-
W empik go
Geniusz i lustro - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
14 sierpnia 2020
Ebook
3,99 zł
Audiobook
5,99 zł
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
LUB
24,99 zł za tytuł
Tytuł dostępny w abonamencie Empik Go już od 24,99 zł / 30 dni
Sprawdź
Słuchaj i czytaj w abonamencie Go Standard już za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Standard daje możliwość dodania do biblioteki 3 dowolne tytuły w danym okresie rozliczeniowym (30 dni). Wybierasz z ponad 200 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
Geniusz i lustro - ebook
Adrian rutynowo wykonuje wszystkie powierzone mu zadania w laboratorium. Jego przyjaciółmi są automaty, którym nadaje imiona. Nikt z pracodawców nie podejrzewa, że chłopiec uważany za osobę z niepełnosprawnościami intelektualnymi, w sekrecie łamie skomplikowane kody i wieczorami włamuje się do pomieszczenia z komputerami. Tam zanurza się w świat liczb. Pewnego razu za drzwiami spotyka swoje lustrzane odbicie. Jak zakończy się zderzenie z genialną wersją samego siebie?
| Kategoria: | Opowiadania |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-87-265-9980-0 |
| Rozmiar pliku: | 454 KB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
- Halo, John.
- Witaj, Adrianie – odpowiedział automat. – Kafe latte, jak zwykle?
- Tak, dziękuję.
Stał przed automatem do kawy i przyglądał się swemu odbiciu w lśniącej powierzchni maszyny. Widział nalaną twarz z głęboką blizną na czole, zagłębiającą się w czaszce. Jakież to potężne uderzenie wyłupało mu kość i czyja to zrobiła ręka? Ponieważ rozpoznał to odbicie, powoli przypominał sobie, co ma robić. Ręka Adriana wsunęła żeton do szczeliny i na półeczce stanął kubek kawy z pianką, obok leżał ciepły rogalik z nadzieniem z wiśni. Pod woskowanym kubkiem podłożono okrągłą, karbowaną na brzegach serwetkę z nadrukiem.
Adrian podniósł kubeczek. Na podłożonej pod nim serwetce zobaczył obrazek. Skierował wzrok nieco w dół, by obejrzeć obrazek. Pamiętał bowiem, że codziennie tak robił. Zawsze w nagrodę za wysiłek wykonania tej czynności jak trzeba, widział inne kolorowe figurki na serwetce. Bardzo był ciekaw, co zobaczy dzisiejszego popołudnia. Czy to będzie ładna pani, czy dwa pieski tańczące na tylnych nóżkach? Każdego ranka przyglądał się obrazkom z płonącymi oczami. Były takie piękne!
Trzymając lewą ręką tacę, na której leżał rogalik i serwetka, przyglądał się obrazkowi, przysuwając tacę wyżej do oczu. Prawą ręką trzymał kubek z gorącą kawą, ozdobioną górką bitej śmietany. Musiał uważać, by nie przechylić kubka i nie wylać kawy na dywan. Utrzymywanie kubka w pionie było bardzo trudną sztuką.
Nie wolno mu było uronić ani kropli na dywan leżący na podłodze. Westybul był bowiem pomieszczeniem przeznaczonym dla klientów. Teraz ich nie było, gdyż minęła już godzina siedemnasta i biura korporacji ATS, czyli systemów zaawansowanych technologii były już puste. Urzędnicy poszli do domów i niedawno ostatni z nich minął oszklone drzwi z błyszczącymi uchwytami, gdzie stał jego wózek.
I dlatego, że urzędnicy dziesięciopiętrowego biurowca pożegnali się aż do rana ze swoimi oszklonymi pokojami, Adrianowi było wolno wejść do westybulu przeznaczonego dla klientów.
„Kawę musisz pić w magazynku”, przypomniał sobie teraz słowa Kierownika. Ściskając kubek w prawej ręce, przeszedł przez drzwi obok automatu do kawy i tam nareszcie postawił go na stole. Górka bitej śmietanki pozostała nienaruszona. Położył również na stole tacę z serwetką i rogalikiem. Było to takie trudne, musiał wykonać po kolei wiele czynności, i to precyzyjnie. Usiadł wyczerpany na krześle i westchnął. Po chwili odpoczynku przyjrzał się lepiej obrazkowi na serwetce. Nie zobaczył na nim ani delfina w czerwonej obroży, ani też parówki z keczupem, lecz wysoki budynek cały ze szkła. Jego szklane okna były jednak potłuczone i kawałki szyb leżały na podłodze. Po tych ostrych okruchach szedł boso mężczyzna.
Obrazek przypomniał mu jego samego, bo przecież on także przebywa samotnie w budynku ze szkła. Spojrzał od razu na swoje nogi. Ucieszył się, że nie są pokaleczone, lecz obute w przepisowe buty.
Złożył serwetkę na pół i potem jeszcze raz na pół, wygładził ją i wsunął do kieszeni bluzy. Kiedy dotrze na najwyższe piętro, gdzie dali mu mieszkanie, wyjmie serwetkę z kieszeni i włoży ją do kartonu po butach. Trzymał w nim swoje zbiory obrazków i każdego wieczoru je liczył. Fundował sobie wielką przyjemność powtarzania cyfr, chociaż znał dokładną liczbę obrazków. Licząc, czuł się bardzo dobrze, bo cyfry łaskotały go w mózg. Gdyby tylko mógł, nieustannie powtarzałby cyfry, jednak wykonywał inne, jeszcze ważniejsze czynności. „Masz tu odpowiedzialne zadanie”, przypomniał sobie zdanie Kierownika.
To niestety koniec bezpłatnego fragmentu. Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki.
- Witaj, Adrianie – odpowiedział automat. – Kafe latte, jak zwykle?
- Tak, dziękuję.
Stał przed automatem do kawy i przyglądał się swemu odbiciu w lśniącej powierzchni maszyny. Widział nalaną twarz z głęboką blizną na czole, zagłębiającą się w czaszce. Jakież to potężne uderzenie wyłupało mu kość i czyja to zrobiła ręka? Ponieważ rozpoznał to odbicie, powoli przypominał sobie, co ma robić. Ręka Adriana wsunęła żeton do szczeliny i na półeczce stanął kubek kawy z pianką, obok leżał ciepły rogalik z nadzieniem z wiśni. Pod woskowanym kubkiem podłożono okrągłą, karbowaną na brzegach serwetkę z nadrukiem.
Adrian podniósł kubeczek. Na podłożonej pod nim serwetce zobaczył obrazek. Skierował wzrok nieco w dół, by obejrzeć obrazek. Pamiętał bowiem, że codziennie tak robił. Zawsze w nagrodę za wysiłek wykonania tej czynności jak trzeba, widział inne kolorowe figurki na serwetce. Bardzo był ciekaw, co zobaczy dzisiejszego popołudnia. Czy to będzie ładna pani, czy dwa pieski tańczące na tylnych nóżkach? Każdego ranka przyglądał się obrazkom z płonącymi oczami. Były takie piękne!
Trzymając lewą ręką tacę, na której leżał rogalik i serwetka, przyglądał się obrazkowi, przysuwając tacę wyżej do oczu. Prawą ręką trzymał kubek z gorącą kawą, ozdobioną górką bitej śmietany. Musiał uważać, by nie przechylić kubka i nie wylać kawy na dywan. Utrzymywanie kubka w pionie było bardzo trudną sztuką.
Nie wolno mu było uronić ani kropli na dywan leżący na podłodze. Westybul był bowiem pomieszczeniem przeznaczonym dla klientów. Teraz ich nie było, gdyż minęła już godzina siedemnasta i biura korporacji ATS, czyli systemów zaawansowanych technologii były już puste. Urzędnicy poszli do domów i niedawno ostatni z nich minął oszklone drzwi z błyszczącymi uchwytami, gdzie stał jego wózek.
I dlatego, że urzędnicy dziesięciopiętrowego biurowca pożegnali się aż do rana ze swoimi oszklonymi pokojami, Adrianowi było wolno wejść do westybulu przeznaczonego dla klientów.
„Kawę musisz pić w magazynku”, przypomniał sobie teraz słowa Kierownika. Ściskając kubek w prawej ręce, przeszedł przez drzwi obok automatu do kawy i tam nareszcie postawił go na stole. Górka bitej śmietanki pozostała nienaruszona. Położył również na stole tacę z serwetką i rogalikiem. Było to takie trudne, musiał wykonać po kolei wiele czynności, i to precyzyjnie. Usiadł wyczerpany na krześle i westchnął. Po chwili odpoczynku przyjrzał się lepiej obrazkowi na serwetce. Nie zobaczył na nim ani delfina w czerwonej obroży, ani też parówki z keczupem, lecz wysoki budynek cały ze szkła. Jego szklane okna były jednak potłuczone i kawałki szyb leżały na podłodze. Po tych ostrych okruchach szedł boso mężczyzna.
Obrazek przypomniał mu jego samego, bo przecież on także przebywa samotnie w budynku ze szkła. Spojrzał od razu na swoje nogi. Ucieszył się, że nie są pokaleczone, lecz obute w przepisowe buty.
Złożył serwetkę na pół i potem jeszcze raz na pół, wygładził ją i wsunął do kieszeni bluzy. Kiedy dotrze na najwyższe piętro, gdzie dali mu mieszkanie, wyjmie serwetkę z kieszeni i włoży ją do kartonu po butach. Trzymał w nim swoje zbiory obrazków i każdego wieczoru je liczył. Fundował sobie wielką przyjemność powtarzania cyfr, chociaż znał dokładną liczbę obrazków. Licząc, czuł się bardzo dobrze, bo cyfry łaskotały go w mózg. Gdyby tylko mógł, nieustannie powtarzałby cyfry, jednak wykonywał inne, jeszcze ważniejsze czynności. „Masz tu odpowiedzialne zadanie”, przypomniał sobie zdanie Kierownika.
To niestety koniec bezpłatnego fragmentu. Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki.
więcej..
