Dziewczynka zagubiona w swoim stuleciu szuka taty - ebook
Dziewczynka zagubiona w swoim stuleciu szuka taty - ebook
Zapadająca w pamięć opowieść o tym, co jest ważne w życiu, gdzie kryje się remedium na nasze newrozy i jak znaleźć porządek w otaczającym nas chaosie.
Hanna i Marius. Berlin, XX wiek.
Marius spotyka dziewczynę, która szuka swojego ojca. Hanna ma brązowe włosy, czarne oczy i czternaście lat. Z trudem mówi, nie do końca wie, co się z nią dzieje i nie pojmuje rozumowania innych. Jest zagubiona.
Marius się spieszy, ale zmienia plany i towarzyszy jej.
Misja prowadzi ich do Berlina, do hotelu z korytarzami, które przywołują widma wojny. To wędrówka pośród własnych obsesji i gruzów minionego stulecia.
Za trzydzieści lat, jeśli nie wcześniej, Tavares otrzyma nagrodę Nobla. Jestem tego pewien.
José Saramago
Portugalski Kafka.
„Le Figaro”
Kategoria: | Proza |
Zabezpieczenie: |
Watermark
|
ISBN: | 978-83-08-07803-7 |
Rozmiar pliku: | 1,8 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
TWARZ
Nie sposób nie zwrócić uwagi na tę twarz. Tak charakterystyczna okrągła buzia, oczy i ogromne policzki. Upośledzona – albo upośledzony? Marius miał problem z odróżnieniem. Na pierwszy rzut oka wydawała się dziewczynką, bez wątpienia – ile lat, piętnaście, szesnaście? – jednak gdy się jej/jemu przyjrzeć uważniej, można by powiedzieć, że to chłopak, choć jednak nie. Dziewczyna.
W rękach trzymała pudełeczko. Marius zapomniał, że się śpieszy, i podszedł bliżej. Uśmiechnęła się i podała mu kartonik. Był zapisany na maszynie.
PODAĆ SWOJE DANE OSOBOWE
1. Powiedzieć imię
2. Powiedzieć, czy chłopak, czy dziewczyna
3. Powiedzieć nazwisko
4. Powiedzieć imiona rodziców i rodzeństwa
5. Powiedzieć adres
6. Powiedzieć, do której szkoły chodzi
7. Powiedzieć wiek
8. Powiedzieć dzień i miesiąc urodzenia
9. Powiedzieć kolor oczu i włosów
Marius się uśmiechnął. Zapytał:
– Jak masz na imię?
– Hanna.
– Jesteś chłopcem czy dziewczynką?
– Dziewczynką.
(Mówiła trochę bełkotliwie, ale Marius zrozumiał).
– Jak masz na nazwisko?
– Nie.
– Nie powiesz?
Nie odpowiedziała.
Spojrzał na kartonik (można by powiedzieć, że wyglądał na wyciągnięty z kartoteki, ale nie było widać śladów wydarcia – ktoś jej go dał albo sama ostrożnie go wyjęła. Marius zwrócił uwagę na drobny szczegół. W górnej części, mniejszymi, niemal nieczytelnymi literkami, było napisane: „Nauczanie Osób z Niepełnosprawnością Umysłową”).
Marius ciągnął:
– Imiona rodziców i rodzeństwa?
– Nie.
– Adres?
– Nie.
– Do jakiej szkoły chodzisz?
– Nie.
Cały czas się uśmiechała. Jej „nie” były miłe – brzmiały niczym „tak”.
– Ile masz lat?
– Czternaście.
– Kiedy się urodziłaś?
– Dwunastego października.
Marius znowu rzucił okiem na kartonik.
PODAĆ SWOJE DANE OSOBOWE
1. Powiedzieć imię
2. Powiedzieć, czy chłopak, czy dziewczyna
3. Powiedzieć nazwisko
4. Powiedzieć imiona rodziców i rodzeństwa
5. Powiedzieć adres
6. Powiedzieć, do której szkoły chodzi
7. Powiedzieć wiek
8. Powiedzieć dzień i miesiąc urodzenia
9. Powiedzieć kolor oczu i włosów
Zostało pytanie numer 9. Wydawało mu się głupie, ale zadał je:
– Jakiego koloru są twoje oczy i włosy?
– Oczy: czarne. Włosy: brązowe.
I rzeczywiście takie były te kolory. (Zapamiętała).
Marius spojrzał na nią i ponownie się uśmiechnął.
Potem Hanna powiedziała:
– Szukam mojego taty.
– Taty?
– Tak – powtórzyła. – Szukam mojego taty.
------------------------------------------------------------------------
Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki
------------------------------------------------------------------------