- W empik go
Artyleria, jaka była, jaka jest i jaka powinna być - ebook
Artyleria, jaka była, jaka jest i jaka powinna być - ebook
Chyba każdy, kto choć trochę interesuje się I wojną światową wie o wielkich bitwach artyleryjskich, które trwały całymi tygodniami zmieniając pola walk w usiany kraterami księżycowy krajobraz. Myliłby się jednak ten, kto by myślał, że ktokolwiek przed wojną tak właśnie wyobrażał sobie przebieg walk. „Artyleria, jaka była, jaka jest i jaka powinna być” generała Frédéderica Herra ukazuje tytaniczny wysiłek jaką musiały wykonać sztaby walczących wojsk i przemysł zaangażowanych w wojnie krajów, aby przekonstruować i rozwinąć swoje związki artylerii.
Wielokrotnie wydawane dzieło generała Herra, rozeszło się szeroko w międzywojennej Europie – tłumaczone na obce języki, omawiane w fachowych czasopismach i polecane przez wybitnych artylerzystów jako niezwykle cenne studium doświadczeń I wojny światowej. Powodzenie swe książka zawdzięcza zarówno chlubnie znanemu nazwisku autora, jak swej niezmiernie bogatej treści, która nie pozostawia bez omówienia żadnego większego zagadnienia artyleryjskiego, napotkanego w czasie Wielkiej Wojny.
Kategoria: | Historia |
Zabezpieczenie: |
Watermark
|
ISBN: | 978-83-63374-73-0 |
Rozmiar pliku: | 3,9 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
(Bundesarchiv, Bild 183-S36048/CC-BY-SA)
.
O Autorze
http://commons.wikimedia.org/wiki; Garitan
Frédéric-Georges Herr urodził się 7 V 1855 r. w Neuf-Brisach w Alzacji jako syn lekarza. W 1874 r. rozpoczął studia na politechnice, a po jej ukończeniu wstąpił do wojska. Poślubił Annę Peugeot (córę konstruktora samochodów) w 1883 r. W latach 1895–1902 pod dowództwem gen. Gallieni brał udział w podboju Madagaskaru. Dowodził 32. pułkiem artylerii, a następnie 6 brygadą artylerii. Awansowany na generała brygady w 1911 r. W czasie I wojny światowej pełnił służbę na wielu odpowiedzialnych stanowiskach:
• do 17 IX 1914 r. – dowódca 6 brygady artylerii w VI KA,
• 17 IX 1914 r. – 15 XI 1914 r. – dowódca 12 dywizji piechoty,
• 15 XI 1914 r. – 24 VII 1915 r. – dowódca VI KA,
• 24 VII 1915 r. – 9 VIII 1915 r. – dowódca II KA,
• 9 VIII 1915 r. – 26 II 1916 r. – dowódca Rejonu Umocnionego Verdun (Région Fortifiée de Verdun) z uprawnieniami dowódcy armii,
• 26 II 1916 r. – 13 I 1917 r. – komendant Centrum Studiów Artyleryjskich,
• 13 I 1917 r. – 30 IV 1917 – dowódca zgrupowań Z, następnie ABC (27 III 1917 r. zgrupowanie BC przekształcone zostaje w XVI KA),
• 6 V 1917 r. – 29 V 1917 r. – zastępca szefa Sztabu Generalnego
• 29 V 1917 r. – 2 X 1917 r. – generalny kierownik wyszkolenia artylerii
• 24 X 1917 r. – 24 X 1919 r. – generalny inspektor artylerii
• 24 X 1919 r. – przeniesiony do rezerwy
Generał Herr odznaczony został najwyższymi odznaczeniami francuskimi, w tym Krzyżem Wielkim Legii Honorowej. Po odejściu na emeryturę zasiadał w radzie nadzorczej koncernu Peugeota. Zmarł 27 X 1932 r.Przedmowa tłumacza
Dzieło generała Herra ukazało się już w piątym wydaniu we Francji, rozeszło się szeroko zagranicą, tłumaczone na obce języki, omawiane w fachowych czasopismach i polecane przez wybitnych artylerzystów jako niezwykle cenne studium doświadczeń ostatniej wojny. Powodzenie swe książka zawdzięcza zarówno chlubnie znanemu nazwisku autora, jak swej niezmiernie bogatej treści, która nie pozostawia bez oświetlenia żadnego większego zagadnienia artyleryjskiego, wysuniętego przez ostatnią wojnę.
Generał Herr był, podczas wielkiej wojny, kolejno dowódcą artylerii korpusu (6.), dowódcą dywizji, korpusu, oddziału wydzielonego armii, wreszcie od stycznia 1918 r. i do dzisiaj generalnym inspektorem artylerii; na tym ostatnim stanowisku kierował on technicznym i taktycznym wyszkoleniem całej francuskiej artylerii i był, według słusznych słów generała wojska niemieckiego Rohne, w tym szczęśliwym położeniu, iż mógł nie tylko zebrać bogate własne doświadczenia, lecz również poznać i zużytkować doświadczenia innych. Wobec tak wyjątkowej kompetencji^() autora zapatrywania jego na zagadnienia artylerii i wysnute z wojny wnioski nabierają szczególnej wagi.
Lecz autor, który był jednym z twórców nowej doktryny użycia artylerii, który jednocześnie stał na czele organizacji nowej, potężnej francuskiej artylerii ciężkiej i przeżywał osobiście wszystkie piętrzące się na tej drodze trudności, nie ograniczył się do specjalnej dziedziny artylerii, a potraktował zagadnienie w całej jego rozciągłości, łącząc je z powojennymi zagadnieniami innych broni, wreszcie z całokształtem życia gospodarczego, przemysłowego i skarbowego kraju. Tak szeroko zakreślona praca staje się ciekawą już nie tylko dla wojskowych wszystkich broni, lecz również dla każdego, kto w ten czy inny sposób styka się z obroną państwową lub nią się interesuje.
Wychodząc z założenia, że książkę tę powinien znać każdy oficer naszej artylerii i Sztabu Generalnego oraz że oficerowie wszystkich broni przeczytają ją z największą dla siebie korzyścią, tłumacz starał się za pomocą licznych przypisów objaśniających usunąć wszystko to, co mogłoby utrudnić jej czytanie nieartylerzystom. Przypisy te zawierają przede wszystkim niezbędne dane o licznym sprzęcie, który odegrał tak ważną rolę na zachodnim froncie i jest dobrze znany we Francji, lecz oczywiście zupełnie nieznany większości nawet naszych artylerzystów; objaśnienia tyczące się starego sprzętu, który już prawdopodobnie nie ukaże się na polach bitwy, zostały umieszczone w tekście; dane o nowoczesnym sprzęcie francuskim są zestawione w osobnej tablicy na końcu książki. Zostały również przytoczone niektóre późniejsze dane o artylerii niemieckiej wzięte ze źródeł niemieckich, niektóre opinie niemieckich artylerzystów itp.
Włodzimierz O’Nacewicz
major Sztabu Generalnego