Angielski. Konwersacje bez tajemnic - ebook

WSTĘP

An­giel­ski. Kon­wer­sa­cje bez ta­jem­nic to pu­bli­ka­cja prze­zna­czo­na dla tych, któ­rzy – dys­po­nu­jąc pod­sta­wo­wą zna­jo­mo­ścią ję­zy­ka an­giel­skie­go – pra­gną ją usys­te­ma­ty­zo­wać i udo­sko­na­lić z my­ślą o kon­tak­tach za­wo­do­wych i to­wa­rzy­skich. Do­star­cza ona wska­zó­wek, jak for­mu­ło­wać wy­po­wie­dzi od­po­wied­nio do oko­licz­no­ści, róż­ni­cu­jąc je pod wzglę­dem cha­rak­te­ru – ofi­cjal­ne­go, po­ufa­łe­go, żar­to­bli­we­go itp. Łą­czy więc na­ukę ży­we­go ję­zy­ka mó­wio­ne­go z ele­men­ta­mi sa­vo­ir-vi­vre’u.

Każ­dy roz­dział skła­da się z na­stę­pu­ją­cych czę­ści: wzo­rów wy­po­wie­dzi ty­po­wych dla kon­kret­nej sy­tu­acji z tłu­ma­cze­niem na ję­zyk pol­ski, „Uśmiech­nij się”, czy­li aneg­dot za­wie­ra­ją­cych wy­bra­ne wy­ra­że­nia z ob­ja­śnie­nia­mi, oraz ćwi­czeń. Na koń­cu książ­ki po­da­no klucz do ćwi­czeń. W tłu­ma­cze­niu sto­so­wa­no głów­nie ro­dzaj mę­ski i licz­bę po­je­dyn­czą. W na­wia­sach kwa­dra­to­wych zna­la­zły się wy­ra­że­nia, bez któ­rych wy­po­wiedź tak­że jest kom­plet­na. Po­gru­bio­ną czcion­ką wy­róż­nio­no sta­łe ele­men­ty zwro­tów, zaś czcion­ką ja­sną – te, któ­re zmie­nia się w za­leż­no­ści od sy­tu­acji. Uko­śni­ki od­dzie­la­ją wy­ra­że­nia, któ­re mogą być uży­wa­ne za­mien­nie. Je­śli nie za­zna­czo­no re­je­stru (ofi­cjal­ny, po­ufa­ły itp.), wy­po­wie­dzi w sek­cji uło­żo­ne są, na ogół i na ile to moż­li­we, od naj­bar­dziej do naj­mniej ofi­cjal­nych i uprzej­mych.

Książ­ka jest opar­ta na wie­lo­let­nich stu­diach i oso­bi­stych do­świad­cze­niach w śro­do­wi­sku ro­dzi­mych użyt­kow­ni­ków ję­zy­ka w Sta­nach Zjed­no­czo­nych, Ka­na­dzie i Wiel­kiej Bry­ta­nii. Wszyst­kim, któ­rzy w bar­dziej lub mniej for­mal­nych oko­licz­no­ściach uczy­li mnie ję­zy­ka an­giel­skie­go, skła­dam ni­niej­szym ser­decz­ne po­dzię­ko­wa­nia.

Au­tor­ka1 NAWIĄZYWANIE ROZMOWY

■ przed­sta­wia­my się

■ przed­sta­wia­my ko­goś

■ po przed­sta­wie­niu się moż­na o coś za­py­tać

■ prze­pra­szam!

■ pro­si­my o in­for­ma­cję

■ pro­po­nu­je­my po­moc

■ przyj­mu­je­my po­moc

■ od­rzu­ca­my po­moc

■ dzię­ku­ję!

■ pro­szę!

przed­sta­wia­my się

ofi­cjal­nie

– May I in­tro­du­ce my­self: Vi­vien­ne Har­ris, de­pu­ty art edi­tor of To­day Ma­ga­zi­ne.

Po­zwo­li pan, że się przed­sta­wię: Vi­vien­ne Har­ris, za­stęp­ca re­dak­to­ra dzia­łu kul­tu­ry w To­day Ma­ga­zi­ne.

– Al­low me to in­tro­du­ce my­self. I’m Jo­na­than Clark of B&B Lo­gi­stics.

Po­zwo­li pan, że się przed­sta­wię. Je­stem Jo­na­than Clark z fir­my B&B Lo­gi­stics.

– First, let me in­tro­du­ce my­self. Jane Edwards, pro­ject ma­na­ger, Plum­bing Sys­tems.

Przede wszyst­kim po­zwo­li pan, że się przed­sta­wię. Jane Edwards, kie­row­nik pro­jek­tu fir­my Plum­bing Sys­tems.

(od­po­wiedź)

– Adam Fox. I’m very ple­ased to meet you.

Adam Fox. Bar­dzo mi miło pana / pa­nią po­znać.

– Su­san Bra­dley. de­li­gh­ted to make your acqu­ain­tan­ce.

Su­san Bra­dley. Bar­dzo mi miło pana / pa­nią po­znać.

mniej ofi­cjal­nie, pod­cho­dząc do ko­goś

– Excu­se me, my name is Pe­ter Bro­oks.

Prze­pra­szam, na­zy­wam się Pe­ter Bro­oks.

– Excu­se me, I don’t think we’ve met be­fo­re. I’m Lin­da Mo­ore.

Prze­pra­szam. Nie wy­da­je mi się, że­by­śmy się zna­li. Je­stem Lin­da Mo­ore.

(od­po­wiedź)

– San­dra Bec­ker. Ple­ased to meet you. / Nice to meet you.

San­dra Bec­ker. Miło mi pana / pa­nią po­znać.

swo­bod­nie

– Hel­lo! You must be Greg. I’m Bet­ti­na.

Cześć, ty na pew­no je­steś Greg. Ja mam na imię Bet­ti­na.

(od­po­wiedź)

– Hi! Nice to meet you. I’ve he­ard so much abo­ut you.

Cześć. Miło mi cię po­znać. Tyle o to­bie sły­sza­łem.

* * *

– Hi! I’m Adam.

Cześć, je­stem Adam.

(od­po­wiedź)

– John. Ple­ased to meet you.

John. Miło mi cię po­znać.

przed­sta­wia­my ko­goś

ofi­cjal­nie

– It is with gre­at ple­asu­re that I in­tro­du­ce Pro­fes­sor Ja­cqu­es De­mon­de, the key­no­te spe­aker at our con­fe­ren­ce.

Z wiel­ką przy­jem­no­ścią przed­sta­wiam pań­stwu pro­fe­so­ra Ja­cqu­es’a De­mon­de’a, któ­ry jest głów­nym mów­cą na na­szej kon­fe­ren­cji.

– Good mor­ning, Mr Jo­nes! May I in­tro­du­ce Pe­ter Bro­oks, our new sa­les ma­na­ger.

Dzień do­bry, pa­nie Jo­nes! Po­zwo­li pan, że przed­sta­wię Pe­te­ra Bro­ok­sa, na­sze­go no­we­go dy­rek­to­ra do spraw sprze­da­ży.

– Al­low me to in­tro­du­ce my col­le­ague, Eve Po­vol­ny. She’s most anxio­us to meet you.

Po­zwo­li pan, że przed­sta­wię moją ko­le­żan­kę, Eve Po­vol­ny. Nie może się do­cze­kać, żeby pana po­znać.

– Let me in­tro­du­ce our li­bra­rian, Ra­chel Voss.

Po­zwo­li pan, że przed­sta­wię na­szą bi­blio­te­kar­kę Ra­chel Voss.

– I’d like to in­tro­du­ce Jana Ku­bi­cek, an exchan­ge stu­dent from the Czech Re­pu­blic.

Chciał­bym przed­sta­wić Janę Ku­bi­cek, stu­dent­kę, któ­ra przy­je­cha­ła na wy­mia­nę z Re­pu­bli­ki Cze­skiej.

mniej ofi­cjal­nie

– Greg, do you know Ste­ve Bu­cha­nan?

Greg, czy znasz Ste­ve’a Bu­cha­na­na?

(od­po­wiedź)

– No, I don’t think so. Ple­ased to meet you, / Nice to meet you, Ste­ve. I’ve been lo­oking for­ward to me­eting you.

Nie, nie są­dzę. Miło mi pana po­znać. Cze­ka­łem na to spo­tka­nie.

* * *

– Lin­da, have you met Va­nes­sa Bri­ght?

Lin­do, czy po­zna­łaś już Va­nes­sę Bri­ght?

(od­po­wiedź)

– Yes, I think I have. / Yes, we’ve al­re­ady met.

Tak, są­dzę, że tak. / Tak, po­zna­ły­śmy się już.

* * *

– Liz, I’d like you to meet Roy Ful­ler.

Liz, po­znaj Roya Ful­le­ra.

– Liz Re­il­ly. Ple­ased to meet you. / Nice to meet you.

Liz Re­il­ly. Miło mi.

– Ple­ased to meet you, too. / Nice to meet you, too.

Mnie rów­nież.

* * *

– By the way, do you know each other? Roy Ful­ler. Va­nes­sa Bri­ght.

Przy oka­zji, czy zna­cie się? Roy Ful­ler. Va­nes­sa Bri­ght.

– Call me Va­nes­sa.

Mów mi Va­nes­sa.

(wy­cho­dząc, Va­nes­sa mówi)

– nice me­eting you, Roy.

Miło było cię po­znać, Roy.

swo­bod­nie

– Look, here’s Bob! Bob – Pat. Pat – Bob.

Bob przy­szedł. Przed­sta­wiam: Bob – Pat. Pat – Bob.

– Hi, Pat!

Cześć Pat!

– Hel­lo!

Cześć!

* * *

– Josh, meet Emma.

Josh, po­znaj Emmę.

– Nice to meet you, Emma!

Miło mi.

– Nice to meet you, too.

Mnie rów­nież.

po przed­sta­wie­niu się moż­na o coś za­py­tać

– Whe­re are you from? – I’m from Pra­gue.

Skąd pan po­cho­dzi? – Je­stem z Pra­gi.

– Have you been here long? – sin­ce March 2005. / Qu­ite a whi­le.

Jak dłu­go pan tu już prze­by­wa? – Od mar­ca 2005. / Dość dłu­go.

– How long are you stay­ing in Edin­burgh?

Jak dłu­go za­mie­rza pan zo­stać w Edyn­bur­gu?

– Is this your first time here / in Lon­don?

Czy jest pan tu­taj / w Lon­dy­nie po raz pierw­szy?

– What do you think of New York?

Co pan są­dzi o No­wym Jor­ku?

– What line of bu­si­ness are you in?

Czym się pan zaj­mu­je? / W ja­kiej bran­ży pan dzia­ła?

– What do you do for a li­ving?

Z cze­go ży­jesz? / Czym się zaj­mu­jesz?

prze­pra­szam!

gdy prze­ci­ska­my się w tłu­mie

bar­dzo ofi­cjal­nie

– Par­don me, may I get by?

Prze­pra­szam, chciał­bym przejść.

mniej ofi­cjal­nie

– Excu­se me!

Prze­pra­szam.

– Excu­se me, can I get past?

Prze­pra­szam, czy może mnie pan prze­pu­ścić?

gdy kich­nie­my, kasz­le­my itp.

– Excu­se me!

Prze­pra­szam.

w przy­pad­ku nie­sto­sow­ne­go za­cho­wa­nia w to­wa­rzy­stwie

– Par­don me!

Bar­dzo prze­pra­szam!

gdy ko­goś po­trą­ci­my itp.

bar­dziej ofi­cjal­nie

– I’m aw­ful­ly sor­ry.

Bar­dzo prze­pra­szam.

– I do apo­lo­gi­ze.

Bar­dzo prze­pra­szam.

mniej ofi­cjal­nie

– I’m sor­ry.

Prze­pra­szam.

– I’m re­al­ly / ter­ri­bly sor­ry. It was my fault.

Naj­moc­niej prze­pra­szam. To moja wina.

swo­bod­nie

– Oops! Sor­ry!

Ojej­ku! Prze­pra­szam.

– Sor­ry abo­ut that!

Prze­pra­szam.

– My fault.

Moja wina.

– How clum­sy of me. / How sil­ly of me.

Ależ to nie­zręcz­ne / głu­pie z mo­jej stro­ny.

pro­si­my o in­for­ma­cję

bar­dzo grzecz­nie

– sor­ry to bo­ther you, but I’m lo­oking for Vic­to­ria Stre­et. Co­uld you tell me whe­re it is? Ac­cor­ding to the map, it sho­uld be so­me­whe­re here.

Prze­pra­szam, że prze­szka­dzam, ale szu­kam uli­cy Vic­to­rii. Czy mógł­by mi pan po­wie­dzieć, gdzie ona jest? We­dług pla­nu mia­sta po­win­na być w po­bli­żu.

– Excu­se me, I won­der if you co­uld tell me how to get to the ne­arest su­per­mar­ket?

Prze­pra­szam, czy mógł­by mi pan wska­zać dro­gę do naj­bliż­sze­go su­per­mar­ke­tu?

(od­po­wiedź)

– Yes, if you come with me, I’ll show you.

Tak, je­śli ze­chce pan pójść ze mną, po­ka­żę panu.

grzecz­nie

– Excu­se me, is this seat ta­ken?

Prze­pra­szam! Czy to miej­sce jest za­ję­te?

– Excu­se me, is this seat free?

Prze­pra­szam! Czy to miej­sce jest wol­ne?

– Excu­se me, co­uld you tell me if the tra­in from Pa­ris will ar­ri­ve on time?

Prze­pra­szam, może mi pan po­wie­dzieć, czy po­ciąg z Pa­ry­ża przy­je­dzie o cza­sie?

– Excu­se me, do you know if the tra­in from Pa­ris will ar­ri­ve as sche­du­led?

Prze­pra­szam, wie pan może, czy po­ciąg z Pa­ry­ża przy­je­dzie zgod­nie z roz­kła­dem jaz­dy?

– Excu­se me, do you hap­pen to know the name of the sa­les ma­na­ger?

Prze­pra­szam, czy zna pan przy­pad­kiem na­zwi­sko dy­rek­to­ra do spraw sprze­da­ży?

swo­bod­nie

– any idea how long it ta­kes to cross the En­glish Chan­nel?

Wiesz może, jak dłu­go trwa prze­pły­nię­cie ka­na­łu La Man­che?

– any clue whe­re Pam mi­ght be?

Wiesz, gdzie może być Pam?

pro­po­nu­je­my po­moc

ofi­cjal­nie

– If I can be of any as­si­stan­ce, ple­ase let me know.

Je­śli w ja­kiś spo­sób mogę po­móc, pro­szę dać mi znać.

– Per­haps I co­uld as­sist in some way?

Może mógł­bym w ja­kiś spo­sób po­móc?

mniej ofi­cjal­nie

– Wo­uld you like any help?

Po­móc panu?

– What can I do to help?

Jak mogę po­móc?

– Is the­re any­thing I co­uld do?

Co mogę zro­bić?

– If you like, I co­uld car­ry the su­it­ca­se for you.

Je­śli pan ze­chce, po­nio­sę pana wa­liz­kę.

swo­bod­nie

– Can I help out?

Mogę po­móc?

– need some help, Josh?

Po­trze­bu­jesz po­mo­cy, Josh?

– Want a hand?

Po­trze­bu­jesz po­mo­cy?

przyj­mu­je­my po­moc

ofi­cjal­nie

– Thank you. You are most kind.

Dzię­ku­ję. To bar­dzo miło z pana stro­ny.

– That’s very tho­ught­ful of you.

To bar­dzo ład­nie z pana stro­ny.

– If you’re sure it’s no tro­uble for you, I’d be very gra­te­ful.

Je­śli jest pan pe­wien, że nie spra­wi to kło­po­tu, to będę bar­dzo wdzięcz­ny.

swo­bod­nie

– Gre­at! / Ter­ri­fic!

Świet­nie!

– Thanks very much! / Thanks a lot!

Wiel­kie dzię­ki!

od­rzu­ca­my po­moc

ofi­cjal­nie

– No, thank you. It’s extre­me­ly kind of you, but I can ma­na­ge on my own.

Nie, dzię­ku­ję. Bar­dzo miło z pana stro­ny, ale po­ra­dzę so­bie sam.

– I’m very gra­te­ful for your of­fer, but the­re is re­al­ly no need to help.

Je­stem wdzięcz­na za ofer­tę po­mo­cy, ale nie ma ta­kiej po­trze­by.

– Ple­ase don’t tro­uble your­self abo­ut my su­it­ca­se. It’s not as he­avy as it lo­oks.

Pro­szę się nie kło­po­tać moją wa­liz­ką. Nie jest tak cięż­ka, jak by się mo­gło zda­wać.

– That’s very kind of you, but I can ma­na­ge.

Bar­dzo miło z pana stro­ny, ale po­ra­dzę so­bie.

swo­bod­nie

– No, don’t wor­ry.

Nie, nie martw się.

– No, it’s OK. Thanks any­way.

Nie, po­ra­dzę so­bie. Mimo to, dzię­ku­ję.

dzię­ku­ję!

ofi­cjal­nie

– I’m extre­me­ly gra­te­ful.

Je­stem ogrom­nie wdzięcz­ny.

– I’m most gra­te­ful to you .

Je­stem panu ogrom­nie wdzięcz­ny .

– I re­al­ly ap­pre­cia­te your help.

Je­stem na­praw­dę wdzięcz­ny za pana po­moc.

– Thank you. I do ap­pre­cia­te it.

Dzię­ku­ję. Je­stem za to bar­dzo wdzięcz­ny.

– much ob­li­ged.

Ser­decz­nie / Go­rą­co dzię­ku­ję.

mniej ofi­cjal­nie

– Thank you so much.

Dzię­ku­ję bar­dzo.

– Thank you. That was re­al­ly nice of you.

Dzię­ku­ję. To miło z pana stro­ny.

– Many thanks. / Thanks very much.

Dzię­ku­ję bar­dzo.

swo­bod­nie

– Che­ers, (BR) / Thanks, Nick.

Dzię­ki, Nick.

– Thanks a lot. / Thanks a mil­lion. / Thanks a bunch.

Wiel­kie dzię­ki. / Sto­krot­ne dzię­ki.

pro­szę!

ofi­cjal­nie

– De­li­gh­ted to have been of as­si­stan­ce.

Cie­szę się, że mo­głem po­móc.

– I was glad to be of some se­rvi­ce.

Cie­szę się, że mo­głem po­móc.

mniej ofi­cjal­nie

– You’re we­lco­me.

Pro­szę bar­dzo.

– My ple­asu­re. / It’s a ple­asu­re.

Cała przy­jem­ność po mo­jej stro­nie.

– don’t men­tion it.

Nie ma o czym mó­wić.

– no tro­uble at all.

To ża­den kło­pot.

swo­bod­nie

– It was no­thing.

To nic wiel­kie­go.

– That’s OK. / That’s all ri­ght. (pi­sow­nia „al­ri­ght” uwa­ża­na jest przez pu­ry­stów za nie­do­pusz­czal­ną)

Dro­biazg. / W po­rząd­ku.

– Any time.

Za­wsze do usług.

non­sza­lanc­ko

– No swe­at.

Nie ma spra­wy.

Uśmiech­nij się

☺

‘May I pre­sent my wife to you?’

‘Many thanks, but I have one.’

to pre­sent – 1) przed­sta­wić, 2) po­da­ro­wać

☺

A gla­mo­ro­us wo­man ap­pro­aches a young man in a bar.

‘Hi, I’m Mer­ce­des.’

‘And I’m Hy­un­dai. I can’t af­ford you.’

a gla­mo­ro­us wo­man – efek­tow­na ko­bie­ta

Mer­ce­des – 1) imię żeń­skie, 2) mar­ka sa­mo­cho­du

☺

First kid: ‘Thanks very much for the gift you gave me for my bir­th­day.’

Se­cond kid: ‘It was no­thing.’

First kid: ‘That’s what I tho­ught, but Mom said I had to thank you any­way.’

kid – dzie­ciak

Mom said I had to thank you any­way. – Mama po­wie­dzia­ła, że i tak mam ci po­dzię­ko­wać.

☺

In 1882 Oscar Wil­de went on a lec­tu­re tour of the Uni­ted Sta­tes. On his ar­ri­val a cu­stoms of­fi­cial asked: ‘Excu­se me, sir, do you have any­thing to dec­la­re?’

‘Only my ge­nius,’ an­swe­red Wil­de.

a lec­tu­re tour – cykl wy­kła­dów w róż­nych ośrod­kach

a cu­stoms of­fi­cial / of­fi­cer – cel­nik

Ćwi­cze­nia

1. Uprzej­my nie­zna­jo­my pyta, czy może po­móc. Pro­szę uzu­peł­nić bra­ku­ją­ce sło­wo (licz­ba kre­sek od­po­wia­da licz­bie li­ter):

Per­haps I co­uld _ _ _ _ _ _ in some way?

2. Co mó­wi­my, przyj­mu­jąc po­moc?

3. Co mó­wi­my, kie­dy nie chce­my przy­jąć po­mo­cy?

4. Pro­szę po­łą­czyć od­po­wied­nio 1-6 i a-f:

1. May I in­tro­du­ce my­self: Geo­r­ge Burt, Pro­fes­sor of En­glish.

2. I’ve he­ard so much abo­ut you.

3. Have you met Sue Bri­ght?

4. Hi, Pat!

5. Have you been here long?

6. What line of bu­si­ness are you in?

a) I hope some of it is true.

b) Qu­ite a whi­le.

c) Hel­lo!

d) I’m de­li­gh­ted to make your acqu­ain­tan­ce.

e) Com­pu­ter en­gi­ne­ering.

f) Yes, we’ve al­re­ady met.

5. Ja­kich słów uży­je­my,

a) aby zwró­cić na sie­bie uwa­gę (chcąc o coś po­pro­sić lub za­py­tać)?

b) kie­dy ko­goś nie­chą­cy po­trą­ci­my?

c) aby prze­pro­sić za nie­zręcz­ne za­cho­wa­nie (np. nie­spo­dzie­wa­ne kich­nię­cie)?2 ROZMOWA TELEFONICZNA

■ te­le­fo­nu­je­my – od­bie­ra­my te­le­fon

■ py­ta­my o toż­sa­mość roz­mów­cy

■ stwier­dza­my po­mył­kę

■ prze­ka­zu­je­my wia­do­mość

■ koń­czy­my roz­mo­wę

■ zo­sta­wia­my wia­do­mość na au­to­ma­tycz­nej se­kre­tar­ce

■ pro­si­my o od­dzwo­nie­nie

te­le­fo­nu­je­my – od­bie­ra­my te­le­fon

te­le­fo­nu­ją­cy

– Hel­lo? Good mor­ning. This is Vi­vien­ne Har­ris spe­aking.

Halo? Dzień do­bry. Mówi Vi­vien­ne Har­ris.

– Hel­lo? Good after­no­on. My name is Jo­na­than Clark.

Halo? Dzień do­bry. Na­zy­wam się Jo­na­than Clark.

– Hel­lo? Good eve­ning. Jane Edwards spe­aking.

Halo? Do­bry wie­czór. Mówi Jane Edwards.

od­bie­ra­ją­cy te­le­fon po­da­je na­zwi­sko lub na­zwę fir­my

– B&B Lo­gi­stics. Can I help you?

B&B Lo­gi­stics. Słu­cham.

… albo też mówi

– Hel­lo!

Słu­cham.

– Yes?

Tak, słu­cham.

je­śli się nie przed­sta­wi i nie roz­po­zna­li­śmy po gło­sie, trze­ba za­py­tać

– Can / Co­uld I spe­ak to Mr Jo­nes, ple­ase?

Czy mogę roz­ma­wiać z pa­nem Jo­ne­sem?

je­śli cho­dzi o od­bie­ra­ją­ce­go, mówi

– Spe­aking.

Przy te­le­fo­nie. / Słu­cham.

je­śli cho­dzi o inną oso­bę, mówi

– One mo­ment ple­ase. / Just a mo­ment ple­ase. / Ple­ase hold on a mi­nu­te.

Chwi­lecz­kę.

– Hold on . I’m put­ting you thro­ugh to the sa­les de­part­ment.

Pro­szę nie od­kła­dać słu­chaw­ki. Łą­czę pana z dzia­łem sprze­da­ży.

– I’m sor­ry, he’s not here. He’s just left.

Przy­kro mi, nie ma go tu. Wła­śnie wy­szedł.

– I’m sor­ry, he’s in a me­eting ri­ght now . Co­uld you call back la­ter?

Przy­kro mi, jest te­raz na ze­bra­niu . Czy mógł­by pan za­dzwo­nić jesz­cze raz póź­niej?

py­ta­my o toż­sa­mość roz­mów­cy

te­le­fo­nu­ją­cy

– Hel­lo? Mr Jo­nes? My name is Pe­ter Bro­oks.

Halo? Pan Jo­nes? Na­zy­wam się Pe­ter Bro­oks.

– Hel­lo? Bren­da? Greg here.

Halo? Bren­da? Tu Greg.

– Hel­lo? Lin­da? Josh here.

Halo? Lin­da? Tu Josh.

– Hel­lo? Who’s spe­aking?

Halo? Kto mówi?

– Who’s this?

Kto mówi?

od­bie­ra­ją­cy te­le­fon

– Hel­lo? Who’s cal­ling?

Halo? Kto mówi?

– Who’s this? / Who am I spe­aking to?

Kto mówi? / Z kim roz­ma­wiam?

stwier­dza­my po­mył­kę

te­le­fo­nu­ją­cy

– I think I’ve got the wrong num­ber. Sor­ry .

Zda­je mi się, że to po­mył­ka. Prze­pra­szam.

– Sor­ry, I must’ve mis­dial­led. (pi­sow­nia bry­tyj­ska)

Prze­pra­szam, mu­sia­łem źle wy­brać nu­mer.

– Sor­ry, wrong num­ber. – OK. Have a nice day / eve­ning.

Po­mył­ka. – Nie szko­dzi. Mi­łe­go dnia / wie­czo­ru.

od­bie­ra­ją­cy te­le­fon

– I’m afra­id you’ve dial­led the wrong num­ber. (pi­sow­nia bry­tyj­ska)

Oba­wiam się, że źle wy­brał pan nu­mer.

– I think you’ve got the wrong num­ber. – Oh, I’m sor­ry.

Wy­da­je mi się, że to po­mył­ka. – Oj, prze­pra­szam.

prze­ka­zu­je­my wia­do­mość

te­le­fo­nu­ją­cy

– Co­uld I le­ave a mes­sa­ge?

Czy mógł­bym zo­sta­wić wia­do­mość?

– Wo­uld you tell him / her that I cal­led?

Mógł­by pan mu / jej prze­ka­zać, że dzwo­ni­łem?

od­bie­ra­ją­cy te­le­fon

– Wo­uld you like to le­ave a mes­sa­ge?

Czy chciał­by pan zo­sta­wić wia­do­mość?

– Can I take a mes­sa­ge?

Czy mam coś prze­ka­zać?

– Can he / she call you back?

Czy może do pana od­dzwo­nić?

koń­czy­my roz­mo­wę

te­le­fo­nu­ją­cy

– Good bye.

Do wi­dze­nia.

– Bye.

Pa.

od­bie­ra­ją­cy te­le­fon

– Thank you for cal­ling. Bye.

Dzię­ku­ję za te­le­fon. Pa.

zo­sta­wia­my wia­do­mość na au­to­ma­tycz­nej se­kre­tar­ce

ofi­cjal­nie

– Hel­lo. This is Vi­vien­ne Har­ris spe­aking. I’m cal­ling abo­ut your ad­ver­ti­se­ment.

Halo. Mówi Vi­vien­ne Har­ris. Dzwo­nię w spra­wie pań­skie­go ogło­sze­nia.

swo­bod­nie

– Hi. This is Bren­da. I just wan­ted to let know that…

Cześć. Tu Bren­da. Chcia­łam ci tyl­ko po­wie­dzieć, że…

pro­si­my o od­dzwo­nie­nie

ofi­cjal­nie

– I’d very much ap­pre­cia­te it if you’d call me back.

By­ła­bym bar­dzo wdzięcz­na, gdy­by pan od­dzwo­nił.

mniej ofi­cjal­nie

– Ple­ase call me back as soon as you can!

Pro­szę od­dzwo­nić, jak tyl­ko bę­dzie to moż­li­we!

swo­bod­nie

– Mark, get back to me as soon as po­ssi­ble! It’s urgent.

Mark, od­dzwoń jak naj­szyb­ciej! To pil­ne.

– Hey Ste­ve! Give me a buzz!

Hej Ste­ve! Za­dzwoń do mnie!

Uśmiech­nij się

☺

A man an­swers the pho­ne:

‘Who’s cal­ling?’

‘Watt.’

‘What’s your name, ple­ase?’

‘Watt’s my name.’

‘That’s what I asked you. What’s your name?’

‘That’s what I told you. Watt’s my name.’

A long pau­se and then Watt asks:

‘Is this An­drew Smith?’

‘No, this is Knott.’

‘Ple­ase tell me your name.’

‘Will Knott.’

Both men hang up.

an­swers the pho­ne – od­bie­ra te­le­fon

Watt – na­zwi­sko, na ogół wy­ma­wia­ne jest tak samo, jak sło­wo „what”

Knott – na­zwi­sko wy­ma­wia­ne tak samo, jak sło­wo „not”

to hang up – odło­żyć słu­chaw­kę

☺

‘This is a re­cor­ding. You have re­ached Best Buys De­part­ment Sto­re. If you want to get the mail or­der shop­ping se­rvi­ce, press 1. If you want to know the pri­ce of an ob­ject, press 2. If you want to re­gi­ster a com­pla­int, press 666309753853280458219507181818.’

de­part­ment sto­re – dom to­wa­ro­wy

mail or­der shop­ping se­rvi­ce – dział pro­wa­dzą­cy sprze­daż wy­sył­ko­wą

to re­gi­ster a com­pla­int – zło­żyć za­ża­le­nie

☺

‘This is Pro­fes­sor Brown spe­aking. No, not Bond, BROWN. B as in Bron­to­sau­rus, R as in Rhi­no­zo­pho­ra­cae,

O as in Or­ni­tho­pod, W as in Wil­ling­baya, and N as in Nu­ci­fra­ga. BROWN. Do you com­pre­hend?’

to com­pre­hend – ro­zu­mieć, poj­mo­wać

☺

The only plum­ber in Edin­burgh to char­ge re­aso­na­ble fees died and was sent to Hell by mi­sta­ke. When Sa­int Pe­ter re­ali­sed that the­re was an ho­nest plum­ber in the wrong pla­ce, he te­le­pho­ned on the hot line to Sa­tan.

‘Hel­lo. This is Sa­int Pe­ter spe­aking.’

‘Ha­ven’t you got the wrong num­ber?’ asked Sa­tan.

‘No. I wan­ted to talk to you. Is it true that you’ve got an ho­nest plum­ber the­re?’

‘Yes, it is.’

‘He’s ours. Wo­uld you ple­ase send him up?’

‘You can’t have him.’

‘Why not?’

‘Be­cau­se he’s the only one who un­der­stands air con­di­tio­ning. We need him. Don’t you get it, man?’

‘No, I don’t. Send him up im­me­dia­te­ly,’ sho­uted Sa­int Pe­ter. ‘Send him up or we’ll sue.’

‘You’ll sue?’ lau­ghed the vo­ice at the other end. ‘And whe­re will you get hold of a la­wy­er?’

by mi­sta­ke – przez po­mył­kę

he te­le­pho­ned on the hot line – po­łą­czył się go­rą­cą li­nią

un­der­stands air con­di­tio­ning – zna się na kli­ma­ty­za­cji

Don’t you get it, man? – Nie ro­zu­miesz, chło­pie?

we’ll sue – wy­stą­pi­my na dro­gę są­do­wą

And whe­re will you get hold of a la­wy­er? – A gdzie znaj­dzie­cie praw­ni­ka?

Ćwi­cze­nia

1. Pro­szę po­łą­czyć od­po­wied­nio 1-5 i a-e:

1. Co­uld I spe­ak to Dan No­vak, ple­ase?

2. Hel­lo? Bren­da?

3. Sor­ry, wrong num­ber.

4. Can she call back?

5. Bye, Ste­ve.

a) That’s OK. Have a nice day.

b) Spe­aking.

c) Thanks for cal­ling. Bye.

d) Yes, I’d ap­pre­cia­te that.

e) Hel­lo? Who’s cal­ling?

2. Co mówi te­le­fo­nu­ją­cy (A)?

A: Hel­lo? My name is Jo­na­than Hu­ghes. Can I spe­ak to Aman­da Le­wis?

B: I’m sor­ry. She’s not here at the mo­ment.

A:……?

B: Yes, of co­ur­se. What am I to tell her?

3. Co mówi od­bie­ra­ją­cy te­le­fon (B)?

A: Hel­lo? Jack?

B:……

A: Oh, I’m sor­ry.

4. Jak wy­ra­zić proś­bę, by oso­ba nie­obec­na za­dzwo­ni­ła póź­niej?

(ofi­cjal­nie) I’d very much ap­pre­cia­te it…

(mniej ofi­cal­nie) Ple­ase…!

(swo­bod­nie) Dan,…!

5. Jak się że­gna­my przez te­le­fon?3 DYSKUSJA

■ pro­si­my o po­wtó­rze­nie wy­po­wie­dzi

■ pro­si­my o wy­ja­śnie­nie wy­po­wie­dzi

■ ko­ry­gu­je­my in­ter­pre­ta­cję na­szej wy­po­wie­dzi

■ prze­ry­wa­my ko­muś

■ kie­dy ktoś nam prze­ry­wa

■ zmie­nia­my te­mat dys­ku­sji

■ za­my­ka­my po­sie­dze­nie

pro­si­my o po­wtó­rze­nie wy­po­wie­dzi

je­śli cze­goś nie do­sły­sze­li­śmy lub nie zro­zu­mie­li­śmy ofi­cjal­nie

– I beg your par­don?

Słu­cham? / Prze­pra­szam, nie do­sły­sza­łem.

– Par­don? / Excu­se me? (AM)

Słu­cham?

– I’m sor­ry, wo­uld you mind re­pe­ating your name ?

Prze­pra­szam, czy ze­chce pan po­wtó­rzyć swo­je na­zwi­sko?

– I’m sor­ry, co­uld you re­pe­at that expres­sion?

Prze­pra­szam, czy mógł­by pan po­wtó­rzyć to wy­ra­że­nie?

mniej ofi­cjal­nie

– I’m sor­ry, what did you say?

Prze­pra­szam, co pan po­wie­dział?

– I’m sor­ry, I co­uldn’t hear what you said.

Prze­pra­szam, nie sły­sza­łem, co pan po­wie­dział. (po­nie­waż był ha­łas albo ktoś prze­szko­dził)

– I’m sor­ry, I didn’t hear what you said.

Prze­pra­szam, nie sły­sza­łem, co pan po­wie­dział.

swo­bod­nie

– sor­ry?

Słu­cham?

– what did you say?

Słu­cham? Co po­wie­dzia­łeś?