MENU
Nasze ceny
Przeczytaj fragment on-line
-
W empik go
A kto prośby nie posłucha? - ebook
A kto prośby nie posłucha? - ebook
Deprawacja psychiki ludzkiej w świetle dzieła Zofii Nałkowskiej. Holokaust narodu żydowskiego w świetle zbioru opowiadań Zofii Nałkowskiej pt.: „Medaliony”. Droga przez mękę do obozu w Jercewie. Rozważania na podstawie powieści G. H. Grudzińskiego pt.: „Inny świat”. Współczesne wiersze Tadeusza Różewicza.
| Kategoria: | Proza |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-8324-726-7 |
| Rozmiar pliku: | 1,7 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Deprawacja psychiki ludzkiej w świetle „Medalionów” Zofii Nałkowskiej
„Medaliony” zostały opatrzone mottem: „Ludzie ludziom zgotowali ten los”. Ludzie ludziom potrafią zrobić tak niewyobrażalną krzywdę. Choć wszyscy są sobie równi.
1. Procedura wytwarzania mydła
2. Osobowość młodego Gdańszczanina
3. Osobowość i etyka naukowców (prof. Spanner).
4. Wnioski
Ad.1
Ciała leżały w basenach i kadziach. Był tam bardzo nieprzyjemny zapach formaliny. Leżały one jak ziemniaki bez żadnego szacunku. Zwłoki przywozili z zakładów psychiatrycznych, z więzień, obozów koncentracyjnych. Gdy wystawiano gilotynę na jej poświęcenie przybył prof. Spanner i inni. W budynku obok stał wielki kocioł, gdzie gotowano zwłoki.
Z ich kości robiono kościotrupy, z tłuszczu mydło, z włosów materace, a ze skóry pergamin. Wszystko co pozostało palono, ale tylko w nocy, bo ludzie skarżyli się na smród. Na ścianie wisiał recept na wyrób mydła, a obok na wyrób kości. Jednak nie zawsze się to udawało. Wyrobem mydła zajmował się prof. Spanner preparator von Bergen.
Ad. 2
Informacje o instytucie prof. Spannera poznajemy z opowiadania młodego gdańszczanina. Zeznawał on przed komisją. Był on młody, chudy i blady z niebieskimi oczami. Miał dobre wykształcenie był ochotnikiem i harcerzem. Na wojnie dostał się do niewoli i uciekł. Kiedyś Niemiec zamieszkał u jego matki, gdy jego ojca zabrali do obozu koncentracyjnego. Ów Niemiec zapewnił mu pracę u prof. Spannera.
O jego instytucie opowiada z fascynacją i zachwytem. Mówi jakby praca w instytucie była dla niego czymś bardzo ważnym. Był on mądry „po naturze”, ale nie rozumiał, że ta praca jest zła. Jeszcze stwierdził: „W Niemczech, można powiedzieć, ludzie umieją coś zrobić z niczego”.
Ad. 3
Prof. Spanner był naukowcem w dziedzinie anatomii. Miał swój instytut, w którym robił badania, z ludzi mydło i inne rzeczy. Były one niemoralne. Pisał on książkę o anatomii człowieka. Do pomocy wziął sobie młodego gdańszczanina. Jeśli mowa o prof. Spannerze, który osobiście kontynuował wyrób mydła trzeba sobie zadać pytanie o etykę naukowców i czy wreszcie inni naukowcy wiedzieli czym zajmuje się Spanner? Inni widzieli co robi Spaneer, ale oni byli tacy sami jak on. W czasie inspekcji widzieli maszyny, ale nikt nie zareagował.
„Medaliony” zostały opatrzone mottem: „Ludzie ludziom zgotowali ten los”. Ludzie ludziom potrafią zrobić tak niewyobrażalną krzywdę. Choć wszyscy są sobie równi.
1. Procedura wytwarzania mydła
2. Osobowość młodego Gdańszczanina
3. Osobowość i etyka naukowców (prof. Spanner).
4. Wnioski
Ad.1
Ciała leżały w basenach i kadziach. Był tam bardzo nieprzyjemny zapach formaliny. Leżały one jak ziemniaki bez żadnego szacunku. Zwłoki przywozili z zakładów psychiatrycznych, z więzień, obozów koncentracyjnych. Gdy wystawiano gilotynę na jej poświęcenie przybył prof. Spanner i inni. W budynku obok stał wielki kocioł, gdzie gotowano zwłoki.
Z ich kości robiono kościotrupy, z tłuszczu mydło, z włosów materace, a ze skóry pergamin. Wszystko co pozostało palono, ale tylko w nocy, bo ludzie skarżyli się na smród. Na ścianie wisiał recept na wyrób mydła, a obok na wyrób kości. Jednak nie zawsze się to udawało. Wyrobem mydła zajmował się prof. Spanner preparator von Bergen.
Ad. 2
Informacje o instytucie prof. Spannera poznajemy z opowiadania młodego gdańszczanina. Zeznawał on przed komisją. Był on młody, chudy i blady z niebieskimi oczami. Miał dobre wykształcenie był ochotnikiem i harcerzem. Na wojnie dostał się do niewoli i uciekł. Kiedyś Niemiec zamieszkał u jego matki, gdy jego ojca zabrali do obozu koncentracyjnego. Ów Niemiec zapewnił mu pracę u prof. Spannera.
O jego instytucie opowiada z fascynacją i zachwytem. Mówi jakby praca w instytucie była dla niego czymś bardzo ważnym. Był on mądry „po naturze”, ale nie rozumiał, że ta praca jest zła. Jeszcze stwierdził: „W Niemczech, można powiedzieć, ludzie umieją coś zrobić z niczego”.
Ad. 3
Prof. Spanner był naukowcem w dziedzinie anatomii. Miał swój instytut, w którym robił badania, z ludzi mydło i inne rzeczy. Były one niemoralne. Pisał on książkę o anatomii człowieka. Do pomocy wziął sobie młodego gdańszczanina. Jeśli mowa o prof. Spannerze, który osobiście kontynuował wyrób mydła trzeba sobie zadać pytanie o etykę naukowców i czy wreszcie inni naukowcy wiedzieli czym zajmuje się Spanner? Inni widzieli co robi Spaneer, ale oni byli tacy sami jak on. W czasie inspekcji widzieli maszyny, ale nikt nie zareagował.
więcej..
