MENU
Nasze ceny
Przeczytaj fragment on-line
-
W empik go
Królowe salonów II Rzeczypospolitej - ebook
Królowe salonów II Rzeczypospolitej - ebook
Każda epoka ma swoje celebrytki. Wszyscy je znają. Każdy pożąda ich towarzystwa. Są ozdobą imprez, tematem plotek, bohaterkami rubryk towarzyskich i obyczajowych skandali… Rozpieszczane, podziwiane, adorowane, nieco niemoralne.
Ich portrety kreśli autor bestsellerowych książek historycznych Sławomir Koper.
| Kategoria: | Literatura faktu |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-66630-74-1 |
| Rozmiar pliku: | 3,4 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
OD AUTORA
Od autora
Barwna epoka oraz piękne i utalentowane kobiety – Pola Negri, Olga Boznańska, Lucyna Messal, Halina Konopacka, Kazimiera Iłłakowiczówna i Tamara Łempicka. Intrygujące losy, znakomite kariery i wielkie namiętności. Mój powrót do epoki II Rzeczypospolitej okazał się dla mnie wyjątkowym przeżyciem.
Kiedy kilkanaście lat temu zaczynałem pisać pierwszą książkę o tamtych czasach (_Życie prywatne elit II Rzeczypospolitej_), nie podejrzewałem, że moja przygoda z okresem międzywojennym potrwa tak długo. Wprawdzie zawsze uwielbiałem tę epokę, ale nigdy nie marzyłem, że przypadnie mi rola jej popularyzatora wśród Czytelników. Kiedy jednak kończyłem jedną książkę, okazywało się, że podczas pracy narodził się pomysł na następną. Trwało to kilka lat, zanim postanowiłem zrobić przerwę i zająć się elitami Polski Ludowej. Stara miłość jednak nie rdzewieje, a odnaleziona po dłuższym czasie ma specyficzny smak i koloryt.
Nigdy nie miałem ambicji naukowych, nie chciałem też odkrywać nieznanych faktów ani też konstruować nowatorskich teorii. Mam za to (i nie ukrywam tego) wielką potrzebę przybliżania Czytelnikom mojej ukochanej dziedziny wiedzy. Staram się to robić w sposób jak najbardziej przystępny poprzez biografie i anegdoty, gdyż historia to żywi ludzie, a nie suche wykłady czy kolumny dat bez większego znaczenia. Nigdy też nie próbowałem oceniać swoich bohaterów, ponieważ uważam, że należy to do Czytelników, podczas gdy rolą autora jest wyłącznie przedstawienie faktów.
Okres międzywojenny był epoką nieprawdopodobnego wręcz wysypu talentów twórczych. To właśnie wtedy, w tak krótkim przedziale czasowym, pojawiły się postaci, które na zawsze weszły do kanonu naszej kultury. Jednocześnie dwudziestolecie jest okresem znakomicie udokumentowanym pod względem źródłowym; zachowały się liczne pamiętniki i dzienniki oraz obfita korespondencja, co sprawia, że badacz historii czuje się jak smakosz przy suto zastawionym stole. Z bogatego materiału źródłowego wyłaniają się barwne biografie rozwijające się na tle tragicznych wydarzeń dziejowych, które decydowały o losach naszego kraju.
W tej książce jak zwykle najbardziej interesowało mnie życie prywatne bohaterek, a analizą ich twórczości artystycznej zajmowałem się tylko wtedy, gdy splatała się ona ze sprawami osobistymi. Nie sposób przecież pisać o Poli Negri, nie wspominając o jej filmach, albo opowiadać o burzliwych dziejach Lucyny Messal, pomijając milczeniem jej operetkowe role. Nie analizowałem obrazów Olgi Boznańskiej czy Tamary Łempickiej, ale ich dzieła cały czas pojawiają się w tle, stanowiąc kanwę opowieści o prywatnych sprawach obu artystek. Przy okazji starałem się też nakreślić cechy charakterystyczne tamtej epoki – jej obyczajowość, percepcję sztuki w społeczeństwie, specyfikę życia towarzyskiego.
Nie zapomniałem również o niezwykle ważnej sprawie, jaką jest przybliżenie Czytelnikom sytuacji materialnej opisywanych postaci, a w szczególności ich dochodów i wydatków. W tym celu często podaję siłę nabywczą ówczesnych pieniędzy, w wielu bowiem opracowaniach podawane są kwoty, jakie Pola Negri otrzymywała za swoje filmy, albo Olga Boznańska za swoje obrazy, tyle że sumy te nic nie mówią dzisiejszemu Czytelnikowi. Kiedy jednak wyrazimy je we współczesnych nam dolarach czy złotych, ewentualnie podamy wysokość średnich miesięcznych zarobków, to martwe liczby nabiorą życia i umożliwią orientację w sprawach finansowych moich bohaterek. Bo czy tego chcemy, czy nie, życie prywatne artystów to także pieniądze, które zawsze odgrywały w nim niebagatelną rolę. Sztuka dla samej sztuki nigdy bowiem nie istniała, a twórczość artystyczna zawsze podlegała twardym regułom rynkowym.
Długo zastanawiałem się nad doborem bohaterek książki. Jak zwykle w takich przypadkach musiałem zrezygnować z niektórych postaci, przesuwając je do innych, planowanych na później publikacji. Od samego początku wiedziałem bowiem, że mój powrót do czasów II Rzeczypospolitej nie będzie jednorazowy, gdyż chciałbym na dłużej zagościć w tej fascynującej epoce.
Od czasu mojej ostatniej publikacji o okresie międzywojennym (_Gwiazdy II Rzeczypospolitej_) minęły ponad dwa lata, a niniejsza książka wychodzi nakładem innego wydawnictwa i w zmienionej szacie graficznej. Jednak napisana jest w podobny sposób, bo nie zmienił się mój stosunek do tamtej niezwykle barwnej epoki oraz jej bohaterek – wspaniałych kobiet będących prawdziwymi królowymi ówczesnych salonów.
_Sławomir Koper_Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki
1.
P. Negri, _Pamiętnik gwiazdy_, Warszawa 1976, s. 18.
2.
_Ibidem_, s. 35.
3.
S. Krzywoszewski, _Długie życie_, Warszawa 1947, t. 1, s. 241.
4.
_Śluby panieńskie_, „Kurier Warszawski”, 02.09.1912.
5.
R. Ordyński, _Z mojej włóczęgi_, Kraków 1956, s. 159.
6.
P. Negri, _op. cit._, s. 100–101.
7.
R. Ordyński, _op. cit._, s. 153.
8.
Za: P. Kulesza, _Droga do sławy_, Sosnowiec 2012, s. 13–14.
9.
Za: _ibidem_, s. 14.
10.
Za: M. Kotowski, _Pola Negri. Legenda Hollywood,_ Warszawa 2011, s. 24.
11.
P. Negri, _op. cit._, s. 117–118.
12.
_Ibidem_, s. 146.
13.
T. Boy-Żeleński, _Obrachunki fredrowskie_, Warszawa 1989, s. 18.
14.
P. Negri, _op. cit._, s. 137.
15.
Za: J.F. Lewandowski, _Hrabia Dąmbski. Mąż Poli Negri_, Sosnowiec 2012, s. 14.
16.
P. Negri, _op. cit._, s. 151.
17.
Za: M. Kotowski, _op. cit._, s. 51.
18.
P. Negri, _op. cit._, s. 180–181.
19.
Za: M. Kotowski, _op. cit._, s. 58.
20.
Za: W. Czapińska, _Polita_, Warszawa 1989, s. 71.
21.
Za: A. Krakowski, _Pollywood_, Warszawa 2011, s. 272.
22.
Za: W. Czapińska, _op. cit._, s. 79–80.
23.
C. Chaplin, _Moja autobiografia_, Warszawa 1993, s. 334.
24.
P. Negri, _op. cit._, s. 219.
25.
Za: M. Kotowski, Z_aręczyny z Chaplinem_, ksiazki.onet.pl/fragmenty-ksiazek/zareczyny-z-chaplinem/6t6y9.
26.
C. Chaplin, _op. cit._, s. 335.
27.
P. Negri, _op. cit._, s. 204.
28.
Za: W. Czaplińska, _op. cit._, s. 82.
29.
A. Krakowski, _op. cit._, s. 279.
30.
Za: P. Negri, _op. cit._, s. 257.
31.
_Ibidem_, s. 254.
32.
A. Krakowski, _op. cit._, s. 279.
33.
Za: M. Kotowski, Pola Negri…, s. 126.
34.
Za: _ibidem_, s. 133.
35.
Za: D. Michalski, _Powróćmy jak za dawnych lat. Historia polskiej muzyki rozrywkowej. Lata 1900–1939,_ Warszawa 2007, s. 420.
36.
A. Krakowski, _op. cit._, s. 280–281.
Od autora
Barwna epoka oraz piękne i utalentowane kobiety – Pola Negri, Olga Boznańska, Lucyna Messal, Halina Konopacka, Kazimiera Iłłakowiczówna i Tamara Łempicka. Intrygujące losy, znakomite kariery i wielkie namiętności. Mój powrót do epoki II Rzeczypospolitej okazał się dla mnie wyjątkowym przeżyciem.
Kiedy kilkanaście lat temu zaczynałem pisać pierwszą książkę o tamtych czasach (_Życie prywatne elit II Rzeczypospolitej_), nie podejrzewałem, że moja przygoda z okresem międzywojennym potrwa tak długo. Wprawdzie zawsze uwielbiałem tę epokę, ale nigdy nie marzyłem, że przypadnie mi rola jej popularyzatora wśród Czytelników. Kiedy jednak kończyłem jedną książkę, okazywało się, że podczas pracy narodził się pomysł na następną. Trwało to kilka lat, zanim postanowiłem zrobić przerwę i zająć się elitami Polski Ludowej. Stara miłość jednak nie rdzewieje, a odnaleziona po dłuższym czasie ma specyficzny smak i koloryt.
Nigdy nie miałem ambicji naukowych, nie chciałem też odkrywać nieznanych faktów ani też konstruować nowatorskich teorii. Mam za to (i nie ukrywam tego) wielką potrzebę przybliżania Czytelnikom mojej ukochanej dziedziny wiedzy. Staram się to robić w sposób jak najbardziej przystępny poprzez biografie i anegdoty, gdyż historia to żywi ludzie, a nie suche wykłady czy kolumny dat bez większego znaczenia. Nigdy też nie próbowałem oceniać swoich bohaterów, ponieważ uważam, że należy to do Czytelników, podczas gdy rolą autora jest wyłącznie przedstawienie faktów.
Okres międzywojenny był epoką nieprawdopodobnego wręcz wysypu talentów twórczych. To właśnie wtedy, w tak krótkim przedziale czasowym, pojawiły się postaci, które na zawsze weszły do kanonu naszej kultury. Jednocześnie dwudziestolecie jest okresem znakomicie udokumentowanym pod względem źródłowym; zachowały się liczne pamiętniki i dzienniki oraz obfita korespondencja, co sprawia, że badacz historii czuje się jak smakosz przy suto zastawionym stole. Z bogatego materiału źródłowego wyłaniają się barwne biografie rozwijające się na tle tragicznych wydarzeń dziejowych, które decydowały o losach naszego kraju.
W tej książce jak zwykle najbardziej interesowało mnie życie prywatne bohaterek, a analizą ich twórczości artystycznej zajmowałem się tylko wtedy, gdy splatała się ona ze sprawami osobistymi. Nie sposób przecież pisać o Poli Negri, nie wspominając o jej filmach, albo opowiadać o burzliwych dziejach Lucyny Messal, pomijając milczeniem jej operetkowe role. Nie analizowałem obrazów Olgi Boznańskiej czy Tamary Łempickiej, ale ich dzieła cały czas pojawiają się w tle, stanowiąc kanwę opowieści o prywatnych sprawach obu artystek. Przy okazji starałem się też nakreślić cechy charakterystyczne tamtej epoki – jej obyczajowość, percepcję sztuki w społeczeństwie, specyfikę życia towarzyskiego.
Nie zapomniałem również o niezwykle ważnej sprawie, jaką jest przybliżenie Czytelnikom sytuacji materialnej opisywanych postaci, a w szczególności ich dochodów i wydatków. W tym celu często podaję siłę nabywczą ówczesnych pieniędzy, w wielu bowiem opracowaniach podawane są kwoty, jakie Pola Negri otrzymywała za swoje filmy, albo Olga Boznańska za swoje obrazy, tyle że sumy te nic nie mówią dzisiejszemu Czytelnikowi. Kiedy jednak wyrazimy je we współczesnych nam dolarach czy złotych, ewentualnie podamy wysokość średnich miesięcznych zarobków, to martwe liczby nabiorą życia i umożliwią orientację w sprawach finansowych moich bohaterek. Bo czy tego chcemy, czy nie, życie prywatne artystów to także pieniądze, które zawsze odgrywały w nim niebagatelną rolę. Sztuka dla samej sztuki nigdy bowiem nie istniała, a twórczość artystyczna zawsze podlegała twardym regułom rynkowym.
Długo zastanawiałem się nad doborem bohaterek książki. Jak zwykle w takich przypadkach musiałem zrezygnować z niektórych postaci, przesuwając je do innych, planowanych na później publikacji. Od samego początku wiedziałem bowiem, że mój powrót do czasów II Rzeczypospolitej nie będzie jednorazowy, gdyż chciałbym na dłużej zagościć w tej fascynującej epoce.
Od czasu mojej ostatniej publikacji o okresie międzywojennym (_Gwiazdy II Rzeczypospolitej_) minęły ponad dwa lata, a niniejsza książka wychodzi nakładem innego wydawnictwa i w zmienionej szacie graficznej. Jednak napisana jest w podobny sposób, bo nie zmienił się mój stosunek do tamtej niezwykle barwnej epoki oraz jej bohaterek – wspaniałych kobiet będących prawdziwymi królowymi ówczesnych salonów.
_Sławomir Koper_Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki
1.
P. Negri, _Pamiętnik gwiazdy_, Warszawa 1976, s. 18.
2.
_Ibidem_, s. 35.
3.
S. Krzywoszewski, _Długie życie_, Warszawa 1947, t. 1, s. 241.
4.
_Śluby panieńskie_, „Kurier Warszawski”, 02.09.1912.
5.
R. Ordyński, _Z mojej włóczęgi_, Kraków 1956, s. 159.
6.
P. Negri, _op. cit._, s. 100–101.
7.
R. Ordyński, _op. cit._, s. 153.
8.
Za: P. Kulesza, _Droga do sławy_, Sosnowiec 2012, s. 13–14.
9.
Za: _ibidem_, s. 14.
10.
Za: M. Kotowski, _Pola Negri. Legenda Hollywood,_ Warszawa 2011, s. 24.
11.
P. Negri, _op. cit._, s. 117–118.
12.
_Ibidem_, s. 146.
13.
T. Boy-Żeleński, _Obrachunki fredrowskie_, Warszawa 1989, s. 18.
14.
P. Negri, _op. cit._, s. 137.
15.
Za: J.F. Lewandowski, _Hrabia Dąmbski. Mąż Poli Negri_, Sosnowiec 2012, s. 14.
16.
P. Negri, _op. cit._, s. 151.
17.
Za: M. Kotowski, _op. cit._, s. 51.
18.
P. Negri, _op. cit._, s. 180–181.
19.
Za: M. Kotowski, _op. cit._, s. 58.
20.
Za: W. Czapińska, _Polita_, Warszawa 1989, s. 71.
21.
Za: A. Krakowski, _Pollywood_, Warszawa 2011, s. 272.
22.
Za: W. Czapińska, _op. cit._, s. 79–80.
23.
C. Chaplin, _Moja autobiografia_, Warszawa 1993, s. 334.
24.
P. Negri, _op. cit._, s. 219.
25.
Za: M. Kotowski, Z_aręczyny z Chaplinem_, ksiazki.onet.pl/fragmenty-ksiazek/zareczyny-z-chaplinem/6t6y9.
26.
C. Chaplin, _op. cit._, s. 335.
27.
P. Negri, _op. cit._, s. 204.
28.
Za: W. Czaplińska, _op. cit._, s. 82.
29.
A. Krakowski, _op. cit._, s. 279.
30.
Za: P. Negri, _op. cit._, s. 257.
31.
_Ibidem_, s. 254.
32.
A. Krakowski, _op. cit._, s. 279.
33.
Za: M. Kotowski, Pola Negri…, s. 126.
34.
Za: _ibidem_, s. 133.
35.
Za: D. Michalski, _Powróćmy jak za dawnych lat. Historia polskiej muzyki rozrywkowej. Lata 1900–1939,_ Warszawa 2007, s. 420.
36.
A. Krakowski, _op. cit._, s. 280–281.
więcej..
