich swoje odkrycia i przekonania na temat naszego wiecznego życia w świecie duchowym. Po przejściu na emeryturę i zakończeniu aktywnej praktyki terapeutycznej poświęcił się prowadzeniu wykładów i edukowaniu innych.PODZIĘKOWANIA

Pragnę wyrazić najszczersze podziękowania dla dwóch wyjątkowych redaktorek, które opracowały przedstawione tutaj relacje – Angeli Noon (przypadki zagraniczne) i Trishy Casimiry (przypadki ze Stanów Zjednoczonych) – za ich kompetencję, wytrwałość i zaangażowanie w to ważne przedsięwzięcie. Bez nich ta książka nigdy nie ujrzałaby światła dziennego.

Wreszcie chciałbym wyrazić głęboką wdzięczność wobec wydawnictwa Llewellyn Worldwide i jego pracowników za nieustające wsparcie, jakiego udzielali mi przez wiele lat naszej współpracy. Jako największy na świecie wydawca książek o tematyce metafizycznej/New Age Llewellyn Publications szerzy w społeczeństwie wiedzę na temat możliwości odkrywania tajemnic duszy i życia po śmierci dzięki hipnoterapii. Właściciele tego wydawnictwa – Carl i Sandra Weschcke – wytrwale towarzyszą mi od początku mojej drogi, bez ich przenikliwości i czynionych przez nich starań czytelnicy na całym świecie nie mieliby okazji poznać duchowego przekazu zawartego w moich książkach. Będę im za to dozgonnie wdzięczny.

Jak zawsze chciałbym też podziękować mojej żonie Peggy, ponieważ wszystko to było możliwe dzięki jej wsparciu, miłości i zrozumieniu.WSTĘP

Na początku IV wieku naszej ery grecki filozof Jamblich napisał: „Człowiek, który potrafi odkryć swoją duszę, staje się wolny”.

W efekcie działania sił reinkarnacji wszyscy stajemy się iloczynem naszych minionych fizycznych ziemskich wcieleń oraz doświadczeń duszy nabytych pomiędzy wcieleniami. Dusza każdego człowieka na tej planecie pozostaje pod przyczynowo-skutkowym wpływem wszystkich minionych doświadczeń karmicznych pochodzących z wielu różnych źródeł, a siły te wpływają na nasze obecne uczucia i zachowania. W związku z tym, choć z zewnątrz może wydawać się, że funkcjonujemy normalnie, gdzieś głęboko w nas mogą być ukryte jakieś metafizyczne przyczyny cierpienia, niewidoczne dla lekarzy medycyny zachodniej, specjalistów ds. zdrowia psychicznego, a nawet dla nas samych. W życiu zdarzają nam się trudne momenty, kiedy często nie mamy pojęcia, z jakiego powodu podejmujemy różne irracjonalne działania. Przyczyny takich dziwnych reakcji są zazwyczaj niejasne i głęboko ukryte pod powierzchnią naszej świadomości. Większość ludzi zrobiłaby wszystko, żeby dotrzeć do swoich wewnętrznych demonów, gdzie jednak mają ich szukać?

Niniejsza książka poświęcona jest samodzielnemu odkrywaniu wiedzy ukrytej w nieświadomym umyśle oraz terapeutycznej funkcji poznawanych dzięki hipnozie informacji. Przyglądając się poddanym hipnozie pacjentom, których przypadki zostały tutaj przedstawione, dowiemy się, w jaki sposób to, co pacjenci odkryli, analizując swoje minione wcielenia i życie między wcieleniami, wpłynęło na ich świadomość oraz pozwoliło im zrozumieć różne problemy psychologiczne. Odzyskane duchowe wspomnienia nadały sens życiu tych pacjentów i dodały im sił. W zamierzeniu autorów niniejsza książka ma być źródłem inspiracji i nadziei dla wszystkich, którzy pragną dostrzec w swojej egzystencji jakiś plan i porządek.

We Wspomnieniach z wędrówki dusz przedstawione zostały przypadki pacjentów, którzy poddali się regresji duchowej przeprowadzonej przez hipnoterapeutów specjalizujących się w regresji do życia między wcieleniami (ang. Life Between Lives, LBL). Typowy pacjent zazwyczaj umawia się na sesję regresji LBL po to, żeby poznać cel, jaki jego dusza ma do zrealizowania. Jednak historie przedstawione w niniejszej publikacji przedstawiają trudniejsze wewnętrzne konflikty, wymagające określonego rozwiązania. Autorzy tych przejmujących historii poddają swoich pacjentów hipnozie zgodnie ze specjalną procedurą, polegającą na wprowadzeniu pacjenta w stan głębokiego transu, w którym utrzymują go od trzech do czterech godzin. Niniejsza książka wyróżnia się na tle innych z powodu przyjętego w niej podejścia, polegającego na przedstawieniu analizy długoterminowych korzyści płynących z regresji LBL, przyczyniających się do zmian w życiu pacjenta. Należy również wspomnieć o tym, że historie przedstawione w tym tomie są zaledwie kroplą w morzu przypadków, jakie co roku zgłaszane są do Instytutu Michaela Newtona i analizowane za pośrednictwem internetu przez jego członków.

Każdy z autorów przedstawia historię swojego klienta. Dla zachowania anonimowości pacjentów używane są, za ich zgodą, pseudonimy. Każda historia zaczyna się od omówienia tego, w jaki sposób pacjent przedstawił terapeucie swój problem, co udało się odkryć podczas hipnozy oraz w jaki sposób regresja duchowa pomogła dany problem rozwiązać. Każda relacja kończy się rozmową przeprowadzoną z pacjentem już po sesji na temat korzyści, jakie dała mu regresja do życia między wcieleniami.

W każdym z tych przypadków pacjent otrzymał pełne prowadzenie ze strony hipnoterapeuty LBL – zostało ono tutaj przedstawione w skróconej formie ze względu na ograniczone miejsce. Zadawane przez terapeutę pytania koncentrują się wokół ważnych inkarnacji danej duszy, a przede wszystkim wokół życia duszy w świecie duchowym – pomiędzy wcieleniami. To właśnie w tej sferze opracowywane są lekcje karmiczne, jakie dusza ma do przerobienia w kolejnym wcieleniu. W związku z tym problemy, z którymi pacjent może borykać się obecnie na Ziemi, analizowane są z perspektywy zarówno fizycznej (człowieka), jak i duchowej (duszy).

Fundamentalne znaczenie dla udanego przejścia do świata duchowego ma znalezienie wysoko wykwalifikowanego hipnoterapeuty specjalizującego się w regresji LBL. Chociaż jest wiele różnych powodów, dla których doświadczenie terapeuty w cofaniu pacjentów do świata duchowego jest dla pacjenta nieocenione, chciałbym przedstawić przykład jednego, kluczowego pod tym względem obszaru. Zdarza się, choć bardzo rzadko, że relacjonując coś, co wydarzyło się w świecie duchowym, pacjent początkowo ma wrażenie, że zdarzenie to w jakiś sposób mu zagraża. Dla wykwalifikowanego i posiadającego duże umiejętności terapeuty LBL taka niepokojąca relacja zazwyczaj oznacza jedną z dwóch rzeczy. Może być to ingerencja świadomości wynikająca z wcześniejszych uwarunkowań – takich jak przekonania religijne o istnieniu piekła i złych duchów, które tak naprawdę w świecie duchowym nie istnieją. Jest to kwestia ziemskich przesądów. Wszystkie nasze badania, oparte na tysiącach przypadków, wyraźnie wskazują, że miejsce, do którego trafiamy po śmierci, jest światem pełnym miłości, współczucia, wybaczenia i sprawiedliwości.

Bardziej typowe i subtelniejsze wyzwanie stanowią wizje w symboliczny sposób przedstawiające karmiczne formy kosmicznego rozliczenia, istotnego dla ja duszy pacjenta. W takim przypadku doświadczony i dobrze przeszkolony terapeuta potrafi dostrzec metaforyczne scenariusze, które mogły zostać przygotowane jako formy lekcji – często przez przewodnika duchowego pacjenta i nauczycieli-mistrzów ze sfery duchowej. Pacjent może jednak poczuć się zdezorientowany i początkowo może nie być w stanie takich lekcji zinterpretować. Zakłócenia ze strony świadomości mogą być w takim przypadku próbą poradzenia sobie z tym, co właśnie zostało odkryte, a czego pacjent nie zdążył jeszcze podczas tej sesji przetworzyć. Mimo że hipnoterapeuta LBL może przedstawić diagnozę takiego przypadku, nie ma prawa ingerować w proces samodzielnego odkrywania sensu danej sceny przez pacjenta.

Oczywiście zadaniem terapeuty jest zapewnienie pacjentowi odpowiedniego komfortu w przypadku relacji powodujących u niego dezorientację, ale przede wszystkim zachęcanie go do samodzielnego poszukiwania odpowiedzi na zadawane przez niego pytania na podstawie komunikatów duchowych, które otrzymuje, znajdując się w stanie głębszego transu. Jeżeli da się pacjentom odpowiednio dużo czasu i pozwoli im pracować we własnym tempie, większość ostatecznie dostrzega, że ich istnienie jest tak naprawdę rytuałem przejścia prowadzącym do ostatecznego oświecenia duszy. Proces ten jest emocjonalną i wyczerpującą pracą, zarówno dla terapeuty, jak i pacjenta, ale satysfakcja ze zdobytej wiedzy oraz możliwości osobistego odkrywania większego planu już po jednej sesji LBL jest ogromna.

Wszyscy autorzy są dyplomowanymi członkami Instytutu Michaela Newtona (The Michael Newton Institute for Life Between Lives Hypnotherapy, TNI). Praktykują oni nie tylko w obu Amerykach, ale także w Europie, Azji, Australii oraz RPA. Model szkoleniowy wykorzystywany w naszej szkole wyrósł z systemu metodycznego opracowanego na przestrzeni wielu lat mojej praktyki prowadzonej w Los Angeles, na podstawie ogromnej liczby przypadków, z których ponad setkę przedstawiłem w dotychczas opublikowanych przeze mnie książkach. Istnieje wiele szkół zajmujących się hipnozą tradycyjną i kilka oferujących naukę regresji do minionych wcieleń. Nasza szkoła jako pierwsza i jedyna zaoferowała tygodniowy intensywny kurs regresji do życia między wcieleniami i jest to jedyne szkolenie z zakresu hipnozy, jakie oferujemy osobom stosującym tę technikę w swojej praktyce zawodowej. Nasi studenci przyjeżdżają z całego świata, by odbyć praktyczne szkolenie z zakresu technik regresji LBL, prowadzone przez wykwalifikowanych terapeutów. W części praktycznej studenci cofają się wzajemnie do minionych wcieleń i do czasu spędzonego dotychczas w świecie duchowym pomiędzy tymi wcieleniami. Dla studenta LBL praca ta jest wymagająca, ale budująca, ponieważ podczas szkolenia poznaje on własne duchowe życie.

Z uwagi na to, że autorzy niniejszej książki przed rozpoczęciem szkolenia LBL byli już wykwalifikowanymi i posiadającymi pewne doświadczenie hipnoterapeutami, zrozumiałe jest, że po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu wykorzystują oni w swojej pracy nie tylko nowe, ale także już wcześniej nabyte umiejętności i techniki. Choć wszyscy specjaliści ds. regresji duchowej, których praca tutaj została przedstawiona, stosują opracowane przeze mnie metody regresji LBL, każdy z nich na swój własny, indywidualny sposób pomaga pacjentom dotrzeć do wspomnień z życia po śmierci. Moim zdaniem terapeuci, którzy ukończyli szkolenie organizowane przez Instytut Michaela Newtona, niezmiennie odkrywają te same prawdy co ich poprzednicy, poszerzają jednak zdobytą dotąd wiedzę o nowe odkrycia, potwierdzając sens tego procesu. Z tego też powodu czytelnik będzie mógł dostrzec pewne elementy wspólne dla wszystkich przedstawionych tutaj przypadków przywoływania wspomnień z życia między wcieleniami podczas regresji LBL. W opisanych relacjach uwzględnione zostały także istotne dla danego przypadku informacje pochodzące z minionych wcieleń. Kontakt z autorami niniejszej publikacji, a także z wieloma innymi certyfikowanymi terapeutami LBL należącymi do międzynarodowej sieci naszej organizacji nawiązać można, korzystając z informacji zamieszczonych na naszej stronie internetowej www.newtoninstitute.org.

Wiele osób poszukuje terapeuty LBL, ponieważ pragnie dowiedzieć się czegoś o swoim życiu duchowym z czystej ciekawości, sporo pacjentów kontaktuje się jednak z nami z konkretnych, bardzo osobistych powodów, takich jak ból po utracie dziecka, problemy emocjonalne lub behawioralne, problemy w relacjach czy lęk przed śmiercią, z którymi to sprawami nie potrafią sobie poradzić mimo korzystania z tradycyjnych terapii. Przychodzą do nas ludzie z różnych środowisk, żywiący bardzo różne przekonania – od ateistów po fundamentalistów religijnych – a mimo to, po znalezieniu się w stanie głębokiej hipnozy, wspomnienia wszystkich tych osób z życia po śmierci są pod względem pojęciowym i percepcyjnym osobliwie do siebie podobne. Wspaniałość tego transcendentalnego planu jest właśnie tym, co nadaje naszej pracy znaczenie, ponieważ potwierdza istnienie porządku i celu we wszechświecie.

Po wielu latach publicznych wystąpień odnoszę wrażenie, że coraz więcej ludzi z wszystkich kultur poszukuje nowej, bardziej osobistej duchowości. Odkrycia duchowe mające swoje źródło w naszym wnętrzu pozwalają dotrzeć do osobistych prawd, których nie bylibyśmy w stanie odkryć z pomocą żadnego zewnętrznego pośrednika religijnego ani należąc do jakiejkolwiek instytucji. Osoby mające tego typu duchowe doświadczenia dostrzegają uniwersalną świadomość, która nie jest nieczuła na działania i los ludzkich istot. W przekonaniu tym utwierdza je spotkanie z osobistym przewodnikiem duchowym, a także interakcje z bratnimi duszami i towarzyszami z ich własnej grupy dusz podczas regresji LBL. Wiedza uzyskana w drodze takiego wewnętrznego objawienia często prowadzi do zmian, które przyczyniają się do transformacji całego życia i koją stroskany umysł przeciętnego człowieka, usilnie starającego się zrozumieć sens swojego istnienia na Ziemi. Właśnie to odnaleźć można w przedstawionych tutaj przypadkach.

Wierzę, że siły inteligentnej kreacji wykraczają daleko poza religijną koncepcję antropomorficznego Boga. Te duchowe siły, na które natykają się osoby znajdujące się w stanie głębokiego transu, wskazują, że to, co w naszym wszechświecie stworzyła inteligentna energia, jest tak ogromne, że człowiek nie jest w stanie objąć tego swoim ziemskim umysłem. Jednak nieśmiertelny umysł naszej duszy dostrzega w duchowym życiu powiązania z wieloma wyższymi istotami, które nie są bogami, ale raczej bardziej zaawansowanymi duszami, które zakończyły już etap fizycznych inkarnacji i mogą pomagać tym duszom, które swojej karmicznej pracy jeszcze nie zakończyły. Ci zaawansowani nauczyciele są częścią wyższej świadomości, która za pośrednictwem umysłu duszy pokazuje umysłowi człowieka elementy wielkiego planu. Terapeutów, którzy pomagają w nawiązaniu połączenia między świadomym ludzkim umysłem a ukrytą w nieświadomości nieśmiertelną duszą, nazywam „duchowymi integratorami”. Każdy z nas ma w swojej naturze ten mentalny dualizm, który może wprowadzać dezorientację u człowieka znajdującego się w stanie pełnej świadomości. Hipnoterapia LBL stara się rozwiązać ten potencjalny problem u osób, które zwracają się do nas o pomoc. Poprzez integrowanie umysłu i duszy staramy się pomóc naszym pacjentom samodzielnie znaleźć odpowiedzi na odwieczne pytania o to, kim jesteśmy, skąd pochodzimy, dlaczego jesteśmy na Ziemi i dokąd zmierzamy. Terapeuta LBL zapewnia swojemu pacjentowi wsparcie na duchowej drodze do odkrywania tych osobistych tajemnic, zwiększenia świadomości i poszukiwania sensu życia, pomagając mu zrozumieć, kim naprawdę jest jako człowiek. Zrozumienie, w jaki sposób nieśmiertelny charakter duszy łączy się z tymczasowym ludzkim mózgiem, tworząc w ten sposób jedną osobowość istniejącą przez jedno wcielenie, jest tak niezwykłym doświadczeniem, że porównać je można do podróży w kosmos. Odkrycie tej nieuświadomionej dwoistości własnego ja i prawdziwej tożsamości własnej duszy jest tak wyzwalające, że pacjenci często wychodzą z sesji regresji LBL przepełnieni nowym spokojem i duchową transcendencją.

Podczas moich wykładów, a także w wielu artykułach i programach radiowych wielokrotnie mówiłem o tym, że na początku opierałem się ruchowi New Age. Z wykształcenia byłem tradycyjnym terapeutą specjalizującym się w hipnoterapii. Początkowo moje podejście do problemów pacjenta wymagających zmiany zachowań nie było szczególnie metafizyczne. Zaczęło się to jednak zmieniać po moim pierwszym odkryciu dotyczącym minionego wcielenia, po którym kilka lat później, w 1968 roku, po raz pierwszy wprowadziłem pacjenta do życia między wcieleniami, który to przypadek opisuję poniżej. Jednak zgromadzenie wystarczającej ilości danych umożliwiającej opracowanie mapy świata duchowego oraz metodyki zadawania pytań w odpowiedniej kolejności wymagało wielu lat badań. W 1980 roku zdałem sobie sprawę, że powinienem przygotować się do napisania książki o moich odkryciach, dlatego też zacząłem prowadzić bardziej szczegółowe notatki; z tego też powodu wiele przypadków przedstawionych w moich książkach pochodzi z lat 80. i 90. Ponadto poziom moich umiejętności jako hipnoterapeuty LBL, a także wiedzy na temat świata duchowego były już znacznie wyższe w ciągu wspomnianych dwóch dekad niż w latach poprzednich.

Tak jak wiele innych ważnych zdarzeń, jakie miały miejsce w moim życiu na przestrzeni lat, tak i moje początkowe odkrycia dotyczące życia po śmierci w świecie duchowym zdawały się być dość przypadkowe. Teraz już wiem, że w planie istnienia nie ma przypadków, zwłaszcza jeśli chodzi o zdarzenia najistotniejsze; i z tego właśnie zdali sobie sprawę również ci ludzie, których historie zostały w niniejszej książce omówione. Co prawda przypadek pacjentki, którą jako pierwszą cofnąłem do życia między wcieleniami, nie jest tak złożony, jak wiele z tych, które czytelnik pozna w trakcie czytania tej książki, jednak zawsze pozostanie on w mojej pamięci jako ten, który zapoczątkował realizację mojego życiowego celu, jakim jest zaproponowanie nowego, bardzo osobistego systemu duchowych przekonań, niewymagającego istnienia żadnych instytucji czy pośredników. Poniższą, skróconą historię opatrzyłbym tytułem Wytęsknieni przyjaciele.

Zgłosiła się do mnie Una, kobieta w średnim wieku, borykająca się z problemami związanymi z poczuciem wyizolowania i braku związku z innymi ludźmi. Powiedziała mi, że czuje ogromną tęsknotę za „dawnymi przyjaciółmi”, których nie była w stanie wyraźnie zdefiniować. Una wspomniała, że w pewnym sensie pojawiali się oni w jej snach, ale na tamtym etapie mojej zawodowej kariery nie rozumiałem jeszcze, co takie słowa mogą oznaczać. W trakcie rozmowy przygotowawczej podczas naszego pierwszego spotkania wyczułem, że choć wyraźnie było widać jej samotność połączoną z brakiem energii i motywacji, Una nie cierpiała na żadną chorobę psychiczną, nie przyjmowała też leków przeciwdepresyjnych. W mojej ocenie Una, choć permanentnie samotna, nie była aspołeczna, a to, co mówiła, wskazywało wręcz, że utrzymuje relacje z innymi ludźmi. W wyniku dalszych dociekań udało mi się ustalić, że Una była wyraźnie przygnębiona tym, co określiła „brakiem istotnej relacji z kimś, kto dostrzegłby moje prawdziwe ja”. Widziałem, że choć kobieta jest pełna smutku, dobrze funkcjonuje. Jednak pewien aspekt jej dyskomfortu był, z klinicznego punktu widzenia, dość niejasny.

Na początku naszej sesji zapytałem: „Czy przyjaciele, za którymi tęsknisz, to osoby, które poznałaś już jako osoba dorosła?”. Una odpowiedziała, że nie. Następnie wprowadziłem ją w stan hipnozy i gdy znajdowała się w płytkim stanie alfa, zapytałem: „Czy tęsknisz za jakimiś przyjaciółmi z dzieciństwa, których już nie ma w twoim życiu?”. Ponownie odpowiedziała, że nie. Po wprowadzeniu Uny na średni i wyższy poziom stanu alfa zaczęliśmy zgłębiać jej ostatnie minione wcielenie, a nawet kilka wcześniejszych. Pojawiło się tylko kilku drogich jej przyjaciół, nie postrzegała ich jednak jako mających z nią jakieś szczególne połączenia, ponieważ mentalnie nie znalazła się jeszcze w świecie duchowym. Jednak wraz z przebiegiem sesji zaczęła się wyraźnie rozpogadzać. Następnie powiedziała mi, że pragnie zobaczyć wszystkich swoich przyjaciół naraz, pragnie z nimi obcować i właśnie dlatego w obecnym wcieleniu czuje się tak wyizolowana i samotna. Wtedy jeszcze te słowa wydały mi się dość dziwne.

W tamtym momencie sesji, z powodu mojego niedoświadczenia w kwestiach duchowych, zacząłem odczuwać pewną frustrację. Co ważniejsze, nie zdawałem sobie w pełni sprawy z tego, że ta bardzo podatna na hipnozę kobieta zaczęła schodzić na jej głębszy poziom, do stanu theta, po to, żeby pomóc nam obojgu. Nie wiedziałem, że Una mnie wyprzedziła i tak naprawdę wypycha samą siebie ze stanu podświadomości, i wchodzi w to, co dzisiaj nazywamy stanem nadświadomości, który umożliwia znajdującemu się w hipnozie pacjentowi mentalne dotarcie do świata duchowego pomiędzy wcieleniami.

Wreszcie, skonsternowany, zapytałem: „Czy w którymkolwiek momencie swojego istnienia nie byłaś samotna, ponieważ towarzyszyła ci grupa twoich przyjaciół?”. Una wydała nagle pełen podniecenia okrzyk i powiedziała, że tak. Natychmiast poleciłem: „Przenieś się do tego momentu”. W tamtej chwili nie rozumiałem, że nieświadomie użyłem słowa klucza: grupa. Dla osoby znajdującej się w stanie głębokiej hipnozy i przywołującej wspomnienia z życia po śmierci oznacza to grupę duchową związanych z nią dusz, które są szczególnie aktywne pomiędzy wcieleniami i często wspólnie inkarnują. Una płakała teraz z radości i z wciąż zamkniętymi oczami wskazywała palcem w kierunku ściany gabinetu. „Och, teraz ich widzę”, powiedziała. Zapytałem gdzie. Odpowiedziała: „W moim domu”. Zdezorientowany, odpowiedziałem: „Masz na myśli swój dom w którymś z minionych wcieleń?”. „Ależ nie!”, odpowiedziała z przejęciem. „Pomiędzy wcieleniami – nie rozumiesz? – w świecie duchowym. To mój prawdziwy dom; cała moja grupa jest TUTAJ!” Następnie ze łzami w oczach powiedziała: „Och, tak bardzo za nimi tęsknię”.

Byłem całkowicie oniemiały po tym, co nam obojgu się przydarzyło, i wciąż jeszcze nie potrafiłem w pełni zrozumieć, co wspólnie odkryliśmy. Po zadaniu kolejnych pytań dowiedziałem się, że w obecnym wcieleniu Uny nie ma żadnej z jej najbliższych bratnich dusz ani dusz-towarzyszy, ponieważ w swoich poprzednich ziemskich wcieleniach była od nich zbyt zależna. Była to lekcja karmiczna, która opierała się na wcześniejszej duchowej umowie zawartej w odniesieniu do obecnego wcielenia. Poprzez fizyczną nieobecność w życiu Uny dusze należące do jej grupy dały jej przestrzeń, by mogła się wzmocnić poprzez konieczność zmierzenia się z wyzwaniami związanymi z samotnością. Kiedy Una zrozumiała, że jej obecna sytuacja życiowa wynika z wcześniejszego obopólnego porozumienia zawartego z jej grupą dusz oraz z duchowymi doradcami, rozluźniła się nieco, zmniejszyło się też jej poczucie straty.

Na przestrzeni następnego roku Una regularnie kontaktowała się ze mną i informowała, że wszystko nabrało nowego sensu i może wreszcie żyć pełnią życia, ponieważ zrozumiała jego cel, jakim jest odwaga i niezależność w podejmowaniu decyzji. Ogromnym pocieszeniem stała się dla niej świadomość, że jej wieczni duchowi towarzysze czekają na nią po drugiej stronie. Nowe uczucie spełnienia, jakie pojawiło się w konsekwencji pierwszej regresji LBL, sprawiło, że Una zdała sobie sprawę, że życiem nie rządzi jedynie los czy determinizm oraz że jej samotność nie jest jakąś karą boską, ale raczej efektem jej własnej decyzji i wolnej woli. Nie oznacza to, że przypadek Uny przytaczam jako panaceum na depresję; chodzi raczej o to, że pokazuje on inną metodę zgłębiania problemów udręczonego umysłu.

Chciałbym tutaj przytoczyć ostatni list Uny, który wysłała do mnie wiele lat po sesji, tuż przed swoją śmiercią:

Michaelu, w swoim wnętrzu nie jestem już samotną istotą. Nie zamykam się już w samotności w moim prywatnym świecie jak wcześniej, bo zauważyłam, że potrafię z łatwością współistnieć z innymi, ponieważ akceptuję fakt, że wszyscy żyjemy we wspólnym świecie, w którym nic nie musi nas ograniczać. Zaczęłam zachęcać tych, którzy borykają się z bólem i cierpieniem, by zaakceptowali swoje życie i to, kim są, oraz cieszyli się tym, co w naszym świecie dobre i co zostało dla nas zaplanowane. Dziękuję ci za ten dar.

Kiedy uświadomiłem sobie głębokie i dalekosiężne implikacje mojej sesji z Uną, ciarki przeszły mi po plecach. Po tym, jak opuściła ona mój gabinet, spędziłem sporo czasu, analizując nagranie z naszej sesji. To od tego przypadku zacząłem zgłębiać tajemnice życia między wcieleniami – czy też życia wewnętrznego, jak niektórzy tę duchową sferę nazywają. Znalazłem się na niezbadanym jeszcze terytorium. Nie istniały wtedy żadne publikacje, z których mógłbym dowiedzieć się czegokolwiek o metodach regresji duchowej. W tym okresie, a także jeszcze wiele lat później konwencjonalna wiedza większości terapeutów zajmujących się regresją do minionych wcieleń opierała się na przeświadczeniu, że próby przywoływania wspomnień z życia pomiędzy wcieleniami kończą się na dotarciu do nic nieznaczącej, pozbawionej sensu i znaczenia otchłani wypełnionej szarą mgłą. Możliwe, że podejście takie wiązało się z wpływem przekonań milionów zwolenników wschodniej koncepcji filozoficznej bazującej na założeniu, zgodnie z którym w ludzkiej istocie nie ma niczego takiego jak pierwiastek wiecznej duszy, która przechodziłaby z jednego wcielenia do kolejnego, zabierając ze sobą swoją duchową esencję – wieczną indywidualną tożsamość.

Osobiście poczułem wewnętrzny przymus odkrycia wszystkiego, co tylko możliwe, o naszym życiu po śmierci poprzez przywoływanie wspomnień ze świata duchowego. Zadanie to wymagało wielu lat badań i pracy z pacjentami, opracowania metodyki obejmującej strategię wprowadzania pacjenta do świata duchowego i wyprowadzania go z niego. Tworząc mapę świata duchowego na podstawie ogromnej liczby przeanalizowanych przypadków, zdałem sobie sprawę z czegoś niezwykłego. Odkryłem, że odpowiedź na pytanie o tajemnicę życia każdego człowieka leży w jego własnym umyśle.

Wreszcie w 1994 roku wydawnictwo Llewellyn opublikowało moją pierwszą książkę, zatytułowaną Wędrówka dusz, a w 2000 roku – Przeznaczenie dusz. Te dwie publikacje są podstawowym źródłem wiedzy na temat życia w świecie duchowym i reinkarnacji. W 2004 roku pojawiła się trzecia książka, Życie między wcieleniami, będąca praktycznym przewodnikiem po metodach regresji duchowej, przeznaczonym dla profesjonalnych hipnoterapeutów, praktykujących zarówno prywatnie, jak i w ramach publicznej opieki zdrowotnej. Z publikacji tej, będącej efektem około trzydziestu pięciu lat badań, czytelnik może dowiedzieć się, w jaki sposób zbierano informacje do Wspomnień z wędrówki dusz, ponieważ w szczegółowy sposób przedstawia ona proces hipnotyczny, który zastosowano we wszystkich przypadkach ukazanych w niniejszej książce.

Powinienem jeszcze wspomnieć o przypisach, w których pojawiają się nawiązania do tych książek. W niniejszym zbiorze autorzy poszczególnych rozdziałów mogą nawiązywać pokrótce do pewnych aspektów metodyki LBL (mających zastosowanie do przedstawionego przez nich przypadku), których nie mogliby w wyczerpujący sposób opisać bez zakłócania płynności przedstawianej historii. Tam, gdzie uznałem, że bardziej szczegółowe informacje pozwoliłyby zainteresowanemu czytelnikowi lepiej zrozumieć jakiś konkretny aspekt życia po śmierci, dodałem przypisy oraz dodatkowy komentarz, a także odniesienia do moich książek wraz z numerami stron, gdzie tematy te były poruszane. Używane przeze mnie skróty to: WD dla Wędrówki dusz, PD dla Przeznaczenia dusz oraz ŻMW dla Życia między wcieleniami. Jako terapeuci z szacunkiem traktujemy przekonania naszych pacjentów oraz to, co widzą podczas sesji LBL. Przypisy zamieszczone w niniejszej książce nie mają na celu odwracania uwagi czytelnika od pytań zadawanych przez terapeutę czy też od relacji pacjenta, mają raczej umożliwić mu zapoznanie się z dodatkowymi informacjami udzielonymi na ten sam temat przez wielu innych pacjentów opisujących swoje życie w świecie duchowym. Niektóre przypisy i odniesienia do stron mogą się powtarzać, zależało mi jednak na tym, żeby każda historia została uzupełniona o wszystkie informacje mające bezpośrednie zastosowanie do omawianego przypadku i żeby jako samodzielny tekst ułatwiała czytelnikowi dokonanie jej analizy i oceny.

Choć hipnoterapia polegająca na cofaniu pacjentów do życia między wcieleniami jest potężnym narzędziem, wciąż jest stosunkowo nową dziedziną. Autorzy niniejszej książki mogą potwierdzić, że w momencie, gdy pacjenci zaczynają rozumieć, że ich życie ma określony cel i sens oraz że w chwili fizycznej śmierci nie tracą swojej prawdziwej osobowości, ogarnia ich przemożna radość. Każdy autor wybrał spośród swoich przypadków jeden, który najlepiej pokazuje jakiś obszar, którym dany autor szczególnie się interesuje. Redagując niniejszą książkę, staraliśmy się wybrać historie przedstawiające wiele różnych sytuacji osobistych, w których czytelnik może znaleźć analogie do swojego własnego życia. Mamy nadzieję i spodziewamy się, że historie te, z których każda kończy się uświadomieniem sobie faktu istnienia wiecznej duszy, dadzą czytelnikowi wiedzę i świadomość istnienia metody leczenia, która pewnego dnia będzie powszechnie stosowana przez tradycyjnych hipnoterapeutów. Ufam, że czytelnik z przyjemnością zapozna się z przedstawionymi poniżej historiami; niech uświadomią one wszystkim, jak wiele w ich życiu jest możliwe.

Michael Newton

Założyciel Instytutu Michaela Newtona2

Z GŁOWY DO SERCA

Janelle Marie

(Pleasant Hill, Kalifornia)

Terapeutka z Instytutu Alchemii i Instytutu Michaela Newtona, praktykująca sztuki uzdrawiania i regresji, prowadzi konsultacje duchowe z zakresu eksterioryzacji

Niniejsza relacja to historia zmagań pracownika szczebla kierowniczego/muzykoterapeuty z osobistymi problemami, które wpłynęły na jego relacje rodzinne i pojawiają się także w różnych formach w jego życiu zawodowym. Do głównych problemów należą głęboko zakorzeniona agresja i upór, a także leżące u ich podłoża uczucie odrzucenia i deprecjacji.

Dzięki regresji LBL pacjent zrozumiał, że w życiu lepiej jest kierować się tym, co podpowiada duchowe serce, a nie analityczny umysł. Udało mu się rozpuścić silny wzorzec mentalny określający, co jest dobre, a co złe. Przypomniał sobie o istnieniu i znaczeniu uniwersalnego połączenia wszystkich dusz, mającego muzyczny charakter. Od przewodników duchowych otrzymał narzędzia do pracy z agresją i arogancją, które z biegiem czasu pomogły mu odnaleźć równowagę w relacjach z innymi ludźmi.

Pan B., zajmujący kierownicze stanowisko mężczyzna, którego poznałam na kilka lat przed sesją regresji LBL, borykał się z osobistymi problemami, które wpłynęły na jego relacje rodzinne i w różnych formach także na środowisko, w którym pracował. Ten bardzo szanowany kierownik, zajmujący się równocześnie innowacyjnymi formami muzykoterapii i specjalizujący się w terapii skierowanej do dzieci autystycznych, miał w sobie głęboko zakorzenioną agresję, z powodu której „moja żona i dzieci nie czuły się bezpiecznie w moim towarzystwie”. Te nieustanne obawy dotyczyły tego, w którym momencie pan B. wybuchnie.

_Dalsza część książki dostępna w wersji pełnej_