Dekalog współczesnego zarządzania. Najnowsze nurty, koncepcje, metody - ebook
Dekalog współczesnego zarządzania. Najnowsze nurty, koncepcje, metody - ebook
Dekalog współczesnego zarządzania to książka, która wyznacza nowe trendy w nauczaniu koncepcji i metod zarządzania. Autorzy celowo pomijają w niej powszechnie znane podejścia, które można byłoby już zaliczyć do historii nauk o zarządzaniu, akcentując jednocześnie nowoczesne aspekty problematyki.
Praca zawiera szczegółową charakterystykę rożnorodnych metod i technik zarządzania, które zostały uporządkowane wokół dziesięciu wyodrębnionych nurtów badawczych. To cenny materiał źródłowy dla pracowników naukowo-dydaktycznych, doktorantów, studentów, przedstawicieli praktyki gospodarczej oraz administracji publicznej.
Spis treści
Wstęp
Rozdział 3. Współpraca, wyszczuplanie i wirtualizacja
Kategoria: | Zarządzanie |
Zabezpieczenie: |
Watermark
|
ISBN: | 978-83-7641-930-5 |
Rozmiar pliku: | 1,3 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Podejście sytuacyjne może być uznane w naukach o zarządzaniu za ostatni czytelny i spójny kierunek badawczy, po którym rozpoczyna się aktywność naukowa na obecnym etapie trudna do określenia jako konkretna szkoła czy podejście, aktywność eklektyczna i wielowątkowa. Domaga się ona jednak, dla przejrzystości prezentacji różnych treści, pewnego rodzaju uporządkowania. Wydaje się, że można wysunąć w tym względzie propozycję wyodrębnienia pewnych nurtów badawczych, w których możemy umieszczać prace różnych autorów. Ich przyporządkowanie jest w znacznej mierze umowne i bazuje na subiektywnej ocenie swoistego, merytorycznego punktu ciężkości poszczególnych podejść. W przekonaniu autorów rysują się we współczesnych naukach o zarządzaniu następujące nurty badawcze:
1. Poszukiwanie doskonałości działania (excellence).
2. Akcentowanie wyników działania.
3. Współpraca, wyszczuplanie i wirtualizacja.
4. Niematerialne determinanty konkurencyjności.
5. Wewnętrzna przedsiębiorczość, humanizowanie, zaangażowanie.
6. Diversity management, przeciwieństwa.
7. SCR i Corporate Governance.
8. Elastyczność i zmiana.
9. Koncentracja na priorytetach.
10. Koncentracja na kompetencjach (ludzkich i przedsiębiorstw).
Pomimo że publikacja ta poświęcona jest koncepcjom, metodom i technikom współczesnego zarządzania, autorzy pragną podkreślić, że obserwowane w praktyce ich autonomizowanie się i funkcjonowanie w oderwaniu od mierników oceny sprawności działania przedsiębiorstwa stanowi przykład swoistej patologii organizacyjnej. W wielu przypadkach bowiem do rangi samodzielnych wartości urastają te atrybuty działania przedsiębiorstw, które są związane z funkcjonowaniem wnętrza organizacji. Przykładem mogą służyć kompetencje przedsiębiorstwa, jego kultura organizacyjna, system komunikacyjny, elastyczność działania, lecz także metody i techniki zarządzania. Otóż w przekonaniu autorów owe wartości należą do wartości drugorzędnych, które aby „udowodnić” swe znaczenie muszą przekładać się na efekty bezpośrednio warunkujące efektywność ekonomiczną (szybkość działania, oszczędność, wartości cenione przez rynek). Jeśli takiego związku brak, bądź jest on wątpliwy, słabo uchwytny, wówczas koncentrowanie uwagi kierownictwa na ich budowaniu nie jest racjonalne z punktu widzenia optymalizowania efektywności ekonomicznej. Wiele przedsiębiorstw tak dalece uwikłało się na przykład we wdrażanie BSC czy reengineeringu, że ich kadry kierownicze zapominają, jaki był cel jego zastosowania i koncentrują się na metodzie a nie efektach. Podejście takie musi generować straty a nie wartość dodaną.
Rysunek 1. Schemat przekładania się różnych rodzajów wartości związanych z działaniami przedsiębiorstwa na efektywność ekonomiczną i behawioralną oraz ich swoista „odległość” od efektywności
Źródło: Opracowanie własne.
Wszystkie działania podejmowane w organizacjach są źródłami kosztów. Nie są oczywiście wyjątkiem także działania na rzecz budowania wartości. Wybór wartości niecenionych w danej branży przez odbiorców, budowanie wartości mało wyrazistych, nieoddziałujących na decyzje zakupowe a kosztownych, trudnych do zakomunikowania odbiorcom, spowoduje zamiast wzrostu efektywności działania przedsiębiorstwa jej obniżenie. Wybór priorytetów w tym zakresie jest więc ważną decyzją kierunkową.
Rozwiązania i podsystemy w obszarze zarządzania przedsiębiorstwem mają znaczenie wtórne z punktu widzenia wartości pożądanych przez rynek i kadrę kierowniczą. Jednak jak najbardziej słuszne wydaje się być pytanie, jak powinny być one ukształtowane, aby w możliwie najpełniejszym stopniu wspierały nadrzędny cel osiągania wysokiej efektywności ekonomicznej. Wymienione składowe systemów zarządzania mają charakter jakościowy. Wpływają więc one bezpośrednio na czynniki efektywności behawioralnej (wartości, oszczędność, szybkość działania), zaś pośrednio na efektywność ekonomiczną mierzoną za pomocą wskaźników o charakterze typowo finansowym. Można zatem zaprezentować pewną hierarchię znaczenia czynników biorących udział w procesie uzyskiwania efektywności ekonomicznej. Strzałka na rysunku oznacza dominujący kierunek wpływu poszczególnych kategorii na siebie, a więc pokazuje system ich wzajemnego zdeterminowania.
Rysunek 2. Hierarchia czynników biorących udział w procesie uzyskiwania efektywności ekonomicznej
Źródło: Opracowanie własne.
Odpowiedź na pytanie, jaki powinien być system zarządzania przedsiębiorstwa powinna być de facto odpowiedzią na pytanie, jakie powinny być składowe tego systemu i całość, aby przyczyniał się on do budowania wartości pożądanych przez rynek oraz założonych do realizacji przez kadrę zarządzającą. Powinien również przyczyniać się do szybkości i oszczędności działania. Taka konfiguracja systemu powinna znaleźć swą logiczną konsekwencję w postaci efektywności ekonomicznej, odzwierciedlanej przez jej typowo finansowe miary. Podajmy przykład swoistej reinterpretacji takiej niegdyś często „autonomizowanej” względem efektywności kategorii zarządzania, jaką jest struktura organizacyjna. Otóż struktura organizacyjna ma po prostu koncentrować uwagę zatrudnionych na najważniejszych celach biznesowych. Zatem budowanie struktury w oparciu o jednostki całościowo realizujące zadania, będące priorytetami strategicznymi jest realizacją takiego postulatu. Przykładem działania zmierzającego w tym kierunku są prace restrukturyzacyjne podjęte w firmie Xerox po 2000 roku¹. Jego nowy profil biznesowy określono bardzo klarownie. Składają się nań trzy podstawowe obszary: urządzenia biurowe, systemy produkcyjne do druku cyfrowego oraz usługi (outsourcing). Powstały więc odpowiednio trzy elementy biznesowe: grupa Office, grupa PSG, grupa usługi (outsourcing). Organizacja przedsiębiorstwa została dostosowana do generalnej struktury celów biznesowych. W tym względzie powinna istnieć pełna izomorfia. Taka prosta zasada kształtowania organizacji jest podporządkowana wymogom efektywności ekonomicznej, bowiem nadaje działaniom kadry kierowniczej jasny kierunek – doskonalenie własnego obszaru działalności. Powoduje ponadto, że motywacja do działania jest silna – jasno określona została odpowiedzialność za realizację strategicznych celów biznesowych. Aby jednak ukształtować w ten sposób organizację przedsiębiorstwa, cele biznesowe powinny być klarownie wyspecyfikowane. Sprzyja temu, jak widać, motywacja do skonkretyzowania profilu biznesu. Zasadę organizowania przedsiębiorstwa wokół priorytetów biznesowych można przenosić w dół hierarchii organizacyjnej, na kolejne poziomy zarządzania. Wydaje się, że podobnie w naukach o zarządzaniu powinno się rozpatrywać konfigurację pozostałych elementów systemów zarządzania, np. strategie, kulturę organizacyjną, techniki zarządcze, system informacyjny etc. Należy poszukiwać klarownej więzi między ich postacią a efektywnością działania przedsiębiorstwa. Strategia w tej optyce ma być określeniem priorytetów działania, kultura organizacyjna ma integrować zatrudnionych wokół celów ważnych dla wyników, system informacyjny musi udrażniać i optymalizować przede wszystkim te kanały informacyjne, którymi biegną informacje zasadnicze dla podjęcia decyzji wpływających na podstawowe obszary wyników, zaś metody i techniki zarządzania powinny być ukierunkowane na te aspekty działania przedsiębiorstwa, które doskonalone, będą stanowić kluczową kompetencję i decydować o przewadze konkurencyjnej. Rzecz jasna, nie ma tutaj ogólnie obowiązujących recept, jednak możliwe jest zastosowanie wyżej opisanego podejścia w każdej szczegółowej sytuacji i określenie, jaka konfiguracja sprzyja wynikom, a jaka je niweczy.