Kościół w obliczu rewolucji - ebook
Kościół w obliczu rewolucji - ebook
Kościół katolicki przeżywa olbrzymi kryzys wewnętrzny. W obliczu rewolucji kulturowej, prowadzonej przez marksistów, ustępuje pola na wielu płaszczyznach. Zastosowanie przez wrogów chrześcijaństwa zupełnie nowej strategii, tzw. długiego marszu przez instytucje, okazało się, niestety, zabójczo skuteczne. Świat zachodni został w zasadzie zdechrystianizowany, a Kościół skutecznie wyparto ze sfery publicznej. Do jego wnętrza wdarło się wiele błędnych nauk i przekonań. Nawet niektórzy duchowni ulegli marksistowskiemu myśleniu.
Kryzys wewnętrzny narastał i wybuchł z całą siłą, gdy Benedykt XVI podjął decyzję o abdykacji. Zastąpił go argentyński kardynał Jorge Maria Bergoglio, który jako papież Franciszek radykalnie zerwał z linią swoich poprzedników i okazał się rewolucjonistą ciepło wypowiadającym się o marksizmie.
Książka przedstawia historię wzajemnych relacji między katolikami a marksistami. Przedstawiony został marsz tych drugich przez instytucje Kościoła katolickiego i wiele innych sposobów oraz metod, za pomocą których toczona jest obecnie walka z katolicyzmem i wartościami chrześcijańskimi. Czytelnik będzie mógł się także dowiedzieć, w jaki sposób Kościół katolicki przeciwstawiał się tej bezbożnej ideologii w przeszłości. Celem książki jest pokazanie źródeł obecnego kryzysu w Kościele oraz ostatecznego celu, do którego dążą marksiści.
DARIUSZ ROZWADOWSKI (ur. 1984) – historyk, nauczyciel historii, wiedzy o społeczeństwie i wychowania fizycznego, trener piłki nożnej UEFA A. Ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Specjalizuje się w historii Kościoła. Autor książek Marksizm kulturowy 50 lat walki z cywilizacją Zachodu oraz Bohaterowie upodleni. Absolwent poznańskiej AWF.
Spis treści
Wprowadzenie
Rozdział I:
Stosunek marksizmu do religii
1. Karol Marks i religia
2. Satanistyczne źródła marksizmu
3. Współpracownicy i następcy Marksa a religia
Rozdział II:
Kościół przedsoborowy wobec marksizmu
1. Nauczanie papieży przedsoborowych
2. Rerum novarum
3. Katolicka nauka społeczna
Rozdział III:
Rewolucje okresu I wojny światowej a chrześcijaństwo i religia
1. Próby wywołania rewolucji światowej
2. Bolszewicka Rosja
3. Węgierska Republika Rad
4. Nowa strategia
Rozdział IV:
Szkoła frankfurcka i stygmatyzacja chrześcijaństwa
1. Szkoła frankfurcka
2. Trzy filary walki z religią i tradycyjną kulturą
3. Stygmatyzacja chrześcijaństwa
Rozdział V:
Sobór Watykański II – otwarcie Kościoła na marksizm
1. Sytuacja w Kościele katolickim przed Soborem Watykańskim II
2. Trafna diagnoza biskupa J.E. Geralda de Proenca Sigauda
3. Komunizm i sobór
4. Konsekwencje soboru
Rozdział VI:
Rewolucja 1968 roku i walka z Kościołem
1. Lata 60. XX wieku
2. Rewolucja seksualna lat 60.
3. Długi marsz przez instytucje
Rozdział VII:
Kulturowa wojna z Kościołem
1. Marksizm kulturowy – stary wróg w nowej odsłonie
2. Popkultura i środki masowego przekazu w służbie rewolucji
3. Sztuka
Rozdział VIII:
Dechrystianizacja Zachodu
1. Walka z chrześcijaństwem w świetle prawa
2. Organizacja Narodów Zjednoczonych
3. Unia Europejska
Rozdział IX:
Papież Franciszek
1. Niejasne okoliczności objęcia biskupstwa Rzymu
2. Nauczanie papieża Franciszka
3. Synodalność drogą do marksizacji Kościoła?
4. Encyklika Fratelli tutti
Rozdział X:
Kościół w Polsce w obliczu rewolucji
Zakończenie
| Kategoria: | Literatura faktu |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-65546-86-9 |
| Rozmiar pliku: | 924 KB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Kościół katolicki w XXI wieku stanął w obliczu wielkiego zagrożenia. Przez świat zachodni przetacza się rewolucja kulturowa zapoczątkowana przez marksistów w latach 60. XX wieku. Mamy do czynienia z zupełnie nową strategią. Przemoc fizyczna i rozwiązania siłowe zostały zastąpione przez rozłożony w czasie tzw. marsz przez instytucje. U jego podstaw ideologicznych stoi marksizm, który po rewizjach dokonanych przez szkołę frankfurcką i jej kontynuatorkę szkołę z Birmingham okazał się jeszcze bardziej zabójczy i niebezpieczny niż marksizm klasyczny. Dokonano zmiany proletariatu – robotników zastąpiono szeroko rozumianymi mniejszościami. Większość wysiłków skoncentrowano na tym, by doprowadzić do głębokich zmian w ludzkiej świadomości i odwrócenia znaczenia pojęć. By to, co dawniej uznawane było za cnotę, dobro, prawdę, uczynić, występkiem, złem i kłamstwem. W tym celu preparowano pojęcia, nadając im nowy sens, jak choćby w przypadku terminów „tolerancja” czy „wolność”.
Kościół katolicki, odkąd tylko narodziła się ideologia marksistowska, uznał ją za wielkie zagrożenie. Tym bardziej, że Karol Marks zafascynowany był satanizmem i widać to wyraźnie w samym marksizmie. Przedsoborowi papieże wypowiedzieli wojnę marksistom. Wielokrotnie potępiali tę ideologię. Dzięki staraniom papieża Leona XIII i duchownym takim jak Wilhelm Emmanuel von Ketteler powstała katolicka nauka społeczna, która przyczyniła się do powstrzymania rewolucji. Społeczne nauczanie Kościoła w pozytywny sposób zmieniło relacje pracowników i pracodawców. Narodził się swoisty etos pracy. Robotnicy wywłaszczyli się własną pracą i nie chcieli już rewolucji. Rola Kościoła katolickiego jako ośrodka antyrewolucyjnego była nie do przecenienia.
Podejmowane próby zdobycia władzy przez marksistów w Europie Zachodniej w okresie I wojny światowej i tuż po niej nie powiodły się. Rewolucja zwyciężyła tylko w zacofanej gospodarczo Rosji. Jednak swoją władzę bolszewicy utrzymywali jedynie dzięki zastosowaniu terroru. Dało to do myślenia wielu zachodnim marksistom. Doszukiwali się oni przyczyn niepowodzenia rewolucji na Zachodzie i dwóch z nich – Węgier György Lukács i Włoch Antonio Gramsci – niezależnie od siebie doszło do wniosku, że rewolucja nie powiodła się, bo dusze Europejczyków były pod wpływem chrześcijaństwa i kultury wyrosłej na jego bazie. Jedyną zatem drogą do zwycięstwa marksizmu jest wykorzenienie z ludzkiej duszy idei chrześcijańskich i zniszczenie Kościoła katolickiego.
Gramsci twierdził, że należy zrezygnować z przemocy na rzecz długofalowej wojny pozycyjnej nazwanej później, w latach 60. XX wieku, „długim marszem przez instytucje”. György Lukács główną przeszkodę, która pokrzyżowała marksistom plany, również widział w chrześcijaństwie. Uważał, że aby rewolucja odniosła zwycięstwo, należy doprowadzić do całkowitej destrukcji istniejącego społeczeństwa. Stare wartości, zasady, normy postępowania muszą zostać unicestwione, a w ich miejsce trzeba stworzyć nowe.
Koncepcje Lukácsa zostały przejęte i znacznie pogłębione przez powstały w 1923 roku Instytut Badań Społecznych we Frankfurcie nad Menem. To właśnie szkoła frankfurcka dokonała przekonwertowania marksizmu z zagadnień ekonomicznych na zagadnienia kulturowe. Wynikiem prac frankfurtczyków była _teoria krytyczna_ – najbardziej destruktywny krytycyzm, który ma zniszczyć obowiązujący porządek. W oparciu o nią oskarżano Zachód o ludobójstwo dokonane na każdej cywilizacji i kulturze, z jaką się zetknął. Źródłem wszelkiego zła, zdaniem twórców teorii krytycznej, jest chrześcijaństwo – zatruwające ludzkie dusze rasizmem, antysemityzmem, seksizmem, ksenofobią, homofobią, faszyzmem i nazizmem. Obok teorii krytycznej rozwinięto również koncepcje rewolucji seksualnej i osobowości autorytarnej – jako broni służącej do walki z tradycyjnymi wartościami.
Szkoła frankfurcka dokonała stygmatyzacji chrześcijaństwa. Jej idee zaczęto wcielać w życie w okresie rewolucji kontrkulturowej lat 60. XX wieku. Wówczas wdrożono nową strategię, czyli długi marsz przez instytucje. Zbiegło się to w czasie z obradami Soboru Watykańskiego II i reformami Kościoła katolickiego. Dla marksistów wprowadzone przez sobór zmiany stały się doskonałą okazją do infiltracji Kościoła i uderzenia odśrodkowego. W szeregi duchowieństwa wprowadzano wielu agentów z zadaniem kompromitowania i ośmieszania wiary. Wielu księży i zakonnic ulegało również rewolucji seksualnej, co zaowocowało w następnych latach wieloma skandalami z udziałem duchownych. Równocześnie marksiści toczyli walkę z Kościołem za pomocą popkultury, sztuki, kina i teatru. Marsz przez instytucje umożliwił również opanowanie kluczowych instytucji międzynarodowych, dzięki czemu marksiści mogli rozpocząć walkę z chrześcijaństwem za pomocą tworzonego prawa.
Kościół katolicki dużo gorzej radził sobie z przeciwstawianiem się kulturowej odmianie marksizmu niż marksizmowi klasycznemu. Papieże Jan Paweł II i Benedykt XVI starali się dawać odpór tej podstępnej ideologii, jednak Kościół katolicki poddany został marszowi przez instytucje i wielu wrogów znalazło się w jego wnętrzu, dochodząc nierzadko do najwyższych urzędów kościelnych. Kryzys wewnętrzny narastał i wybuchł z całą siłą, gdy Benedykt XVI podjął decyzję o abdykacji. Zastąpił go argentyński kardynał Jorge Maria Bergoglio, który przyjął imię „Franciszek”. Nowy papież radykalnie zmienił politykę, zrywając z linią swoich poprzedników. Franciszek to rewolucjonista ciepło wypowiadający się o marksizmie, zwolennik dialogu międzyreligijnego o znamionach indyferentyzmu religijnego. Argentyńskiego papieża cechuje niejasność wypowiedzi, brak precyzji, pozostawianie pola do wielości interpretacji. Za jeden z celów swego pontyfikatu postawił sobie osłabienie władzy papieskiej na rzecz synodalności. Jest to bardzo niebezpieczne dla jedności katolicyzmu i grozi rozpadem na kościoły krajowe.
W niniejszej książce zostanie zaprezentowana sytuacja Kościoła katolickiego w obliczu marksistowskiej rewolucji oraz historia wzajemnych relacji między marksistami a katolikami. Książka pokazuje marsz przez instytucję Kościoła katolickiego podjęty przez marksistów oraz wiele innych sposobów i metod, za pomocą których toczona jest obecnie walka z katolicyzmem i wartościami chrześcijańskimi. Czytelnik będzie mógł się także dowiedzieć, w jaki sposób Kościół katolicki przeciwstawiał się tej bezbożnej ideologii, zapozna się z fragmentami wielu papieskich encyklik i dokumentów. Celem książki jest pokazanie źródeł obecnego kryzysu w Kościele katolickim.
Publikacja oparta została na bogatym materiale źródłowym. Najcenniejsze są encykliki, adhortacje, fragmenty Pisma Świętego, homilie, listy i inne dokumenty kościelne. Niezwykle istotny materiał badawczy stanowią pisma, prace, artykuły i wiersze Karola Marksa oraz publikacje Fryderyka Engelsa. Bardzo cennym źródłem są teksty pracowników Instytutu Badań Społecznych we Frankfurcie nad Menem. Ponadto pomocne były publikacje autorów zachodnich, takich jak m.in. Roberto de Mattei, Antonio Socci, Gabriele Kuby, Michael E. Jones, którzy podejmowali tematy rewolucji i kryzysu Kościoła katolickiego. Z polskich publicystów warto wspomnieć książki Krystiana Kratiuka poświęcone synodom papieża Franciszka oraz publikacje ks. Michała Poradowskiego na temat zagrożeń dla Kościoła katolickiego i skutków Soboru Watykańskiego II. Bardzo ważnym źródłem były też materiały internetowe autorstwa Krzysztof Karonia i ks. Tadeusza Guza.
