-
W empik go
Klasyka dla dzieci. Charles Dickens. Tom 4. David Copperfield - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
15 czerwca 2021
Ebook
21,95 zł
Audiobook
24,95 zł
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
LUB
24,99 zł za tytuł
Tytuł dostępny w abonamencie Empik Go już od 24,99 zł / 30 dni
Sprawdź
Słuchaj i czytaj w abonamencie Go Standard już za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Standard daje możliwość dodania do biblioteki 3 dowolne tytuły w danym okresie rozliczeniowym (30 dni). Wybierasz z ponad 200 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
Klasyka dla dzieci. Charles Dickens. Tom 4. David Copperfield - ebook
Klasyczna powieść Charlesa Dickensa w uproszczonej adaptacji dla dzieci.
Życie Davida nie jest proste. Jego ojciec nie żyje, a matka wychodzi za mąż za najpodlejszego człowieka w kraju. Na dodatek, kiedy David zostaje wysłany do szkoły, odkrywa, że kary tam stosowane są straszniejsze, niż mógł to sobie wcześniej wyobrazić. Z pewnością życie nie może być gorsze! Jedyne szczęśliwe zakończenia, jakie David zna, pochodzą z kart jego ulubionych książek. Czy może samemu sobie dopisać takie zakończenie?
| Kategoria: | Dla dzieci |
| Zabezpieczenie: | brak |
| ISBN: | 978-83-8233-638-2 |
| Rozmiar pliku: | 15 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
DAVID IDZIE DO SZKOŁY
David Copperfield nigdy nie poznał swojego ojca. Mężczyzna umarł sześć miesięcy przed narodzinami chłopca.
Matka Davida Clara bardzo tęskniła za mężem.
Nigdy nie sądziła, że przyjdzie jej samodzielnie wychowywać dziecko.
Clara i jej syn mieszkali w małej wiosce w hrabstwie Suffolk. Mieli szczęście, bo w domowych pracach pomagała im miła i uczynna służąca. Miała na imię Clara, tak jak matka Davida. Z tego powodu wszyscy nazywali ją Peggotty, tak bowiem brzmiało jej nazwisko.
Kiedy David miał kilka lat, do ich domu, a właściwie do matki chłopca zaczął przychodzić przystojny, ale dość surowy mężczyzna. Miał na nazwisko Murdstone. David go nie lubił.
Pewnego dnia Peggotty powiedziała Davidowi, że zamierza go zabrać na trochę do domu swojego brata. Opowiadała chłopcu, że brat mieszka w nadmorskim miasteczku Yarmouth. Gdy przyjechali, nie zatrzymali się jednak w samym mieście. Minęli przedmieścia, gdzie znajdowały się zakłady szkutnicze i powroźnicze, i dotarli do morskiego brzegu.
– Tu właśnie znajduje się dom mojego brata, Davy – powiedziała Peggotty.
David nie widział niczego poza srebrzystym horyzontem w oddali oraz czymś, co wyglądało jak duża drewniana łódź odwrócona do góry dnem.
Kiedy zbliżyli się do łodzi, David zobaczył żelazny komin wystający z jej szczytu. Z komina płynęła w niebo strużka dymu. Łódź miała również schludne wejście z gankiem, a także okna wycięte w kadłubie.
Wewnątrz było ładnie, czysto, przytulnie i ciepło. Davida i Peggotty powitał jej brat. Pozostali u niego przez całe dwa tygodnie. To były pierwsze wakacje Davida. Uwielbiał każdą ich minutę.
Kiedy wracali do domu i już dotarli do bramy ogrodu, Peggotty położyła rękę na ramieniu Davida. Wyglądała na zdenerwowaną.
– Peggotty – powiedział David. – O co chodzi?
– O nic takiego. Niech cię Bóg błogosławi paniczu Davy – odpowiedziała.
Dlaczego matka Davida nie wyszła powitać ich w bramie, jak to zwykle robiła? David postanowił o to zapytać.
– Coś jest nie tak, jestem pewien – powiedział. – Gdzie jest moja mama?
– Cóż kochanie, naprawdę powinnam powiedzieć ci już wcześniej… – zaczęła Peggotty.
– Co powinnaś była mi powiedzieć, Peggotty? – zapytał David. Teraz był już nieco przestraszony.
– Masz tatę! Nowego. Wejdź do domu i przywitaj się z nim.
– Nie chcę się z nim witać – odpowiedział David.
Chłopiec nie miał jednak wyboru. Peggotty zaprowadziła go prosto do salonu. Przy ogniu po jednej stronie siedziała jego matka. Po drugiej stronie rozparł się pan Murdstone – jego nowy tata.
David nie był wcale zadowolony z tego, że Edward Murdstone został jego ojczymem. W domu było teraz dla niego mniej miejsca. Jednak przynajmniej nadal mógł czytać książki. Ilekroć czuł się nieszczęśliwy, znajdował pocieszenie na ich kartach.
W tamtych czasach dzieci często rozpoczynały naukę w domu. Pan Murdstone uznał, że David również powinien się uczyć w ten sposób. Kazał więc chłopcu wkuwać lekcje z podręczników szkolnych, a następnie recytować je z pamięci – strona po stronie. Kiedy David nie potrafił tego zrobić, był karany.
Pewnego razu David musiał zapamiętać wykład z historii. Jego matka wzięła książkę i zaczęła sprawdzać, czego się nauczył. Pan Murdstone siedział w kącie i udawał, że czyta. Jednak tak naprawdę to słuchał i obserwował.
Najpierw David pomylił imiona kilku zmarłych królów.
Pan Murdstone uniósł głowę.
Następnie David nie mógł sobie przypomnieć dat ważnych bitew.
Jego matka podpowiedziałaby mu, gdyby miała odwagę. Zamiast tego powiedziała cicho:
– Och, Davy, Davy!
– Dość tego, Claro – przerwał jej mąż. – Bądź stanowcza wobec chłopca. Nie mów wciąż „Och, Davy, Davy!”. To dziecinne. Albo się nauczył albo nie.
– Davy, spróbuj jeszcze raz, proszę – powiedziała matka.
Im bardziej jednak David próbował, tym bardziej wszystko mu się myliło. Jego matka poruszając bezgłośnie ustami, wymówiła datę, by mu pomóc. Pan Murdstone to zauważył i odezwał się do niej ostrzegawczym tonem:
– Claro!
Wstał z krzesła, wziął książkę do historii od matki Davida i rzucił nią w chłopca.
Było coraz gorzej.
David raz po raz oblewał te sprawdziany. W końcu po kolejnej lekcji ojczym postanowił siłą wbić mu wiedzę do głowy.
Pan Murdstone jedną ręką przytrzymał nieruchomo głowę Davida, a drugą chwycił laskę, by go uderzyć. David wywinął się i złapał zębami rękę, która go przytrzymywała. Mocno ugryzł pana Murdstone’a.
Wściekły ojczym zaczął go bić jeszcze mocniej. Gdy pan Murdstone skończył dawać mu lanie, chłopiec został zamknięty we własnym pokoju. Nie wypuszczano go z niego przez pięć dni. Mógł w tym czasie jedynie patrzeć na ściany własnej sypialni.
David martwił się, co z tego wszystkiego wyniknie. Nigdy wcześniej nikogo nie skrzywdził. I z całą pewnością nigdy nikogo nie ugryzł. Czy zostanie wysłany do więzienia? Szóstego dnia dowiedział się, że zostanie wysłany, ale nie do więzienia, tylko do szkoły z internatem. To było wystarczająco okropne. Co gorsza, jego matka najwyraźniej również uwierzyła, że David jest niedobrym chłopcem. Wszyscy uważali, że najlepiej będzie, jeśli wyjedzie.
Zabrano go powozem do Londynu. Tam odebrał go nauczyciel z Salem House, jego nowej szkoły.
Szkoła Salem House była zimnym i nieprzyjemnym miejscem. Dyrektor nazywał się Pan Creakle i uwielbiał karać swoich uczniów. Bił ich linijką lub laską za każdym razem, gdy popełnili jakiś, nawet niewielki błąd.
Na dodatek Davida zmuszono do noszenia na plecach napisu „Uwaga! On gryzie”.
David Copperfield został więc oznakowany jak zły pies.
Martwił się, co o nim pomyślą inni, ale na szczęście w szkole szybko znalazł przyjaciół. Zawsze lubił czytać. W Salem House opowiadał kolegom historie, które przeczytał jeszcze w domu.
Inni chłopcy uwielbiali go słuchać.
Po pewnym czasie nadeszła straszna wiadomość. Matka Davida Clara umarła. Kiedy chłopiec przyjechał do domu na pogrzeb, jedyną osobą, u której znalazł pociechę, była Peggotty.
Jednak teraz, gdy pani Copperfield nie żyła, pan Murdstone postanowił pozbyć się Peggotty. Kobieta zamieszkała więc z bratem w jego odwróconej dnem do góry łodzi w Yarmouth.
Wyglądało niestety na to, że pan Murdstone planował pozbyć się również Davida. Nie zamierzał jednak wysyłać go z powrotem do szkoły, bo nie chciał już za nią płacić. Planował wysłać go do pracy.
David Copperfield nigdy nie poznał swojego ojca. Mężczyzna umarł sześć miesięcy przed narodzinami chłopca.
Matka Davida Clara bardzo tęskniła za mężem.
Nigdy nie sądziła, że przyjdzie jej samodzielnie wychowywać dziecko.
Clara i jej syn mieszkali w małej wiosce w hrabstwie Suffolk. Mieli szczęście, bo w domowych pracach pomagała im miła i uczynna służąca. Miała na imię Clara, tak jak matka Davida. Z tego powodu wszyscy nazywali ją Peggotty, tak bowiem brzmiało jej nazwisko.
Kiedy David miał kilka lat, do ich domu, a właściwie do matki chłopca zaczął przychodzić przystojny, ale dość surowy mężczyzna. Miał na nazwisko Murdstone. David go nie lubił.
Pewnego dnia Peggotty powiedziała Davidowi, że zamierza go zabrać na trochę do domu swojego brata. Opowiadała chłopcu, że brat mieszka w nadmorskim miasteczku Yarmouth. Gdy przyjechali, nie zatrzymali się jednak w samym mieście. Minęli przedmieścia, gdzie znajdowały się zakłady szkutnicze i powroźnicze, i dotarli do morskiego brzegu.
– Tu właśnie znajduje się dom mojego brata, Davy – powiedziała Peggotty.
David nie widział niczego poza srebrzystym horyzontem w oddali oraz czymś, co wyglądało jak duża drewniana łódź odwrócona do góry dnem.
Kiedy zbliżyli się do łodzi, David zobaczył żelazny komin wystający z jej szczytu. Z komina płynęła w niebo strużka dymu. Łódź miała również schludne wejście z gankiem, a także okna wycięte w kadłubie.
Wewnątrz było ładnie, czysto, przytulnie i ciepło. Davida i Peggotty powitał jej brat. Pozostali u niego przez całe dwa tygodnie. To były pierwsze wakacje Davida. Uwielbiał każdą ich minutę.
Kiedy wracali do domu i już dotarli do bramy ogrodu, Peggotty położyła rękę na ramieniu Davida. Wyglądała na zdenerwowaną.
– Peggotty – powiedział David. – O co chodzi?
– O nic takiego. Niech cię Bóg błogosławi paniczu Davy – odpowiedziała.
Dlaczego matka Davida nie wyszła powitać ich w bramie, jak to zwykle robiła? David postanowił o to zapytać.
– Coś jest nie tak, jestem pewien – powiedział. – Gdzie jest moja mama?
– Cóż kochanie, naprawdę powinnam powiedzieć ci już wcześniej… – zaczęła Peggotty.
– Co powinnaś była mi powiedzieć, Peggotty? – zapytał David. Teraz był już nieco przestraszony.
– Masz tatę! Nowego. Wejdź do domu i przywitaj się z nim.
– Nie chcę się z nim witać – odpowiedział David.
Chłopiec nie miał jednak wyboru. Peggotty zaprowadziła go prosto do salonu. Przy ogniu po jednej stronie siedziała jego matka. Po drugiej stronie rozparł się pan Murdstone – jego nowy tata.
David nie był wcale zadowolony z tego, że Edward Murdstone został jego ojczymem. W domu było teraz dla niego mniej miejsca. Jednak przynajmniej nadal mógł czytać książki. Ilekroć czuł się nieszczęśliwy, znajdował pocieszenie na ich kartach.
W tamtych czasach dzieci często rozpoczynały naukę w domu. Pan Murdstone uznał, że David również powinien się uczyć w ten sposób. Kazał więc chłopcu wkuwać lekcje z podręczników szkolnych, a następnie recytować je z pamięci – strona po stronie. Kiedy David nie potrafił tego zrobić, był karany.
Pewnego razu David musiał zapamiętać wykład z historii. Jego matka wzięła książkę i zaczęła sprawdzać, czego się nauczył. Pan Murdstone siedział w kącie i udawał, że czyta. Jednak tak naprawdę to słuchał i obserwował.
Najpierw David pomylił imiona kilku zmarłych królów.
Pan Murdstone uniósł głowę.
Następnie David nie mógł sobie przypomnieć dat ważnych bitew.
Jego matka podpowiedziałaby mu, gdyby miała odwagę. Zamiast tego powiedziała cicho:
– Och, Davy, Davy!
– Dość tego, Claro – przerwał jej mąż. – Bądź stanowcza wobec chłopca. Nie mów wciąż „Och, Davy, Davy!”. To dziecinne. Albo się nauczył albo nie.
– Davy, spróbuj jeszcze raz, proszę – powiedziała matka.
Im bardziej jednak David próbował, tym bardziej wszystko mu się myliło. Jego matka poruszając bezgłośnie ustami, wymówiła datę, by mu pomóc. Pan Murdstone to zauważył i odezwał się do niej ostrzegawczym tonem:
– Claro!
Wstał z krzesła, wziął książkę do historii od matki Davida i rzucił nią w chłopca.
Było coraz gorzej.
David raz po raz oblewał te sprawdziany. W końcu po kolejnej lekcji ojczym postanowił siłą wbić mu wiedzę do głowy.
Pan Murdstone jedną ręką przytrzymał nieruchomo głowę Davida, a drugą chwycił laskę, by go uderzyć. David wywinął się i złapał zębami rękę, która go przytrzymywała. Mocno ugryzł pana Murdstone’a.
Wściekły ojczym zaczął go bić jeszcze mocniej. Gdy pan Murdstone skończył dawać mu lanie, chłopiec został zamknięty we własnym pokoju. Nie wypuszczano go z niego przez pięć dni. Mógł w tym czasie jedynie patrzeć na ściany własnej sypialni.
David martwił się, co z tego wszystkiego wyniknie. Nigdy wcześniej nikogo nie skrzywdził. I z całą pewnością nigdy nikogo nie ugryzł. Czy zostanie wysłany do więzienia? Szóstego dnia dowiedział się, że zostanie wysłany, ale nie do więzienia, tylko do szkoły z internatem. To było wystarczająco okropne. Co gorsza, jego matka najwyraźniej również uwierzyła, że David jest niedobrym chłopcem. Wszyscy uważali, że najlepiej będzie, jeśli wyjedzie.
Zabrano go powozem do Londynu. Tam odebrał go nauczyciel z Salem House, jego nowej szkoły.
Szkoła Salem House była zimnym i nieprzyjemnym miejscem. Dyrektor nazywał się Pan Creakle i uwielbiał karać swoich uczniów. Bił ich linijką lub laską za każdym razem, gdy popełnili jakiś, nawet niewielki błąd.
Na dodatek Davida zmuszono do noszenia na plecach napisu „Uwaga! On gryzie”.
David Copperfield został więc oznakowany jak zły pies.
Martwił się, co o nim pomyślą inni, ale na szczęście w szkole szybko znalazł przyjaciół. Zawsze lubił czytać. W Salem House opowiadał kolegom historie, które przeczytał jeszcze w domu.
Inni chłopcy uwielbiali go słuchać.
Po pewnym czasie nadeszła straszna wiadomość. Matka Davida Clara umarła. Kiedy chłopiec przyjechał do domu na pogrzeb, jedyną osobą, u której znalazł pociechę, była Peggotty.
Jednak teraz, gdy pani Copperfield nie żyła, pan Murdstone postanowił pozbyć się Peggotty. Kobieta zamieszkała więc z bratem w jego odwróconej dnem do góry łodzi w Yarmouth.
Wyglądało niestety na to, że pan Murdstone planował pozbyć się również Davida. Nie zamierzał jednak wysyłać go z powrotem do szkoły, bo nie chciał już za nią płacić. Planował wysłać go do pracy.
więcej..
