Malediwy. O życiu w hermetycznej krainie palm kokosowych, białych plaż i szamanów - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
13 września 2021
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
Malediwy. O życiu w hermetycznej krainie palm kokosowych, białych plaż i szamanów - ebook
Opowiem wam o życiu na maleńkiej wyspie na środku oceanu i o tym, w co wierzą jej mieszkańcy. Przytoczę absurdalne i zabawne historie, a na koniec przygotuję was do wyjazdu, jeśli po przeczytaniu książki uznacie, że koniecznie chcecie odwiedzić to intrygujące miejsce.
W malutkim kraju wyspiarskim, którego 99% stanowi woda, od ośmiu lat przebywa Magdalena Typel, próbująca odnaleźć się w innej rzeczywistości. Malediwy – archipelag na Oceanie Indyjskim, kojarzony z palmą, białą plażą i drewnianym domkiem na wodzie, jest domem dla prawie 400 tysięcy mieszkańców.
Jak żyje się w hermetycznym, muzułmańskim kraju? Czego boją się mieszkańcy? Czy wiedzą, że mieszkają w raju? Kto może wchodzić na cmentarz? Gdzie naprawdę jest Nemo? Jak szybko się tutaj rozwieść? Co jada się na wyspach i jak to sobie przyrządzić w polskim domu? Czym jest betel? Kiedy na Malediwach zaczyna się weekend? I kiedy/czy archipelag zniknie z powierzchni Ziemi?
Magdalena Typel – od 2013 r. mieszkanka Malediwów. Obserwatorka, fotografka, miłośniczka natury, podróży i włoskiej kuchni. Zapalona amatorka nurkowania, posiadaczka licencji PADI, pasjonatka podwodnej fotografii. Właścicielka guest house’u na jednej z wysp archipelagu. Swoje przygody i doświadczenia opisuje na blogu Dzienniki Typelka – na Malediwach.
| Kategoria: | Podróże |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-8103-849-2 |
| Rozmiar pliku: | 12 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
WSTĘP
„Jak to się stało, że wylądowałaś na Malediwach?” – to jedno z pytań, które ludzie najczęściej mi zadają. Bo jakby na to nie patrzeć, „Malediwy” brzmią tak „rajsko” i tak nieosiągalnie, wręcz abstrakcyjnie, że większość ludzi nie może się nadziwić, że coś takiego mi się udało. Chociaż chwileczkę – „udało” to niewłaściwe słowo, bo przecież nikt nie zapukał do moich drzwi i nie wręczył mi biletu ze słowami: „Gratulujemy, wygrałaś życie w raju”. Gdyby nie mój upór, intuicja, która nigdy nie zawodzi i szczęśliwy zbieg okoliczności, na pewno nie byłoby mnie tutaj. Nadal dojeżdżałabym pewnie rowerem do pracy, mając za oknem główny dworzec w Gliwicach, i patrzyła, jak ludzie gonią, w sumie nie wiadomo za czym, szarpiąc się z resztą współpracowników o to, czy okno ma być otwarte, czy zamknięte. Ja byłam tą, która musiała mieć ciągle dopływ świeżego powietrza, nawet zimą, więc „terroryzowaliśmy się” w biurze nawzajem: ja współpracowników świeżym powietrzem, a oni mnie jego brakiem. Żeby nie było – pracę w niemieckiej korporacji wspominam naprawdę miło. Odchodziłam, rycząc wniebogłosy. Na sam koniec pracodawca poszedł mi też bardzo na rękę i w razie, gdyby mi na Malediwach nie wyszło, zawsze mogłam wrócić. To było naprawdę komfortowe i doceniłam ten gest.
„Jak to się stało, że wylądowałaś na Malediwach?”
No ale skąd w ogóle taki pomysł? To nie było planowane. Po prostu znalazłam się w odpowiednim miejscu we właściwym czasie, no i sięgnęłam po to, co los mi podsunął. Zaczęło się w sumie typowo, od wakacji. Ja, łowczyni lotniczych perełek, natrafiłam któregoś razu na promocję linii Qatar Airways, które wchodziły właśnie na polskie niebo. Zaczęła się sprzedaż biletów na pierwsze kierunki w bardzo okazyjnych cenach. W rozkładzie lotów pojawiły się również po raz pierwszy Malediwy. To był wrzesień, lato właśnie dobiegało końca i zbliżał się ten moment, który wszyscy dobrze znamy, czyli „byle do wiosny”. Wyobraziłam sobie siebie w lutym pod palmą, w japonkach i pareo, gdzieś na środku Oceanu Indyjskiego, a to było tak bardzo nierealne… Nigdy nie byłam w tropikach, choć owszem, uwielbiałam podróże i nie było miesiąca, abym gdzieś nie leciała. Czatowałam w środku nocy na stronach tanich linii na nową pulę biletów, bo do rana przecież mogły już zniknąć te najciekawsze. Czasem udawało mi się kupować loty do Włoch, na Cypr, na Maltę, do Szwecji, Norwegii i Hiszpanii za kwoty rzędu 19–39 złotych. Hitem była Bruksela za dwa grosze w dwie strony, ale ostatecznie nie poleciałam, bo kończyłam wtedy pisać pracę magisterską, a i pogoda nie sprzyjała.
Lokalna wyspa
Tak, to było nierealne, ale pomyślałam: „W sumie dlaczego nie? Może drugi raz taka szansa się nie powtórzy”. Napisałam szybko wiadomość do koleżanki z pytaniem, czy leci ze mną. Kasia to osoba, której dwa razy nie trzeba powtarzać, więc odpisała od razu: „Jasne, lecimy!”. No to lecimy! Chwilę później bilety do Malé wylądowały w mojej skrzynce mailowej.
W sumie dlaczego nie? Może drugi raz taka szansa się nie powtórzy. No to lecimy!
Do wylotu było pięć miesięcy, czyli cała wieczność. Byłam akurat po rozstaniu z moim polskim mężem, więc nastroje bywały różne. Wcześniej podróżowaliśmy razem, a to miała być pierwsza tak daleka samotna podróż i obawiałam się, że nie będę umiała się z niej cieszyć. Czasami przechodziła mi przez myśl rezygnacja z wyjazdu, ale dobrze, że tego nie zrobiłam! Pozbawiłabym się szansy na nowe życie.
Oprócz biletów potrzebny był przecież jeszcze nocleg, zasiadłam więc do poszukiwań odpowiedniego miejsca. No i zamarłam, bo zobaczyłam, że cała moja miesięczna pensja nie pokryje nawet jednej nocy w malediwskim hotelu. Okej, wiedziałam, że Malediwy to drogi kierunek, ale żeby aż tak? Ceny były w tysiącach dolarów, a ja miałam zaplanowany pobyt na szesnaście dni, bo na tydzień to w ogóle nie opłaca się taki kawał lecieć. Na szczęście po zagłębieniu się w temat okazało się, że na Malediwach niedawno pojawiła się turystyka lokalna, czyli guest house’y – pensjonaty na wyspach, na których mieszkają miejscowi. Są one prowadzone właśnie przez mieszkańców jako tzw. opcje niskobudżetowe (choć umówmy się: w Kambodży za taką kwotę można mieć pięciogwiazdkowy hotel). Oczywiście kto, jak nie ja! Wyszperałam taką ofertę, że sam właściciel powiedział, że jest jednorazowa i raczej już się nie powtórzy.
Łańcuch 26 bezludnych rajskich wysp
Turystyka lokalna na Malediwach dopiero raczkowała. Były wówczas tylko dwie lub trzy wyspy, które przyjmowały turystów. Wybór padł na tę, na której znalazłam korzystny cenowo pensjonat. Do tego pojawiła się tam właśnie tzw. plaża bikini. Na Malediwach panuje dress code – nie można chodzić w kostiumach kąpielowych. Akurat ta wyspa miała wydzielone miejsce na plaży, gdzie można było swobodnie się opalać i pływać w bikini. Nie był to w Polsce w ogóle popularny kierunek w tamtych czasach, tym samym nie było prawie żadnych informacji na temat podróży na własną rękę na lokalną wysepkę. Można powiedzieć, że przecierałam szlaki.
Mogłabym robić cokolwiek, byle móc Malediwy nazywać swoim domem
To był wspaniały wyjazd. W ogóle zapomniałam o mojej aktualnej sytuacji życiowej, czyli o tym, że zostałam sama. Tam wszystko było tak inne, tak egzotyczne: widoki, ludzie, spokój, brak gonitwy i wyścigu szczurów. Wszechobecne uśmiechy, podejście do życia typu co masz zrobić dziś, zrób jutro, bezinteresowna pomoc, no i oczywiście bielutkie plaże, turkusowy ocean, a w nim kolorowe rybki. Palmy szeleszczące na wietrze – inny świat! Powiedziałam wtedy do koleżanki: „Kurczę, ja to bym mogła tutaj żyć! Mogłabym robić cokolwiek, byle móc Malediwy nazywać swoim domem”. Wypowiedziałam to chyba w odpowiednią godzinę.
Po powrocie już nic nie było takie samo. W głowie tylko Malediwy, malediwskie zdjęcia w komputerze i malediwska muzyka przez całą dobę. Rozmowy na Facebooku z poznanymi tam osobami: ludzie wysyłali mi zdjęcia z wyspy, a ja pragnęłam znów się tam znaleźć.
W stronę zachodzącego słońca
I nagle ni stąd, ni zowąd dostaję wiadomość od wspólnika właściciela pensjonatu, u którego się zatrzymałyśmy. Pisze, że buduje pensjonat na wyspie obok i szuka kogoś z Europy, kto mógłby go poprowadzić. Pyta, czy byłabym zainteresowana. Podejrzewam, że większość osób nie potraktowałaby takiej wiadomości poważnie. Dzisiaj codziennie przychodzą maile od bogatych szejków czy adwokata bogatego kuzyna z USA, którego jesteś jedyną rodziną, a on zostawił ci milionowy spadek. Ta wiadomość właściwie brzmiała podobnie, ale ja potraktowałam ją jak najbardziej poważnie i już wiedziałam, jaka będzie odpowiedź. Dałam sobie jednak kilka dni na przespanie się z tematem, bo umówmy się – nie miał to być wyjazd zarobkowy, bo nie oferował mi kokosów (chociaż w sumie to trochę tak…). Wiedziałam, że jeśli się zdecyduję, to nie pojadę tam po po, aby zarabiać i odkładać kasę. A czemu napisał akurat do mnie? W ciągu szesnastu dni mojego pobytu przez jego pensjonat przewinęło się sporo ludzi z różnych stron świata (z niektórymi mam nawet kontakt do dziś), a ja dużo z nimi rozmawiałam odnośnie odwiedzonych miejsc, wycieczek i wykupionych atrakcji, pokazywałam im zdjęcia, zachęcałam do wzięcia udziału. Musiał dostrzec ten mój nienachalny dar przekonywania.
Dziś prowadzę własny pensjonat, a nawet dwa, i gdyby nie pandemia, to prowadziłabym trzy, ale możliwe, że w momencie kiedy to czytacie, ten trzeci też już funkcjonuje. A może dalej mamy tę cholerną pandemię i wszyscy siedzą w domu i przebierają nogami?
Pocztówkowe krajobrazy lokalnych wysp
Książka nie jest typowym przewodnikiem po kraju. Przedstawia krótką historię Malediwów: kto i kiedy jako pierwszy tam się pojawił, jak wyglądało życie na wyspach kilkaset lat temu oraz jaką rolę Malediwy pełniły kiedyś. Będzie o tym, jak rozpoczęła się turystyka na Malediwach i jak się przez lata zmieniała. Będzie też trochę o polityce, bo to bardzo gorący temat wśród mieszkańców. No i myślę, że warto poznać historię malediwskiego odpowiednika Lecha Wałęsy.
Opowiem wam o moich początkach w zupełnie obcym kraju, różnym zarówno kulturowo, jak i wizualnie, gdzie problemy mają zupełnie inny kaliber. O tym, jak doszłam do miejsca, w którym dzisiaj jestem oraz jak zmieniła się moja perspektywa i czego się nauczyłam. Opowiem, jak wygląda życie na maleńkiej wyspie na środku Oceanu Indyjskiego oraz w co wierzą i czego się boją mieszkańcy. Przytoczę absurdalne i zabawne historie, a na koniec przygotuję was do wyjazdu, jeśli po przeczytaniu wcześniejszych rozdziałów uznacie, że koniecznie chcecie odwiedzić to intrygujące miejsce.
„Jak to się stało, że wylądowałaś na Malediwach?” – to jedno z pytań, które ludzie najczęściej mi zadają. Bo jakby na to nie patrzeć, „Malediwy” brzmią tak „rajsko” i tak nieosiągalnie, wręcz abstrakcyjnie, że większość ludzi nie może się nadziwić, że coś takiego mi się udało. Chociaż chwileczkę – „udało” to niewłaściwe słowo, bo przecież nikt nie zapukał do moich drzwi i nie wręczył mi biletu ze słowami: „Gratulujemy, wygrałaś życie w raju”. Gdyby nie mój upór, intuicja, która nigdy nie zawodzi i szczęśliwy zbieg okoliczności, na pewno nie byłoby mnie tutaj. Nadal dojeżdżałabym pewnie rowerem do pracy, mając za oknem główny dworzec w Gliwicach, i patrzyła, jak ludzie gonią, w sumie nie wiadomo za czym, szarpiąc się z resztą współpracowników o to, czy okno ma być otwarte, czy zamknięte. Ja byłam tą, która musiała mieć ciągle dopływ świeżego powietrza, nawet zimą, więc „terroryzowaliśmy się” w biurze nawzajem: ja współpracowników świeżym powietrzem, a oni mnie jego brakiem. Żeby nie było – pracę w niemieckiej korporacji wspominam naprawdę miło. Odchodziłam, rycząc wniebogłosy. Na sam koniec pracodawca poszedł mi też bardzo na rękę i w razie, gdyby mi na Malediwach nie wyszło, zawsze mogłam wrócić. To było naprawdę komfortowe i doceniłam ten gest.
„Jak to się stało, że wylądowałaś na Malediwach?”
No ale skąd w ogóle taki pomysł? To nie było planowane. Po prostu znalazłam się w odpowiednim miejscu we właściwym czasie, no i sięgnęłam po to, co los mi podsunął. Zaczęło się w sumie typowo, od wakacji. Ja, łowczyni lotniczych perełek, natrafiłam któregoś razu na promocję linii Qatar Airways, które wchodziły właśnie na polskie niebo. Zaczęła się sprzedaż biletów na pierwsze kierunki w bardzo okazyjnych cenach. W rozkładzie lotów pojawiły się również po raz pierwszy Malediwy. To był wrzesień, lato właśnie dobiegało końca i zbliżał się ten moment, który wszyscy dobrze znamy, czyli „byle do wiosny”. Wyobraziłam sobie siebie w lutym pod palmą, w japonkach i pareo, gdzieś na środku Oceanu Indyjskiego, a to było tak bardzo nierealne… Nigdy nie byłam w tropikach, choć owszem, uwielbiałam podróże i nie było miesiąca, abym gdzieś nie leciała. Czatowałam w środku nocy na stronach tanich linii na nową pulę biletów, bo do rana przecież mogły już zniknąć te najciekawsze. Czasem udawało mi się kupować loty do Włoch, na Cypr, na Maltę, do Szwecji, Norwegii i Hiszpanii za kwoty rzędu 19–39 złotych. Hitem była Bruksela za dwa grosze w dwie strony, ale ostatecznie nie poleciałam, bo kończyłam wtedy pisać pracę magisterską, a i pogoda nie sprzyjała.
Lokalna wyspa
Tak, to było nierealne, ale pomyślałam: „W sumie dlaczego nie? Może drugi raz taka szansa się nie powtórzy”. Napisałam szybko wiadomość do koleżanki z pytaniem, czy leci ze mną. Kasia to osoba, której dwa razy nie trzeba powtarzać, więc odpisała od razu: „Jasne, lecimy!”. No to lecimy! Chwilę później bilety do Malé wylądowały w mojej skrzynce mailowej.
W sumie dlaczego nie? Może drugi raz taka szansa się nie powtórzy. No to lecimy!
Do wylotu było pięć miesięcy, czyli cała wieczność. Byłam akurat po rozstaniu z moim polskim mężem, więc nastroje bywały różne. Wcześniej podróżowaliśmy razem, a to miała być pierwsza tak daleka samotna podróż i obawiałam się, że nie będę umiała się z niej cieszyć. Czasami przechodziła mi przez myśl rezygnacja z wyjazdu, ale dobrze, że tego nie zrobiłam! Pozbawiłabym się szansy na nowe życie.
Oprócz biletów potrzebny był przecież jeszcze nocleg, zasiadłam więc do poszukiwań odpowiedniego miejsca. No i zamarłam, bo zobaczyłam, że cała moja miesięczna pensja nie pokryje nawet jednej nocy w malediwskim hotelu. Okej, wiedziałam, że Malediwy to drogi kierunek, ale żeby aż tak? Ceny były w tysiącach dolarów, a ja miałam zaplanowany pobyt na szesnaście dni, bo na tydzień to w ogóle nie opłaca się taki kawał lecieć. Na szczęście po zagłębieniu się w temat okazało się, że na Malediwach niedawno pojawiła się turystyka lokalna, czyli guest house’y – pensjonaty na wyspach, na których mieszkają miejscowi. Są one prowadzone właśnie przez mieszkańców jako tzw. opcje niskobudżetowe (choć umówmy się: w Kambodży za taką kwotę można mieć pięciogwiazdkowy hotel). Oczywiście kto, jak nie ja! Wyszperałam taką ofertę, że sam właściciel powiedział, że jest jednorazowa i raczej już się nie powtórzy.
Łańcuch 26 bezludnych rajskich wysp
Turystyka lokalna na Malediwach dopiero raczkowała. Były wówczas tylko dwie lub trzy wyspy, które przyjmowały turystów. Wybór padł na tę, na której znalazłam korzystny cenowo pensjonat. Do tego pojawiła się tam właśnie tzw. plaża bikini. Na Malediwach panuje dress code – nie można chodzić w kostiumach kąpielowych. Akurat ta wyspa miała wydzielone miejsce na plaży, gdzie można było swobodnie się opalać i pływać w bikini. Nie był to w Polsce w ogóle popularny kierunek w tamtych czasach, tym samym nie było prawie żadnych informacji na temat podróży na własną rękę na lokalną wysepkę. Można powiedzieć, że przecierałam szlaki.
Mogłabym robić cokolwiek, byle móc Malediwy nazywać swoim domem
To był wspaniały wyjazd. W ogóle zapomniałam o mojej aktualnej sytuacji życiowej, czyli o tym, że zostałam sama. Tam wszystko było tak inne, tak egzotyczne: widoki, ludzie, spokój, brak gonitwy i wyścigu szczurów. Wszechobecne uśmiechy, podejście do życia typu co masz zrobić dziś, zrób jutro, bezinteresowna pomoc, no i oczywiście bielutkie plaże, turkusowy ocean, a w nim kolorowe rybki. Palmy szeleszczące na wietrze – inny świat! Powiedziałam wtedy do koleżanki: „Kurczę, ja to bym mogła tutaj żyć! Mogłabym robić cokolwiek, byle móc Malediwy nazywać swoim domem”. Wypowiedziałam to chyba w odpowiednią godzinę.
Po powrocie już nic nie było takie samo. W głowie tylko Malediwy, malediwskie zdjęcia w komputerze i malediwska muzyka przez całą dobę. Rozmowy na Facebooku z poznanymi tam osobami: ludzie wysyłali mi zdjęcia z wyspy, a ja pragnęłam znów się tam znaleźć.
W stronę zachodzącego słońca
I nagle ni stąd, ni zowąd dostaję wiadomość od wspólnika właściciela pensjonatu, u którego się zatrzymałyśmy. Pisze, że buduje pensjonat na wyspie obok i szuka kogoś z Europy, kto mógłby go poprowadzić. Pyta, czy byłabym zainteresowana. Podejrzewam, że większość osób nie potraktowałaby takiej wiadomości poważnie. Dzisiaj codziennie przychodzą maile od bogatych szejków czy adwokata bogatego kuzyna z USA, którego jesteś jedyną rodziną, a on zostawił ci milionowy spadek. Ta wiadomość właściwie brzmiała podobnie, ale ja potraktowałam ją jak najbardziej poważnie i już wiedziałam, jaka będzie odpowiedź. Dałam sobie jednak kilka dni na przespanie się z tematem, bo umówmy się – nie miał to być wyjazd zarobkowy, bo nie oferował mi kokosów (chociaż w sumie to trochę tak…). Wiedziałam, że jeśli się zdecyduję, to nie pojadę tam po po, aby zarabiać i odkładać kasę. A czemu napisał akurat do mnie? W ciągu szesnastu dni mojego pobytu przez jego pensjonat przewinęło się sporo ludzi z różnych stron świata (z niektórymi mam nawet kontakt do dziś), a ja dużo z nimi rozmawiałam odnośnie odwiedzonych miejsc, wycieczek i wykupionych atrakcji, pokazywałam im zdjęcia, zachęcałam do wzięcia udziału. Musiał dostrzec ten mój nienachalny dar przekonywania.
Dziś prowadzę własny pensjonat, a nawet dwa, i gdyby nie pandemia, to prowadziłabym trzy, ale możliwe, że w momencie kiedy to czytacie, ten trzeci też już funkcjonuje. A może dalej mamy tę cholerną pandemię i wszyscy siedzą w domu i przebierają nogami?
Pocztówkowe krajobrazy lokalnych wysp
Książka nie jest typowym przewodnikiem po kraju. Przedstawia krótką historię Malediwów: kto i kiedy jako pierwszy tam się pojawił, jak wyglądało życie na wyspach kilkaset lat temu oraz jaką rolę Malediwy pełniły kiedyś. Będzie o tym, jak rozpoczęła się turystyka na Malediwach i jak się przez lata zmieniała. Będzie też trochę o polityce, bo to bardzo gorący temat wśród mieszkańców. No i myślę, że warto poznać historię malediwskiego odpowiednika Lecha Wałęsy.
Opowiem wam o moich początkach w zupełnie obcym kraju, różnym zarówno kulturowo, jak i wizualnie, gdzie problemy mają zupełnie inny kaliber. O tym, jak doszłam do miejsca, w którym dzisiaj jestem oraz jak zmieniła się moja perspektywa i czego się nauczyłam. Opowiem, jak wygląda życie na maleńkiej wyspie na środku Oceanu Indyjskiego oraz w co wierzą i czego się boją mieszkańcy. Przytoczę absurdalne i zabawne historie, a na koniec przygotuję was do wyjazdu, jeśli po przeczytaniu wcześniejszych rozdziałów uznacie, że koniecznie chcecie odwiedzić to intrygujące miejsce.
więcej..
