Tajemnica diabelskiego kręgu - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
6 listopada 2013
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
Produkt niedostępny.
Może zainteresuje Cię
![]()
Tajemnica diabelskiego kręgu - ebook
Nie każdy zostaje wybrany przez anioły i zaproszony przez nie na tajemnicze wakacje w klasztorze znajdującym się w niewielkiej miejscowości Markoty. Tak się składa, że przydarzyło się to trzynastoletniej Ninie. Nie bardzo wie jednak, dlaczego – jest przecież bardzo zwyczajną dziewczyną. Czy aby na pewno?
| Kategoria: | Fantasy |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-7881-200-5 |
| Rozmiar pliku: | 5,6 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Nina miała osiem lat, gdy z nieba spadły anioły.
Lepiła z bratem na podwórku bałwana, ona toczyła śnieżną kulę, a Szymek w czerwonym szaliczku i czapce nasuniętej niemal na oczy biegał w kółko i bardziej przeszkadzał, niż pomagał – ale w końcu czego można się spodziewać po trzylatku? Nadciągał wczesny zimowy zmierzch, było mroźnie i jakoś tak dziwnie cicho, jakby nie znajdowali się w środku miasta, tylko gdzieś na odludziu. Zupełnie jakby się miało stać coś ważnego, opowiadała potem koleżankom Nina, choć nie była pewna, czy tej dziwnej ciszy sama sobie przypadkiem nie wymyśliła. Ale faktem jest, że na podwórku nikogo innego nie było, wszystkie pozostałe dzieci odstraszyło zimno. Siedziały pewnie pochowane w swoich mieszkaniach, w kamienicach, które tłoczyły się wokół podwórza, tworząc coś w rodzaju głębokiej, choć obszernej studni. Na murach wciąż widać było ślady po pociskach z czasów niedawnej wojny, przez co budynki wydawały się jeszcze bardziej ponure, lecz Nina i Szymek nie zwracali na to uwagi – mieszkali tu od dawna, Szymek właściwie od urodzenia, i zdążyli się przyzwyczaić.
Zmęczona dziewczynka przystanęła na chwilę, przetarła spocone czoło pod gryzącą wełnianą czapką i spojrzała w górę, żeby się przekonać, czy śnieg przypadkiem nie będzie dziś wieczorem padał. Jednak niebo było czyste, bez najmniejszej nawet chmurki. Zaczynało już ciemnieć przed nocą i miało teraz odcień niebieskiego, który Ninie kojarzył się z kolorem wody w głębokim, bardzo zimnym jeziorze.
Dziewczynka zamrugała, na niebie pojawił się jasny punkt.
– Patrz, pierwsza gwiazda – powiedziała do Szymka. A potem: – O rany, ona chyba leci w naszą stronę.
Punkt rósł w oczach i zbliżał się do ziemi, ciągnąc za sobą świetlistą smugę. Nina była mała podczas wojny, niewiele starsza niż Szymek obecnie, ale pamiętała dni, kiedy na miasta spadały niemieckie bomby – i teraz cały strach wrócił. Wiedziała, że powinna uciekać, złapać brata za rękę i pociągnąć go do domu, ale nie potrafiła się ruszyć.
Punkt nie był już punktem, tylko obłym, wąskim kształtem, który mknął w stronę podwórka jak ognisty pocisk. W ślad za nim niebo przecinał szlak powoli rozwiewającego się dymu. Nina odruchowo zatkała uszy, słysząc wizg rozdzieranego powietrza, od jaskrawości płomieni bolały ją oczy. Nad miastem pojawiły się także inne, ognisto-dymne smugi, ale dziewczynka nie zwracała na nie uwagi. Najważniejsza była ta, która za chwilę spadnie na jej dom i zamieni go w gruzy, jak wtedy, jak w czasie wojny.
A ona wciąż nie mogła ruszyć się z miejsca. Wystraszony Szymek przywarł do jej boku i patrzył w niebo z otwartą buzią. Nina czuła już falę gorąca, którą pchał przed sobą płonący pocisk.
Wtedy obły kształt wyhamował i zawisł na chwilę w powietrzu, rozkładając oślepiająco jasne, jak utkane z ognia skrzydła.
Szymek krzyknął z zachwytu.
Gdy anioł miękko wylądował na podwórku, śnieg wokół jego bosych stóp stopił się z sykiem.
Lepiła z bratem na podwórku bałwana, ona toczyła śnieżną kulę, a Szymek w czerwonym szaliczku i czapce nasuniętej niemal na oczy biegał w kółko i bardziej przeszkadzał, niż pomagał – ale w końcu czego można się spodziewać po trzylatku? Nadciągał wczesny zimowy zmierzch, było mroźnie i jakoś tak dziwnie cicho, jakby nie znajdowali się w środku miasta, tylko gdzieś na odludziu. Zupełnie jakby się miało stać coś ważnego, opowiadała potem koleżankom Nina, choć nie była pewna, czy tej dziwnej ciszy sama sobie przypadkiem nie wymyśliła. Ale faktem jest, że na podwórku nikogo innego nie było, wszystkie pozostałe dzieci odstraszyło zimno. Siedziały pewnie pochowane w swoich mieszkaniach, w kamienicach, które tłoczyły się wokół podwórza, tworząc coś w rodzaju głębokiej, choć obszernej studni. Na murach wciąż widać było ślady po pociskach z czasów niedawnej wojny, przez co budynki wydawały się jeszcze bardziej ponure, lecz Nina i Szymek nie zwracali na to uwagi – mieszkali tu od dawna, Szymek właściwie od urodzenia, i zdążyli się przyzwyczaić.
Zmęczona dziewczynka przystanęła na chwilę, przetarła spocone czoło pod gryzącą wełnianą czapką i spojrzała w górę, żeby się przekonać, czy śnieg przypadkiem nie będzie dziś wieczorem padał. Jednak niebo było czyste, bez najmniejszej nawet chmurki. Zaczynało już ciemnieć przed nocą i miało teraz odcień niebieskiego, który Ninie kojarzył się z kolorem wody w głębokim, bardzo zimnym jeziorze.
Dziewczynka zamrugała, na niebie pojawił się jasny punkt.
– Patrz, pierwsza gwiazda – powiedziała do Szymka. A potem: – O rany, ona chyba leci w naszą stronę.
Punkt rósł w oczach i zbliżał się do ziemi, ciągnąc za sobą świetlistą smugę. Nina była mała podczas wojny, niewiele starsza niż Szymek obecnie, ale pamiętała dni, kiedy na miasta spadały niemieckie bomby – i teraz cały strach wrócił. Wiedziała, że powinna uciekać, złapać brata za rękę i pociągnąć go do domu, ale nie potrafiła się ruszyć.
Punkt nie był już punktem, tylko obłym, wąskim kształtem, który mknął w stronę podwórka jak ognisty pocisk. W ślad za nim niebo przecinał szlak powoli rozwiewającego się dymu. Nina odruchowo zatkała uszy, słysząc wizg rozdzieranego powietrza, od jaskrawości płomieni bolały ją oczy. Nad miastem pojawiły się także inne, ognisto-dymne smugi, ale dziewczynka nie zwracała na nie uwagi. Najważniejsza była ta, która za chwilę spadnie na jej dom i zamieni go w gruzy, jak wtedy, jak w czasie wojny.
A ona wciąż nie mogła ruszyć się z miejsca. Wystraszony Szymek przywarł do jej boku i patrzył w niebo z otwartą buzią. Nina czuła już falę gorąca, którą pchał przed sobą płonący pocisk.
Wtedy obły kształt wyhamował i zawisł na chwilę w powietrzu, rozkładając oślepiająco jasne, jak utkane z ognia skrzydła.
Szymek krzyknął z zachwytu.
Gdy anioł miękko wylądował na podwórku, śnieg wokół jego bosych stóp stopił się z sykiem.
więcej..
