-
W empik go
Cztery strony szczęścia - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
1 grudnia 2020
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
LUB
24,99 zł za tytuł
Tytuł dostępny w abonamencie Empik Go już od 24,99 zł / 30 dni
Sprawdź
Słuchaj i czytaj w abonamencie Go Standard już za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Standard daje możliwość dodania do biblioteki 3 dowolne tytuły w danym okresie rozliczeniowym (30 dni). Wybierasz z ponad 200 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
Cztery strony szczęścia - ebook
Miłość, czas, zdrowie oraz cel to cztery aspekty naszego życia, które mogą mieć wpływ na nasze szczęście. Wiersze zawarte w tomiku pokazują, że szczęście możemy odnaleźć w naszej codzienności, jeśli tylko przyjrzymy się jej z uwagą.
| Kategoria: | Proza |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-8221-680-6 |
| Rozmiar pliku: | 965 KB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
DEDYKACJA:
Mój pierwszy tomik poezji pragnę zadedykować:
wszystkim moim przyjaciołom, a w szczególności
Kasi, na którą zawsze mogę liczyć i która nigdy
mnie nie zawiodła;
Natalii, która zawsze potrafiła mnie wesprzeć
oraz zmotywować do działania;
moim kochanym rodzicom, bez których nie byłoby
mnie tu i którym zawdzięczam więcej, niż mogą
sobie wyobrazić;
mojemu kochanemu rodzeństwu: Oli, Agnieszce
i Łukaszowi — za to, że jesteście lustrem, w którym
każdego dnia mogę zobaczyć lepszą wersję siebie;
Martonowi, Francisowi i Ani — za każdą
rozmowę z wami, za każde wasze dobre słowo,
za to, że nigdy we mnie nie zwątpiliście;
mojemu kochanemu dziadkowi, który jest dla mnie
autorytetem i wzorem do naśladowania;
całej rodzinie Kuś i Lempart — bo lepszej rodziny
nie mogłabym sobie wymarzyć;
oraz tym, którzy mogą mnie nawet nie pamiętać,
ale przyczynili się do tego, że potrafię być sobą
i pisać wiersze prosto z serca.
DZIĘKUJĘ!Pamięci mojej kochanej Babci
Babciu, popatrz — kwitną łąki.
Idzie wiosna.
Byłaś mi przyjaciółką,
słońca promieniem w deszczowe dni,
oddechem rosy o poranku,
nadzieją byłaś mi.
Twe życie nie było usłane różami,
nie raz gubiłaś drogę i sens.
Lecz nigdy, przenigdy się nie poddałaś,
i o tym będzie ten wiersz.
Już jako mała dziewczynka
poznałaś oblicza wojny.
Choć miałaś tak wiele do przejścia,
to w środku wciąż byłaś wolna.
Wierzyłaś w Boga jak nikt
i miałaś z nim piękną relację.
Dla Ciebie Bóg to nie pan,
a tylko dobry przyjaciel.
Miałaś w sobie tak wiele
kolorów, szczęścia i blasku.
Twój uśmiech promienny jak zorza,
jak śpiew słowika o brzasku.
Kochałaś morze, a w jego falach
odnajdywałaś spokój.
Dlatego nad morze mnie zabierałaś
w wakacje każdego roku.
Lecz przede wszystkim
umiałaś być sobą
i nigdy się kłamstwem nie zasłaniałaś.
Choć mogłaś zrobić to z wielką łatwością,
to robić tego nie chciałaś.
W ostatnie dni, zanim odeszłaś,
cierpiałaś, jakby ktoś od szczęścia Cię odgrodził.
Lecz mimo bólu i strachu
z Twej buzi nigdy uśmiech nie schodził.
Teraz, gdy Cię już nie ma,
wspominam nasz spacer radosny:
— Babciu, popatrz — kwitną łąki.
— Tak, kochanie, idzie wiosna…Wojenna dziewczyna
Liście z drzew spadają cicho tak.
Krople deszczu tańczą na mej dłoni.
Słońce nagle gaśnie, czuję strach.
Wiatr oddechem gładzi moje skronie.
Obiecałeś, że mnie nigdy nie zostawisz,
że będziemy razem zmieniać świat.
Teraz widzę, jak łatwo coś stracić,
kiedy wokół, gdzie był spokój, płonie ognia żar…
Trzymam w ręku bukiet pelargonii.
Gasną moje oczy, niknie blada twarz.
Nagle znów się budzę, a Ty na mnie patrzysz.
Mówisz, że mnie kochasz, i dotykiem znaczysz.
Ja nie wybierałam nigdy swego losu
i nie pomyślałam, że się skończy tak.
Wojenną dziewczyną pośród zła patosu
zostałam wybrana, by odmienić świat.
Nie zdążyłam nawet siebie poznać,
spełnić swoich marzeń i uwierzyć w sny.
W moich myślach, teraz, gdy już koniec,
na bezkresnej łące tylko ja i Ty.
I nagły strach, przechodzą mnie dreszcze.
Wiem, że zaraz umrę,
choć nie wiem, kim jestem.
Nie wiem, kim jestem…Portret samobójcy
Użyto wielu odcieni,
żeby wyglądał prawdziwie.
Oczy koloru nieba,
a w nich błysk, odbicie gwiazd.
Złote włosy, jak zboża kłosy,
i lekko zadarty nos.
Dość wysoki jak na swój wiek,
szczupły,
ubrany na czarno, czyli zwyczajnie dość.
Mówili, że się zakochał.
Mówili, że go rzuciła.
Mówili, że chyba zwariował.
Mówili, że jak to, przecież był tak młody.
Malarz, kończąc swój obraz,
przyjrzał się mu z bliska
i stwierdził: „brakuje mi czegoś”,
więc portret ten zwieńczył dopiskiem:
„Maluję bezbarwne obrazy,
spokojne, bez krzyku i skazy.
Odeszłaś, nie mówiąc ni razu,
że chcesz zamieszkać w jednym z obrazów”.
Mój pierwszy tomik poezji pragnę zadedykować:
wszystkim moim przyjaciołom, a w szczególności
Kasi, na którą zawsze mogę liczyć i która nigdy
mnie nie zawiodła;
Natalii, która zawsze potrafiła mnie wesprzeć
oraz zmotywować do działania;
moim kochanym rodzicom, bez których nie byłoby
mnie tu i którym zawdzięczam więcej, niż mogą
sobie wyobrazić;
mojemu kochanemu rodzeństwu: Oli, Agnieszce
i Łukaszowi — za to, że jesteście lustrem, w którym
każdego dnia mogę zobaczyć lepszą wersję siebie;
Martonowi, Francisowi i Ani — za każdą
rozmowę z wami, za każde wasze dobre słowo,
za to, że nigdy we mnie nie zwątpiliście;
mojemu kochanemu dziadkowi, który jest dla mnie
autorytetem i wzorem do naśladowania;
całej rodzinie Kuś i Lempart — bo lepszej rodziny
nie mogłabym sobie wymarzyć;
oraz tym, którzy mogą mnie nawet nie pamiętać,
ale przyczynili się do tego, że potrafię być sobą
i pisać wiersze prosto z serca.
DZIĘKUJĘ!Pamięci mojej kochanej Babci
Babciu, popatrz — kwitną łąki.
Idzie wiosna.
Byłaś mi przyjaciółką,
słońca promieniem w deszczowe dni,
oddechem rosy o poranku,
nadzieją byłaś mi.
Twe życie nie było usłane różami,
nie raz gubiłaś drogę i sens.
Lecz nigdy, przenigdy się nie poddałaś,
i o tym będzie ten wiersz.
Już jako mała dziewczynka
poznałaś oblicza wojny.
Choć miałaś tak wiele do przejścia,
to w środku wciąż byłaś wolna.
Wierzyłaś w Boga jak nikt
i miałaś z nim piękną relację.
Dla Ciebie Bóg to nie pan,
a tylko dobry przyjaciel.
Miałaś w sobie tak wiele
kolorów, szczęścia i blasku.
Twój uśmiech promienny jak zorza,
jak śpiew słowika o brzasku.
Kochałaś morze, a w jego falach
odnajdywałaś spokój.
Dlatego nad morze mnie zabierałaś
w wakacje każdego roku.
Lecz przede wszystkim
umiałaś być sobą
i nigdy się kłamstwem nie zasłaniałaś.
Choć mogłaś zrobić to z wielką łatwością,
to robić tego nie chciałaś.
W ostatnie dni, zanim odeszłaś,
cierpiałaś, jakby ktoś od szczęścia Cię odgrodził.
Lecz mimo bólu i strachu
z Twej buzi nigdy uśmiech nie schodził.
Teraz, gdy Cię już nie ma,
wspominam nasz spacer radosny:
— Babciu, popatrz — kwitną łąki.
— Tak, kochanie, idzie wiosna…Wojenna dziewczyna
Liście z drzew spadają cicho tak.
Krople deszczu tańczą na mej dłoni.
Słońce nagle gaśnie, czuję strach.
Wiatr oddechem gładzi moje skronie.
Obiecałeś, że mnie nigdy nie zostawisz,
że będziemy razem zmieniać świat.
Teraz widzę, jak łatwo coś stracić,
kiedy wokół, gdzie był spokój, płonie ognia żar…
Trzymam w ręku bukiet pelargonii.
Gasną moje oczy, niknie blada twarz.
Nagle znów się budzę, a Ty na mnie patrzysz.
Mówisz, że mnie kochasz, i dotykiem znaczysz.
Ja nie wybierałam nigdy swego losu
i nie pomyślałam, że się skończy tak.
Wojenną dziewczyną pośród zła patosu
zostałam wybrana, by odmienić świat.
Nie zdążyłam nawet siebie poznać,
spełnić swoich marzeń i uwierzyć w sny.
W moich myślach, teraz, gdy już koniec,
na bezkresnej łące tylko ja i Ty.
I nagły strach, przechodzą mnie dreszcze.
Wiem, że zaraz umrę,
choć nie wiem, kim jestem.
Nie wiem, kim jestem…Portret samobójcy
Użyto wielu odcieni,
żeby wyglądał prawdziwie.
Oczy koloru nieba,
a w nich błysk, odbicie gwiazd.
Złote włosy, jak zboża kłosy,
i lekko zadarty nos.
Dość wysoki jak na swój wiek,
szczupły,
ubrany na czarno, czyli zwyczajnie dość.
Mówili, że się zakochał.
Mówili, że go rzuciła.
Mówili, że chyba zwariował.
Mówili, że jak to, przecież był tak młody.
Malarz, kończąc swój obraz,
przyjrzał się mu z bliska
i stwierdził: „brakuje mi czegoś”,
więc portret ten zwieńczył dopiskiem:
„Maluję bezbarwne obrazy,
spokojne, bez krzyku i skazy.
Odeszłaś, nie mówiąc ni razu,
że chcesz zamieszkać w jednym z obrazów”.
więcej..
