GEN - ebook

Prolog

Zmęczony siedział i obserwował jej każdy wymuszony oddech. Drobna, wymęczona chorobą trzynastolatka z trudem nabierała w płuca powietrze na siłę wtłaczane przez respirator, a następnie z mozołem je wypuszczała. Obserwował jej bladą, zmęczoną twarz, jej lekko unoszącą się z każdym wymuszonym oddechem klatkę piersiową. Ten stan trwał już od kilku dni. Nikt nie umiał jej pomóc, nikt nie znał przyczyny choroby, nikt nie potrafił powiedzieć, jak długo to jeszcze będzie trwało i jak się to zakończy. Kilku lekarzy od kilku dni próbowało znaleźć przyczynę choroby, ale ich próby nie przynosiły spodziewanego efektu. Wielokrotnie pobierano jej krew i mocz do różnych badań, robiono wymazy, prześwietlano promieniami rentgenowskimi, atakowano jej wątłe ciało ultrasonografem, zrobiono tomografię, rezonans magnetyczny i nieskończenie wiele innych badań, które miały wykryć przyczynę i nazwać chorobę oraz ustalić leczenie. Nic. Żadnej odpowiedzi na dręczące pytania. W pewnym momencie próbowano nawet zarzucić jemu i Małgorzacie podawanie córce antybiotyków i leków nieznanego pochodzenia. Nie da się leczyć choroby, której nie ma w żadnym podręczniku, której nie sposób zdiagnozować. Większość lekarzy upierała się przy twierdzeniu, że mała Paulina ma alergię. Wskazywał na to skurcz oskrzeli. Ale pomimo wielokrotnych testów nikt nie był w stanie wskazać alergenu, który go wywołał. Pomimo wielu prób, wielu sprawdzonych metod nie udało się przywrócić pierwotnej pojemności płuc. Stosowane w takich sytuacjach leki nie pomagały, a niektóre wręcz powodowały pogorszenie się stanu pacjentki.

Izydor siedział na niezbyt wygodnym taborecie – tylko takie tu były – przy łóżku córki, całą noc wpatrzony w jej połączoną z respiratorem twarz, skupiony na każdym mięśniu w oczekiwaniu drobnego choćby ruchu. Od dwudziestej, gdy usiadł obok łóżka, Paulina nie dała żadnego znaku życia, nie wykonała żadnego ruchu. Słychać było tylko monotonną pracę urządzeń medycznych. Świst podawanego powietrza mieszał się z regularnym popiskiwaniem urządzeń pilnujących prawidłowej pracy serca, ale siedzenie na twardym chybotliwym taborecie nie pozwoliło mu zmrużyć oka i pominąć jakąkolwiek chwilę życia najbliższej, pogrążonej we własnym bólu osoby. Siedząc, nie zauważył, że za oknem zaczęło świtać.

Budził się nowy dzień. Promienie słońca oświetlające miasto przebiły się między wysokimi blokami, drzewami i oświetliły sufit i ścianę naprzeciw okna. Promienie odbijały się od wymalowanych na biało powierzchni i oświetlały bladą, wyczerpaną chorobą twarz Pauli. Izydor spojrzał w okno, sprawdził godzinę na zegarku. Było kilka minut po szóstej.

Nagle ciało małej Pauli jakby skurczyło się na moment, potem równie raptownie zesztywniało. Dziewczynka naprężała wszystkie mięśnie, przez chwilę sztywna prosto leżała płasko na łóżku, a potem zaczęła podnosić tułów tak, jakby chciała zrobić „mostek”, tylko na piętach i głowie. Jej ciało zapewne przeszedł przeszywający ból, co było widać w szeroko otwartych, przerażonych oczach.

Ojciec dostrzegł na jej twarzy niewyobrażalne cierpienie. Było tak wyraźne, że aż nim wstrząsnął dreszcz. Otworzyła szeroko usta, jakby chciała wykrzyczeć swój ból, lecz nie wydała żadnego dźwięku. Paula najpierw mocno zacisnęła powieki, po chwili ponownie otworzyła swe duże czarne oczy, w których można już było dostrzec przerażenie i nieme wołanie o pomoc. Widział to, wpatrując się w jej twarz i ciało, czuł przez moment jej cierpienie. Tak samo nagle, jak się podniosła, opadła bezwładnie na łóżko. Aparatura monitorująca pracę serca zaczęła piszczeć, a respirator dalej tłoczył powietrze do płuc, tyle tylko że one już go nie przyjmowały.

Chwilę potem do sali wbiegła lekarka z pielęgniarkami. Zaczęły reanimację. Izydora jednak przy tym nie było, został wyprowadzony z sali. Stał na korytarzu otumaniony, wpatrzony w zamknięte przed nim drzwi, za którymi toczyła się walka o życie jego jedynej córki. Zobojętniały na to, co dzieje się obok niego, na przechodzących ludzi, na słyszane zewsząd dźwięki. Do sali, w której znajdowała się Paula, wbiegło jeszcze dwóch lekarzy, a on tylko stał, patrzył i czekał nieobecny myślami…

- - - - - - - - - - - - - - - - - -

_Ciąg dalszy dostępny w pełnej wersji książki._Czekając na ciąg dalszy:

Zapoznaj się z etykietami zamieszczonymi na produktach, które kupujesz w sklepie. Szczególnie z tymi zawierającymi soję, kukurydzę i rzepak. Kontroluj też produkty mleczne.

Przeczytaj

Jeffrey M. Smith „Nasiona kłamstwa”.

Obejrzyj filmy

„Życie wymyka się spod kontroli”

„Świat według Monsato”

Zajrzyj na strony internetowe

www.gmo.icppc.pl

www.halat.pl

http://www.ppr.pl/artykul-genetyczna-hipokryzja-156665.php

http://polityka.onet.pl/162.1222741.1.0.2498-2005-14.artykul.html

www.greenpeace.pl i inne