Duchowy Izrael - Teologia Zastępstwa - ebook

Teologia Zastępstwa — Co to jest?

Kościół zastąpił miejsce Izraela w Bożym planie. Zwolennicy Teologii Zastępstwa wierzą, że Żydzi nie są już narodem wybranym w oczach Boga i Bóg nie ma żadnych konkretnych planów dla narodu izraelskiego. Różne poglądy na temat związku Kościoła z Izraelem można zawrzeć w dwóch stanowiskach: albo Kościół jest kontynuacją Izraela (Teologia Zastępstwa/ Teologia Przymierza) albo Kościół jest czymś zupełnie innym i różnym od Izraela (Dyspensacjonalizm/ Premillenaryzm).

Stanowisko Kościoła Rzymskiego

Może to dziwić ale Kościół Rzymskokatolicki nie popiera Teologii Zastępstwa. A przecież w historii przyczynił się do największego prześladowania żydów.

Magisterium od Soboru Watykańskiego II dystansuje się wyraźnie wobec dawnej teologii

„Zgłębiając tajemnicę Kościoła, święty Sobór obecny pamięta o więzi którą lud Nowego Testamentu zespolony jest duchowo z plemieniem Abrahama. Przeto nie może Kościół zapomnieć o tym, że za pośrednictwem owego ludu, z którym Bóg w niewypowiedzianym miłosierdziu swoim postanowił zawrzeć Stare Przymierze, otrzymał objawienie Starego Testamentu i karmi się korzeniem dobrej oliwki, w którą wszczepione zostały gałązki dziczki oliwnej narodów. Skoro więc tak wielkie jest dziedzictwo duchowe wspólne chrześcijanom i Żydom, święty Sobór obecny pragnie ożywić i zalecić obustronne poznanie się i poszanowanie, które osiągnąć można zwłaszcza przez studia biblijne i teologiczne oraz przez braterskie rozmowy” (Nostra Aetate 4).

„A choć władze żydowskie wraz ze swymi zwolennikami domagały się śmierci Chrystusa, jednakże to, co popełniono podczas Jego męki, nie może być przypisane ani wszystkim bez różnicy Żydom wówczas żyjącym, ani Żydom dzisiejszym. Chociaż Kościół jest nowym Ludem Bożym, nie należy przedstawiać Żydów jako odrzuconych ani jako przeklętych przez Boga, rzekomo na podstawie Pisma świętego. Niechże więc wszyscy dbają o to, aby w katechezie i głoszeniu słowa Bożego nie nauczali niczego, co nie licowałoby z prawdą ewangeliczną i z duchem Chrystusowym” (Nostra Aetate 4). Komitet Nauk Teologicznych. Uniwersytet Papieski Ks. prof. Łukasz Kamykowski artykuł „Ku katolickiej teologii Judaizmu”Początki

Ks. Romuald J. Weksler-Waszkinel:”To wrogość do religii żydowskiej, a dokładniej — do jej wyznawców. W środowisku chrześcijańskim antyjudaizm ujawnił się w II wieku po Chrystusie przy okazji odrzucenia przez Kościół poglądów Marcjona. Tenże nauczał, że żydowskie Święte Pisma, czyli Stary Testament, pochodzą od mściwego, srogiego, plemiennego boga Żydów, a dopiero Jezus Chrystus objawił Boga przebaczającego, który jest Miłością, Ojcem wszystkich ludzi. Zdaniem Marcjona ani Nowy Testament nie ma nic wspólnego ze Starym, ani Jezus Chrystus z Żydami i ich religią. Zaakceptowano święte Księgi Żydów, ale Żydów odrzucono. Powiadano: Żydzi nie tylko nie przyjęli Jezusa, ale go ukrzyżowali. Za to zostali przez Boga odrzuceni, a ich miejsce zajął Kościół, który stał się nowym — więcej — prawdziwym Izraelem”

Nietolerancja, to mało powiedziane, wobec żydów istniała jawna nienawiść. Popatrzmy na dzieło które powstało w 380 roku a które było wtedy konstytucją chrześcijaństwa.

W Konstytucjach Apostolskich czytamy: (1)

„Wypowiedzi proroków potwierdzają powody odrzucenia fałszywego Izraela. Trzeba ich unikać, ponieważ naprawdę bluźnią Bogu; większość bezbożnych nie zna Boga, tych zaś dotknęła choroba złej woli, bo walczą z Bogiem. Jak mówi prorok Jeremiasz, ze złości heretyków skalanie wyszło na ziemię. Pan Bóg odtrącił przewrotne zgromadzenie i porzucił dom, jak sam mówi w pewnym miejscu:

„Opuściłem mój dom, pozostawiłem moje dziedzictwo”Constitutiones Apostolorum VI 5, 1—6

„Jeśli jakiś duchowny lub świecki wejdzie do synagogi Żydów lub do świątyni heretyków aby się modlić, zostanie złożony z urzędu i wyłączony ”

Const Apost. VIII 47, 65—69,”

8. Jeśli jakikolwiek biskup, prezbiter lub diakon będzie obchodził święto Paschy przed wiosennym zrównaniem dnia z Żydami, niech będzie wykluczony. /3774/

65. Jeśli ktoś, z duchowieństwa lub świeckich, wchodzi do synagogi żydowskiej lub heretyckiej, aby się modlić, niech zostanie pozbawiony i zawieszony./3806/

71. Jeśli jakiś chrześcijanin przenosi olej do pogańskiej świątyni, do synagogi żydowskiej lub zapalają lampy na te święta, niech zostanie zawieszony”.

(1) http://www.ccel.org/ccel/schaff/anf07.ix.ix.vi.html

Obecnie istnieje tendencja w odwrotną stronę. Od lat zastanawiałem się nad tym dlaczego niektórzy chrześcijanie stali się tak gorliwymi zwolennikami Izraela że stali się żydami.

Obecnie widzimy dwie skrajności, jedni są przeciwnikami Izraela, i uznają że nie mają z nimi nic wspólnego, bo Bóg uczynił ich nowym Izraelem. Inni są ogromnymi zwolennikami przestrzegając wszystkich zwyczajów, nawet takich o których biblia nie wspomina, a jak ktoś się sprzeciwi to nazywają go antysemitą.

Zaczniemy od Jerozolimy, wszyscy apostołowie byli żydami. Jezus ustanawiając Nowe Przymierze nic nie wspomniał o zmianie prawa, to nie był dobry czas na taką wiedzę, oni nie byli gotowi na zmiany. Zamknięci w zwyczajach judaizmu, przekonani byli że zbawienie jest tylko dla żydów. Sam Bóg musiał dać objawienie z nieba Piotrowi, aby poprzez niego inni zostali przekonani że Bóg przyjął też pogan do zbawienia. Dz. Ap.10 mówi o wizji Piotra zanim się udał do domu poganina Korneliusza, a kiedy wrócił do braci ci byli oburzeni że poszedł do domu poganina, wszak prawo żydowskie, /nie Boże/ zabraniało kontaktu z poganami. Dlatego uczniowie niemal zaatakowali Piotra że ośmielił się wejść do domu poganina. Cud z nieba jaki dostał Piotr i zstąpienie DŚ na uczestników w domu Korneliusza przekonał ich że poganie zostali przyjęci przez Boga.

Mijały lata a zbory z nawróconych z pogan zaczęły się rozrastać, i zaczęło dochodzić do sporów czy nawróceni z pogan powinni przestrzegać wszystkich przepisów prawa Mojżeszowego, w tym i obrzezki. Rozstrzygnąć musieli apostołowie, ci ze stronnictwa faryzeuszów powiedzieli:

Dz. Ap. 15:5

5. Lecz niektórzy ze stronnictwa faryzeuszów, którzy uwierzyli, powstali, mówiąc: Trzeba ich obrzezać i nakazać im, żeby przestrzegali zakonu Mojżeszowego.

Te wydarzenia miały miejsce ok. 20 lat po odejściu Jezusa, i jak widać z tekstu tkwili w obrzezaniu i przestrzeganiu prawa Mojżeszowego. Sprawa nie dotyczyła tylko samej obrzezki, ale całego prawa Mojżeszowego z wszystkimi świętami, i zwyczajami. Pamiętajmy że oni nie odróżniali prawa moralnego od ceremonialnego, włącznie z prawem rabinackim i zwyczajami wszystko to nazywano prawem Mojżeszowym.

Dz. Ap. 15:6.10—11

6. Zgromadzili się więc apostołowie i starsi, aby tę sprawę rozważyć. Czyli wiemy że prawo Mojżeszowe było tym czym się zajęli. Wstał Piotr i powiedział:

10. Przeto teraz, dlaczego wyzywacie Boga, wkładając na kark uczniów jarzmo, którego ani ojcowie nasi, ani my nie mogliśmy unieść? Wierzymy przecież, że zbawieni będziemy przez łaskę Pana Jezusa, tak samo jak i oni.

Dokładnie rozumieli że zbawienie jest z łaski, a nie z prawa, a skoro zbawienie jest darmo to po co obciążać przepisami nowo pozyskanych. Bóg nie zawarł przymierza na Synaju z poganami, ani z Arabami a ni z Polakami. Przymierze dotyczyło tylko Izraela, zatem ci co nie byli Izraelitami po co mieli przestrzegać przymierza Izraela. Wszak zbawieni będą niezależnie od prawa. Prawo nazwał Piotr „jarzmem” którego sami nie mogli unieść. Namnożyło się tyle praw wokoło Góry Synaj że stało się ono ciężarem. Teraz aby rozluźnić napięcie i by nie doszło do kłótni apostołowie zaczęli słuchać Pawła i Barnaby o cudach jakie Bóg czynił pośród nawróconych z pogan. Kiedy emocje opadły ponownie zajęto się sprawą. Powstał Jakub

Dz. Ap. 15:19—20

19. Dlatego sądzę, że nie należy czynić trudności tym spośród pogan, którzy nawracają się do Boga. Ale polecić im, żeby się wstrzymywali od rzeczy splugawionych przez bałwany, od nierządu, od tego, co zadławione, i od krwi.

Z całego prawa Mojżeszowego wybrano to co najbardziej dotykało ludzi nawróconych, spotykali się oni na co dzień z kultami bożków, którym składano ofiary z pokarmów i ze zwierząt, a w świątyniach znany był kult nierządu. Prostytutki świątynne były codziennością. Natomiast spożywanie czegokolwiek z krwią nie było jedynie w składzie prawa Mojżesza, to prawo było od czasów Noego, któremu Bóg zabronił spożywania krwi, daleko nim pojawił się Abraham ich ojciec. Wysłano zatem z listem Pawła i Barnabę aby przekazali zborom postanowienie apostolskie. I pamiętać należy że apostołowie nie zwolnili z prawa Mojżesza chrześcijan żydów. To prawo dotyczy tylko nawróconych z pogan. I jak to napisał S. Bacchiocchi w książce „od Soboty do Niedzieli”, chrześcijanie żydzi w Izraelu przestrzegali wszystkich przepisów prawa Mojżeszowego wraz z obrzezaniem aż do 132 roku. Nikt ich z tego prawa nie zwolnił. Jeżeli jesteś żydem to powinieneś przestrzegać przepisów, jeżeli nie podlegasz nakazowi apostołów. I jeszcze jedno ważne Jakub powiedział że prawa i tak są głoszone w synagogach, więc nie znaczy to że poganie mogą teraz kraść i zabijać bo zostali zwolnieni. Życie według prawa powoduje że zaczynam szukać usprawiedliwienia za przestrzeganie prawa.

Kiedy w zborze w Galacji zaczęto ponownie nauczać że bez przestrzegania prawa Mojżesza nie można być zbawionym Paweł zganił ich.

Gal. 3:2

2. Chcę dowiedzieć się od was tego jednego: Czy przez uczynki zakonu otrzymaliście Ducha, czy przez słuchanie z wiarą?

Jeżeli zostali zwolnieni z przestrzegania prawa Mojżesza to wystarczy im zbawienie z wiary, nie ma prawa dla zbawienia I znowu do nich mówi:

Gal. 3:5

5. Czy ten, który daje wam Ducha i dokonuje wśród was cudów, czyni to na podstawie uczynków zakonu, czy na podstawie słuchania z wiarą?

Gal. 4:10—11

10. Zachowujecie dni i miesiące, i pory roku, i lata! Boję się, że może nadaremnie mozoliłem się nad wami.

Zachowujecie według prawa święta, roczne, tygodniowe itd. nie one dają wam zbawienia. Sobór w Jerozolimie zwolnił was z tych praw. Do Kolosan 2,16 napisał:

Kol. 2:16—17

16. Niechże was tedy nikt nie sądzi z powodu pokarmu i napoju albo z powodu święta lub nowiu księżyca bądź sabatu. Wszystko to są tylko cienie rzeczy przyszłych; rzeczywistością natomiast jest Chrystus.

Te święta Izraelskie były cieniem wskazującym na Chrystusa, w nim zostały wypełnione, i niech was już nikt nie oskarża że nie święcicie świąt, nowiu czy szabatów.

A kogo ty usłuchasz bracie i siostro, nakazu apostołów czy tych co ci nakazują święcić święta. Oczywiście święcenie ich nie jest grzechem ale jest jarzmem. Jeżeli robisz to według Ducha a nie litery prawa wypełniasz nakaz Nowego Przymierza ale i nie masz takiego obowiązku.Izrael jako państwo

Izrael to świeckie państwo jak każde inne, w skład którego wchodzą niewierzący i wierzący w Allacha, prawosławni, katolicy, żydzi którzy nienawidzą Chrystusa i żydzi mesjańscy. Nowe Przymierze zwalnia nas od bycia cielesnym Izraelem. Już w czasach apostolskich rozwiązano ten problem. Nawróceni faryzeusze powiedzieli o tych nawróconych z pogan „trzeba ich obrzezać, niech staną się najpierw żydami jak my a potem chrześcijanami, apostołowie sprzeciwili się temu

Gal. 5:2

2. Oto ja, Paweł, powiadam wam: Jeśli się dacie obrzezać, Chrystus wam nic nie pomoże.

Rzym. 2:28-29

28. Albowiem nie ten jest Żydem, który jest nim na zewnątrz, i nie to jest obrzezanie, które jest widoczne na ciele,

29. Ale ten jest Żydem, który jest nim wewnętrznie, i to jest obrzezanie, które jest obrzezaniem serca, w duchu, a nie według litery; taki ma chwałę nie u ludzi, lecz u Boga.

(BW)

Ci co się nawrócili z pogan nie muszą stać się żydami, już są dziećmi Boga, z powodu przyjęcia wiarą Jezusa jako Zbawcę.

Czy zatem niewierzący Izraelita nie jest dzieckiem Bożym, kto nim jest? W Ewangelii Jana czytamy:

Jan.1:11—12

11. Do swej własności przyszedł, ale swoi go nie przyjęli. Tym zaś, którzy go przyjęli, dał prawo stać się dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię jego.

Jedynymi prawdziwymi dziećmi Bożymi są tylko ci co przyjęli Chrystusa, droga do Ojca jest tylko jedna, poprzez Chrystusa, bez niego droga do Ojca jest zamknięta:

Jan. 14:6

6. Odpowiedział mu Jezus: Ja jestem droga i prawda, i żywot, nikt nie przychodzi do Ojca, tylko przeze mnie.

Doskonale to rozumiał ap. Paweł, żyd z urodzenia, kiedy mówi:

Rzym. 11:15

15. Jeśli bowiem odrzucenie ich jest pojednaniem świata, to czym będzie przyjęcie ich, jeśli nie powstaniem do życia z martwych?