MENU
Nasze ceny
Przeczytaj fragment on-line
-
promocja
A bodaj Ci nóżka spuchła, czyli co nas śmieszyło i śmieszy - ebook
A bodaj Ci nóżka spuchła, czyli co nas śmieszyło i śmieszy - ebook
Rozmowa rzeka znanej i lubianej pary Jerzy Bralczyk - Michał Ogórek. Z czego śmieją się Polacy, a co było zabawne dla starożytnych Greków? Autorzy przekomarzają się i dyskutują o humorze specyficznie narodowym, regionalnym, charakterystycznym dla profesorów, aktorów, a nawet dla Pana Boga. Skaczą z epoki do epoki, od polityki do piosenki, od kabaretu do komedii - i z powrotem, cały czas w poszukiwaniu odpowiedzi na pytanie, co nam daje humor, jakie potrzeby zaspokaja.
Bralczyk i Ogórek przedzierają się przez gałęzie humoru szczególnie wybujałe w Polsce, ale też wracają do własnych młodych lat i dzieciństwa, by cytować rozmaite wierszyki, również te edukujące przez makabrę, i wspominać, co śmieszyło kiedyś, a dzisiaj już nie przejdzie. Wszystko to jest okraszone niezwykłą znajomością literatury, filmu i kabaretu, nie tylko zresztą krajowej produkcji. Wyborna lektura.
| Kategoria: | Literatura faktu |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-268-3762-3 |
| Rozmiar pliku: | 3,0 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Te słowa Figara, skierowane do Bartola, brzmią dokładnie: „(...) niech żyje wesołość! Kto wie, czy świat potrwa jeszcze trzy tygodnie?”. Pierre Beaumarchais, Cyrulik sewilski, przeł. Tadeusz Żeleński-Boy, Bibljoteka Boya, Warszawa 1932, s. 105 .
Ostatni naiwni. Wieczór XV, Jeremi Przybora, Dzieła (niemal) wszystkie, t. 1, Znak, Kraków 2015, s. 712–714.
Jędrzej Kitowicz, Opis obyczajów za panowania Augusta III, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1999, s. 234–236.
Artur Maria Swinarski, Lipa, Parodie, Czytelnik, Warszawa 1955, s. 43–44.
Bolesław Leśmian, Poezje, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1975, s. 305.
Pojedyncze obrazki, a z czasem historyjki z Rodziną Addamsów drukował od 1938 roku magazyn „The New Yorker”. Ich autorem był Charles Addams (1912–1988) .
Bajka o królu Murdasie, Stanisław Lem, Bajki robotów, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2012, s. 165.
Maciej Zembaty, Greatest hits, czyli ostatnia posługa, Pronit, 1988.
teksty.org, bit.ly/3rzfU6V .
Z kolei tę piosenkę, też niepozbawioną wątków makabrycznych, napisała Agnieszka Osiecka do spektaklu STS u Oskarżeni (1961). Pierwotnie śpiewała ją Alina Janowska .
Ta anegdota ma wielu bohaterów. W wersji Tadeusza Plucińskiego również miał wyszeptać te słowa Andrzej Szczepkowski, tyle że do niego. W pamięci Plucińskiego nie zachowało się nazwisko zmarłego, ale właścicielem czapki miał być Henryk Szletyński („profesor”, nie „prezes”), któremu podczas przemówienia wpadła ona do dołu z powodu zbyt zamaszystej gestykulacji . Por. Tadeusz Pluciński: To nie ja miałem kobiety, to kobiety miały mnie, rozmowę przeprowadziła Violetta Ozminkowski, Gazeta.pl, 27 września 2014, bit.ly/3pHkgIh .
Józef Ignacy Kraszewski, Poezye I. Kraszewskiego, S. Orgelbrand, Warszawa 1843; wikisource.org, bit.ly/3lmwFkM .
Zbigniew Mitzner, Leon Pasternak (oprac.), Satyra prawdę mówi... 1918–1939, Czytelnik, Warszawa 1963, s. 509.
Arthur Conan Doyle uśmiercił Holmesa w opowiadaniu Ostatnia zagadka (1893). Detektyw wrócił w powieści Pies Baskerville’ów (1902), której akcja toczy się przed Ostatnią zagadką, oraz w opowiadaniu Pusty dom .
