- W empik go
Astrologia. Przewodnik dla lubiących rozkminiać bez bólu - ebook
Astrologia. Przewodnik dla lubiących rozkminiać bez bólu - ebook
Poznaj tajemnice astrologii.
Jeśli interesuje Cię tajemniczy świat astrologii, ale nie zawsze rozumiesz poradniki astrologiczne, to sięgnij po Astrologię. Przewodnik dla lubiących rozkminiać bez bólu. Autorka pomija nudne szczegóły i długie wyjaśnienia, a zamiast tego zaprasza na fascynujący wykład, jak ruchy gwiazd i planet wpływają na nasze zachowanie.
Ten nieoceniony przewodnik podaje szereg fascynujących faktów dotyczących znaków zodiaku, gwiazdozbiorów, typów osobowości, a także życiorysy słynnych astrologów i ich przepowiednie. Dzięki niemu poznasz początki astrologii oraz jej wpływ na historię i sztukę. Dowiesz się, jakie są znaki i symbole astrologiczne, czym są domy i ascendenty, jak czytać kosmogram urodzeniowy, jak stawiać horoskop i co gwiazdy mówią o twoim potencjale.
Niezależnie od tego, czy chcesz dowiedzieć się, jak Merkury wpływa na ciebie, lub chcesz poznać konkretny znak słoneczny, przygotuj się na kosmiczną podróż w swoją przyszłość.
Kathleen Sears
Jest wszechstronną autorką; oprócz fascynującego przewodnika po starożytnej mitologii, ma na swoim koncie takie książki, jak m.in. Mitologia. Przewodnik dla lubiących rozkminiać bez bólu, American Government 101, US History 101, Grammar 101 i Weather 101.
Kategoria: | Poradniki |
Zabezpieczenie: |
Watermark
|
ISBN: | 978-83-8132-522-6 |
Rozmiar pliku: | 2,1 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
HISTORIA ASTROLOGII
Pierwszy człowiek stanął w pozycji wyprostowanej, spojrzał w górę i zaczął się zastanawiać.
Czym są jasne punkty światła, które świecą na nocnym niebie? Czy to ognie płonące daleko w rozległej ciemności? Czy to bogowie? A może coś jeszcze innego, nieznanego?
W dzisiejszym, dobrze oświetlonym, zurbanizowanym świecie trudno jest sobie uświadomić, jak wyglądało nocne niebo oczami naszych przodków. Dziś, gdy w ciemnościach patrzy się w górę, widać kilka gwiazd i planet. Na terenach wiejskich da się zobaczyć trochę więcej. Za pomocą prostego teleskopu można może dostrzec słabe światło Drogi Mlecznej i kilka najbardziej odległych planet naszego układu, takich jak Jowisz i Saturn. Wyobraźmy sobie jednak życie w świecie niemal pozbawionym sztucznego światła, gdzie jedynym źródłem oświetlenia w nocy byłoby ognisko. Roziskrzony gwiazdami nieboskłon musiał wydawać się niewiarygodnym cudem, poza zasięgiem człowieka, równie namacalnym i nieruchomym jak ziemia pod nim.
A jednak... gdy nasi przodkowie patrzyli w gwiazdy, dostrzegli, że nie są one nieruchome. Poruszają się w rytmie, który można było śledzić i przewidywać. W określonym czasie i w określonych porach roku te same grupy gwiazd pojawiały się w tych samych miejscach. Jednak wśród tej regularności niektóre gwiazdy wydawały się poruszać w inny sposób. Ponad trzy tysiące lat temu starożytni Grecy nazwali je planetes, czyli „wędrowcami”. Były to planety – z nich starożytni znali tylko te, które można było zobaczyć gołym okiem: Merkurego, Wenus, Marsa, Jowisza i Saturna.
W miarę upływu wieków sporządzano wykresy biegu planet. Wierzono, że cykle niebieskie mogą być jedynie dziełem bogów, a skoro bogowie kontrolują losy ludzi, to naturalne było przekonanie, że planety i gwiazdy także mają również wpływ na ludzkie sprawy. Planetom przypisano imiona bogów. Rzymianie nazwali czerwoną planetę Mars na cześć boga wojny. Z kolei najjaśniejszemu punktowi na nocnym niebie nadali imię bogini miłości – Wenus (co, jak się okazuje, było poważnym błędem, gdyż – jak wykazały współczesne obserwacje i sondy kosmiczne – Wenus to absolutnie paskudne miejsce).
Ewolucja ludzkiego rozumienia nieba stanowi kolebkę astrologii – teorii, która sięga od świata starożytnego aż do naszych czasów.POCZĄTKI ASTROLOGII
Od Babilonu do starożytnej Grecji
U podstaw astrologii leżą trzy rzeczy – wyobraźnia, obserwacja i matematyka. Dwie pierwsze były wystarczająco rozpowszechnione w świecie starożytnym. Trzecia rozwijała się stopniowo.
Około 2000 r. p.n.e. w mezopotamskim mieście-państwie Babilon kapłani coraz wprawniej odczytywali przyszłość na różne sposoby: poprzez obserwację lotu ptaków, analizę wnętrzności ofiarowanych zwierząt czy ruchu gwiazd i innych ciał niebieskich. W XVII w. p.n.e. sporządzili rozbudowane tablice z wykresami tych cykli – pierwsze znane nam dokumenty astrologiczne.
TABLICZKA WENUS
Tablica Wenus z czasów króla Ammi-saduqi rejestruje obserwacje dotyczące ruchu planety Wenus. Została napisana pismem klinowym, stylem pisma wczesnej Mezopotamii, i została prawdopodobnie stworzona około VII–VIII wieku p.n.e. Był to najwyraźniej dokument o pewnym znaczeniu, ponieważ nadal istnieje wiele jego kopii (choć często w formie fragmentarycznej). Jak się wydaje, celem obserwacji Wenus było dokonanie przepowiedni dotyczących panowania różnych władców, w tym Ammi-saduqi, od którego pochodzi nazwa tabliczki.
Przepowiednie astrologiczne udoskonalano przez kolejne tysiąc lat, a w VIII wieku p.n.e. biblioteki w Babilonie zawierały ponad 7000 astrologicznych przepowiedni, do których wracali kapłani. Były one znane jako Enuma Anu Enlil. Babilończycy mieli znaczną przewagę nad innymi współczesnymi cywilizacjami w gromadzeniu tego materiału, ponieważ ich rozumienie matematyki było najbardziej zaawansowane w starożytnym świecie. Do 500 roku p.n.e. opracowali zodiak.
TRADYCJA HERMETYCZNA
Babilońska wiedza zodiakalna dotarła do Egiptu, gdzie została połączona i zasymilowana z egipskimi tradycjami mistycznymi i religijnymi. W VI i VII wieku przed naszą erą przenikała się również z wierzeniami greckimi. Jednym z najważniejszych produktów tego połączenia było powstanie tak zwanej tradycji hermetycznej. Grecki bóg Hermes, posłaniec bogów, miał również cechy wielu innych bogów, w tym egipskiego Thota. W niejasny sposób Hermes zyskał przydomek trismegistos, co oznacza, że określano go trzema przymiotnikami, z których część była związana z Thotem. W końcu nazwano go Hermesem Trismegistusem, co można przetłumaczyć jako Hermes Po Trzykroć Chwalony. W dalszej kolejności powstał duży zbiór pism z nim związanych, znany jako pisma hermetyczne. Obejmował on szereg ważnych dokumentów astrologicznych, które zawierały i łączyły ze sobą greckie, babilońskie i egipskie odkrycia astrologiczne.
ASTROLOGIA HELLENISTYCZNA
Większość elementów, które dziś kojarzymy z astrologią, powstała przed II wiekiem p.n.e.
• Horoskop, czyli kosmogram urodzeniowy, prezentował pozycje gwiazd w momencie narodzin.
• Słońce, Księżyc i znane planety były ustawione na tle koła zodiaku.
• Znaki zodiaku wznoszące się ponad horyzont w momencie narodzin uznawano za Ascendent.
------------------------------------------------------------------------
Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki
------------------------------------------------------------------------