Listy - ebook
Listy - ebook
W Listach św. Katarzyny ze Sieny czytelnik znajdzie nie tylko ślad jej dynamicznej działalności, ale również wszystkie najważniejsze tematy doktryny mistycznej. Liczne fragmenty są bezpośrednim opowiadaniem o tym wszystkim, co ujrzała i przeżyła w mistycznym zjednoczeniu z Bogiem. Są to próby opisu rzeczywistości, której nigdy dokładnie i do końca człowiek nie potrafi przekazać. Mistyk poznaje prawdy znane każdemu chrześcijaninowi z Objawienia – jak to pięknie wyraził Bergson – zostawia na nich ognisty ślad. Życie duchowe Katarzyny jest ustawiczną ekstazą, ciągłym wznoszeniem, któremu towarzyszą niezwykłe łaski mistyczne, bolesne udręki oraz momenty wielkiego ukojenia i radości.
Jest wielka różnica między tym, kto miłuje prawdę, a tym, kto jej nienawidzi. Człowiek pogrążony w ciemnościach grzechu śmiertelnego nienawidzi prawdy; nienawidzi on także wszystkiego, co Bóg kocha, a miłuje to co Bóg nienawidzi. Tak więc podczas gdy Bóg nienawidzi grzechu, nieuporządkowanej rozkoszy i przyjemności światowych, człowiek je kocha, karmiąc się nędzą tego świata, a na każdym urzędzie zachowuje się niemoralnie. Jeżeli zatem taki człowiek zajmuje urząd, z racji którego ma rozdzielać coś i pomagać bliźnim, to służy im tylko wtedy, gdy widzi, że będzie miał z tego jakąś korzyść, a cały czas myśli o sobie i miłuje tylko siebie.
(z listu do Lorenzo del Pino, doktora praw w Bolonii)
Kategoria: | Wiara i religia |
Zabezpieczenie: |
Watermark
|
ISBN: | 978-83-7906-097-9 |
Rozmiar pliku: | 2,2 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
2 Klasztor w Montepulciano został założony przez Agnieszkę (1268–1317), dla której św. Katarzyna miała wielką cześć i nazywała ją świętą, chociaż Kościół przyznał jej ten tytuł dopiero w 1726 roku.
3 Poselstwo polskie obiecało w imieniu króla przysłanie pomocy militarnej oddziałom kardynała Albornoza, walczącym z Bernabò Viscontim. Wiemy jednak, że tylko nieliczni rycerze polscy zaciągnęli się do wojsk papieskich.
4 Na uniwersytetach toczyła się żywa dyskusja nad możliwościami zażegnania schizmy. Już w 1381 roku Uniwersytet Praski, a potem Wiedeński, wystąpił przeciwko schizmie. Uniwersytety odegrały ważną rolę w przygotowaniu i przebiegu soborów w XV wieku, które doprowadziły do zakończenia schizmy i wzmocnienia autorytetu papieża, mimo silnych tendencji koncyliarystycznych.
5 Już w latach osiemdziesiątych XIV wieku Europa podzieliła się na dwie obediencje, które przetrwały niemal bez zmian do końca schizmy. Za Urbanem VI opowiedziały się: Anglia, Flandria, Polska, Węgry, Niemcy oraz środkowe i północne Włochy, a za Klemensem VII – Neapol, Szkocja, Francja, Kastylia, Portugalia, Cypr.Wykaz listów w układzie
numeracji Tommasea
------------------------------------------------------------------------
XI. Do Piotra, kardynała Ostii
XIV. Do trzech braci Benincasa
XV . Do radcy żydowskiego
XVI. Do pewnego wielkiego prałata
XXVIII. Do Bernabò Viscontiego
XXIX. Do żony Bernabò Viscontiego
XLI. Do brata Tomasza della Fonte
LXVI. Do brata Wilhelma z Anglii, augustianina
CI. Do kardynała Jakuba Orsiniego
CVIII. Do Giovanny i Franciszki w Sienie
CIX. Do nuncjusza apostolskiego
CXXI. Do rządzących Sieną
CXXII. Do pana Piotra Salviego, złotnika w Sienie
CXXIII. Do rządzących Sieną
CXXVIII. Do Gabriela Piccolominiego
CXXIX. Do brata Bartłomieja z Zakonu Kaznodziejskiego we Florencji
CXXXI. Do Mikołaja Soderiniego
CXXXII. Do Giovanny oraz innych córek w Sienie
CXXXIII. Do królowej Neapolu
CXXXVII. Do wielmożnego pana Mateusza, rektora Szpitala Miłosierdzia Bożego w Sienie
CXXXVIII. Do królowej Neapolu
CXL. Do kondotiera Jana Aguto
CXLIII. Do królowej Neapolu
CXLV. Do królowej Elżbiety Łokietkówny
CXLVIII. Do markiza Piotra del Monte
CXLIX. Do pana Piotra Gambacortiego z Pizy
CLVII. Do Vanniego i Franciszka de Buonconti
CLXVIII. Do starszych republiki Lukki
CLXXVII. Do kardynała Piotra Portuense
CLXXXI. Do Mikołaja z Osimo
CLXXXIII. Do arcybiskupa Otranto
CLXXXV. Do Grzegorza XI
CXCII. Do Neriego di Landoccio
CXCIII. Do pana Lorenzo del Pino, doktora praw w Bolonii
CXCVI. Do Grzegorza XI
CCII. Do mistrza Jakuba, lekarza w Asciano
CCVI. Do Grzegorza XI
CCVII. Do rządzących Florencją
CCIX. Do Grzegorza XI
CCXVIII. Do Grzegorza XI
CCXIX. Do brata Rajmunda z Kapui, mistrza Jana Terzo i brata Feliksa da Massa
CCXX. Do siostry Magdaleny z klasztoru Santa Bonda koło Sieny
CCXXIX. Do Grzegorza XI
CCXXX. Do Ośmiu Świętych we Florencji
CCXXXI. Do Grzegorza XI
CCXXXIII. Do Grzegorza XI
CCXXXV. Do króla Francji
CCXXXVII. Do księcia Ludwika Andegaweńskiego
CCXXXVIII. Do Grzegorza XI
CCXXXIX. Do Grzegorza XI
CCXL. Do Lapy
CCXLII. Do biskupa Angela z Ricasoli
CCLII. Do Grzegorza XI
CCLIII. Do pana Trincio de Trinci z Foligno i jego brata Corrada
CCLIV. Do Piotra, syna Jakuba Tolomeiego, zwanego Attacusi
CCLV. Do Grzegorza XI
CCLVII. Do kapitana Conte, syna Agnoli, oraz jego towarzyszy we Florencji
CCLVIII. Do pana Ristoro, syna Piotra Canigianiego z Florencji
CCLIX. Do Tomasza z Alviano
CCLXVIII. Do starszych, konsulów i gonfalonierów miasta Bolonii
CCLXIX. Do Neriego di Landoccio
CCLXX. Do Grzegorza XI
CCLXXI. Do Alessy
CCLXXII. Do Rajmunda z Kapui
CCLXXIII. Do brata Rajmunda z Kapui z Zakonu Kaznodziejskiego
CCLXXVI. Do pewnej nierządnicy w Perugii, na prośbę jej brata
CCLXXVIII. Do pani Bartolomei di Domenico z Rzymu
CCLXXXV. Do Grzegorza XI
CCLXXXVIII. Do Agnieszki, żony Franciszka di Pipino,
krawca z Florencji
CCXCI. Do Urbana VI
CCXCV. Do Rajmunda z Kapui
CCCII. Do Urbana VI
CCCIII. Do Sano di Maco oraz innych synów we Florencji
CCCV. Do Urbana VI
CCCVI. Do Urbana VI
CCCX. Do trzech kardynałów włoskich
CCCXIII. Do hrabiego Fondi
CCCXIX. Do Stefano di Corrado Maconiego
CCCXXII. Do Jana delle Celle z Vallombrozy
CCCXXVII. Do braci: Andrzeja z Lukki, Baldo i Lando
CCCXXVIII. Do brata Antoniego z Nicei
CCCXXXIII. Do Rajmunda z Kapui
CCCXLI. Do Angelo Correra, biskupa Castello
CCCXLIV. Do Rajmunda z Kapui
CCCXLVI. Do Urbana VI
CCCXLVII. Do hrabiego Alberica z Barbiano oraz innych kaprali
CCCXLIX. Do chorążych rzymskich oraz czterech pobożnych mężów rządzących republiką rzymską
CCCL. Do króla Francji
CCCLI. Do Urbana VI
CCCLII. Do pani Larielli, żony pana Cieccolo Caracciolo z Neapolu
CCCLVII. Do króla Węgier
CCCLVIII. Do Andrzeja Vanniego
CCCLXII. Do byłej królowej Neapolu
CCCLXIV. Do Urbana VI
CCCLXVIII. Do Stefana di Corrado Maconiego
CCCLXX. Do Urbana VI
CCCLXXI. Do Rajmunda z Kapui
CCCLXXII. Do Karola, króla Apulii
CCCLXXIII. Do Rajmunda z Kapui
CCCLXXVIII. Do Franciszka di Pipino, krawca z Florencji
CCCLXXIX. Do Bartola Usimbardiego i Franciszka di Pipino