-
W empik go
Klasyka dla dzieci. Charles Dickens. Tom 3. Samotnia - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
15 czerwca 2021
Ebook
21,95 zł
Audiobook
24,95 zł
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
LUB
24,99 zł za tytuł
Tytuł dostępny w abonamencie Empik Go już od 24,99 zł / 30 dni
Sprawdź
Słuchaj i czytaj w abonamencie Go Standard już za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Standard daje możliwość dodania do biblioteki 3 dowolne tytuły w danym okresie rozliczeniowym (30 dni). Wybierasz z ponad 200 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
Klasyka dla dzieci. Charles Dickens. Tom 3. Samotnia - ebook
Klasyczna powieść Charlesa Dickensa w uproszczonej adaptacji dla dzieci.
Czternaście długich lat z okropną ciotką, a na pocieszenie towarzystwo lalki i starej chusteczki do nosa. Teraz jednak życie Esther Summerson ma się wreszcie zmienić i stać trochę bardziej znośne. Dziewczynka idzie do szkoły i spotyka w niej nowych przyjaciół – prawdziwych przyjaciół!
Jedyne, czego teraz brakuje Esther, to matka. Cóż – dawno zaginieni rodzice nie pojawiają się przecież niespodziewanie. A może jednak?
| Kategoria: | Dla dzieci |
| Zabezpieczenie: | brak |
| ISBN: | 978-83-8233-636-8 |
| Rozmiar pliku: | 18 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
ESTHER
Była kiedyś dziewczynka, która nazywała się Esther Summerson. Esther nie miała rodziców, nawet ich nie pamiętała. Dziewczynka mieszkała z panną Barbary, swoją ciotką. Była to nieprzyjemna, surowa kobieta, która nigdy się do Esther nie uśmiechała i nigdy nie powiedziała jej nic miłego.
Esther wciąż zadawała pytania na temat swoich rodziców, ale ciotka na żadne z nich nie odpowiedziała. Tylko raz wspomniała o matce Esther, podczas urodzin dziewczynki. Powiedziała jej, że byłoby lepiej, gdyby ta się nigdy nie urodziła. I dodała, że matka Esther przyniosła rodzinie tylko hańbę.
– Potworną hańbę – wrzasnęła na dziewczynkę. – Zapomnij o swoich bezużytecznych rodzicach.
Życie Esther było nieszczęśliwe i samotne. Rzadko widywała inne dzieci, a gdy jakieś spotkała, ciotka zabraniała jej się z nimi bawić.
Jedyną przyjaciółką Esther była jej lalka. Czasami dziewczynka płakała w poduszkę, przytulając ją do policzka.
Esther miała też małą białą chusteczkę, na której widniały litery H.B. wyszyte niebieską nicią.
Ta chusteczka była dla Esther bar- dzo ważna, bo dziewczynka wierzyła, że kiedyś należała do jej matki.
Pewnego dnia wszystko się zmieniło.
Kiedy Esther miała czternaście lat, jej ciotka nagle umarła. Opiekunem dziewczynki został miły człowiek, który nazywał się John Jarndyce. Wysłał on Esther do szkoły z internatem. Tam dziewczynka po raz pierwszy w życiu znalazła przyjaciół. Była szczęśliwa.
Po sześciu radosnych latach spędzonych w szkole Esther otrzymała list. Pan Jarndyce pisał, że chce, by opuściła szkołę i zamieszkała w jego domu na wsi. Dom nazywał się Samotnia. Esther obawiała się, że ta nazwa może mieć swoje uzasadnienie.
Pod opieką pana Jarndyce’a znajdowała się także dwójka innych młodych ludzi: Ada Clare i Richard Carstone.
Byli oni jego bardzo dalekimi kuzynami. Ich także zaprosił do Samotni. Esther, Ada i Richard spotkali się w Londynie, by wspólnie wyruszyć do domu pana Jarndyce’a.
Ada miała gęste złote włosy i ciepłe niebieskie oczy. Była bardzo przyjacielska.
Esther bardzo szybko poczuła się tak, jakby znały się od zawsze. Richard również był bardzo miły. Ten wesoły młody człowiek nie traktował życia zbyt poważnie.
Był zimny, mroźny wieczór, kiedy w końcu dotarli do miejsca przeznaczenia. Dom, do którego przyjechali, leżał tuż za miastem St Albans. Samotnia nie wyglądała jednak wcale na ponure miejsce. W oknach domu odbijało się światło świec, a gdy otwarto frontowe drzwi, powiało ciepłem.
Powitał ich opiekun, John Jarndyce. Nie mógł być bardziej gościnny.
– Ado, moja droga! Esther, moja droga! Serdecznie was witam – powiedział i uścisnął ich dłonie. – Bardzo się cieszę, że was widzę! Richardzie, gdybym miał wolną rękę, uścisnąłbym także twoją dłoń!
John Jarndyce był srebrnowłosym mężczyzną o twarzy pełnej życzliwości. Dom, podobnie jak jego właściciel, był również ciepły i gościnny. Z całą pewnością nie zasługiwał na miano Samotni.
John Jarndyce wyjaśnił im jednak, że kiedyś było tu naprawdę ponuro.
John otrzymał Samotnię w spadku po swoim wuju Tomie. Ów wuj spędził całe życie na procesowaniu się w sprawie sądowej o nazwie Jarndyce przeciwko Jarndyce. Trwała ona wiele, wiele lat.
Spór Jarndyce przeciwko Jarndyce dotyczył testamentu. Dawno temu ktoś o nazwisku Jarndyce zostawił mnóstwo pieniędzy komuś innemu o nazwisku Jarndyce. Pojawiła się jednak trzecia osoba z rodziny Jarndyce i upierała się, że pieniądze powinny trafić do niej. Potem dołączyła czwarta osoba, która twierdziła to samo, później piąta, szósta i tak dalej…
Spór trwał tyle lat, że mało kto pamiętał, od czego się zaczął.
Prawnicy się spierali. Każdy z nich przedstawiał nowe argumenty. Sędziowie wydawali wyroki. Inni sędziowie wydawali inne wyroki.
Wszystko kręciło się w kółko.
Sprawa ciągnęła się bez końca. Jednak niektórzy członkowie rodziny Jarndyce’ów nadal mieli nadzieję, że pewnego dnia to oni dostaną pieniądze.
Stary Tom Jarndyce strawił życie na czytaniu dokumentów prawniczych. Wielokrotnie pojawiał się w sądzie, który mieścił się w centrum Londynu, dlatego Tom dużo podróżował. W tym czasie zaniedbana przez zajętego prawnymi sporami właściciela Samotnia niszczała i niszczała.
Wiatr wpadał do środka przez popękane ściany, a deszcz przeciekał przez dach.
Po śmierci Toma John Jarndyce zajął się naprawianiem tego, co zaniedbał jego poprzednik. Zlecił naprawę dachu i ścian.
Wkrótce zmienił Samotnię w wesołe, gościnne siedlisko. John udzielił rady swoim młodym podopiecznym, Adzie, Richardowi i Esther.
– Nigdy nie angażujcie się w sprawę Jarndyce przeciwko Jarndyce. To przekleństwo. W przeciwnym razie zniszczycie sobie życie.
Była kiedyś dziewczynka, która nazywała się Esther Summerson. Esther nie miała rodziców, nawet ich nie pamiętała. Dziewczynka mieszkała z panną Barbary, swoją ciotką. Była to nieprzyjemna, surowa kobieta, która nigdy się do Esther nie uśmiechała i nigdy nie powiedziała jej nic miłego.
Esther wciąż zadawała pytania na temat swoich rodziców, ale ciotka na żadne z nich nie odpowiedziała. Tylko raz wspomniała o matce Esther, podczas urodzin dziewczynki. Powiedziała jej, że byłoby lepiej, gdyby ta się nigdy nie urodziła. I dodała, że matka Esther przyniosła rodzinie tylko hańbę.
– Potworną hańbę – wrzasnęła na dziewczynkę. – Zapomnij o swoich bezużytecznych rodzicach.
Życie Esther było nieszczęśliwe i samotne. Rzadko widywała inne dzieci, a gdy jakieś spotkała, ciotka zabraniała jej się z nimi bawić.
Jedyną przyjaciółką Esther była jej lalka. Czasami dziewczynka płakała w poduszkę, przytulając ją do policzka.
Esther miała też małą białą chusteczkę, na której widniały litery H.B. wyszyte niebieską nicią.
Ta chusteczka była dla Esther bar- dzo ważna, bo dziewczynka wierzyła, że kiedyś należała do jej matki.
Pewnego dnia wszystko się zmieniło.
Kiedy Esther miała czternaście lat, jej ciotka nagle umarła. Opiekunem dziewczynki został miły człowiek, który nazywał się John Jarndyce. Wysłał on Esther do szkoły z internatem. Tam dziewczynka po raz pierwszy w życiu znalazła przyjaciół. Była szczęśliwa.
Po sześciu radosnych latach spędzonych w szkole Esther otrzymała list. Pan Jarndyce pisał, że chce, by opuściła szkołę i zamieszkała w jego domu na wsi. Dom nazywał się Samotnia. Esther obawiała się, że ta nazwa może mieć swoje uzasadnienie.
Pod opieką pana Jarndyce’a znajdowała się także dwójka innych młodych ludzi: Ada Clare i Richard Carstone.
Byli oni jego bardzo dalekimi kuzynami. Ich także zaprosił do Samotni. Esther, Ada i Richard spotkali się w Londynie, by wspólnie wyruszyć do domu pana Jarndyce’a.
Ada miała gęste złote włosy i ciepłe niebieskie oczy. Była bardzo przyjacielska.
Esther bardzo szybko poczuła się tak, jakby znały się od zawsze. Richard również był bardzo miły. Ten wesoły młody człowiek nie traktował życia zbyt poważnie.
Był zimny, mroźny wieczór, kiedy w końcu dotarli do miejsca przeznaczenia. Dom, do którego przyjechali, leżał tuż za miastem St Albans. Samotnia nie wyglądała jednak wcale na ponure miejsce. W oknach domu odbijało się światło świec, a gdy otwarto frontowe drzwi, powiało ciepłem.
Powitał ich opiekun, John Jarndyce. Nie mógł być bardziej gościnny.
– Ado, moja droga! Esther, moja droga! Serdecznie was witam – powiedział i uścisnął ich dłonie. – Bardzo się cieszę, że was widzę! Richardzie, gdybym miał wolną rękę, uścisnąłbym także twoją dłoń!
John Jarndyce był srebrnowłosym mężczyzną o twarzy pełnej życzliwości. Dom, podobnie jak jego właściciel, był również ciepły i gościnny. Z całą pewnością nie zasługiwał na miano Samotni.
John Jarndyce wyjaśnił im jednak, że kiedyś było tu naprawdę ponuro.
John otrzymał Samotnię w spadku po swoim wuju Tomie. Ów wuj spędził całe życie na procesowaniu się w sprawie sądowej o nazwie Jarndyce przeciwko Jarndyce. Trwała ona wiele, wiele lat.
Spór Jarndyce przeciwko Jarndyce dotyczył testamentu. Dawno temu ktoś o nazwisku Jarndyce zostawił mnóstwo pieniędzy komuś innemu o nazwisku Jarndyce. Pojawiła się jednak trzecia osoba z rodziny Jarndyce i upierała się, że pieniądze powinny trafić do niej. Potem dołączyła czwarta osoba, która twierdziła to samo, później piąta, szósta i tak dalej…
Spór trwał tyle lat, że mało kto pamiętał, od czego się zaczął.
Prawnicy się spierali. Każdy z nich przedstawiał nowe argumenty. Sędziowie wydawali wyroki. Inni sędziowie wydawali inne wyroki.
Wszystko kręciło się w kółko.
Sprawa ciągnęła się bez końca. Jednak niektórzy członkowie rodziny Jarndyce’ów nadal mieli nadzieję, że pewnego dnia to oni dostaną pieniądze.
Stary Tom Jarndyce strawił życie na czytaniu dokumentów prawniczych. Wielokrotnie pojawiał się w sądzie, który mieścił się w centrum Londynu, dlatego Tom dużo podróżował. W tym czasie zaniedbana przez zajętego prawnymi sporami właściciela Samotnia niszczała i niszczała.
Wiatr wpadał do środka przez popękane ściany, a deszcz przeciekał przez dach.
Po śmierci Toma John Jarndyce zajął się naprawianiem tego, co zaniedbał jego poprzednik. Zlecił naprawę dachu i ścian.
Wkrótce zmienił Samotnię w wesołe, gościnne siedlisko. John udzielił rady swoim młodym podopiecznym, Adzie, Richardowi i Esther.
– Nigdy nie angażujcie się w sprawę Jarndyce przeciwko Jarndyce. To przekleństwo. W przeciwnym razie zniszczycie sobie życie.
więcej..
