Kuba i Heheszek - ebook

SŁOWO WSTĘPU

Od publikacji _Kuba ma balonik_ mijają trzy lata. Kuba zostaje ojcem. Jego syn, Heheszek, wprowadza do tomiku spojrzenie dziecka. Trzeci zbiór utworów z serii o Kubie jest kontynuacją dwóch poprzednich. Autor, oprócz obserwacji głównego bohatera, wprowadza również spojrzenie na świat oczyma jego syna Heheszka, które zmienia się wraz kolejnymi miesiącami i latami życia.

W trzeciej odsłonie Kuba mierzy się z wyzwaniami ojca, a Heheszek obserwuje swoich rodziców i często się z nich śmieje. Wszyscy uczą się wzajemnych relacji, niejednokrotnie potykając się we wspólnej codzienności. Szczególnie interesująca może być perspektywa Heheszka. Autor stara się wejść w odczucia, emocje niemowlęcia, dziecka, chłopca, następnie przez ich pryzmat odbierać otaczającą rzeczywistość. Jednocześnie stara się oddać bezwarunkową miłość i wzajemną czystość uczuć.

Tomik nie jest podzielony na utwory Kuby i Heheszka. Czytelnik po ich dynamice i stylu z łatwością odgadnie, o czyim doświadczeniu i czyjej obserwacji jest dany utwór. _Kuba i Heheszek_ to rodzaj notatnika z relacji rodzic–dziecko na pierwszym etapie wspólnego życia. Zatrzymuje je jak kadry kolejnych filmów. Utrwala momenty, stany emocjonalne, czasem trywialne sytuacje, słówka i pierwsze dłuższe zdania.

Autor nie rezygnuje z cyklu _Kontemplacje._ Kontynuuje go. Pojawia się w nim dużo walki z własnymi lękami, które będąc nazwane, stają się łatwiejsze do okiełznania. Kuba wciąż ze sobą rozmawia i bardzo dużo od siebie wymaga. Dotyka tematów niepewności i malejącej wiary w siebie. Czuć, że Kuba poddawany presji niczego bardziej nie pragnie, jak pozostać sobą i nie dopuścić do stania się pasożytem jałowej egzystencji. Czasem musi ukryć się w ciszy, by kolejnego dnia z podniesioną głową stanąć do walki.

Kładąc siebie na pustym talerzu pełnej dostępności, Kuba i Heheszek zapraszają do swojego świata i lektury.

_Artur Kamiński_HEHESZEK

Nie potrafię się z nich nie śmiać

Bez sensu zrywają się na równe nogi

Gdy tylko beknę ciut inaczej

Najlepszy jest ojciec, gdy w przerażeniu

Próbuje siku i kupę w jednym czasie złapać

Matkę trudniej nabrać

W jej przypadku dłużej udaję płacz

Czasem to nawet mi ich żal

Tak bardzo się starają

Wtedy idę spać, co też jest mi na rękę

He he, myślę sobie

Niech mają tę godzinkę spokoju

Obudzę się i wymyślę coś nowego

He he!RÓŻNE JĘZYKI

Oni mnie w ogóle nie rozumieją!

Chcę jeść, to mnie kołyszą

Chcę na ręce, to wciskają mi pierś

Chcę na bark, kładą mnie na brzuch!

Najbardziej wkurza mnie ojciec –

Pcha się z pocałunkiem, gdy akurat ziewam

Ten to dopiero nie jest konsekwentny!

Czuję, że w przyszłości go omotam…

Mocniej krzyknę i już się wycofuje

Wrzeszczy do matki o pomoc

Z kolei ta jest uparta –

Zobaczyła w kolorowym pudle

Jak mnie masować i gładzi godzinami

W sumie jest to nawet przyjemne

Mam tu z nimi ciekawie

Muszę się ich nauczyć

A może nie zwariuję…O AUTORZE

ARTUR KAMIŃSKI – na co dzień pracownik dużej międzynarodowej korporacji, odpowiedzialny za obszar sprzedaży i relacji z klientami. W poezji odnajduje balans i ucieczkę od codziennego świata wypełnionego tempem i presją. Wcześniejsze publikacje autora: _Niemożliwe staje się możliwe…_ (współautor) – praca zbiorowa z 2014 roku będąca podsumowaniem historii i dorobku działalności Stowarzyszenia Kultury Fizycznej Global Village Mokobody; _Europa Środkowo-Wschodnia w działalności koncernów międzynarodowych_ – praca z obszaru ekonomii z 2005 roku.