Bajki rozśmieszajki - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
1 grudnia 2012
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
Bajki rozśmieszajki - ebook
Jak zachęcić dziecko do czytania? To proste! Pokazując mu, że czytanie jest pasjonujące, radosne, mądre, kolorowe, rozśmieszające. Czyli wręczając dziecku tę oto cudowną książkę.
"Bajki rozśmieszajki" nadają się doskonale na pierwszą lekturę dla dzieci zaczynających czytać. Z powodzeniem mogą być także czytane najmłodszym wielbicielom książek. Opowiadają one o niezwykłych przygodach pięciorga bohaterów: zapomnianej lokomotywy, latającej krowy, słonia Pyrrusa, odkrywcy skarbu Andrzeja i podróżnika Jana. Napisane są pięknym, a zarazem pełnym życia językiem. Jest w nich dużo akcji i humoru, równocześnie niosą w sobie wiele mądrości.
Książka została bogato zilustrowana przez uwielbianego w Polsce i za granicą artystę Artura Piątka. Jego praca wyróżnia się świetnym warsztatem, a zarazem tryska radością i dobrymi emocjami.
Spis bajek:
- Lokomotywa i strongmani
- Latające krowy
- Zawrotna kariera słonia Pyrrusa
- Skarb Wielkiego Chana
- Wymarzona podróż
Seria Moje ulubione bajki jest żywą witryną polskiej literatury dziecięcej. Wydawane są w niej najciekawsze utwory dla najmłodszych dzieci. Są to utwory napisane przez żyjących polskich autorów, a ilustrowane przez aktualnie tworzących polskich ilustratorów. Dzięki temu książki poruszają tematy i problemy najbliższe polskiemu
dziecku. Są przy tym napisane piękną polszczyzną i osadzone w polskich realiach i tradycjach. Sięgając po Moje ulubione bajki czytelnik nie tylko dokonuje wartościowego wyboru, jednocześnie przyczynia się do przetrwania i rozwoju polskiej literatury i kultury.
| Kategoria: | Dla dzieci |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-7791-059-7 |
| Rozmiar pliku: | 10 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Lokomotywa
i strongmani
Na zapomnianej bocznicy stała stara lokomotywa.
– Ach! – marzyła lokomotywa. – Tak bym chciała, żeby ktoś mi pomógł znaleźć się na właściwym torze! Mogłabym konkurować z najnowszymi elektrowozami, pędzić po rozwiniętych magistralach, zajeżdżać na nowoczesne dworce w wielkich metropoliach. Nie stałabym tak na tym starym torze i rdzewiała jak idiotka. Tylko kto mógłby mnie przestawić na właściwy tor?
– Ja wiem kto! – wykrzyknął Aleks. – Widziałem w telewizji. Są tacy siłacze… no, ci… strongmani! Oni podnoszą lokomotywy i przestawiają z toru na tor.
– Strongmani… – zamyśliła się lokomotywa. – A wiesz może, gdzie ich szukać?
– Dokładnie nie wiem – przyznał chłopak. – Ale mogę pomóc ci ich znaleźć.
Aleks wdrapał się po drabince, wszedł do kabiny lokomotywy i rozpalił ogień w wielkim kotle. Złapał za łopatę i nasypał węgla po brzegi.
Lokomotywa poczuła, jak się jej robi ciepło w brzuchu.
– Och! – sapnęła. – Dawno nie czułam takiej mocy!
Puściła parę z wszystkich czterech gwizdków.
– Fiuuu! – aż zagwizdała. – Ale para niesie!
– W drogę! – krzyknął Aleks.
Ruszyli. Jechali po starym, zapomnianym torze, rozglądając się na prawo i lewo, czy nie ma gdzieś strongmanów. Zobaczyli pasące się na łące krowy.
– Czy widziałyście strongmanów? – zapytał ich Aleks.
– Nie – odpowiedziała Krasula. – Ale chętnie zabierzemy się z wami na przejażdżkę.
– A nawet bardzo chętnie! – dodała Łaciata.
– Doczepicie dla nas wagon? – zapytała Muczka błagalnym głosem.
Lokomotywa i Aleks mieli dobre serca. Włączyli wsteczny bieg i cofnęli się na zapomnianą bocznicę po dodatkowy wagon. Krowy wsiadły do niego i pociąg ruszył.
Krowy zamuczały ze szczęścia:
– Muuu! Muuu! Muuu!
Między szynami rosła wysoka trawa, która łaskotała lokomotywę w podwozie.
– Chi, chi, chi! Zatrzymaj się, bo oszaleję! – zachichotała lokomotywa. – Przestań sypać węgiel do kotła.
Zatrzymali się w szczerym polu. Galopowały przez nie trzy konie, a na nich jechali trzej grubi synowie rzeźnika, zajadając się kiełbasami.
– Nie mamy już sił! – zarżały konie. – Może nas podwieziecie?
Lokomotywa i Aleks mieli dobre serca. Włączyli wsteczny bieg i cofnęli się na zapomnianą bocznicę po dwa następne wagony.
Konie wsiadły do jednego, a grubi synowie rzeźnika do drugiego. Nadal zajadali się kiełbasami, przy czym głośno mlaskali:
– Mlask! Mlask! Mlask!
Lokomotywa puściła parę, zagwizdała i ruszyła w dalszą drogę, wciąż rozglądając się za strongmanami.
Zajechali pod sąsiadujące ze sobą prowincjonalne hurtownie – bananów i fortepianów.
– Czy są tu strongmani? – zapytał Aleks.
– Nie – odpowiedział pracownik hurtowni. – Ale w obu hurtowniach mamy ważną dostawę do zrealizowania. Czy możecie nam pomóc?
Lokomotywa i Aleks mieli dobre serca. Włączyli wsteczny bieg i cofnęli się na zapomnianą bocznicę po dwa następne wagony. Do jednego załadowano banany, a do drugiego fortepiany. Mogli jechać dalej.
Jechali, jechali, aż nagle usłyszeli komendę:
– Baaaczność!
Wjechali do prowincjonalnych koszar. Wzdłuż toru stali na baczność żołnierze, a przed nimi oficer.
– Wreszcie! – krzyknął oficer. – Armata od dawna gotowa do załadunku. Ale gdzie jest wolny wagon?
Ani lokomotywa, ani Aleks nie mieli odwagi zapytać, czy oficer widział strongmanów. Nie próbowali też wyjaśnić, że nie są transportem wojskowym. Włączyli wsteczny bieg i pędem pojechali po nowy wagon. Po chwili armata została załadowana i ruszyli w dalszą drogę.
W czasie podróży spotkali jeszcze wiele osób i zwierząt. Każdego pytali, czy nie widział strongmanów. Natknęli się na prowincjonalnego stolarza. Stolarz nikogo nie widział, ale zapytał Aleksa, czy nie przewiózłby dla niego szafy i dwóch biurek.
Przejeżdżali przez prowincjonalne zoo i zagadnęli o strongmanów dwie żyrafy bliźniaczki.
– Nie, nie widziałyśmy nikogo takiego – odpowiedziały chórem żyrafy. – Ale cieszymy się, że przyjechaliście.
– Bardzo się cieszymy – potwierdzili stojący obok niedźwiedź i słoń. – Spieszymy się na występ w cyrku.
– Czy mam jechać po wagon? – zapytała lokomotywa.
– Nie trzeba! – powiedziały żyrafy. – Jako artystki dysponujemy własnym wagonem.
Niedźwiedź doczepił wagon. A pomagali mu w tym słoń i dwie żyrafy.
Ruszyli w dalszą podróż.
Mijali prowincjonalny chlew. I doczepili kolejny wagon, tym razem z różowymi wieprzami – Chrząsiem i jego braćmi. Mijali też stojącą na uboczu fabrykę skrzyń. Lokomotywa i Aleks mieli dobre serca, z czego skorzystał fabrykant, doczepiając wagon pełen skrzyń.
Kup książkę w pełnej wersji
i strongmani
Na zapomnianej bocznicy stała stara lokomotywa.
– Ach! – marzyła lokomotywa. – Tak bym chciała, żeby ktoś mi pomógł znaleźć się na właściwym torze! Mogłabym konkurować z najnowszymi elektrowozami, pędzić po rozwiniętych magistralach, zajeżdżać na nowoczesne dworce w wielkich metropoliach. Nie stałabym tak na tym starym torze i rdzewiała jak idiotka. Tylko kto mógłby mnie przestawić na właściwy tor?
– Ja wiem kto! – wykrzyknął Aleks. – Widziałem w telewizji. Są tacy siłacze… no, ci… strongmani! Oni podnoszą lokomotywy i przestawiają z toru na tor.
– Strongmani… – zamyśliła się lokomotywa. – A wiesz może, gdzie ich szukać?
– Dokładnie nie wiem – przyznał chłopak. – Ale mogę pomóc ci ich znaleźć.
Aleks wdrapał się po drabince, wszedł do kabiny lokomotywy i rozpalił ogień w wielkim kotle. Złapał za łopatę i nasypał węgla po brzegi.
Lokomotywa poczuła, jak się jej robi ciepło w brzuchu.
– Och! – sapnęła. – Dawno nie czułam takiej mocy!
Puściła parę z wszystkich czterech gwizdków.
– Fiuuu! – aż zagwizdała. – Ale para niesie!
– W drogę! – krzyknął Aleks.
Ruszyli. Jechali po starym, zapomnianym torze, rozglądając się na prawo i lewo, czy nie ma gdzieś strongmanów. Zobaczyli pasące się na łące krowy.
– Czy widziałyście strongmanów? – zapytał ich Aleks.
– Nie – odpowiedziała Krasula. – Ale chętnie zabierzemy się z wami na przejażdżkę.
– A nawet bardzo chętnie! – dodała Łaciata.
– Doczepicie dla nas wagon? – zapytała Muczka błagalnym głosem.
Lokomotywa i Aleks mieli dobre serca. Włączyli wsteczny bieg i cofnęli się na zapomnianą bocznicę po dodatkowy wagon. Krowy wsiadły do niego i pociąg ruszył.
Krowy zamuczały ze szczęścia:
– Muuu! Muuu! Muuu!
Między szynami rosła wysoka trawa, która łaskotała lokomotywę w podwozie.
– Chi, chi, chi! Zatrzymaj się, bo oszaleję! – zachichotała lokomotywa. – Przestań sypać węgiel do kotła.
Zatrzymali się w szczerym polu. Galopowały przez nie trzy konie, a na nich jechali trzej grubi synowie rzeźnika, zajadając się kiełbasami.
– Nie mamy już sił! – zarżały konie. – Może nas podwieziecie?
Lokomotywa i Aleks mieli dobre serca. Włączyli wsteczny bieg i cofnęli się na zapomnianą bocznicę po dwa następne wagony.
Konie wsiadły do jednego, a grubi synowie rzeźnika do drugiego. Nadal zajadali się kiełbasami, przy czym głośno mlaskali:
– Mlask! Mlask! Mlask!
Lokomotywa puściła parę, zagwizdała i ruszyła w dalszą drogę, wciąż rozglądając się za strongmanami.
Zajechali pod sąsiadujące ze sobą prowincjonalne hurtownie – bananów i fortepianów.
– Czy są tu strongmani? – zapytał Aleks.
– Nie – odpowiedział pracownik hurtowni. – Ale w obu hurtowniach mamy ważną dostawę do zrealizowania. Czy możecie nam pomóc?
Lokomotywa i Aleks mieli dobre serca. Włączyli wsteczny bieg i cofnęli się na zapomnianą bocznicę po dwa następne wagony. Do jednego załadowano banany, a do drugiego fortepiany. Mogli jechać dalej.
Jechali, jechali, aż nagle usłyszeli komendę:
– Baaaczność!
Wjechali do prowincjonalnych koszar. Wzdłuż toru stali na baczność żołnierze, a przed nimi oficer.
– Wreszcie! – krzyknął oficer. – Armata od dawna gotowa do załadunku. Ale gdzie jest wolny wagon?
Ani lokomotywa, ani Aleks nie mieli odwagi zapytać, czy oficer widział strongmanów. Nie próbowali też wyjaśnić, że nie są transportem wojskowym. Włączyli wsteczny bieg i pędem pojechali po nowy wagon. Po chwili armata została załadowana i ruszyli w dalszą drogę.
W czasie podróży spotkali jeszcze wiele osób i zwierząt. Każdego pytali, czy nie widział strongmanów. Natknęli się na prowincjonalnego stolarza. Stolarz nikogo nie widział, ale zapytał Aleksa, czy nie przewiózłby dla niego szafy i dwóch biurek.
Przejeżdżali przez prowincjonalne zoo i zagadnęli o strongmanów dwie żyrafy bliźniaczki.
– Nie, nie widziałyśmy nikogo takiego – odpowiedziały chórem żyrafy. – Ale cieszymy się, że przyjechaliście.
– Bardzo się cieszymy – potwierdzili stojący obok niedźwiedź i słoń. – Spieszymy się na występ w cyrku.
– Czy mam jechać po wagon? – zapytała lokomotywa.
– Nie trzeba! – powiedziały żyrafy. – Jako artystki dysponujemy własnym wagonem.
Niedźwiedź doczepił wagon. A pomagali mu w tym słoń i dwie żyrafy.
Ruszyli w dalszą podróż.
Mijali prowincjonalny chlew. I doczepili kolejny wagon, tym razem z różowymi wieprzami – Chrząsiem i jego braćmi. Mijali też stojącą na uboczu fabrykę skrzyń. Lokomotywa i Aleks mieli dobre serca, z czego skorzystał fabrykant, doczepiając wagon pełen skrzyń.
Kup książkę w pełnej wersji
więcej..
