Bandażowanie - ebook
Bandażowanie - ebook
Autorka przedstawia różne techniki wykonywania opatrunków i bandażowania poszczególnych części ciała człowieka. Zasadniczą częścią publikacji jest bogaty materiał ilustracyjny. Ryciny szczegółowo obrazują kolejne etapy prawidłowo wykonanych czynności bandażowania. Pokazano rodzaje obwojów opatrunkowych, np. obwój kłosowy, rodzaje opasek itp. Autorka omówiła także obecnie stosowany materiał opatrunkowy.
Kategoria: | Medycyna |
Zabezpieczenie: |
Watermark
|
ISBN: | 978-83-200-5727-0 |
Rozmiar pliku: | 10 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
1. Opaska musi być zwinięta w rolkę równo i ciasno.
2. Bandaż trzymamy w prawej ręce, główką do góry; bandażujemy od strony lewej ku prawej. Kierunek bandażowania:
l → p (wyjątek stanowią osoby leworęczne).
3. Rozwijamy opaskę w miarę bandażowania, nie za dużo na raz, tylko tyle, aby móc wykonać obwój, uważając, aby bandaż nie upadł na podłogę.
4. Stoimy naprzeciw miejsca, które mamy zabandażować (np. bandażując biodro, stoimy naprzeciw biodra, potylicę – naprzeciw potylicy).
5. Rozpoczynamy przeważnie obwojem kolistym nad (pod) miejscem zranienia.
6. Między dwie stykające się powierzchnie skóry możemy włożyć warstewkę waty (zwłaszcza przy kompresach).
7. Bandażując uważamy, aby nie przesunąć opatrunku.
8. Obwoje nakładamy tak, aby ściśle przylegały do opatrunku i ciała chorego; zbyt ciasne założenie powoduje zastój w krążeniu, zbyt luźne natomiast – przesunięcie opatrunku.
9. Pamiętamy, aby chory znajdował się w wygodnej pozycji. Kończyny chorego muszą być oparte (na oparciu krzesła, stołeczku, podnóżku itp.).
10. Na zakończenie podwijamy strzępiące się końce bandaża i umocowujemy je przylepcem lub agrafką, której nie używa się na głowie i u dzieci (obecnie w handlu znajdują się bandaże elastyczne ze specjalnymi zapinkami).
11. Staramy się, aby obwoje były równe, trwałe i estetyczne.
12. W miarę możliwości należy bandażować „oszczędnie”, tj. nie wykonywać obwojów za gęsto.
13. Szerokość opaski dobieramy do bandażowanej części ciała (od 2 do 15 cm); gatunek należy dobrać do rodzaju opatrunku.
14. Rozbandażowujemy, przekładając opaskę z jednej ręki do drugiej; chory pozostaje bez ruchu.
Uwaga:
Podane w niniejszym opracowaniu obwoje są obwojami podstawowymi. W praktyce możemy je ze sobą łączyć, bandażując np. kilka powierzchni, modyfikować zależnie od figury chorego, lub też wykonywać pewien fragment całości, np. bandażując 2-3 palce zamiast 5 itp.
Cele bandażowania
1. Przytrzymanie opatrunku.
2. Uszczelnienie, ocieplenie i przytrzymanie kompresu.
3. Unieruchomienie.
4. Wzmocnienie i unieruchomienie powłok (po zabiegach operacyjnych).
5. Zapobieganie zastojowi żylnemu (w żylakach kończyn).
Rodzaje opasek
Stosuje się opaski gazowe, muślinowe, siatkowe, elastyczne, flanelowe, płócienne, o różnej szerokości (2-15 cm).
Rodzaje obwojów
Obwój kolisty – każda warstwa następna pokrywa w całości poprzednią.
Obwój śrubowy – każda warstwa następna pokrywa w ²∕₃ poprzednią.
Obwój wężykowy – skośne obwoje, pomiędzy nimi wolna przestrzeń.
Obwój zaginany – śrubowy, w połowie opaska zagięta i odwrócona „główką” na dół.
Obwój kłosowy wstępujący i zstępujący – ósemkowy wokół 2 osi.
Obwój żółwiowy zbieżny i rozbieżny – bandażowanie stawów zgiętych (przypomina skorupę żółwia).
Opaska powrotna – na czubkach i kikutach, tam i z powrotem.
Opaska dwugłowa – bandażowanie w obie strony (prawą i lewą ręką).
Obwój trójosiowy – wokół 3 osi (opatrunek Dessaulta, uździenica).Nazwy łacińskie
Obwój kolisty – fascia circularis
Obwój śrubowy – dolabra currens
Obwój wężykowy – dolabra serpens
Obwój zaginany – dolabra reversa
Kłos wstępujący – spica ascendens
Kłos zstępujący – spica descendens
Obwój żółwiowy zbieżny – testudo inversa
Obwój żółwiowy rozbieżny – testudo reversa
Podwieszenie – suspensorium
Gwiazda – stella
Proca – funda
Pojedynczy, podwójny – simplex, duplex
Uździenica – capistrum
Czapka Hipokratesa – mitra
Temblak – mitella