Bogaty albo biedny. Po prostu różni mentalnie - ebook

O książ­ce Eke­ra jed­nym zda­niem:

„T. Harv Eker daje nam sche­mat i na­rzę­dzia do bu­do­wy gma­chu na­szej for­tu­ny, od fun­da­men­tów aż po dach, tak żeby ten gmach prze­trwał pró­bę sił i cza­su.”

– Dr De­nis Wa­itley,

au­tor Se­eds of Gre­at­ness

„T. Harv Eker po­tra­fi po mi­strzow­sku wska­zać pro­stą dro­gę za­moż­no­ści. Wresz­cie jego sku­tecz­ne re­cep­ty są­do­stęp­ne.”

– Mar­ci Shi­moff,

współ­au­tor­ka Chic­ken Soup for the Wo­man’s Soul

„Stu­diuj tę książ­kę tak, jak­by od tego za­le­ża­ło two­je ży­cie… fi­nan­so­wo pew­nie bę­dzie!”

– An­tho­ny Rob­bins,

Nu­mer 1 na świe­cie wśród tre­ne­rów oso­bi­stych osią­gnięć

„Bo­ga­ty albo bied­ny to praw­dzi­wa bi­blia czło­wie­ka przed­się­bior­cze­go. T. Harv Eker roz­wie­wa mity i uprzy­stęp­nia wszyst­kim se­kre­ty mi­lio­ne­rów. Mu­sisz prze­czy­tać tę książ­kę!”

– Jill Lu­blin,

au­tor­ka be­st­sel­le­rów Ne­twor­king Ma­gic i Gu­er­ril­la Pu­bli­ci­ty

„T. Harv Eker jest dzi­siaj jed­nym z naj­bar­dziej nie­zwy­kłych tre­ne­rów na świe­cie! Jego prak­tycz­ne me­to­dy są na­praw­dę sku­tecz­ne, a gdy tyl­ko za­bie­rze głos, do­ko­nu­je cu­dów!”

– Mark Vic­tor Han­sen,

współ­twór­ca Chic­ken Soup for the Soul®,

współ­au­tor The One Mi­nu­te Mil­lio­na­irePODZIĘKOWANIA

Pi­sa­nie książ­ki to na po­zór in­dy­wi­du­al­ne przed­się­wzię­cie, ale w prak­ty­ce, je­śli chce się zdo­być ty­sią­ce, a może na­wet mi­lio­ny czy­tel­ni­ków, wy­ma­ga ca­łe­go ze­spo­łu lu­dzi. Na po­cząt­ku chciał­bym po­dzię­ko­wać mo­jej żo­nie Ro­chel­le, cór­ce Ma­di­son i sy­no­wi Jes­se’mu. Dzię­ku­ję, że da­li­ście mi prze­strzeń do re­ali­za­cji mo­ich za­mie­rzeń. Chciał­bym też po­dzię­ko­wać moim ro­dzi­com Sa­mo­wi i Sa­rze oraz mo­jej sio­strze Mary i szwa­gro­wi Ha­rvey­owi za nie­usta­ją­cą mi­łość i wspar­cie. Ko­lej­ne go­rą­ce po­dzię­ko­wa­nia kie­ru­ję do Gail Bal­sil­lie, Mi­chel­le Burr, Shel­ley We­nus, Ro­ber­ta i Ro­xan­ne Rio­pel, Don­ny Fox, A. Cage’a, Jef­fa Fa­gi­na, Co­reya Ko­uwen­ber­ga, Kri­sa Eb­be­so­na oraz ca­łe­go ze­spo­łu Peak Po­ten­tials Tra­ining za cięż­ką pra­cę i po­świę­ce­nie, aby wnieść po­zy­tyw­ny im­puls w ży­cie lu­dzi i uczy­nić z Peak Po­ten­tials jed­ną z naj­szyb­ciej roz­wi­ja­ją­cych się firm wspo­ma­ga­ją­cych roz­wój oso­bo­wy na świe­cie.

Dzię­ku­ję mo­jej zna­ko­mi­tej agent­ce ds. wy­daw­ni­czych, Bon­nie So­low, za sta­łą po­moc i za­chę­tę oraz za wpro­wa­dze­nie mnie w taj­ni­ki bran­ży wy­daw­ni­czej. Ko­lej­ne wiel­kie po­dzię­ko­wa­nia kie­ru­ję do ze­spo­łu wy­daw­nic­twa Har­per­Bu­si­ness: do wy­daw­cy Ste­ve’a Han­sel­ma­na, któ­ry miał wi­zję tego pro­jek­tu i wło­żył bar­dzo wie­le cza­su i ener­gii w jego wy­ko­na­nie; do mo­je­go wspa­nia­łe­go re­dak­to­ra Her­ba Schaf­f­ne­ra; do dy­rek­to­ra mar­ke­tin­gu Ke­itha Pfef­fe­ra, oraz do dy­rek­to­ra pro­mo­cji Lar­ry’ego Hu­ghe­sa. Spe­cjal­ne po­dzię­ko­wa­nia skła­dam moim ko­le­gom, Jac­ko­wi Can­fiel­do­wi, Ro­ber­to­wi G. Al­le­no­wi i Mar­ko­wi Vic­to­ro­wi Han­se­no­wi, za przy­jaźń i nie­ustan­ne wspar­cie od po­cząt­ku.

Na ko­niec chcę wy­ra­zić ogrom­ną wdzięcz­ność wszyst­kim uczest­ni­kom szko­leń Peak Po­ten­tials, wszyst­kim pra­cow­ni­kom oraz part­ne­rom jo­int ven­tu­re. Bez was nie by­ło­by tych szko­leń, któ­re po­tra­fią od­mie­nić ży­cie.„Kim u licha jest T. Harv Eker i dlaczego miałbym przeczytać tę książkę?”

LUDZIE SĄ ZSZO­KO­WA­NI, gdy na po­cząt­ku mo­ich za­jęć ostrze­gam ich: „Nie wierz­cie w ani jed­no moje sło­wo”. Dla­cze­go daję im taką radę? Bo mogę mó­wić tyl­ko o tym, co znam z wła­sne­go do­świad­cze­nia. Kon­cep­cje i spo­strze­że­nia, któ­ry­mi się dzie­lę, nie są z na­tu­ry ani praw­dzi­we, ani fał­szy­we, ani słusz­ne, ani nie­słusz­ne. Od­zwier­cie­dla­ją tyl­ko moje wła­sne do­ko­na­nia oraz za­dzi­wia­ją­ce osią­gnię­cia, ja­kie wi­dzia­łem w ży­ciu wie­lu ty­się­cy mo­ich słu­cha­czy. Mimo to są­dzę, że je­śli sko­rzy­stasz z za­sad wy­ło­żo­nych w tej książ­ce, cał­ko­wi­cie od­mie­nisz swój los. Nie wy­star­czy, że prze­czy­tasz ją po­bież­nie. Stu­diuj ją tak, jak­by od tego za­le­ża­ło two­je ży­cie. Na­stęp­nie wy­pró­buj za­war­te w niej za­sa­dy. To, co dzia­ła, rób da­lej. Co nie dzia­ła, mo­żesz spo­koj­nie od­rzu­cić.

Wiem, że je­stem stron­ni­czy, ale gdy cho­dzi o te­mat pie­nię­dzy, to jest to być może naj­waż­niej­sza książ­ka, jaką w ży­ciu czy­ta­łeś. Zda­ję so­bie spra­wę, że to śmia­łe stwier­dze­nie, ale fak­tem jest, że znaj­dziesz w niej bra­ku­ją­ce ogni­wo mię­dzy pra­gnie­niem suk­ce­su a osią­gnię­ciem go. Za­pew­ne zdą­ży­łeś się już prze­ko­nać, że to dwie zu­peł­nie róż­ne rze­czy.

Na pew­no czy­ta­łeś inne książ­ki, słu­cha­łeś ka­set albo płyt CD, cho­dzi­łeś na szko­le­nia i ze­tkną­łeś się z wie­lo­ma sys­te­ma­mi do­cho­dze­nia do fi­nan­so­we­go suk­ce­su, czy to na ryn­ku nie­ru­cho­mo­ści, na gieł­dzie, czy w biz­ne­sie. No i co się po­tem dzia­ło? W przy­pad­ku więk­szo­ści lu­dzi – nie­wie­le! Czło­wiek do­sta­je mały za­strzyk ener­gii, a po­tem wra­ca do tego, co było.

Ist­nie­je jed­nak roz­wią­za­nie. To pro­sta re­gu­ła, któ­rej nie da się omi­nąć. Rzecz spro­wa­dza się do tego: je­śli twój pod­świa­do­my sche­mat fi­nan­so­wy nie jest na­sta­wio­ny na suk­ces, to nic, cze­go się na­uczysz, co wiesz, ani co ro­bisz, nie bę­dzie w sta­nie wie­le zmie­nić.

W tej książ­ce znaj­dziesz wy­ja­śnie­nie, dla­cze­go nie­któ­rym lu­dziom prze­zna­czo­ny jest fi­nan­so­wy suk­ces, a in­nym przez całe ży­cie bę­dzie trud­no zwią­zać ko­niec z koń­cem. Do­wiesz się, ja­kie są pod­sta­wo­we przy­czy­ny suk­ce­su, mier­nych do­ko­nań i fi­nan­so­wej po­raż­ki, i bę­dziesz mógł za­cząć po­pra­wiać swo­ją fi­nan­so­wą przy­szłość. Zro­zu­miesz, jak wpły­wy z dzie­ciń­stwa kształ­tu­ją twój sche­mat fi­nan­so­wy, i jak mogą one pro­wa­dzić do au­to­de­struk­cyj­nych my­śli i na­wy­ków. Prze­ko­nasz się, jak wiel­ką siłę mają de­kla­ra­cje, któ­re po­mo­gą ci za­stą­pić szko­dli­we spo­so­by my­śle­nia we­wnętrz­ny­mi „re­gu­ła­mi do­bro­by­tu”, że­byś mógł my­śleć – i od­nieść suk­ces – tak jak bo­ga­ci lu­dzie. Na­uczysz się też prak­tycz­nych, opi­sa­nych krok po kro­ku, stra­te­gii zwięk­sza­nia do­cho­dów i bu­do­wa­nia do­bro­by­tu.

W pierw­szej czę­ści książ­ki wy­ja­śnię, jak każ­dy z nas zo­stał za­pro­gra­mo­wa­ny, jak my­śleć i dzia­łać w sy­tu­acjach zwią­za­nych z fi­nan­sa­mi, i na­kre­ślę czte­ry klu­czo­we stra­te­gie mo­dy­fi­ka­cji na­sze­go umy­sło­we­go sche­ma­tu pie­nię­dzy. W czę­ści dru­giej przyj­rzę się róż­ni­com w my­śle­niu lu­dzi bo­ga­tych, z kla­sy śred­niej i bied­nych, i przed­sta­wię sie­dem­na­ście po­staw i spo­so­bów dzia­ła­nia, któ­re – je­śli je so­bie przy­swo­isz – do­pro­wa­dzą do trwa­łych zmian w two­im ży­ciu fi­nan­so­wym. W róż­nych miej­scach książ­ki przy­to­czy­my też za­le­d­wie kil­ka przy­kła­dów za­czerp­nię­tych z ty­się­cy li­stów i e-ma­ili, ja­kie otrzy­ma­łem od uczest­ni­ków In­ten­syw­ne­go Szko­le­nia „Umysł Mi­lio­ne­ra”, któ­rzy do­szli do wspa­nia­łych osią­gnięć w swo­im ży­ciu.

Więc, ja­kie mam do­świad­cze­nia? Skąd po­cho­dzę? Czy za­wsze mi się po­wo­dzi­ło? Do­brze by było!

Jak wie­lu z was mia­łem po­noć wiel­ki po­ten­cjał, ale nic z tego nie wy­ni­ka­ło. Prze­czy­ta­łem wszyst­kie książ­ki, prze­słu­cha­łem wszyst­kie ka­se­ty i za­li­czy­łem wszyst­kie moż­li­we szko­le­nia. Na­praw­dę bar­dzo, bar­dzo chcia­łem od­nieść suk­ces. Nie wiem, czy cho­dzi­ło mi o pie­nią­dze, wol­ność, po­czu­cie speł­nie­nia, czy tyl­ko o to, by po­ka­zać ro­dzi­com, że je­stem do­sta­tecz­nie do­bry, ale nie­mal ob­se­syj­nie chcia­łem od­nieść suk­ces. Gdy mia­łem dwa­dzie­ścia parę lat, roz­krę­ci­łem kil­ka in­te­re­sów i w każ­dym przy­pad­ku ma­rzy­łem o zbi­ciu for­tu­ny, lecz moje do­ko­na­nia były albo fa­tal­ne, albo jesz­cze gor­sze.

Wy­pru­wa­łem so­bie żyły, ale za­wsze coś było nie tak. Cier­pia­łem na „cho­ro­bę po­two­ra z Loch Ness” – sły­sza­łem, że ist­nie­je coś ta­kie­go jak zysk, ale nig­dy go nie wi­dzia­łem. My­śla­łem: „Je­śli tyl­ko wej­dę we wła­ści­wy in­te­res, wsią­dę na wła­ści­we­go ko­nia, uda mi się”. Ale się my­li­łem. Nic się nie uda­wa­ło…

przy­najm­niej w moim przy­pad­ku. Ostat­nia część tego zda­nia w koń­cu mnie za­sta­no­wi­ła. Jak to się dzie­je, że inni od­no­szą suk­ces na do­kład­nie tym sa­mym polu, a ja nadal kle­pię bie­dę? Co sta­ło się z „Pa­nem Wiel­ki Po­ten­cjał”?

Za­czą­łem się po­waż­nie za­sta­na­wiać nad sobą. Prze­ana­li­zo­wa­łem swo­je szcze­re prze­ko­na­nia i za­uwa­ży­łem, że cho­ciaż mó­wię, że na­praw­dę chcę być bo­ga­ty, mam w związ­ku z tym głę­bo­ko za­ko­rze­nio­ne nie­po­ko­je. Przede wszyst­kim po pro­stu się boję. Boję się, że mi się nie uda albo, co gor­sza, że naj­pierw mi się po­wie­dzie, a po­tem wszyst­ko stra­cę. Wte­dy na­praw­dę wyj­dę na dur­nia. Co wię­cej, stra­cę je­dy­ną rzecz, któ­ra za mną prze­ma­wia: moją opo­wieść, że mam ten cały „po­ten­cjał”. A je­śli się oka­że, że nie je­stem do­sta­tecz­nie zdol­ny i za­wsze bę­dzie mi trud­no zwią­zać ko­niec z koń­cem?

Traf chciał, że do­sta­łem wte­dy pew­ną radę od nie­zwy­kle za­moż­ne­go przy­ja­cie­la mego ojca. Któ­re­goś dnia był w domu mo­ich ro­dzi­ców i grał w kar­ty z „chło­pa­ka­mi”, gdy w pew­nej chwi­li za­uwa­żył mnie. Wła­śnie po raz trze­ci wpro­wa­dzi­łem się z po­wro­tem do ro­dzi­ców i miesz­ka­łem w „dol­nym apar­ta­men­cie”, czy­li w su­te­re­nie. Przy­pusz­czam, że mój oj­ciec uża­lał się przy nim na moją ża­ło­sną eg­zy­sten­cję, bo kie­dy mnie spo­strzegł, miał w oczach ten ro­dzaj współ­czu­cia, któ­ry zwy­kle re­zer­wu­je się dla ro­dzi­ny zmar­łe­go na po­grze­bie.

Po­wie­dział: „Harv, za­czy­na­łem tak jak ty – by­łem bez­na­dziej­ny”. Świet­nie, po­my­śla­łem, to dla mnie wiel­ka po­cie­cha. Mu­szę mu po­wie­dzieć, że je­stem za­ję­ty… ga­pie­niem się, jak far­ba odła­zi ze ścia­ny.

On mó­wił jed­nak da­lej: „Ale po­tem do­sta­łem pew­ną radę, któ­ra od­mie­ni­ła moje ży­cie, i te­raz chciał­bym ci ją prze­ka­zać”. O nie, te­raz na­stą­pi oj­cow­ski wy­kład dla syna, a fa­cet na­wet nie jest moim oj­cem! Wresz­cie po­wie­dział, o co cho­dzi: „Harv, je­śli nie wie­dzie ci się tak, jak­byś so­bie ży­czył, zna­czy to tyl­ko tyle, że cze­goś nie wiesz”. By­łem wte­dy but­nym mło­dym czło­wie­kiem i uwa­ża­łem, że wiem prak­tycz­nie wszyst­ko, ale nie­ste­ty stan mo­je­go kon­ta świad­czył o czymś in­nym. Więc w koń­cu za­czą­łem go słu­chać. Kon­ty­nu­ował: „Czy wiesz, że więk­szość lu­dzi bo­ga­tych my­śli w bar­dzo po­dob­ny spo­sób?”.

„Nie, nig­dy się nad tym nie za­sta­na­wia­łem”, od­par­łem. A on stwier­dził: „To nie jest ści­sła re­gu­ła, ale na ogół za­rów­no lu­dzie bo­ga­ci, jak i bied­ni my­ślą w okre­ślo­ny, cał­kiem inny spo­sób, a ich róż­ne spo­so­by my­śle­nia de­cy­du­ją o ich dzia­ła­niach, a za­tem tak­że o ich do­ko­na­niach”. Cią­gnął da­lej: „Gdy­byś my­ślał tak, jak my­ślą lu­dzie bo­ga­ci, i ro­bił to, co oni ro­bią, czy są­dzisz, że też mógł­byś stać się bo­ga­ty?”. Pa­mię­tam, że od­po­wie­dzia­łem bar­dzo nie­pew­nie: „Są­dzę, że tak”. „A za­tem – od­rzekł – wy­star­czy, że za­czniesz my­śleć tak, jak bo­ga­ci”.

Jako scep­tyk, któ­rym wte­dy by­łem, spy­ta­łem: „Więc co Pan te­raz my­śli?”. Na co on od­po­wie­dział: „My­ślę, że lu­dzie bo­ga­ci do­trzy­mu­ją zo­bo­wią­zań, a te­raz je­stem zo­bo­wią­za­ny wo­bec two­je­go taty. Chło­pa­ki cze­ka­ją. Cześć”. Od­da­lił się, lecz jego sło­wa do­pie­ro za­czy­na­ły do mnie do­cie­rać.

Nic in­ne­go nie wy­cho­dzi­ło mi wte­dy w ży­ciu, więc po­my­śla­łem, a co mi tam, i za­czą­łem in­ten­syw­nie stu­dio­wać, jak żyją i my­ślą lu­dzie bo­ga­ci. Zgłę­bi­łem, jak umia­łem naj­le­piej, me­cha­ni­zmy dzia­ła­nia ludz­kie­go umy­słu, kon­cen­tru­jąc się głów­nie na psy­cho­lo­gii pie­nię­dzy i suk­ce­su. Od­kry­łem, że to praw­da: lu­dzie bo­ga­ci fak­tycz­nie my­ślą in­a­czej niż bied­ni, a na­wet in­a­czej niż lu­dzie z kla­sy śred­niej. W koń­cu uświa­do­mi­łem so­bie, że to moje wła­sne my­śli nie po­zwa­la­ły mi się wzbo­ga­cić. Co waż­niej­sze, na­uczy­łem się kil­ku sku­tecz­nych tech­nik i stra­te­gii ta­kiej prze­bu­do­wy struk­tu­ry my­śle­nia, żeby była po­dob­na do tej, jaką po­sia­da­ją lu­dzie bo­ga­ci.

W koń­cu stwier­dzi­łem: „Dość ga­da­nia, te­raz mu­szę to wszyst­ko wy­pró­bo­wać”. Po­sta­no­wi­łem roz­krę­cić ko­lej­ny in­te­res. Po­nie­waż by­łem wiel­kim en­tu­zja­stą zdro­wia i ćwi­czeń fi­zycz­nych, otwo­rzy­łem je­den z pierw­szych w Ame­ry­ce Pół­noc­nej skle­pów ze sprzę­tem do fit­nes­su. Nie mia­łem pie­nię­dzy, więc mu­sia­łem po­ży­czyć 2000 do­la­rów na kar­cie Visa, żeby roz­po­cząć dzia­łal­ność. Za­czą­łem wpro­wa­dzać w ży­cie to, cze­go się na­uczy­łem od lu­dzi bo­ga­tych, za­rów­no w kwe­stii ich stra­te­gii biz­ne­so­wych, jak i ich stra­te­gii my­śle­nia. Po pierw­sze, po­sta­no­wi­łem osią­gnąć suk­ces i na­sta­wi­łem się na wy­gra­ną. Przy­sią­głem so­bie, że sku­pię się cał­ko­wi­cie na biz­ne­sie i na­wet nie po­my­ślę o za­prze­sta­niu dzia­łal­no­ści, do­pó­ki nie zo­sta­nę mi­lio­ne­rem lub kimś wię­cej. Była to zu­peł­nie inna po­sta­wa niż po­przed­nio, bo wcze­śniej za­wsze pla­no­wa­łem na krót­ką metę, cią­gle zba­cza­łem z ob­ra­nej dro­gi, albo z po­wo­du in­nych oka­zji, albo na­po­tka­nych trud­no­ści.

Za­czą­łem też kwe­stio­no­wać swo­je we­wnętrz­ne na­sta­wie­nie, gdy tyl­ko za­czy­na­łem my­śleć w spo­sób ne­ga­tyw­ny i szko­dli­wy z fi­nan­so­we­go punk­tu wi­dze­nia. Wcze­śniej są­dzi­łem, że to, co pod­po­wia­da mi umysł, musi być praw­dą. Te­raz prze­ko­na­łem się, że pod wie­lo­ma wzglę­da­mi jest on naj­więk­szą prze­szko­dą na dro­dze do suk­ce­su. Po­sta­no­wi­łem wy­zbyć się my­śli, któ­re nie po­ma­ga­ją mi dojść do ma­jąt­ku. Sto­so­wa­łem wszyst­kie za­sa­dy, któ­rych na­uczysz się z tej książ­ki. Czy zda­ły eg­za­min? Ce­lu­ją­co!

In­te­res tak się roz­krę­cił, że w cią­gu za­le­d­wie dwóch i pół roku otwo­rzy­łem dzie­sięć skle­pów. Po­tem sprze­da­łem po­ło­wę ak­cji spół­ki za 1,6 mi­lio­na do­la­rów jed­nej z firm z li­sty 500 naj­bo­gat­szych przed­się­biorstw ma­ga­zy­nu „For­tu­ne”.

Prze­pro­wa­dzi­łem się do sło­necz­ne­go San Die­go. Na parę lat wzią­łem urlop, żeby do­pra­co­wać swo­je stra­te­gie, a po­tem za­czą­łem pro­wa­dzić in­dy­wi­du­al­ne usłu­gi do­rad­cze. Przy­pusz­czam, że moje rady były dość sku­tecz­ne, bo lu­dzie za­czę­li przy­pro­wa­dzać na se­sje przy­ja­ciół, wspól­ni­ków i współ­pra­cow­ni­ków. Wkrót­ce udzie­la­łem po­rad dzie­się­ciu, a na­wet dwu­dzie­stu oso­bom na­raz.

Je­den z mo­ich klien­tów stwier­dził, że wła­ści­wie mógł­bym za­ło­żyć szko­łę. Uzna­łem, że to świet­ny po­mysł i tak zro­bi­łem. Za­ło­ży­łem Prak­tycz­ną Szko­łę Biz­ne­su i za­czą­łem uczyć ty­sią­ce lu­dzi w ca­łej Ame­ry­ce Pół­noc­nej prak­tycz­nych stra­te­gii biz­ne­so­wych, umoż­li­wia­ją­cych bły­ska­wicz­ny suk­ces.

Gdy prze­mie­rza­łem cały kon­ty­nent pro­wa­dząc szko­le­nia, za­uwa­ży­łem dziw­ną rzecz. Dwie oso­by sie­dzą obok sie­bie w tym sa­mym po­miesz­cze­niu i uczą się do­kład­nie tych sa­mych za­sad i stra­te­gii. Jed­na z nich weź­mie te na­rzę­dzia i bły­ska­wicz­nie od­nie­sie suk­ces. Jak my­ślisz, co może się zmie­nić w ży­ciu oso­by sie­dzą­cej obok? Od­po­wiedź brzmi: bar­dzo nie­wie­le!

Wte­dy sta­ło się dla mnie ja­sne, że mo­żesz mieć naj­lep­sze „na­rzę­dzia” na świe­cie, lecz je­śli za­wo­dzi two­ja „skrzyn­ka na na­rzę­dzia” (wska­zu­ję pal­cem na gło­wę), to masz pro­blem. Więc stwo­rzy­łem pro­gram „Umysł Mi­lio­ne­ra”, do­ty­czą­cy pod­sta­wo­wych za­sad my­śle­nia o pie­nią­dzach i suk­ce­sie. Gdy po­łą­czy­łem we­wnętrz­ną sfe­rę – my­śle­nie („skrzyn­kę na na­rzę­dzia”) z ze­wnętrz­ną sfe­rą – kon­kret­ny­mi stra­te­gia­mi („na­rzę­dzia”), wy­ni­ki prak­tycz­nie wszyst­kich strze­li­ły w górę! Tego wła­śnie na­uczysz się z tej książ­ki! Do­wiesz się, jak zmie­nić swo­je my­śle­nie, żeby wy­grać w grze o pie­nią­dze, jak my­śleć, żeby się wzbo­ga­cić!

Czę­sto sły­szę py­ta­nie, czy mój suk­ces był „jed­no­ra­zo­wą trans­ak­cją”, czy jest trwa­ły. Od­po­wiem w ten spo­sób: sto­su­jąc za­sa­dy, któ­rych uczę, za­ro­bi­łem jak do­tąd wie­le mi­lio­nów do­la­rów i je­stem wie­lo­krot­nym mul­ti­mi­lio­ne­rem. Prak­tycz­nie wszyst­kie moje in­we­sty­cje i przed­się­wzię­cia biz­ne­so­we ro­sną jak na droż­dżach! Nie­któ­rzy mó­wią, że mam do­tyk Mi­da­sa – za co­kol­wiek się za­bio­rę, za­mie­nia się to w zło­to. Mają ra­cję, ale być może nie zda­ją so­bie spra­wy, że ktoś, kto zy­skał ten dar, ma po pro­stu sche­mat fi­nan­so­wy na­sta­wio­ny na suk­ces. Taki we­wnętrz­ny pro­jekt bę­dzie­cie mie­li i wy, gdy na­uczy­cie się po­da­nych w tej książ­ce za­sad i wy­ko­na­cie za­le­ca­ną pra­cę.

Na po­cząt­ku szko­le­nia „Umysł Mi­lio­ne­ra” zwy­kle py­tam słu­cha­czy: „Ilu z was przy­szło tu, aby się cze­goś na­uczyć?”. Jest to tro­chę pod­chwy­tli­we py­ta­nie, bo jak stwier­dził Josh Bil­lings: „Naj­więk­szą prze­szko­dą na dro­dze do suk­ce­su nie jest to, że cze­goś nie wie­my, lecz to, że wie­my coś, co po pro­stu nie jest praw­dą”. W tej książ­ce nie tyle cho­dzi o to, żeby się cze­goś na­uczyć, ile o to, żeby się cze­goś od­uczyć! Nie­zwy­kle waż­ne jest, że­byś zro­zu­miał, jak twój sta­ry spo­sób my­śle­nia i dzia­ła­nia do­pro­wa­dził cię do­kład­nie tu, gdzie te­raz je­steś.

Je­śli je­steś na­praw­dę bo­ga­ty i szczę­śli­wy, to do­brze. Ale je­śli nie je­steś, za­chę­cam cię, że­byś roz­wa­żył pew­ne moż­li­wo­ści, któ­re mogą nie pa­so­wać od razu do two­jej „skrzyn­ki”, któ­ra okre­śla, co jest dla cie­bie do­bre, czy na­wet sto­sow­ne w tej chwi­li.

Choć ra­dzę ci, że­byś „nie wie­rzył w ani jed­no moje sło­wo”, tyl­ko sam spraw­dził te kon­cep­cje w prak­ty­ce, pro­szę cię, że­byś za­ufał temu, co czy­tasz. Nie znasz mnie oso­bi­ście, ale uwierz, że wie­le ty­się­cy lu­dzi od­mie­ni­ło swo­je ży­cie, sto­su­jąc za­sa­dy za­war­te w tej książ­ce.

Je­śli mó­wi­my o za­ufa­niu, to przy­po­mi­na mi się jed­na z mo­ich ulu­bio­nych aneg­dot. Czło­wiek idzie wzdłuż urwi­ska, na­gle się po­śli­zgnął, tra­ci rów­no­wa­gę i leci w prze­paść. Na szczę­ście za­cho­wu­je przy­tom­ność umy­słu, chwy­ta się wy­stę­pu skal­ne­go i te­raz zwi­sa nad prze­pa­ścią, pró­bu­jąc ja­koś ra­to­wać swo­je dro­gie ży­cie. Wisi tak i wisi, aż w koń­cu woła: „Czy jest tam ktoś, kto może mi po­móc?”. W koń­cu roz­brzmie­wa po­tęż­ny głos: „To ja, Bóg. Po­mo­gę ci. Puść się i za­ufaj mi”. Czło­wiek od­po­wia­da: „Czy jest tam ktoś inny, kto może mi po­móc?”.

Na­uka jest pro­sta. Je­śli chcesz przejść na wyż­szy po­ziom ży­cia, mu­sisz być go­to­wy na to, żeby „się pu­ścić” – po­rzu­cić sta­ry spo­sób my­śle­nia i by­cia, i przy­jąć nowy. Wy­ni­ki w koń­cu za­czną mó­wić same za sie­bie.CZĘŚĆ PIERWSZA Twój schemat pieniędzy

ŻYJE­MY W ŚWIE­CIE PRZE­CI­WIEŃSTW: góra – dół, ja­sno – ciem­no, go­rą­co – zim­no, we­wnętrz­ny – ze­wnętrz­ny, szyb­ko – wol­no, pra­wo – lewo. To tyl­ko kil­ka przy­kła­dów ty­się­cy prze­ciw­nych so­bie bie­gu­nów. Aby ist­niał je­den bie­gun, musi też ist­nieć dru­gi. Czy pra­wa stro­na moż­li­wa jest bez le­wej? Nie ma mowy.

Na tej sa­mej za­sa­dzie, sko­ro ist­nie­ją ze­wnętrz­ne pra­wa do­ty­czą­ce pie­nię­dzy, ist­nie­ją też pra­wa we­wnętrz­ne. Te pierw­sze obej­mu­ją, mię­dzy in­ny­mi, wie­dzę o biz­ne­sie, za­rzą­dza­nie pie­niędz­mi i stra­te­gie in­we­sty­cyj­ne. To wszyst­ko jest nie­zbęd­ne. Lecz rów­nie waż­na jest sfe­ra we­wnętrz­na. Ana­lo­gią niech bę­dzie sto­larz i jego na­rzę­dzia. Po­sia­da­nie naj­lep­szych na­rzę­dzi jest bar­dzo waż­ne, lecz by­cie pierw­szo­rzęd­nym sto­la­rzem, któ­ry po­tra­fi po mi­strzow­sku ich uży­wać, jest na­wet waż­niej­sze.

Mam ta­kie po­wie­dze­nie: „Nie wy­star­czy być we wła­ści­wym miej­scu i we wła­ści­wym cza­sie. Trze­ba być wła­ści­wą oso­bą we wła­ści­wym miej­scu i we wła­ści­wym cza­sie”.

A kim ty je­steś? W jaki spo­sób my­ślisz? Ja­ki­mi kie­ru­jesz się prze­ko­na­nia­mi? Ja­kie masz ce­chy i na­wy­ki? Co na­praw­dę my­ślisz o so­bie? Ile masz pew­no­ści sie­bie? Czy bu­du­jesz do­bre re­la­cje? Jak bar­dzo ufasz in­nym? Czy na­praw­dę uwa­żasz, że za­słu­gu­jesz na bo­gac­two? Czy po­tra­fisz dzia­łać po­mi­mo lęku, nie­po­ko­ju, nie­wy­go­dy, dys­kom­for­tu lub gdy nie je­steś w na­stro­ju?

Praw­da jest taka, że twój cha­rak­ter, spo­sób my­śle­nia i two­je prze­ko­na­nia w naj­więk­szym stop­niu de­cy­du­ją o tym, czy od­nie­siesz suk­ces.

Je­den z mo­ich ulu­bio­nych au­to­rów, Stu­art Wil­de, uj­mu­je to w ten spo­sób: „Klu­czem do suk­ce­su jest pod­nie­sie­nie po­zio­mu wła­snej ener­gii; je­śli ci się uda, bę­dziesz na­tu­ral­nie przy­cią­gał lu­dzi do sie­bie. A kie­dy się po­ja­wią, wy­staw im ra­chu­nek!”.

ZA­SA­DA BO­GAC­TWA:

Two­je do­cho­dy mogą uro­snąć tyl­ko tyle, ile ty!

Dla­cze­go twój sche­mat pie­nię­dzy jest waż­ny?

Czy sły­sza­łeś o lu­dziach, któ­rzy fi­nan­so­wo „prze­ro­śli” sie­bie? Czy za­uwa­ży­łeś, że nie­któ­rzy mają dużo pie­nię­dzy, a po­tem je tra­cą, albo mają świet­ne oka­zje, za­czy­na­ją do­brze, a po­tem wszyst­ko się psu­je? Te­raz znasz praw­dzi­wą przy­czy­nę. Z ze­wnątrz wy­da­je się, że to pech, że win­ny jest spa­dek ko­niunk­tu­ry, kiep­ski wspól­nik, co­kol­wiek. Jed­nak od we­wnątrz spra­wa wy­glą­da in­a­czej. Dla­te­go też, je­śli zda­rzy ci się za­ro­bić duże pie­nią­dze, a nie je­steś na to we­wnętrz­nie go­to­wy, praw­do­po­dob­nie nie bę­dziesz dłu­go bo­ga­ty i szyb­ko stra­cisz, co zdo­by­łeś.

Ogrom­na więk­szość lu­dzi po pro­stu nie ma we­wnętrz­nej zdol­no­ści, żeby za­ro­bić wię­cej pie­nię­dzy i utrzy­mać je – nie po­tra­fi spro­stać po­waż­niej­szym wy­zwa­niom, któ­re łą­czą się z więk­szym suk­ce­sem i pie­niędz­mi. To, moi dro­dzy, jest głów­nym po­wo­dem, że nie mają oni du­żych pie­nię­dzy.

Do­sko­na­łym przy­kła­dem są lu­dzie, któ­rzy wy­gra­li na lo­te­rii. Ba­da­nia wie­lo­krot­nie po­ka­za­ły, że nie­za­leż­nie od wiel­ko­ści wy­gra­nej, więk­szość tych osób w koń­cu wra­ca do po­cząt­ko­we­go sta­nu fi­nan­sów, czy­li ilo­ści pie­nię­dzy, z któ­rą spo­koj­nie mogą so­bie ra­dzić.

Od­wrot­ne zja­wi­sko mo­że­my za­ob­ser­wo­wać u mi­lio­ne­rów, któ­rzy sami za­pra­co­wa­li na swój suk­ces. Za­uważ, że je­śli stra­cą ma­ją­tek, zwy­kle po­tra­fią go od­zy­skać w sto­sun­ko­wo krót­kim cza­sie. Do­brym przy­kła­dem jest Do­nald Trump. Miał mi­liar­dy, stra­cił je, a po paru la­tach od­zy­skał wszyst­ko, a na­wet za­ro­bił jesz­cze wię­cej.

Dla­cze­go tak się dzie­je? Dla­te­go, że choć nie­któ­rzy mi­lio­ne­rzy, któ­rzy sami do­szli do swe­go ma­jąt­ku, mogą w pew­nym mo­men­cie stra­cić wszyst­kie pie­nią­dze, to jed­nak nig­dy nie stra­cą naj­waż­niej­sze­go skład­ni­ka swo­je­go suk­ce­su: umy­słu mi­lio­ne­ra. Oczy­wi­ście w przy­pad­ku Do­nal­da Trum­pa mamy ra­czej do czy­nie­nia z umy­słem mi­liar­de­ra. Czy zda­jesz so­bie spra­wę, że

Do­nald Trump nig­dy nie mógł­by być tyl­ko mi­lio­ne­rem? Gdy­by Do­nald Trump miał tyl­ko mi­lion do­la­rów, jak są­dzisz, co by my­ślał o swo­im suk­ce­sie fi­nan­so­wym? Więk­szość lu­dzi zgo­dzi­ła­by się, że miał­by za­pew­ne po­czu­cie, że jest spłu­ka­ny, że jest fi­nan­so­wym nie­udacz­ni­kiem!

Po­wód jest taki, że „fi­nan­so­wy ter­mo­stat” Do­nal­da Trum­pa jest na­sta­wio­ny na mi­liar­dy, a nie na mi­lio­ny do­la­rów. Więk­szość lu­dzi na­sta­wia go jed­nak na za­ra­bia­nie ty­się­cy, a nie mi­lio­nów; nie­któ­rzy z ko­lei na­wet nie na ty­sią­ce, tyl­ko na set­ki, a jesz­cze inni na mniej niż zero. Za­ma­rza­ją i nie mają po­ję­cia dla­cze­go!

W rze­czy­wi­sto­ści więk­szość lu­dzi nie re­ali­zu­je w peł­ni swo­ich moż­li­wo­ści i nie od­no­si suk­ce­su. Ba­da­nia po­ka­zu­ją, że 80 pro­cent lu­dzi nig­dy nie zdo­bę­dzie ta­kiej wol­no­ści fi­nan­so­wej, ja­kiej by chcie­li, i nig­dy nie bę­dzie mia­ło po­czu­cia praw­dzi­we­go szczę­ścia.

Ła­two to wy­tłu­ma­czyć. Lu­dzi żyją w nie­świa­do­mo­ści. Przy­sy­pia­ją za kie­row­ni­cą. Pra­cu­ją i my­ślą w spo­sób po­wierz­chow­ny – opie­ra­ją się tyl­ko na tym, co wi­dzą. Żyją wy­łącz­nie w wi­dzial­nym świe­cie.

Owo­ce wy­ra­sta­ją z ko­rze­ni

Wy­obraź so­bie drze­wo. Za­łóż­my, że tym drze­wem jest ży­cie. Ro­sną na nim owo­ce. W na­szym ży­ciu owo­ca­mi są na­sze osią­gnię­cia. Więc pa­trzy­my na nie i nie po­do­ba­ją się nam; nie ma ich za wie­le, są za małe albo mają cierp­ki smak.

Co wte­dy ro­bi­my? Więk­szość z nas kon­cen­tru­je się jesz­cze bar­dziej na owo­cach, czy­li na osią­gnię­ciach. Ale co tak na­praw­dę two­rzy kon­kret­ne owo­ce? Wy­ra­sta­ją one z na­sion i ko­rze­ni.

To, co pod zie­mią, two­rzy to, co nad zie­mią. To, cze­go nie wi­dać, two­rzy to, co wi­dać. Co to ozna­cza? Ozna­cza to, że je­śli chcesz zmie­nić owo­ce, mu­sisz naj­pierw zmie­nić ko­rze­nie. Je­śli chcesz zmie­nić to, co wi­dać, mu­sisz naj­pierw zmie­nić to, cze­go nie wi­dać.

ZA­SA­DA BO­GAC­TWA:

Je­śli chcesz zmie­nić owo­ce, mu­sisz naj­pierw zmie­nić ko­rze­nie. Je­śli chcesz zmie­nić to, co wi­dać, mu­sisz naj­pierw zmie­nić to, cze­go nie wi­dać.

Oczy­wi­ście, nie­któ­rzy po­wie­dzą, że trze­ba zo­ba­czyć, żeby uwie­rzyć. Chciał­bym za­dać im py­ta­nie: „Dla­cze­go pła­ci­cie za prąd?”. Cho­ciaż nie wi­dzi­cie go, z pew­no­ścią po­tra­fi­cie roz­po­znać i wy­ko­rzy­stać jego moc. Je­śli ma­cie wąt­pli­wo­ści, czy prąd ist­nie­je, to po pro­stu wsadź­cie pa­lec do gniazd­ka elek­trycz­ne­go, a gwa­ran­tu­ję, że wa­sze wąt­pli­wo­ści szyb­ko się roz­wie­ją.

Z mo­je­go do­świad­cze­nia wy­ni­ka, że to, cze­go nie mo­że­my zo­ba­czyć ma znacz­nie więk­szą moc od tego, co mo­że­my zo­ba­czyć. Mo­żesz się z tym twier­dze­niem zga­dzać lub nie, ale je­śli nie sto­su­jesz tej za­sa­dy w ży­ciu, to pew­nie cier­pisz. Dla­cze­go? Bo igno­ru­jesz pra­wa przy­ro­dy, na mocy któ­rych to, co pod zie­mią, two­rzy to, co nad zie­mią, a to, cze­go nie wi­dać, two­rzy to, co wi­dać.

Jako lu­dzie je­ste­śmy czę­ścią przy­ro­dy, nie je­ste­śmy po­nad nią. Dla­te­go je­śli po­zo­sta­je­my w har­mo­nii z jej pra­wa­mi i pra­cu­je­my nad na­szy­mi ko­rze­nia­mi – na­szym we­wnętrz­nym świa­tem – na­sze ży­cie pły­nie gład­ko. Je­śli tego nie ro­bi­my, sta­je się ono trud­ne.

W każ­dym le­sie, na każ­dej far­mie i w każ­dym sa­dzie na świe­cie, to, co pod zie­mią, two­rzy to, co nad zie­mią. Dla­te­go kon­cen­tro­wa­nie się na owo­cach, któ­re już wy­ro­sły, jest ja­ło­we. Nie mo­żesz zmie­nić owo­ców, któ­re już wi­szą na drze­wie. Mo­żesz jed­nak zmie­nić przy­szłe owo­ce. Ale żeby to zro­bić, mu­sisz zejść pod zie­mię i wzmoc­nić ko­rze­nie.

Czte­ry sfe­ry

Jed­ną z naj­waż­niej­szych rze­czy, ja­kie mu­sisz zro­zu­mieć, jest to, że na­sza eg­zy­sten­cja nie ma tyl­ko jed­nej płasz­czy­zny. Ży­je­my w co naj­mniej czte­rech róż­nych sfe­rach na­raz. Są to świa­ty fi­zycz­ny, umy­sło­wy, emo­cjo­nal­ny i du­cho­wy.

Więk­szość lu­dzi nig­dy nie uświa­da­mia so­bie, że sfe­ra fi­zycz­na to je­dy­nie „wy­druk” trzech po­zo­sta­łych.

Przy­pu­ść­my, że wła­śnie na­pi­sa­łeś list na kom­pu­te­rze. Na­ci­skasz kla­wisz „dru­kuj” i z dru­kar­ki wy­ska­ku­je list. Pa­trzysz na wy­druk i za­uwa­żasz li­te­rów­kę. Więc bie­rzesz biu­ro­wy ko­rek­tor i po­pra­wiasz ją. Po­tem zno­wu kli­kasz „dru­kuj”, a li­te­rów­ka zno­wu się po­ja­wia.

O rany, jak to moż­li­we? Prze­cież wła­śnie ją po­pra­wi­łeś! Więc tym ra­zem się­gasz po jesz­cze lep­szy ko­rek­tor i po­pra­wiasz li­te­rów­kę jesz­cze sta­ran­niej i dłu­żej. Za­czy­nasz na­wet stu­dio­wać trzy­stu­stro­ni­co­wy pod­ręcz­nik pod ty­tu­łem Sku­tecz­ne wy­ma­zy­wa­nie. Te­raz masz wszyst­kie „na­rzę­dzia” i całą wie­dzę, ja­kiej po­trze­bu­jesz. Je­steś go­tów. Na­ci­skasz „dru­kuj” i li­te­rów­ka zno­wu się po­ja­wia! „Nie może być!”, wo­łasz zdu­mio­ny. „Jak to moż­li­we? Co tu się dzie­je? Czy ja śnię?”.

Rzecz w tym, że praw­dzi­we­go pro­ble­mu nie da się roz­wią­zać na „wy­dru­ku”, czy­li w świe­cie fi­zycz­nym; moż­na zro­bić to tyl­ko w „pro­gra­mie”, czy­li w świe­cie umy­sło­wym, emo­cjo­nal­nym i du­cho­wym.

Pie­nią­dze są wy­ni­kiem, ma­ją­tek jest wy­ni­kiem, zdro­wie jest wy­ni­kiem, cho­ro­ba jest wy­ni­kiem, two­ja waga jest wy­ni­kiem. Ży­je­my w świe­cie przy­czyn i skut­ków.

ZA­SA­DA BO­GAC­TWA:

Pie­nią­dze są wy­ni­kiem, ma­ją­tek jest wy­ni­kiem, zdro­wie jest wy­ni­kiem, cho­ro­ba jest wy­ni­kiem, two­ja waga jest wy­ni­kiem.

Ży­je­my w świe­cie przy­czyn i skut­ków.

Czy sły­sza­łeś kie­dyś, jak ktoś mó­wił, że brak pie­nię­dzy to pro­blem? Po­słu­chaj uważ­nie: brak pie­nię­dzy nig­dy, prze­nig­dy nie jest pro­ble­mem. Brak pie­nię­dzy jest je­dy­nie ob­ja­wem tego, co się dzie­je pod spodem.

Brak pie­nię­dzy jest skut­kiem, ale co jest przy­czy­ną? Rzecz spro­wa­dza się do tego: je­że­li chcesz zmie­nić swój świat ze­wnętrz­ny, mu­sisz naj­pierw zmie­nić we­wnętrz­ny.

Ja­kie­kol­wiek masz osią­gnię­cia, wspa­nia­łe czy mar­ne, do­bre czy złe, po­zy­tyw­ne czy ne­ga­tyw­ne, za­wsze pa­mię­taj o tym, że twój świat ze­wnętrz­ny jest tyl­ko od­bi­ciem we­wnętrz­ne­go. Je­śli nie wszyst­ko się ukła­da „na ze­wnątrz”, to zna­czy, że nie wszyst­ko jest w po­rząd­ku „we­wnątrz”. Pro­ste.

De­kla­ra­cje: po­tęż­ne na­rzę­dzie zmia­ny

Pod­czas na­szych szko­leń sto­su­je­my tech­ni­ki „przy­śpie­szo­ne­go ucze­nia się”, któ­re po­zwa­la­ją szyb­ciej się uczyć i wię­cej za­pa­mię­tać z tego, cze­go się do­wia­du­je­my. Klu­czem jest „za­an­ga­żo­wa­nie”. Na­sze po­dej­ście jest zgod­ne ze sta­rym przy­sło­wiem: „To, co usły­szysz, za­po­mnisz; to, co zo­ba­czysz, za­pa­mię­tasz; to, co zro­bisz, zro­zu­miesz”.

Dla­te­go też chciał­bym cię pro­sić, że­byś za każ­dym ra­zem, gdy doj­dziesz do koń­ca waż­nej za­sa­dy wy­ło­żo­nej w tej książ­ce, po­ło­żył rękę na ser­cu i wy­po­wie­dział na głos „de­kla­ra­cję”, a po­tem do­tknął pal­cem wska­zu­ją­cym swo­jej gło­wy i zło­żył gło­śno na­stęp­ną. Co to jest de­kla­ra­cja? To po pro­stu po­zy­tyw­ne oświad­cze­nie, któ­re skła­da się do­bit­nie i gło­śno.

Dla­cze­go de­kla­ra­cje są tak cen­nym na­rzę­dziem? Dla­te­go, że wszyst­ko skła­da się z ener­gii. Ona prze­miesz­cza się w for­mie wi­bra­cji o okre­ślo­nej czę­sto­tli­wo­ści. Każ­da de­kla­ra­cja, któ­rą skła­dasz, nie­sie ze sobą okre­ślo­ne wi­bra­cje. Gdy wy­po­wia­dasz ją na głos, jej ener­gia wi­bru­je przez ko­mór­ki two­je­go cia­ła i je­śli do­tkniesz go wte­dy, mo­żesz od­czuć jej wy­jąt­ko­wy re­zo­nans. De­kla­ra­cje sta­no­wią nie tyl­ko okre­ślo­ny ko­mu­ni­kat dla świa­ta, ale sta­no­wią też po­tęż­ny ko­mu­ni­kat dla two­jej pod­świa­do­mo­ści.

Róż­ni­ca mię­dzy de­kla­ra­cją a afir­ma­cją jest nie­wiel­ka, ale we­dług mnie istot­na. Afir­ma­cję moż­na zde­fi­nio­wać jako: „po­zy­tyw­ne oświad­cze­nie, któ­re stwier­dza, że to, co chcesz osią­gnąć, już się dzie­je”. Na­to­miast de­kla­ra­cja to: „ofi­cjal­ne wy­ra­że­nie in­ten­cji pod­ję­cia okre­ślo­ne­go dzia­ła­nia lub przy­ję­cia okre­ślo­ne­go sta­tu­su”.

Afir­ma­cja ozna­cza, że to, co chcesz osią­gnąć, już się dzie­je. Nie od­no­szę się do niej z en­tu­zja­zmem, po­nie­waż czę­sto, gdy afir­mu­je­my coś, co jesz­cze nie ist­nie­je, we­wnętrz­ny głos re­agu­je stwier­dze­niem: „To nie­praw­da; to bzdu­ra”.

Na­to­miast de­kla­ra­cja nie mówi, że coś jest praw­dą; stwier­dza, że mamy in­ten­cję, żeby coś ro­bić lub kimś być. Nasz we­wnętrz­ny głos może to za­ak­cep­to­wać, po­nie­waż wca­le nie twier­dzi­my, że to praw­da w tej chwi­li, a tyl­ko, że mamy taką in­ten­cję na przy­szłość.

De­kla­ra­cja z de­fi­ni­cji jest ofi­cjal­na. Jest to for­mal­ne wy­ra­że­nie ener­gii wo­bec świa­ta po­przez cia­ło.

Bar­dzo waż­nym ele­men­tem tej de­fi­ni­cji jest dzia­ła­nie. Mu­sisz pod­jąć wszel­kie ko­niecz­ne dzia­ła­nia, żeby urze­czy­wist­nić swo­ją in­ten­cję.

Za­chę­cam cię, że­byś wy­po­wia­dał swo­je de­kla­ra­cje na głos co­dzien­nie rano i wie­czo­rem. Ro­bie­nie tego przed lu­strem jesz­cze bar­dziej przy­śpie­szy ten pro­ces.

Mu­szę przy­znać, że gdy pierw­szy raz spo­tka­łem się z tym wszyst­kim, po­my­śla­łem: „Nie ma mowy. Całe te de­kla­ra­cje są dla mnie zbyt ki­czo­wa­te”. Lecz po­nie­waż by­łem wte­dy spłu­ka­ny, stwier­dzi­łem: „A co mi tam; na pew­no mi to nie za­szko­dzi” i za­czą­łem je sto­so­wać. Te­raz je­stem bo­ga­ty, więc nie po­win­no szcze­gól­nie dzi­wić moje prze­ko­na­nie, że de­kla­ra­cje są na­praw­dę sku­tecz­ne.