Diagnoza w psychoterapii par. Tom 2. Specyficzne zjawiska w diagnostyce par - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
2 listopada 2022
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
Diagnoza w psychoterapii par. Tom 2. Specyficzne zjawiska w diagnostyce par - ebook
Drugi tom Diagnozy w psychoterapii par poświęcony jest specyficznym zjawiskom zachodzącym w procesie diagnozowania bliskich związków. Autorzy, wywodzący się ze środowiska polskich psychoterapeutów, przybliżyli szczególne, nieczęsto opisywane w literaturze dylematy diagnostyczne, zjawiska i procesy, które pojawiają się na tym etapie pomocy terapeutycznej. Czytelnicy znajdą tu narzędzia pomocne m.in. w lepszym rozumieniu dynamiki relacji czy analizie stanów emocjonalnych obecnych w związku. Przybliżono ponadto specyfikę pracy z parami jednopłciowymi, międzykulturowymi czy odesłanymi przez instytucje, czyli niewolontaryjnymi.
Diagnostyczny etap pracy terapeutycznej został tu przedstawiony nie tylko z perspektywy doświadczonych psychoterapeutów-superwizorów. Opisano także trudności, z jakimi borykają się osoby, które dopiero rozpoczynają pracę z parami. Autorzy wskazali ponadto pytania i problemy, których rozstrzygnięcie wymaga dalszej pracy badawczej i koncepcyjnej, a także merytorycznej dyskusji w środowisku psychoterapeutów.
Opisując poszczególne wątki pracy ze związkami, staramy się przybliżyć Czytelniczkom i Czytelnikom różne jej aspekty, które – mamy taką nadzieję – będą pomocne w codziennej pracy z pacjentami.
Ze Wstępu
| Kategoria: | Psychologia |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-01-22633-6 |
| Rozmiar pliku: | 1,8 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
WSTĘP
Idea powstawania kolejnego tomu podręcznika pojawiła się już w trakcie pracy koncepcyjnej nad tomem pierwszym. Wtedy zorientowaliśmy się, że tak obszernej dziedziny, jaką jest diagnoza w psychoterapii par, nie uda nam się zamknąć w jednym tomie. Myśleliśmy o poszczególnych aspektach takiej pracy terapeutycznej, których pominięcie wydawało się nam co najmniej nieuzasadnione. Do ich opracowania zaprosiliśmy polskich psychoterapeutów, którym w tym miejscu jeszcze raz dziękujemy za współpracę. Bez Państwa/Waszego wkładu ten podręcznik by nie powstał. Nasza współpraca przybierała różne formy, z niektórymi autorami spotykaliśmy się bezpośrednio bądź online, prowadziliśmy ożywione merytoryczne dyskusje, które potwierdziły wielką wartość dialogu i zapewne nas ubogaciły, za co również dziękujemy. Chcielibyśmy podkreślić duży udział środowiska polskich psychoterapeutów w opracowywaniu szczególnie dwóch rozdziałów niniejszego tomu, m.in. w drodze wypełnienia przez terapeutów opracowanej przez nas ankiety dotyczącej przeciwwskazań do terapii par. Dziękujemy wszystkim respondentom, bez Państwa licznych odpowiedzi nie moglibyśmy opracować tego zagadnienia. Podobnie jest z rozdziałem poświęconym trudom stawania się terapeutą związków. W związku z bardzo nielicznymi badaniami dotyczącymi obu tematów rozmowy z koleżankami i kolegami, superwizantami, uczestnikami szkoleń i seminariów były niezmiernie pomocne przy ich konceptualizacji. Szczególnie w odniesieniu do kwestii budowania tożsamości psychoterapeuty par jesteśmy wdzięczni za podzielenie się własnym doświadczeniem i otwartość w opisie przeżyć i okoliczności pierwszych sesji terapeutycznych z parami. W Polsce jest to wciąż rozwijająca się gałąź psychoterapii, mamy nadzieję na jej dalsze doskonalenie.
W trakcie pracy nad podręcznikiem wysłuchaliśmy wykładu prof. Grzegorza Iniewicza: „Więcej niż dwoje – czyli polimiłość”, którego treść przyczyniła się do prób wprowadzania przez nas określenia „psychoterapeuta związków”. Naszym zdaniem jest ono dużo bardziej pojemne, otwierające nas, psychoterapeutów, na spotkanie z różnymi życiowymi wyborami pacjentów. Uważamy, że zadaniem psychoterapeutów jest poznawać nowe zjawiska, rozumieć je i mentalnie się do nich przybliżać. Eksperymentujemy z tym określeniem i staramy się znaleźć dla niego dobre miejsce w opisach terapii bliskich związków. Dużym językowym wyzwaniem było stosowanie formy żeńskiej do określenia osób prowadzących terapię oraz pacjentów. Zainspirowały nas do tego wnioski z czterech badań i raportów nad osobami praktykującymi psychoterapię w Polsce w latach 2017–2021. Według badań 80–85% osób praktykujących psychoterapię to kobiety, a 15–20% to mężczyźni (Hermanowski, 2021) – oznacza to proporcję średnio 5:1, czyli na jednego mężczyznę terapeutę przypada pięć kobiet terapeutek. Chcielibyśmy podziękować za konsultację w tej sprawie prof. Renacie Ziemińskiej z Instytutu Filozofii i Kognitywistyki Uniwersytetu Szczecińskiego oraz prof. Grzegorzowi Iniewiczowi z Instytutu Psychologii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Niestety próby i eksperymenty z różnymi formami pokazały nam, że język polski nie jest jeszcze gotowy na alternatywne określenia genderowe. Pozostaje nam mieć nadzieję na przyszłość, że żywy język dostosuje się do realności społecznej, a ta będzie coraz pełniejsza. Niemniej staramy się wprowadzać inkluzywne elementy, dlatego używamy czasem form „terapeutki i terapeuci” oraz formy „osoby prowadzące psychoterapię”. Oba obszary poszukiwań językowych zastosowaliśmy w rozdziałach naszego autorstwa, nie narzucaliśmy ani nie sugerowaliśmy tego autorom pozostałych tekstów.
Opisując poszczególne wątki pracy ze związkami, staramy się przybliżyć Czytelniczkom i Czytelnikom różne jej aspekty, które – mamy taką nadzieję – będą pomocne w codziennej pracy z pacjentami. Do przyglądania się temu, co się dzieje w związkach, jak możemy rozumieć dynamikę relacji, a w konsekwencji pomagać naszym parom, polecamy lekturę rozdziałów o mentalizacji i rzeczywistości emocjonalnej relacji. Umiejętności mentalizacyjne, rozpoznawanie „błądzenia po kole pozamentalizacyjnej percepcji rzeczywistości” rozwijają zarówno pary miłosne, jak i pary psychoterapeutów. Natomiast ładunek emocjonalny, który wprowadza na sesje para, możemy lepiej rozumieć, korzystając z koncepcji rzeczywistości emocjonalnej relacji.
Tak jak różne jest to, co związek wnosi do gabinetu, tak też różne są trafiające do nas pary, bardziej szczegółowo została zatem opisana diagnoza pary jednopłciowej, pary międzykulturowej i pary niewolontaryjnej.
Przy pracy nad rozdziałem dotyczącym terapii pary międzykulturowej zmagaliśmy się z trudem integrowania wymiaru intrapsychicznego z kontekstualnym, zewnętrznym. Poza tym pojawiał się w nas, autorach, wątek różnic międzykulturowych wewnątrz „jednej kultury”. Żywimy nadzieję, że dokonana analiza będzie pomocna w uwrażliwieniu odbiorców oraz rozumieniu mechanizmów i sił działających w innego typu międzykulturowości, w tym tej znajdującej się wewnątrz tej samej, np. polskiej kultury.
Przy redakcji poszczególnych rozdziałów mieliśmy poczucie, że wiele aspektów musi zostać pominiętych lub jest to temat na odrębną pozycję. Mamy jedynie nadzieję, że będą one inspiracją do poszerzania treści szkoleniowych czy organizowania warsztatów np. na temat pracy z różnymi typami związków. My, psychoterapeuci, dokonujemy wyboru – czy pracujemy jako single, czy w duecie. Ponieważ niektórzy z nas decydują się na pracę w koterapii – to o tym, jeszcze innym, często intensywnym, dość intymnym i wymagającym związku pisze w swoim rozdziale Anna Dziubińska-Starska. Zapewne koterapeuci również wzajemnie się superwizują, ale szczegółowo temat superwizji w diagnozie terapii par omawia duet Monika Misiec i Bogdan de Barbaro. Przybliżają oni ten temat, trudząc się z wyodrębnieniem superwizji etapu diagnozy.
Dziękujemy Rafałowi Bornusowi za wnikliwą recenzję tego tomu podręcznika. Szczególnie za zwrócenie uwagi, że psychoterapia nie jest jedyną formą pomocy, jaką możemy oferować parom w potrzebie. Zależnie od rozpoznania pary mogą otrzymać także (podajemy z wdzięcznością za Recenzentem): poradę – np. jak zadbać o dzieci gdy rodzice się rozstają; interwencję kryzysową; pokierowanie na warsztaty psychoedukacyjne – dla par, komunikacyjne, rodzicielskie; przekierowanie na indywidualną psychoterapię lub konsultację z terapeutą uzależnień lub psychiatrą lub prawnikiem. W podręczniku koncentrujemy się na psychoterapii, co nie oznacza, że wskazane inne formy pomocy nie istnieją lub nie są skutecznie parom pomocne. Pragniemy w tym wstępie zwrócić na to uwagę (po więcej można sięgnąć m.in. do: Czabała i Kluczyńska, 2015).
Pozostaje nam zaprosić Państwa do lektury. Nie ukrywamy, że myślimy nad trzecim – ostatnim tomem dotyczącym procesu terapii związku, dlatego będziemy wdzięczni za wszelkie refleksje i uwagi, które prosimy kierować na adres [email protected]
Hanna Pinkowska-Zielińska i Bartosz Zalewski
Bibliografia
Czabała, C., Kluczyńka, S. (2015). Poradnictwo psychologiczne. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Hermanowski, M. (2021). Psychoterapeutki i psychoterapeuci w Polsce. Poznań: Wydawnictwo Nauk Społecznych i Humanistycznych Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza.
Idea powstawania kolejnego tomu podręcznika pojawiła się już w trakcie pracy koncepcyjnej nad tomem pierwszym. Wtedy zorientowaliśmy się, że tak obszernej dziedziny, jaką jest diagnoza w psychoterapii par, nie uda nam się zamknąć w jednym tomie. Myśleliśmy o poszczególnych aspektach takiej pracy terapeutycznej, których pominięcie wydawało się nam co najmniej nieuzasadnione. Do ich opracowania zaprosiliśmy polskich psychoterapeutów, którym w tym miejscu jeszcze raz dziękujemy za współpracę. Bez Państwa/Waszego wkładu ten podręcznik by nie powstał. Nasza współpraca przybierała różne formy, z niektórymi autorami spotykaliśmy się bezpośrednio bądź online, prowadziliśmy ożywione merytoryczne dyskusje, które potwierdziły wielką wartość dialogu i zapewne nas ubogaciły, za co również dziękujemy. Chcielibyśmy podkreślić duży udział środowiska polskich psychoterapeutów w opracowywaniu szczególnie dwóch rozdziałów niniejszego tomu, m.in. w drodze wypełnienia przez terapeutów opracowanej przez nas ankiety dotyczącej przeciwwskazań do terapii par. Dziękujemy wszystkim respondentom, bez Państwa licznych odpowiedzi nie moglibyśmy opracować tego zagadnienia. Podobnie jest z rozdziałem poświęconym trudom stawania się terapeutą związków. W związku z bardzo nielicznymi badaniami dotyczącymi obu tematów rozmowy z koleżankami i kolegami, superwizantami, uczestnikami szkoleń i seminariów były niezmiernie pomocne przy ich konceptualizacji. Szczególnie w odniesieniu do kwestii budowania tożsamości psychoterapeuty par jesteśmy wdzięczni za podzielenie się własnym doświadczeniem i otwartość w opisie przeżyć i okoliczności pierwszych sesji terapeutycznych z parami. W Polsce jest to wciąż rozwijająca się gałąź psychoterapii, mamy nadzieję na jej dalsze doskonalenie.
W trakcie pracy nad podręcznikiem wysłuchaliśmy wykładu prof. Grzegorza Iniewicza: „Więcej niż dwoje – czyli polimiłość”, którego treść przyczyniła się do prób wprowadzania przez nas określenia „psychoterapeuta związków”. Naszym zdaniem jest ono dużo bardziej pojemne, otwierające nas, psychoterapeutów, na spotkanie z różnymi życiowymi wyborami pacjentów. Uważamy, że zadaniem psychoterapeutów jest poznawać nowe zjawiska, rozumieć je i mentalnie się do nich przybliżać. Eksperymentujemy z tym określeniem i staramy się znaleźć dla niego dobre miejsce w opisach terapii bliskich związków. Dużym językowym wyzwaniem było stosowanie formy żeńskiej do określenia osób prowadzących terapię oraz pacjentów. Zainspirowały nas do tego wnioski z czterech badań i raportów nad osobami praktykującymi psychoterapię w Polsce w latach 2017–2021. Według badań 80–85% osób praktykujących psychoterapię to kobiety, a 15–20% to mężczyźni (Hermanowski, 2021) – oznacza to proporcję średnio 5:1, czyli na jednego mężczyznę terapeutę przypada pięć kobiet terapeutek. Chcielibyśmy podziękować za konsultację w tej sprawie prof. Renacie Ziemińskiej z Instytutu Filozofii i Kognitywistyki Uniwersytetu Szczecińskiego oraz prof. Grzegorzowi Iniewiczowi z Instytutu Psychologii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Niestety próby i eksperymenty z różnymi formami pokazały nam, że język polski nie jest jeszcze gotowy na alternatywne określenia genderowe. Pozostaje nam mieć nadzieję na przyszłość, że żywy język dostosuje się do realności społecznej, a ta będzie coraz pełniejsza. Niemniej staramy się wprowadzać inkluzywne elementy, dlatego używamy czasem form „terapeutki i terapeuci” oraz formy „osoby prowadzące psychoterapię”. Oba obszary poszukiwań językowych zastosowaliśmy w rozdziałach naszego autorstwa, nie narzucaliśmy ani nie sugerowaliśmy tego autorom pozostałych tekstów.
Opisując poszczególne wątki pracy ze związkami, staramy się przybliżyć Czytelniczkom i Czytelnikom różne jej aspekty, które – mamy taką nadzieję – będą pomocne w codziennej pracy z pacjentami. Do przyglądania się temu, co się dzieje w związkach, jak możemy rozumieć dynamikę relacji, a w konsekwencji pomagać naszym parom, polecamy lekturę rozdziałów o mentalizacji i rzeczywistości emocjonalnej relacji. Umiejętności mentalizacyjne, rozpoznawanie „błądzenia po kole pozamentalizacyjnej percepcji rzeczywistości” rozwijają zarówno pary miłosne, jak i pary psychoterapeutów. Natomiast ładunek emocjonalny, który wprowadza na sesje para, możemy lepiej rozumieć, korzystając z koncepcji rzeczywistości emocjonalnej relacji.
Tak jak różne jest to, co związek wnosi do gabinetu, tak też różne są trafiające do nas pary, bardziej szczegółowo została zatem opisana diagnoza pary jednopłciowej, pary międzykulturowej i pary niewolontaryjnej.
Przy pracy nad rozdziałem dotyczącym terapii pary międzykulturowej zmagaliśmy się z trudem integrowania wymiaru intrapsychicznego z kontekstualnym, zewnętrznym. Poza tym pojawiał się w nas, autorach, wątek różnic międzykulturowych wewnątrz „jednej kultury”. Żywimy nadzieję, że dokonana analiza będzie pomocna w uwrażliwieniu odbiorców oraz rozumieniu mechanizmów i sił działających w innego typu międzykulturowości, w tym tej znajdującej się wewnątrz tej samej, np. polskiej kultury.
Przy redakcji poszczególnych rozdziałów mieliśmy poczucie, że wiele aspektów musi zostać pominiętych lub jest to temat na odrębną pozycję. Mamy jedynie nadzieję, że będą one inspiracją do poszerzania treści szkoleniowych czy organizowania warsztatów np. na temat pracy z różnymi typami związków. My, psychoterapeuci, dokonujemy wyboru – czy pracujemy jako single, czy w duecie. Ponieważ niektórzy z nas decydują się na pracę w koterapii – to o tym, jeszcze innym, często intensywnym, dość intymnym i wymagającym związku pisze w swoim rozdziale Anna Dziubińska-Starska. Zapewne koterapeuci również wzajemnie się superwizują, ale szczegółowo temat superwizji w diagnozie terapii par omawia duet Monika Misiec i Bogdan de Barbaro. Przybliżają oni ten temat, trudząc się z wyodrębnieniem superwizji etapu diagnozy.
Dziękujemy Rafałowi Bornusowi za wnikliwą recenzję tego tomu podręcznika. Szczególnie za zwrócenie uwagi, że psychoterapia nie jest jedyną formą pomocy, jaką możemy oferować parom w potrzebie. Zależnie od rozpoznania pary mogą otrzymać także (podajemy z wdzięcznością za Recenzentem): poradę – np. jak zadbać o dzieci gdy rodzice się rozstają; interwencję kryzysową; pokierowanie na warsztaty psychoedukacyjne – dla par, komunikacyjne, rodzicielskie; przekierowanie na indywidualną psychoterapię lub konsultację z terapeutą uzależnień lub psychiatrą lub prawnikiem. W podręczniku koncentrujemy się na psychoterapii, co nie oznacza, że wskazane inne formy pomocy nie istnieją lub nie są skutecznie parom pomocne. Pragniemy w tym wstępie zwrócić na to uwagę (po więcej można sięgnąć m.in. do: Czabała i Kluczyńska, 2015).
Pozostaje nam zaprosić Państwa do lektury. Nie ukrywamy, że myślimy nad trzecim – ostatnim tomem dotyczącym procesu terapii związku, dlatego będziemy wdzięczni za wszelkie refleksje i uwagi, które prosimy kierować na adres [email protected]
Hanna Pinkowska-Zielińska i Bartosz Zalewski
Bibliografia
Czabała, C., Kluczyńka, S. (2015). Poradnictwo psychologiczne. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Hermanowski, M. (2021). Psychoterapeutki i psychoterapeuci w Polsce. Poznań: Wydawnictwo Nauk Społecznych i Humanistycznych Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza.
więcej..
