Inspektor Parma i spisek żywnościowy - ebook
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
Inspektor Parma i spisek żywnościowy - ebook
Jest takie miasteczko, zupełnie niepodobne do innych, którego mieszkańcy bardzo dbają o to, by ich dieta była zdrowa i pożywna. Nie jest to wcale takie proste: sąsiednie miejscowości, Buły Wielkie i Parówy Niżne, dają zły przykład, a z ukrycia działają złowrogie siły...
Na szczęście Jagodno ma swoich obrońców. Przy Boczkowej 23 działa biuro detektywistyczne Parma i Partnerzy, w którym urzędują inspektor Parma i jej wierny pomocnik Szperek. Detektywi rozpoczynają śledztwo i ruszają na pomoc mieszkańcom miasteczka, którym zagraża podejrzana substancja. Jaką rolę w tej historii odgrywa demoniczny doktor Truj i jakimi motywami kierują się przestępcy?
Dzięki śledztwu dowiemy się, co to takiego sztuczne barwniki i aromaty, konserwanty, spulchniacze pieczywa oraz dlaczego jedzenie czasami tylko przypomina jedzenie...
Ilekroć czytam listę składników produktów żywnościowych, ogarnia mnie przerażenie. Brakuje mi kogoś, kto jak bohaterowie tej barwnej opowieści, stanąłby na straży mojego zdrowia i życia. Atmosfera ich zmagań ze „spiskiem żywnościowym" przypomina mi stare kryminały, tyle że to kryminał w krótkich spodenkach. I niech tak będzie. Inspektor Parmo – do dzieła!
Marcin Brykczyński
Od Autora
Urodziłem się w 1983 roku w Ottawie, w Kanadzie, i wychowywałem w polskim domu w rodzinie dyplomatów. Dzięki temu nauczyłem się mówić w kilku językach i poznałem kawałek świata oraz na własnej skórze doświadczyłem, jak historia potrafi skomplikować losy człowieka.
Polska zawsze była dla mnie ważna. Gdy już tutaj osiadłem, poznałem swoją cudowną żonę i doczekałem trójki wspaniałych dzieci. Od początku tego roku jestem powiernikiem Fundacji Powszechnego Czytania. Misją fundacji jest upowszechnianie czytania jako sposobu na niwelowanie różnic społecznych i praca na rzecz porozumienia międzyludzkiego. A teraz, drodzy Czytelnicy, oddaję w Wasze ręce moją pierwszą książkę dla dzieci. Mam nadzieję, że zżyjecie się z jej bohaterami tak samo, jak stało się w to w przypadku moim i mojej rodziny. Bawcie się dobrze!
| Kategoria: | Dla dzieci |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-66005-82-2 |
| Rozmiar pliku: | 3,7 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Dla Misia, Oli, Jasia oraz dla mojej żony
– to dzięki Wam powstała ta książka.
Jest takie jedno, niepodobne do innych miasteczko. Jada się tam tylko to, co naturalne. Jego mieszkańcy walczą o zachowanie tradycji, dawno już zaniechanej w sąsiednich miejscowościach, takich jak Buły Wielkie czy Parówy Niżne. To Jagodno. Gospodarze Jagodna zdołali ochronić swych obywateli przed zalewem sztucznych dodatków do żywności. A nie było to zadanie łatwe, bo na zdrowie mieszkańców czyhały złowrogie siły...
Nad Jagodnem wstał kolejny słoneczny dzień. Ptaki śpiewały, dzieci maszerowały do szkoły i wszędzie panował spokój. A w każdym razie tak się wszystkim wydawało... Nagle... rozległ się przeraźliwy krzyk: „Ratunku!”. Kilkoro zaalarmowanych przechodniów pognało w kierunku, z którego dochodziło wołanie. Ale było już za późno. Świadkowie natknęli się na nieprzytomnego mieszkańca Jagodna. I, o rety! Był cały... niebieski. Wkrótce miało się okazać, że to dopiero pierwszy z wielu poszkodowanych. Ktoś rozpoczął podstępną grę, w którą chciał wciągnąć mieszkańców.
Biuro inspektor Parmy znajdowało się tuż obok. Każdy, kto kiedykolwiek popadł w tarapaty, wiedział, dokąd się udać: na ulicę Boczkową 23.
Parma urzędowała na piętrze zaniedbanego budynku. Jej biuro mieściło się za drzwiami z mlecznego szkła, na których czarnymi literami wymalowano napis: PARMA I PARTNERZY. Brzuchata świnka spędzała poranki na lekturze „Czasu Jagodna”, pożerając nad gazetą swoje ulubione śniadanie. Była to prawdziwa uczta, na którą składał się kubek nadpsutej kukurydzy, przyprawiony łyżką zgniłych korzonków, odrobiną nieświeżego jęczmienia, kilkoma pleśniejącymi grzybami i szczyptą różnych gatunków traw. A wszystko to wymieszane z wodą i podane w jej ulubionym korycie. Jeśli trafiły się jakieś robaki – tym lepiej! Parma kochała jeść. Żarełko wywoływało w niej szczery, niepohamowany entuzjazm – ale tylko wtedy, kiedy było stuprocentowo naturalne. Jedynym, co mogłoby ją oderwać od dobrze wypełnionego koryta, była porządna kąpiel w błocie.
Dziś, jak zwykle, świnka buszowała w kompoście, na co jej asystent patrzył z niesmakiem.
– Szefowo, mogłabyś chociaż wziąć łyżkę... Wolałbym, żebyś zasłynęła jako najlepsza, a nie najbardziej niechlujna detektyw w mieście.
Parma podniosła głowę znad kompostu i spojrzała na niego kompletnie zaskoczona tą uwagą. Następnie otarła ryjek rękawem turkusowego trencza (to i owo z plaskiem wylądowało przy tym na jej biurku) i odrzekła krótko:
– Mój drogi Szperku, przynajmniej nie pożywiam się tym, co wylądowało w śmieciach. – Po czym wróciła do przerwanego zajęcia. Oraz do lektury.
Szczur miał ogromną ochotę odrzec jej, że on także się tam nie stołuje. Ugryzł się jednak w język. Nastąpiła chwila ciszy, przerywana jedynie okazjonalnym kwiknięciem i chrumknięciem zadowolenia. Nagle Parma odwróciła się do szczura i przeczytała mu nagłówek z gazety:
– „Jagodno zagrożone «kolorową trucizną!». Dwanaścioro poszkodowanych w kolorach tęczy! Wciąż nie wiadomo, kto jest odpowiedzialny za te przestępstwa. Policja gubi się w domysłach! Kim będzie kolejna ofiara?” – Następnie dodała: – Słyszałeś coś o tym?
Szczur porządkował akta sprawy o kryptonimie „tepebe” (właśnie to śledztwo zapoczątkowało ich współpracę). Odwrócił się do Parmy, ale nie zdążył odpowiedzieć na jej pytanie, bo w tej samej chwili za drzwiami rozległ się huk.
Szperek nacisnął klamkę. Do pomieszczenia wpadło bezwładne, zabarwione na czerwono ciało. Szczur podskoczył ze strachu i schował się za biurkiem.
– Jak myślisz, szefowo, kto to może być? – spytał, ukrywając się za bezpieczną barykadą.
– Pojęcia nie mam, mój drogi Szperku. Bez dwóch zdań to najnowsza ofiara kolorowej trucizny.
Świnka przyjrzała się nieprzytomnemu czerwonemu osobnikowi przez swoje wierne szkło powiększające. Jej uwagę zwrócił rękaw jego ubrania. Widniała na nim naderwana naszywka z logo jakiejś firmy. Z kieszeni na piersi poszkodowanego Parma ostrożnie wyjęła prostokątny przedmiot. Był to identyfikator z kodem kreskowym. Detektyw rzuciła swemu asystentowi powątpiewające spojrzenie.
– Wyłaź, Szperku! Nic ci się nie stanie. Musisz być odważniejszy, jeśli chcesz pracować w tej branży.
Szperek wolno wysunął się zza mebla i zaczął obwąchiwać ciało. Zawsze szczycił się doskonałym powonieniem i był pewien, że wywęszy każdy podejrzany zapach. Kiedy tak niuchał, zauważył, że ofiara zaciska coś w lewej pięści. Przysunął do niej nos.
– Tam coś jest. Czuję to – powiedział.
Parma ostrożnie rozwarła zaciśniętą dłoń nieproszonego gościa, używając chusteczki. Na podłogę wypadło coś, co przypominało ziarenka piasku.
– Znakomicie, mój drogi Szperku. Jesteś w stanie zidentyfikować tę substancję?
Szczur ostrożnie powąchał piasek.
– To ziarna. Nie rozpoznaję rośliny. Pachną dziwnie... tak nienaturalnie.
– Oto nasza pierwsza wskazówka! Pamiętaj, że odpowiedź zawsze kryje się w szczegółach. Zanieś te ziarenka do doktora Endo. Niech je zbada w laboratorium. – Świnka podeszła do wieszaka na ubrania i zdjęła z niego żółtą fedorę. – Za godzinę widzimy się w barze mlecznym – rzuciła, wychodząc. – A, i wezwij ambulans do naszego gościa! – dodała, zbiegając po schodach.
------------------------------------------------------------------------
Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki
------------------------------------------------------------------------
– to dzięki Wam powstała ta książka.
Jest takie jedno, niepodobne do innych miasteczko. Jada się tam tylko to, co naturalne. Jego mieszkańcy walczą o zachowanie tradycji, dawno już zaniechanej w sąsiednich miejscowościach, takich jak Buły Wielkie czy Parówy Niżne. To Jagodno. Gospodarze Jagodna zdołali ochronić swych obywateli przed zalewem sztucznych dodatków do żywności. A nie było to zadanie łatwe, bo na zdrowie mieszkańców czyhały złowrogie siły...
Nad Jagodnem wstał kolejny słoneczny dzień. Ptaki śpiewały, dzieci maszerowały do szkoły i wszędzie panował spokój. A w każdym razie tak się wszystkim wydawało... Nagle... rozległ się przeraźliwy krzyk: „Ratunku!”. Kilkoro zaalarmowanych przechodniów pognało w kierunku, z którego dochodziło wołanie. Ale było już za późno. Świadkowie natknęli się na nieprzytomnego mieszkańca Jagodna. I, o rety! Był cały... niebieski. Wkrótce miało się okazać, że to dopiero pierwszy z wielu poszkodowanych. Ktoś rozpoczął podstępną grę, w którą chciał wciągnąć mieszkańców.
Biuro inspektor Parmy znajdowało się tuż obok. Każdy, kto kiedykolwiek popadł w tarapaty, wiedział, dokąd się udać: na ulicę Boczkową 23.
Parma urzędowała na piętrze zaniedbanego budynku. Jej biuro mieściło się za drzwiami z mlecznego szkła, na których czarnymi literami wymalowano napis: PARMA I PARTNERZY. Brzuchata świnka spędzała poranki na lekturze „Czasu Jagodna”, pożerając nad gazetą swoje ulubione śniadanie. Była to prawdziwa uczta, na którą składał się kubek nadpsutej kukurydzy, przyprawiony łyżką zgniłych korzonków, odrobiną nieświeżego jęczmienia, kilkoma pleśniejącymi grzybami i szczyptą różnych gatunków traw. A wszystko to wymieszane z wodą i podane w jej ulubionym korycie. Jeśli trafiły się jakieś robaki – tym lepiej! Parma kochała jeść. Żarełko wywoływało w niej szczery, niepohamowany entuzjazm – ale tylko wtedy, kiedy było stuprocentowo naturalne. Jedynym, co mogłoby ją oderwać od dobrze wypełnionego koryta, była porządna kąpiel w błocie.
Dziś, jak zwykle, świnka buszowała w kompoście, na co jej asystent patrzył z niesmakiem.
– Szefowo, mogłabyś chociaż wziąć łyżkę... Wolałbym, żebyś zasłynęła jako najlepsza, a nie najbardziej niechlujna detektyw w mieście.
Parma podniosła głowę znad kompostu i spojrzała na niego kompletnie zaskoczona tą uwagą. Następnie otarła ryjek rękawem turkusowego trencza (to i owo z plaskiem wylądowało przy tym na jej biurku) i odrzekła krótko:
– Mój drogi Szperku, przynajmniej nie pożywiam się tym, co wylądowało w śmieciach. – Po czym wróciła do przerwanego zajęcia. Oraz do lektury.
Szczur miał ogromną ochotę odrzec jej, że on także się tam nie stołuje. Ugryzł się jednak w język. Nastąpiła chwila ciszy, przerywana jedynie okazjonalnym kwiknięciem i chrumknięciem zadowolenia. Nagle Parma odwróciła się do szczura i przeczytała mu nagłówek z gazety:
– „Jagodno zagrożone «kolorową trucizną!». Dwanaścioro poszkodowanych w kolorach tęczy! Wciąż nie wiadomo, kto jest odpowiedzialny za te przestępstwa. Policja gubi się w domysłach! Kim będzie kolejna ofiara?” – Następnie dodała: – Słyszałeś coś o tym?
Szczur porządkował akta sprawy o kryptonimie „tepebe” (właśnie to śledztwo zapoczątkowało ich współpracę). Odwrócił się do Parmy, ale nie zdążył odpowiedzieć na jej pytanie, bo w tej samej chwili za drzwiami rozległ się huk.
Szperek nacisnął klamkę. Do pomieszczenia wpadło bezwładne, zabarwione na czerwono ciało. Szczur podskoczył ze strachu i schował się za biurkiem.
– Jak myślisz, szefowo, kto to może być? – spytał, ukrywając się za bezpieczną barykadą.
– Pojęcia nie mam, mój drogi Szperku. Bez dwóch zdań to najnowsza ofiara kolorowej trucizny.
Świnka przyjrzała się nieprzytomnemu czerwonemu osobnikowi przez swoje wierne szkło powiększające. Jej uwagę zwrócił rękaw jego ubrania. Widniała na nim naderwana naszywka z logo jakiejś firmy. Z kieszeni na piersi poszkodowanego Parma ostrożnie wyjęła prostokątny przedmiot. Był to identyfikator z kodem kreskowym. Detektyw rzuciła swemu asystentowi powątpiewające spojrzenie.
– Wyłaź, Szperku! Nic ci się nie stanie. Musisz być odważniejszy, jeśli chcesz pracować w tej branży.
Szperek wolno wysunął się zza mebla i zaczął obwąchiwać ciało. Zawsze szczycił się doskonałym powonieniem i był pewien, że wywęszy każdy podejrzany zapach. Kiedy tak niuchał, zauważył, że ofiara zaciska coś w lewej pięści. Przysunął do niej nos.
– Tam coś jest. Czuję to – powiedział.
Parma ostrożnie rozwarła zaciśniętą dłoń nieproszonego gościa, używając chusteczki. Na podłogę wypadło coś, co przypominało ziarenka piasku.
– Znakomicie, mój drogi Szperku. Jesteś w stanie zidentyfikować tę substancję?
Szczur ostrożnie powąchał piasek.
– To ziarna. Nie rozpoznaję rośliny. Pachną dziwnie... tak nienaturalnie.
– Oto nasza pierwsza wskazówka! Pamiętaj, że odpowiedź zawsze kryje się w szczegółach. Zanieś te ziarenka do doktora Endo. Niech je zbada w laboratorium. – Świnka podeszła do wieszaka na ubrania i zdjęła z niego żółtą fedorę. – Za godzinę widzimy się w barze mlecznym – rzuciła, wychodząc. – A, i wezwij ambulans do naszego gościa! – dodała, zbiegając po schodach.
------------------------------------------------------------------------
Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki
------------------------------------------------------------------------
więcej..
