Z docieków nad życiem płciowem - ebook

Wydany w 1905 roku, pierwszy polski poradnik seksuologiczny autorstwa pioniera polskiej i światowej seksuologii. Autor omawia znaczenie życia seksualnego dla prawidłowego i harmonijnego rozwoju człowieka. W przystępnej formie omawia istotę popędu seksualnego, jego przejawy i różnice u kobiet i mężczyzn oraz następstwa nieprawidłowego rozwoju seksualnego. Tekst zaskakuje zabawną archaicznością i oryginalnością języka oraz merytoryczną aktualnością.

Autor podnosi znaczenie oświaty seksualnej dla kształtowania postaw wobec seksualności, proponuje prowadzenie systematycznego uświadamiania seksualnego dostosowanego do wieku, prowadzonego przez przeszkolonych lekarzy.

Stanisław Kurkiewicz – za życia był potępiany, wyśmiewany i niezrozumiany. Jest autorem słowa „sexulogia”, które przyjęło się na całym świecie jako określenie dziedziny nauki i medycyny zajmującej się seksualnością człowieka. Obecnie – po latach – jego dzieło stało się przedmiotem dużego zainteresowania. Czy można nazwać Kurkiewicza „polskim Kinseyem”? Nie – gdyż w przeciwieństwie do swego amerykańskiego „kolegi” jego badania i działalność były rzetelne, etyczne i oparte na naukowych podstawach.

Działalność dr Kurkiewicza i jego dzieło „Z docieków nad życiem płciowem” stały się inspiracją do przedstawienia teatralnego, które w 2013 roku wystawił Wrocławski Teatr Lalek na Scenie Dla Dorosłych (reżyseria Paweł Aigner, dramaturgia Paweł Jarosz). Zobacz filmowy zwiastun dotyczący tego przedstawienia: http://youtu.be/--cCtsybOzg

NOTA O AUTORZE. Stanisław Teofil Kurkiewicz urodził się 5 lutego 1867 roku w Krakowie (zmarł 14 listopada 1914 tamże) – polski lekarz i seksuolog. Dyplom doktora nauk medycznych uzyskał 30 marca 1896 roku. Pracował początkowo w Szpitalu Świętego Łazarza w Krakowie na oddziale chorób wewnętrznych. Jego nowatorskie poczynania wprowadzające do historii choroby pacjenta (czyli statusów, jak je ówcześnie określano) elementy wywiadu seksuologicznego nie znalazły zrozumienia. Zbieranie informacji dotyczących biografii seksualnej pacjentek doprowadziło do pierwszego konfliktu z władzami szpitala i przeniesiony został z oddziału dla kobiet na oddział męski. Z tego okresu wywodzi się jego znajomość z Tadeuszem Boy-Żeleńskim, z którym razem praktykowali na jednym oddziale. Jak wspomina Żeleński we wspomnianym już felietonie: „Ten specjalny typ badań stosowany przez Kurkiewicza, te jego „psychoanalityczne” spowiedzi budziły taką nienawiść u władających w szpitalu zakonnic (zwłaszcza u sędziwej siostry Domicelli), iż używszy całych swoich wpływów wyświęciły go z oddziału kobiet, tak iż później wstęp miał tylko na oddział mężczyzn.” Ponieważ nie zaprzestał praktyki rozszerzania badania podmiotowego o informacje dotyczące zachowań seksualnych pacjentów doprowadziło to do kolejnego konfliktu, zakończonego opuszczeniem szpitala przez dr. Kurkiewicza.
W kręgach naukowo-lekarskich od tej pory zaczął uchodzić za „niepoważnego”, gdyż zajmował się dziedziną, która nadal stanowiła tabu. W atmosferze braku uznania i drwin z uporem i odwagą kontynuował swoją działalność.
Od 1902 roku praktykował wyłącznie prywatnie. Przyjmował w Krakowie, przy ulicy Batorego 20 jako lekarz chorób wewnętrznych oraz seksuolog. Reklamował swój gabinet następująco: „Poradnia płciownicza – Ordinatorium sexuologicum – wykonuje lekarskie czynności i załatwia sprawy najróżniejsze, dotyczące codziennego ludzkiego życia płciowego, wyjąwszy choroby weneryczne i choroby kobiece”.