Gotowanie ze Świętą Hildegardą z Bingen - ebook

WSTĘP

Kiedy poznałam zasady żywieniowe św. Hildegardy z Bingen, zainteresowałam się również życiem tej fascynującej osoby. Co średniowieczna mniszka ma wspólnego ze światem w XXI wieku? Co może nam dziś zaoferować?

Urodzona w 1098 roku, pod koniec XI wieku, jako dziesiąte dziecko w szlacheckiej rodzinie z Nadrenii, mała Hildegarda już od najmłodszych lat doświadcza niezwykłych wizji. Jej edukacją zajmuje się żyjąca w odosobnieniu zakonnica, a gdy dziewczynka ukończy szesnaście lat, sama złoży śluby wieczyste.

Wizje z dzieciństwa nie ustają, lecz pierwszą połowę życia Hildegarda spędza w cieniu. Przyjęcie reguły benedyktyńskiej jest dla niej źródłem wewnętrznej siły i stabilności, które okażą się niezbędne do wypełnienia późniejszej misji.

W wieku czterdziestu dwóch lat słyszy władczy rozkaz dany przez „Żywe Światło” (Ducha Świętego): „Głoś i zapisuj to, co widzisz i słyszysz”. Jej życie zostaje wywrócone do góry nogami.

Posłuszna wezwaniu pisze kolejno: _Scivias_ (Poznaj drogi Pana) i _Liber vitae meritorum_ (Księgę zasług życia), a następnie _Liber divinorum operum simplicis hominis_ (Księgę dzieł Bożych), które składają się na trylogię stanowiącą rdzeń jej duchowych pism. Równolegle pisze także inne dzieła, w szczególności na tematy medyczne: _Physica_ (Przyrodoznawstwo) i _Causae et curae_ (O przyczynach i leczeniu chorób). Jest również autorką wielu utworów muzycznych; uznaje się ją zarówno za najpłodniejszą kompozytorkę, jak i pisarkę tamtych czasów!

Hildegarda założy dwa klasztory nad brzegiem Renu, będzie się cieszyć niemałą sławą, a porady będą u niej szukać najznaczniejsi możni tamtych czasów, także papieże. „Żywe światło” będzie ją prowadzić aż do śmierci, która nastąpi 17 września 1179 roku. Mniszka będzie mieć wtedy osiemdziesiąt jeden lat.

Kanonizowana w 2012 roku, jest czwartą kobietą w historii, którą papież ogłosił doktorem Kościoła. Benedykt XVI powiedział wówczas: „Bóg objawił Hildegardzie z Bingen dary stworzenia. W stworzeniu ujrzała całą farmakopeę Boga: rozwinęła ją w medycynę – naukę, która wciąż budzi zainteresowanie”. W swoich wizjach św. Hildegarda otrzymała boskie objawienia na temat chorób, ich leczenia i związku ze środowiskiem oraz naturą. Dlatego jej pisma nie straciły na aktualności!

Hildegarda może wkroczyć w naszą codzienność poprzez pisma duchowe, muzykę lub lekarstwa. Do naszego życia weszła przez drzwi kuchenne!

Oto reguły życiowe, których według św. Hildegardy każdy powinien przestrzegać i które pomimo upływu ośmiu wieków wciąż pozostają w mocy, bo nieodłączną funkcją jedzenia jest uzdrawianie, stąd dzisiejsze pojęcie zdrowej żywności, więc:

◆ Dawajcie pierwszeństwo naturalnym lekom: w całym dziele stworzenia kryją się uzdrawiające siły, które Hildegarda określa mianem subtelności (wartość lecznicza).

◆ Zachowajcie zdrową równowagę między pracą, czasem wolnym, snem i nauką (lub modlitwą), co zresztą wynika z reguły benedyktyńskiej. Przed odkryciem elektryczności zimą spało się o godzinę dłużej; św. Hildegarda podkreśla, że zachowanie równowagi pozwala na regenerację całego organizmu.

◆ Wyeliminujcie „złe soki”. Świętej Hildegardzie szczególnie chodzi o „czarną żółć” (niegodziwość, smutek); dziś wiemy, że nadmiar kwasów żółciowych zaburza mikrobiotę.

◆ Szukajcie oczyszczenia duszy poprzez przekształcanie czynników chorobowych (wad) w siły uzdrawiające (cnoty). Święta Hildegarda przemawia jednym głosem wraz ze swoim patronem, św. Bernardem z Clairvaux, który powtarza, że modlitwa pomaga w poście, a post pomaga w modlitwie. Post jest narzędziem do walki z żądzami i przywarami; jest również ćwiczeniem prowadzącym do wzmocnienia wewnętrznej wolności i przywraca równowagę w zakresie zdrowia.

Styl życia, do którego przyjęcia nakłania nas św. Hildegarda, bardziej koncentruje się na profilaktyce niż na czynnikach ryzyka. „Kiedy dusza i ciało funkcjonują w doskonałej harmonii, otrzymują najwyższą nagrodę w postaci zdrowia i radości” (_Scivias_). Nauki Hildegardy wciąż są aktualne, przede wszystkim dlatego, że uwzględniają potrójny aspekt ludzkiej tożsamości: człowiek jest złożony z ciała, duszy i ducha.

Nasze ciało jest zbudowane z żywiołów – powietrza, wody, ognia i ziemi – które muszą osiągnąć zdrową równowagę. Pojęcia makro- i mikrokosmosu są bardzo bliskie św. Hildegardzie, a bogactwo jej spuścizny jest tak ogromne, że nie starcza ludzkiego życia, by je zrozumieć i przyswoić!

Ale kropla praktyki jest warta tyle co ocean teorii, opinii i sugestii!

W życiu duchowym, tak jak na co dzień, najwięcej trudu sprawia wprowadzanie w czyn. Nie zwlekajmy więc, czas zakasać rękawy!