-
W empik go
Do Polski, Rosji, Słowian! - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
1 stycznia 2007
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
PDF
czytaj
na laptopie
czytaj
na tablecie
Format e-booków, który możesz odczytywać na tablecie oraz
laptopie. Pliki PDF są odczytywane również przez czytniki i smartfony,
jednakze względu na komfort czytania i brak możliwości skalowania
czcionki, czytanie plików PDF na tych urządzeniach może być męczące dla
oczu. Więcej informacji znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na laptopie
Pliki PDF zabezpieczone watermarkiem możesz odczytać na dowolnym
laptopie po zainstalowaniu czytnika dokumentów PDF. Najpowszechniejszym
programem, który umożliwi odczytanie pliku PDF na laptopie, jest Adobe
Reader. W zależności od potrzeb, możesz zainstalować również inny
program - e-booki PDF pod względem sposobu odczytywania nie różnią
niczym od powszechnie stosowanych dokumentów PDF, które odczytujemy
każdego dnia.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
LUB
24,99 zł za tytuł
Tytuł dostępny w abonamencie Empik Go już od 24,99 zł / 30 dni
Sprawdź
Słuchaj i czytaj w abonamencie Go Standard już za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Standard daje możliwość dodania do biblioteki 3 dowolne tytuły w danym okresie rozliczeniowym (30 dni). Wybierasz z ponad 200 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
Do Polski, Rosji, Słowian! - ebook
Sprawa Polski, podzielonej między trzech zaborców, zajmuje szczególne miejsce w publicystyce Bakunina. Konsekwentnie domagał się niepodległości Polski. „Polacy to nasi najbliżsi sąsiedzi. Historia do tego stopnia związała nas z nimi, że losy obu narodów stały się nierozdzielnymi: ich niedola to nasza niedola, ich jarzmo to nasze jarzmo, ich niezawisłość i wolność – nasza wolność” – pisał. „Polacy mają prawo nam niedowierzać i nas nienawidzić. My, wszyscy Rosjanie, od małego do wielkiego, w ich i we własnych oczach odpowiedzialni jesteśmy za monstrualnie barbarzyńską przemoc naszych oszołomionych wódka i pałkami sołdatów” – czytamy w eseju „Do Polski, Rosji, Słowian!”. Wspierał Polaków zresztą nie tylko słowem. W 1863 roku próbował zorganizować armię, która miała wesprzeć powstanie styczniowe. Miał żonę Polkę, Antoninę Kwiatkowską, która towarzyszyła mu podczas jego ośmioletniego zesłania do Tomska na Syberii. Bakunin był też rzecznikiem utworzenia federacji pansłowiańskiej. Współorganizował Zjazd Słowiański w Pradze w 1848 roku. Michał Bakunin (1814-1876) jest jednym z ojców myśli anarchistycznej. Wielokrotnie więziony za działalność wywrotową, podejmowana nieraz z bronią w ręku, był genialnym mówcą, jak żaden inny przywódca anarchistyczny potrafił poderwać tłumy.
| Kategoria: | Nauki społeczne |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-89143-74-7 |
| Rozmiar pliku: | 1,0 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Wstęp
Prorok przemocy i wolności
„Jak długo rządzimy Polską, jesteśmy niewolnikami Niemców, przymusowymi sprzymierzeńcami Austrii i Prus, z którymi na spółkę podzieliliśmy ją podstępnie. Tylko złączone trzy niemieckie rządy mogą Polskę utrzymać pod nienawistnym butem: wiedeńskim, berlińskim, petersburskim. Niech tylko jedna z tych władz odstąpi od zbrodniczego sojuszu, a Polska będzie swobodna. Nie odstąpi — my odstąpić musimy Przestańmy być petersburskimi Niemcami! Sprawiedliwość nam to nakazuje i czas już nadszedł do zrzucenia z siebie haniebnego i śmiertelnego grzechu względem wielkiej, słowiańskiej męczennicy. Czas, abyśmy przestali zabijać sami siebie, jedyne nasze wyjście i jedyna przyszłość w Polsce… Dopóki ją uciskamy — zamknięta dla nas droga do słowiańskiego świata! Mało dziś w Rosji ludzi opiera się konieczności wyswobodzenia Polski. W ciągu, i po krymskiej kampanii, ta konieczność stała przed oczami każdego, choćby trochę myślącego człowieka. Rozumiano, że przyjaźń niemiecka i jarzmo Polski ani trochę nie przysparzają nam sił, paraliżują nas we wszystkich kierunkach. Opowiadano nawet, że sam Mikołaj I, przygotowując się przed śmiercią do wypowiedzenia wojny Austrii, chciał wezwać wszystkich austriackich i tureckich Słowian, tudzież Węgrów i Włochów do ogólnego powstania. On wyzwał przeciw sobie wschodnią burzę i aby się przed nią obronić, z imperatora-despoty pragnął się przekształcić w imperatora-rewolucjonistę. Podobno apel do Słowian — także i do Polski — był już podpisany. Chociaż Mikołaj nienawidził Polaków, pamiętał, że bez nich powstanie Słowian jest niemożliwe i jakoby znaglony koniecznością, przezwyciężył się tak dalece, że gotów był uznać niezawisłe istnienie Polski, z właściwą mu jednak oryginalnością samowoli — po tamtą stronę Wisły. Jednakowoż widocznie i to wydawało mu się za dużo! Umarł, lecz myśl o konieczności oswobodzenia Polski do tej chwili w Rosji nie gaśnie. Myśl ta obecnie opanowała umysły, chodzi teraz o to, jak dokonać dzieła?”.
Powyższy fragment pochodzi z opublikowanego w lutym 1862 roku manifestu „Do Polski, Rosji i Słowian!”, którego autorem był rosyjski szlachcic, emigrant, publicysta i mówca polityczny, a przede wszystkim człowiek o niespożytej energii, Michaił Bakunin. W okresie między powstaniem listopadowym a styczniowym, był on chyba jedynym Rosjaninem, który na arenie międzynarodowej tak gwałtownie bronił sprawy Polski i Polaków i w sposób jednoznaczny występował przeciwko rosyjskiemu państwu. Zapłacił za to bardzo wysoką cenę. Do historii myśli politycznej przeszedł jednak nie jako obrońca uciśnionych przez obcą siłę narodów, zwłaszcza słowiańskich, ale jako jeden z teoretyków ustroju społecznego nazwanego anarchizmem. Całe swoje życie poświęcił na wcielenie w życie tej wizji, pisząc rozliczne traktaty, rozprawy i artykuły, a przede wszystkim rzucając się z jednego powstania do drugiego. Bo Bakunin, w przeciwieństwie do np. Karola Marksa, był zawsze na barykadzie i pierwszej linii frontu wszędzie tam, gdzie ludzie walczyli o wolność i poprawę swojego społecznego bytu. Prześledźmy życie tego niezwykłego człowieka, mogące bez trudu stać się kanwą powieści lub filmu historycznego, ukazującego na przykładzie jego barwnej biografii wstrząsy i przemiany społeczno-polityczne jakie zaszły w dziewiętnastowiecznej Europie.
Hulaka i dłużnik
Michaił Aleksandrowicz Bakunin urodził się 18 kwietnia 1814 roku w rodzinnym majątku Priamuchino w guberni twerskiej. Jego ojciec posiadał około półtora tysiąca „dusz” czyli chłopów pańszczyźnianych, a rodzina Bakuninów była spokrewniona z arystokratycznym rodem Murawjewych. Małego Miszę wychowywano w tradycyjnym duchu patriarchalnego posłuszeństwa i lęku przed Bogiem, (a także przed carem) co nie pozostało bez wpływu na jego późniejsze życie duchowe i intelektualne. Zarówno Bóg (napisze po latach, że „początkiem religii jest strach”), jak i car staną się podmiotem jego daleko posuniętej kontestacji, a następnie gwałtownego buntu.
Od najmłodszych lat cechowała go fizyczna ruchliwość, energia i ciekawość. Był dzieckiem bystrym i krnąbrnym. Wśród rówieśników potrafił wywalczyć sobie poważanie dzięki odwadze, rozmowności oraz łatwości przewodzenia. Zapewne nie bez znaczenia była także jego siła fizyczna, barczysta postawa i wysoki wzrost, jak również żywe i zuchwałe oczy, których spojrzenie skłaniało do mimowolnego respektu. Z jednej strony na pewno wzbudzał strach, ale z drugiej ujmował pogodą ducha, towarzyskim usposobieniem i chęcią pomagania. Jeśli dodamy do tego zaradność, inteligencję i oczytanie, otrzymujemy podręcznikowy niemal schemat idealnego przywódcy
W 1830 roku młody Michaił wyruszył w wielki świat. Ojciec wysłał go do akademii wojskowej w Petersburgu. Na temat kilkuletniej edukacji Bakunina jako kadeta artylerii powstało wiele legend i jak to zawsze bywa z tego rodzaju przekazami nie wiadomo, ile w tym prawdy Podobno — to słowo jest najwłaściwsze, kiedy przychodzi do omawiania wczesnego okresu bogatego w wydarzenia życia naszego bohatera — car Mikołaj I raczył zwrócić na niego swoje „Najjaśniejsze” spojrzenie. Było to podczas wizytacji monarchy w tej elitarnej uczelni militarnej. Dokonując przeglądu stojących w szeregu kandydatów na oficerów, cesarz zatrzymał się przy Bakuninie, wyróżniającym się nie tylko wzrostem, ale i niezwykle bujną czupryną, i zapytał o nazwisko, po czym wyraził opinię, iż kadet ten będzie w przyszłości znakomitym wojskowym. Zapewne nie spowodowały tego wyróżnienia koneksje rodzinne Michaiła, bo w petersburskiej akademii większość słuchaczy wywodziła się z rodów arystokratycznych i to mających bezpośrednie powiązania z dworem. Należy przypuszczać, że Mikołaj I zwrócił po prostu uwagę na postawny wygląd przyszłego artylerzysty i na tej podstawie wydał uprzejmą i zachęcającą opinię. W kilka lat później car zdał sobie sprawę, jak bardzo się pomylił! Ale tymczasem Michaił służył w wojsku. W 1831 roku wysłano go z oddziałem do Królestwa Polskiego w celu zdławienia powstania listopadowego. Zgodnie z rozkazami walczył przeciwko Polakom, ale jednocześnie podziwiał opór i bohaterstwo naszego narodu. Urzekła go też uroda polskich szlachcianek. W 1834 roku spędzał karnawał w Wilnie.
Prorok przemocy i wolności
„Jak długo rządzimy Polską, jesteśmy niewolnikami Niemców, przymusowymi sprzymierzeńcami Austrii i Prus, z którymi na spółkę podzieliliśmy ją podstępnie. Tylko złączone trzy niemieckie rządy mogą Polskę utrzymać pod nienawistnym butem: wiedeńskim, berlińskim, petersburskim. Niech tylko jedna z tych władz odstąpi od zbrodniczego sojuszu, a Polska będzie swobodna. Nie odstąpi — my odstąpić musimy Przestańmy być petersburskimi Niemcami! Sprawiedliwość nam to nakazuje i czas już nadszedł do zrzucenia z siebie haniebnego i śmiertelnego grzechu względem wielkiej, słowiańskiej męczennicy. Czas, abyśmy przestali zabijać sami siebie, jedyne nasze wyjście i jedyna przyszłość w Polsce… Dopóki ją uciskamy — zamknięta dla nas droga do słowiańskiego świata! Mało dziś w Rosji ludzi opiera się konieczności wyswobodzenia Polski. W ciągu, i po krymskiej kampanii, ta konieczność stała przed oczami każdego, choćby trochę myślącego człowieka. Rozumiano, że przyjaźń niemiecka i jarzmo Polski ani trochę nie przysparzają nam sił, paraliżują nas we wszystkich kierunkach. Opowiadano nawet, że sam Mikołaj I, przygotowując się przed śmiercią do wypowiedzenia wojny Austrii, chciał wezwać wszystkich austriackich i tureckich Słowian, tudzież Węgrów i Włochów do ogólnego powstania. On wyzwał przeciw sobie wschodnią burzę i aby się przed nią obronić, z imperatora-despoty pragnął się przekształcić w imperatora-rewolucjonistę. Podobno apel do Słowian — także i do Polski — był już podpisany. Chociaż Mikołaj nienawidził Polaków, pamiętał, że bez nich powstanie Słowian jest niemożliwe i jakoby znaglony koniecznością, przezwyciężył się tak dalece, że gotów był uznać niezawisłe istnienie Polski, z właściwą mu jednak oryginalnością samowoli — po tamtą stronę Wisły. Jednakowoż widocznie i to wydawało mu się za dużo! Umarł, lecz myśl o konieczności oswobodzenia Polski do tej chwili w Rosji nie gaśnie. Myśl ta obecnie opanowała umysły, chodzi teraz o to, jak dokonać dzieła?”.
Powyższy fragment pochodzi z opublikowanego w lutym 1862 roku manifestu „Do Polski, Rosji i Słowian!”, którego autorem był rosyjski szlachcic, emigrant, publicysta i mówca polityczny, a przede wszystkim człowiek o niespożytej energii, Michaił Bakunin. W okresie między powstaniem listopadowym a styczniowym, był on chyba jedynym Rosjaninem, który na arenie międzynarodowej tak gwałtownie bronił sprawy Polski i Polaków i w sposób jednoznaczny występował przeciwko rosyjskiemu państwu. Zapłacił za to bardzo wysoką cenę. Do historii myśli politycznej przeszedł jednak nie jako obrońca uciśnionych przez obcą siłę narodów, zwłaszcza słowiańskich, ale jako jeden z teoretyków ustroju społecznego nazwanego anarchizmem. Całe swoje życie poświęcił na wcielenie w życie tej wizji, pisząc rozliczne traktaty, rozprawy i artykuły, a przede wszystkim rzucając się z jednego powstania do drugiego. Bo Bakunin, w przeciwieństwie do np. Karola Marksa, był zawsze na barykadzie i pierwszej linii frontu wszędzie tam, gdzie ludzie walczyli o wolność i poprawę swojego społecznego bytu. Prześledźmy życie tego niezwykłego człowieka, mogące bez trudu stać się kanwą powieści lub filmu historycznego, ukazującego na przykładzie jego barwnej biografii wstrząsy i przemiany społeczno-polityczne jakie zaszły w dziewiętnastowiecznej Europie.
Hulaka i dłużnik
Michaił Aleksandrowicz Bakunin urodził się 18 kwietnia 1814 roku w rodzinnym majątku Priamuchino w guberni twerskiej. Jego ojciec posiadał około półtora tysiąca „dusz” czyli chłopów pańszczyźnianych, a rodzina Bakuninów była spokrewniona z arystokratycznym rodem Murawjewych. Małego Miszę wychowywano w tradycyjnym duchu patriarchalnego posłuszeństwa i lęku przed Bogiem, (a także przed carem) co nie pozostało bez wpływu na jego późniejsze życie duchowe i intelektualne. Zarówno Bóg (napisze po latach, że „początkiem religii jest strach”), jak i car staną się podmiotem jego daleko posuniętej kontestacji, a następnie gwałtownego buntu.
Od najmłodszych lat cechowała go fizyczna ruchliwość, energia i ciekawość. Był dzieckiem bystrym i krnąbrnym. Wśród rówieśników potrafił wywalczyć sobie poważanie dzięki odwadze, rozmowności oraz łatwości przewodzenia. Zapewne nie bez znaczenia była także jego siła fizyczna, barczysta postawa i wysoki wzrost, jak również żywe i zuchwałe oczy, których spojrzenie skłaniało do mimowolnego respektu. Z jednej strony na pewno wzbudzał strach, ale z drugiej ujmował pogodą ducha, towarzyskim usposobieniem i chęcią pomagania. Jeśli dodamy do tego zaradność, inteligencję i oczytanie, otrzymujemy podręcznikowy niemal schemat idealnego przywódcy
W 1830 roku młody Michaił wyruszył w wielki świat. Ojciec wysłał go do akademii wojskowej w Petersburgu. Na temat kilkuletniej edukacji Bakunina jako kadeta artylerii powstało wiele legend i jak to zawsze bywa z tego rodzaju przekazami nie wiadomo, ile w tym prawdy Podobno — to słowo jest najwłaściwsze, kiedy przychodzi do omawiania wczesnego okresu bogatego w wydarzenia życia naszego bohatera — car Mikołaj I raczył zwrócić na niego swoje „Najjaśniejsze” spojrzenie. Było to podczas wizytacji monarchy w tej elitarnej uczelni militarnej. Dokonując przeglądu stojących w szeregu kandydatów na oficerów, cesarz zatrzymał się przy Bakuninie, wyróżniającym się nie tylko wzrostem, ale i niezwykle bujną czupryną, i zapytał o nazwisko, po czym wyraził opinię, iż kadet ten będzie w przyszłości znakomitym wojskowym. Zapewne nie spowodowały tego wyróżnienia koneksje rodzinne Michaiła, bo w petersburskiej akademii większość słuchaczy wywodziła się z rodów arystokratycznych i to mających bezpośrednie powiązania z dworem. Należy przypuszczać, że Mikołaj I zwrócił po prostu uwagę na postawny wygląd przyszłego artylerzysty i na tej podstawie wydał uprzejmą i zachęcającą opinię. W kilka lat później car zdał sobie sprawę, jak bardzo się pomylił! Ale tymczasem Michaił służył w wojsku. W 1831 roku wysłano go z oddziałem do Królestwa Polskiego w celu zdławienia powstania listopadowego. Zgodnie z rozkazami walczył przeciwko Polakom, ale jednocześnie podziwiał opór i bohaterstwo naszego narodu. Urzekła go też uroda polskich szlachcianek. W 1834 roku spędzał karnawał w Wilnie.
więcej..
