Facebook - konwersja
Czytaj fragment
Pobierz fragment

Medyczne laboratorium diagnostyczne - ebook

Data wydania:
1 stycznia 2015
Format ebooka:
EPUB
Format EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie. Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu. Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
, MOBI
Format MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu. Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
(2w1)
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego, który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego, który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
159,00

Medyczne laboratorium diagnostyczne - ebook

Pierwsza na polskim rynku wydawniczym publikacja dotycząca działania nowoczesnego laboratorium diagnostycznego, przygotowana przez zespół ekspertów medycyny laboratoryjnej.
Książka zawiera opis metod analitycznych, w tym najnowszych technik (spektrometria mas, techniki biologii i genetyki molekularnej i in.) i aparatury, stosowanych obecnie rutynowo oraz w nowych obszarach diagnostyki laboratoryjnej, jak  np. proteomika, lipidomika. Uwzględniono w niej również zagadnienia automatyzacji oraz informatyzacji laboratorium diagnostycznego.
Ta nowoczesna publikacja będzie doskonałym źródłem wiedzy dla studentów analityki medycznej/medycyny laboratoryjnej oraz diagnostów laboratoryjnych w codziennej praktyce.

Spis treści

Przedmowa
1. Charakterystyka analityczna metody laboratoryjnejBogdan Solnica
1.1. Wstęp
1.2. Granica próbki ślepej
1.3. Granica wykrywalności
1.4. Granica oznaczalności
1.5. Czułość funkcjonalna
1.6. Liniowość
1.7. Odporność
1.8. Dokładność
1.9. Precyzja
2. Metody spektroskopoweKrystyna Sztefko
2.1. Wstęp
2.2. Promieniowanie elektromagnetyczne
2.3. Oddziaływanie promieniowania elektromagnetycznego z materią
2.4. Kryteria podziału metod spektroskopowych
2.4.1. Spektroskopia absorpcyjna UV-VIS
2.4.2. Absorpcja atomowa
2.4.3. Absorpcja cząsteczkowa
2.4.4. Chromofory
2.4.5. Emisja atomowa
2.4.6. Emisja cząsteczkowa
2.4.7. Spektroskopia UV-VIS w diagnostyce laboratoryjnej
2.5. Jądrowy rezonans magnetyczny
2.6. Metody spektroskopii absorpcyjnej
2.6.1. Metody spektrofotometryczne
2.6.2. Metody pomiaru światła w roztworach mętnych (turbidymetria i nefelometria)
2.6.3. Spektrometria atomowo-absorpcyjna
2.7. Metody spektroskopii emisyjnej
2.7.1. Fotometria płomieniowa
2.8. Spektroskopia luminescencji
2.9. Fluorescencja
2.9.1. Aparatura do pomiaru fluorescencji (spektrofluorymetry)
2.9.2. Problemy z pomiarem fluorescencji
2.9.3. Zastosowanie fluorymetrii w diagnostyce laboratoryjnej
2.10. Chemiluminescencja
2.10.1. Powstawanie chemiluminescencji
2.10.2. Aparatura do pomiaru chemiluminescencji
2.10.3. Zastosowanie chemiluminescencji w diagnostyce laboratoryjnej
2.11. Reflektometria
2.12. Podsumowanie
3. Metody elektrochemiczneKrystyna Sztefko
3.1. Wstęp
3.2. Zasady metod elektrochemicznych
3.2.1. Potencjometria
3.2.2. Amperometria
3.2.3. Konduktometria
3.2.4. Kulometria
3.3. Elektrody stosowane w elektrochemii
3.3.1. Elektrody referencyjne (odniesienia, porównawcze)
3.3.2. Elektrody selektywne (wskaźnikowe, indykatorowe)
3.4. Elektrody selektywne dla cząsteczek
3.4.1. Elektroda do pomiaru ciśnienia parcjalnego dwutlenku węgla
3.4.2. Elektroda do pomiaru ciśnienia parcjalnego tlenu
3.4.3. Elektrody wykorzystujące proces biologicznego rozpoznawania
3.4.4. Biosensory DNA
3.4.5. Biosensory immunochemiczne
3.5. Podsumowanie
4. Metody elektroforetyczneMaria Kapusta
4.1. Wstęp
4.2. Rodzaje nośników elektroforetycznych
4.2.1. Żele agarozowe
4.2.2. Żele poliakrylamidowe
4.3. Techniki stosowane do rozdziału, identyfikacji i oznaczania ilości białek
4.3.1. Elektroforeza w żelu poliakrylamidowym78 4.3.2. Elektroforeza natywna
4.3.3. Ogniskowanie izoelektryczne
4.3.4. Elektroforeza dwukierunkowa
4.3.5. Elektrochromatografia
4.3.6. Elektroforeza kapilarna
4.4. Metody immunoelektroforetyczne
4.4.1. Immunoelektroforeza
4.4.2. Immunofiksacja
4.4.3. Immunoelektroforeza rakietowa według
4.4.4. Wykrywanie białek przy użyciu metody Western blot
4.5. Techniki barwienia
4.6. Ilościowa ocena rozdziałów elektroforetycznych
4.7. Zastosowanie metod elektroforetycznych w diagnostyce laboratoryjnej
4.7.1. Rozdział elektroforetyczny białek surowicy
4.7.2. Rozdział elektroforetyczny białek moczu
4.7.3. Rozdział elektroforetyczny białek płynu mózgowo-rdzeniowego
4.7.4. Rozdział elektroforetyczny kwasów nukleinowych
5. Metody chromatograficzneAgnieszka Kondracka, Zbigniew Bartoszewicz
5.1. Zasada metod chromatograficznych
5.1.1. Przygotowanie próbek do rozdziału chromatograficznego
5.1.2. Ocena jakości rozdziału chromatograficznego
5.1.3. Aspekty ilościowe rozdziału chromatograficznego
5.2. Techniki pomiarowe i aparatura
5.2.1. Chromatografia gazowa
5.2.2. Kolumnowa chromatografia cieczowa
5.2.3. Chromatografia cienkowarstwowa
5.3. Przykłady zastosowania metod chromatograficznych w diagnostyce laboratoryjnej
5.3.1. Profil steroidów w moczu dobowym metodą chromatografii gazowej
5.3.2. Analiza składników powietrza wydychanego za pomocą chromatografii gazowej
5.3.3. Analiza składu kwasów mykolowych metodą HPLC
5.3.4. Badanie wariantów hemoglobiny i oznaczanie HbA1c za pomocą analizatorów chromatograficznych
5.3.5. Oznaczanie amin biogennych z użyciem HPLC
6. Technika spektrometrii masZbigniew Bartoszewicz, Agnieszka Kondracka
6.1. Zasada techniki spektrometrii mas
6.2. Techniki pomiarowe i aparatura
6.2.1. Typy analizatorów
6.2.2. Możliwości analizy związków w zależności od wybranej techniki spektrometrii mas
6.3. Przykłady zastosowania techniki spektrometrii mas w diagnostyce laboratoryjnej
6.3.1. Warunki wprowadzania techniki spektrometrii mas do rutynowych badań diagnostycznych
6.3.2. Zastosowania spektrometrii mas w endokrynologii
6.3.3. Wykrywanie wrodzonych wad metabolicznych
6.3.4. Zastosowania spektrometrii mas w mikrobiologii
6.3.5. Zastosowanie spektrometrii mas w monitorowaniu stężenia leków.
6.3.6. Zastosowanie spektrometrii mas w toksykologii
6.3.7. Przyszłość spektrometrii mas w laboratorium diagnostycznym
7. Metody immunochemiczneKrystyna Sztefko
7.1. Zasada metod immunochemicznych
7.2. Rodzaje metod immunochemicznych
7.2.1. Metody strąceniowe
7.2.2. Metody immunochemiczne ze znacznikiem
7.3. Standaryzacja i harmonizacja metod immunochemicznych
7.4. Techniki pomiarowe w metodach immunochemicznych
7.5. Zastosowanie metod immunochemicznych w diagnostyce laboratoryjnej
7.6. Przedanalityczne i analityczne czynniki interferujące w metodach immunochemicznych
7.6.1. Reakcje krzyżowe w metodach immunochemicznych
7.6.2. Białka wiążące jako źródło interferencji w metodach immunochemicznych
7.6.3. Nieimmunogenne kompleksy białek z IgG, autoprzeciwciała, przeciwciała heterofilowe i przeciwciała antyzwierzęce jako źródło interferencji w metodach immunochemicznych
7.7. Efekt niskiej dawki i efekt wysokiej dawki
7.8. Poszukiwanie i usuwanie interferujących przeciwciał
7.9. Uwaga końcowa
8. Metody analityczne w technologii suchej chemiiKrystyna Sztefko, Przemysław Tomasik
8.1. Wstęp
8.2. Techniki pomiarowe stosowane w suchej chemii
8.2.1. Odczyt wzrokowy
8.2.2. Reflektometria
8.2.3. Fluorymetria
8.2.4. Potencjometria
8.3. Wykorzystanie suchej chemii w diagnostyce laboratoryjnej
8.3.1. Testy paskowe do badania ogólnego moczu
8.3.2. System Vitros
8.3.3. Reflotron
8.3.4. Systemy HemoCue
8.3.5. Biosensory i immunosensory
8.3.6. Metody immunochromatograficzne bocznego przepływu
8.4. Zalety metod suchej chemii
9. Metody izotopoweKrystyna Sztefko
9.1. Wstęp
9.2. Emitery promieniowania alfa, beta i gamma w diagnostyce laboratoryjnej
9.3. Prawo rozpadu promieniotwórczego
9.4. Aktywność preparatu promieniotwórczego i jej jednostki
9.5. Pomiar aktywności w laboratorium
9.6. Ochrona przed promieniowaniem
9.6.1. Dawka pochłonięta i dawka ekspozycyjna
9.7. Ochrona przed skutkami promieniowania
9.8. Rodzaje metod izotopowych
9.8.1. Analiza aktywacyjna
9.8.2. Metody radiometryczne
9.8.3. Rozcieńczania izotopowe
9.9. Izotopy w diagnostyce laboratoryjnej
9.9.1. Aparatura do pomiaru promieniowania
9.9.2. Pomiar izotopów stabilnych
9.9.3. Pomiar emiterów promieniowania beta
9.9.4. Pomiar emiterów promieniowania gamma
9.10. Zastosowanie metod izotopowych w diagnostyce laboratoryjnej
9.10.1. Metody immunochemiczne
9.10.2. Metody stosowane w genetyce i biologii molekularnej
9.10.3. Testy oddechowe
9.10.4. Ocena funkcji mózgu
9.10.5. Ocena utraty białka z przewodu pokarmowego
9.10.6. Metoda rozcieńczenia znacznika
9.10.7. Zastosowanie techniki spektrometrii mas połączonej z rozcieńczeniem izotopowym 207 10. Cytometria przepływowaŁukasz Sędek, Bogdan Mazur 209 10.1. Wprowadzenie do techniki cytometrii przepływowej
10.1.1. Rozwój cytometrii przepływowej
10.1.2. Budowa cytometru przepływowego
10.1.3. Materiał do badań cytometrycznych 212 10.1.4. Zasada pomiaru cytometrycznego
10.1.5. Techniki barwienia materiału do analizy cytometrycznej
10.1.6. Podstawy zjawiska fluorescencji
10.1.7. Właściwości spektralne fluorochromów stosowanych w cytometrii przepływowej
10.1.8. Kontrola poprawności pracy cytometru
10.2. Zastosowania cytometrii przepływowej
10.2.1. Zastosowanie cytometrii przepływowej w immunologii i hematologii
10.2.2. Pozostałe zastosowania cytometrii przepływowej
10.3. Podsumowanie
11. Metody biologii i genetyki molekularnejMarek Sanak
11.1. Wstęp
11.2. Kliniczne skutki mutacji
11.3. Rodzaje mutacji genetycznych
11.3.1. Mutacje punktowe
11.3.2. Mutacje wielonukleotydowe
11.4. Mutacje genomu mitochondrialnego
11.5. Metody wykrywania mutacji genowych
11.5.1. Materiał biologiczny do badania DNA
11.5.2. Techniki wykrywania mutacji genowych
11.6. Metody celowane wykrywania mutacji genowych
11.6.1. Klasyczne techniki hybrydyzacji DNA genomowego
11.6.2. Amplifikacja DNA genomowego techniką polimerazowej reakcji łańcuchowej
11.6.3. Badanie polimorfizmu restrykcyjnego produktów amplifikacji PCR
11.6.4. Badanie produktów amplifikacji PCR poprzez ich detekcję techniką hybrydyzacji
11.6.5. Inne celowane metody wykrywania mutacji genowej
11.6.6. Metody celowane wykrywania mutacji typu insercyjno-delecyjnego
11.6.7. Wykrywanie mutacji dynamicznych techniką PCR
11.7. Dostępność badań w genetycznej diagnostyce molekularnej
11.7.1. Metody molekularne w badaniach cytogenetycznych
12. Metody stosowane w badaniach hematologicznychBogdan Mazur
12.1. Historia badań hematologicznych
12.2. Materiał do badań hematologicznych
12.3. Metody badań hematologicznych
12.3.1. Metoda 3-diff
12.3.2. Metoda 5-diff
12.4. Wyniki badań hematologicznych
12.5. Standaryzacja v 12.6. Automatyzacja w immunohematologii
13. Metody stosowane w badaniach hemostazyAnna Raszeja-Specht,Jacek Golański
13.1. Wstęp
13.2. Materiał do badań układu hemostazy
13.3. Badania układu krzepnięcia metodami fizykochemicznymi
13.4. Oznaczanie liczby płytek krwi
13.5. Badanie reaktywności płytek krwi
13.5.1. Turbidymetryczny pomiar agregacji
13.5.2. Impedancyjny pomiar agregacji
13.5.3. Pomiar czasu okluzji
13.6. Badania z wykorzystaniem wiskozymetrycznych i/lub optycznych metod detekcji skrzepu
13.6.1. Czas protrombinowy (PT)
13.6.2. Czas częściowej tromboplastyny po aktywacji (APTT)
13.6.3. Fibrynogen (Fg)
13.6.4. Czas trombinowy (TT)
13.6.5. Czas reptylazowy (RT) lub czas ankrodowy
13.6.6. Czas ekarynowy (ECT)
13.6.7. Oznaczanie aktywności czynników VIII, IX i XI
13.6.8. Oznaczanie aktywności czynników VII, V, II i X
13.6.9. Wykrywanie oporności na aktywowane białko C (APC-R)
13.6.10. Wykrywanie przeciwciał antyfosfolipidowych: antykoagulantu tocznia (LA) i innych
13.7. Badania układu krzepnięcia metodami biochemicznymi z zastosowaniem substratów chromogennych
13.7.1. Oznaczanie aktywności antytrombiny (AT)
13.7.2. Oznaczanie aktywności białka C (PC)
13.7.3. Oznaczanie aktywności anty-Xa
13.8. Badania układu krzepnięcia metodami immunochemicznymi
13.8.1. Oznaczanie stężenia dimeru D (DD)
13.8.2. Antygen czynnika von Willebranda (vWF:Ag)
13.8.3. Wiązanie czynnika von Willebranda z kolagenem (vWF:CB)
13.8.4. Aktywność czynnika von Willebranda jako kofaktora rystocetyny (vWF:RCo)
13.8.5. Oznaczanie stężenia całkowitego (PS) i wolnego (fPS) białka S
13.8.6. Oznaczanie stężeń przeciwciał antykardiolipinowych (ACA) i przeciwciał przeciw ß2-glikoproteinie I (ß2-GPI)
13.8.7. Oznaczanie stężeń przeciwciał przeciw kompleksowi czynnik płytkowy 4–heparyna (anty-PF4/H)
13.9. Metody biologii molekularnej
13.10. Aparatura wykorzystywana w diagnostyce zaburzeń hemostazy
13.11. Analizatory POCT
13.12. Automatyzacja i integracja laboratoryjnej diagnostyki hemostazy
13.13. Kierunki rozwoju diagnostyki hemostazy
14. Metody stosowane w diagnostyce mikrobiologicznejElżbieta Stefaniuk
14.1. Wstęp
14.2. Hodowla drobnoustrojów
14.2.1. Hodowla bakterii i grzybów
14.2.2. Diagnostyka wirusologiczna oparta na hodowlach komórkowych
14.2.3. Systemy automatyczne do hodowli bakterii i grzybów z krwi i płynów z jam ciała
14.3. Metody mikroskopowe
14.4. Techniki barwienia
14.5. Identyfikacja drobnoustrojów
14.5.1. Klasyczne schematy identyfikacyjne drobnoustrojów
14.5.2. Automatyczne systemy do identyfikacji drobnoustrojów
14.5.3. Spektrometria mas
14.6. Metody serologiczne i immunochemiczne
14.7. Oznaczanie lekowrażliwości drobnoustrojów
14.7.1. Automatyczne systemy do identyfikacji i oznaczania lekowrażliwości drobnoustrojów
14.8. Metody biologii molekularnej
14.8.1. Molekularna diagnostyka zakażeń
14.8.2. Typowanie genetyczne do celów epidemiologii
15. Laboratoryjny system informatycznyBarbara Kopeć, Piotr Sitkowski
15.1. Wstęp
15.2. Funkcje laboratoryjnego systemu informatycznego
15.2.1. Moduł „Rejestracja zleceń”
15.2.2. Moduł „Przyjęcie materiału do laboratorium”
15.2.3. Moduł „Komunikacja z analizatorami”
15.2.4. Moduł „Kontrola jakości”
15.2.5. Moduł „Autoryzacja wyniku badania”
15.2.6. Moduły wspomagające zarządzanie laboratorium
15.3. Ochrona danych medycznych i osobowych pacjentów w laboratorium
15.4. Koszty informatyzacji
16. Automatyzacja w medycznym laboratorium diagnostycznymBogdan Solnica
16.1. Wstęp
16.2. Automatyczne analizatory laboratoryjne. Konsolidacja badań
16.3. Automatyzacja fazy pozaanalitycznej
16.4. Częściowa i całkowita automatyzacja laboratorium
Skorowidz

Kategoria: Inne
Zabezpieczenie: Watermark
Watermark
Watermarkowanie polega na znakowaniu plików wewnątrz treści, dzięki czemu możliwe jest rozpoznanie unikatowej licencji transakcyjnej Użytkownika. E-książki zabezpieczone watermarkiem można odczytywać na wszystkich urządzeniach odtwarzających wybrany format (czytniki, tablety, smartfony). Nie ma również ograniczeń liczby licencji oraz istnieje możliwość swobodnego przenoszenia plików między urządzeniami. Pliki z watermarkiem są kompatybilne z popularnymi programami do odczytywania ebooków, jak np. Calibre oraz aplikacjami na urządzenia mobilne na takie platformy jak iOS oraz Android.
ISBN: 978-83-200-4851-3
Rozmiar pliku: 6,7 MB

FRAGMENT KSIĄŻKI

Autorzy

Dr n. przyr. Zbigniew Bartoszewicz

Laboratorium Naukowe

Katedra i Klinika Chorób Wewnętrznych i Endokrynologii

Warszawski Uniwersytet Medyczny

Dr hab. n. biol. Jacek Golański

Zakład Zaburzeń Krzepnięcia Krwi

Katedra Nauk Biomedycznych

Uniwersytet Medyczny w Łodzi

Dr n. biol. Maria Kapusta

Zakład Diagnostyki

Katedra Biochemii Klinicznej

Uniwersytet Jagielloński, Collegium Medicum w Krakowie

Dr n. biol. Agnieszka Kondracka

Laboratorium Naukowe

Katedra i Klinika Chorób Wewnętrznych i Endokrynologii

Warszawski Uniwersytet Medyczny

Mgr Barbara Kopeć

Diagnostyka sp. z o. o. w Krakowie

Prof. dr hab. n. med. Bogdan Mazur

Katedra i Zakład Mikrobiologii i Immunologii

Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach

Dr n. med. Anna Raszeja-Specht, docent

Zakład Medycyny Laboratoryjnej

Katedra Biochemii Klinicznej

Gdański Uniwersytet Medyczny

Prof. dr hab. n. med. Marek Sanak

Zakład Biologii Molekularnej i Genetyki Klinicznej

II Katedra Chorób Wewnętrznych

Uniwersytet Jagielloński, Collegium Medicum w Krakowie

Dr n. med. Łukasz Sędek

Katedra i Klinika Pediatrii, Hematologii i Onkologii Dziecięcej

Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach

Mgr inż. Piotr Sitkowski

Eclipse sp. z o. o. w Krakowie

Dr hab. n. med. Bogdan Solnica, prof. UJ

Katedra Biochemii Klinicznej

Uniwersytet Jagielloński, Collegium Medicum w Krakowie

Dr n. med. Elżbieta Stefaniuk

Zakład Epidemiologii i Mikrobiologii Klinicznej

Narodowy Instytut Leków w Warszawie

Prof. dr hab. n. med. Krystyna Sztefko

Zakład Biochemii Klinicznej

Polsko-Amerykański Instytut Pediatrii

Uniwersytet Jagielloński, Collegium Medicum w Krakowie

Dr hab. n. med. Przemysław Tomasik

Zakład Biochemii Klinicznej

Polsko-Amerykański Instytut Pediatrii

Uniwersytet Jagielloński, Collegium Medicum w KrakowiePrzedmowa

Dynamiczny rozwój medycyny laboratoryjnej w ostatnich 30–40 latach i wzrost jej znaczenia w praktyce klinicznej nie byłyby możliwe bez udoskonalania znanych od dziesięcioleci metod analitycznych i technik pomiarowych, wprowadzania nowych oraz ogromnego postępu w zakresie komputeryzacji. Dzięki temu nastąpiła bardzo duża poprawa jakości i znaczne poszerzenie panelu wykonywanych badań laboratoryjnych, co przyczyniło się do zwiększenia skuteczności diagnostyki i leczenia.

Postęp metodyki oznaczeń radykalnie zmienił nie tylko charakter pracy diagnosty laboratoryjnego, ale także spowodował zwiększenie wymaganej od niego wiedzy i umiejętności. Fachowy pracownik współczesnego medycznego laboratorium diagnostycznego coraz rzadziej wykorzystuje manualne techniki analizy instrumentalnej, musi natomiast umieć wprawnie obsługiwać automatyczne analizatory i zintegrowane platformy analityczne, a także posługiwać się laboratoryjnym systemem informatycznym. Nowe wyzwania stające przed diagnostami muszą znajdować odzwierciedlenie w programach kształcenia przeddyplomowego i specjalizacyjnego w zawodzie diagnosty laboratoryjnego.

Niniejszy podręcznik stanowi przegląd metod analitycznych i technik pomiarowych stosowanych w medycznych laboratoriach diagnostycznych do wykonywania badań biochemicznych, analitycznych, hematologicznych, koagulologicznych, immunochemicznych, genetycznych i mikrobiologicznych. Opisane zostały zarówno metody stosowane w diagnostyce laboratoryjnej od dawna, jak i wprowadzone do laboratoriów medycznych w ciągu ostatnich lat. Mamy nadzieję, że dzięki temu podręcznik nie będzie szybko tracił na aktualności. Współautorom podręcznika, ekspertom w poszczególnych dziedzinach diagnostyki laboratoryjnej, serdecznie dziękujemy za współpracę.

Podręcznik kierujemy do studentów oddziałów analityki medycznej i medycyny laboratoryjnej oraz diagnostów laboratoryjnych. Zamiarem jego autorów i redaktorów było dostarczenie informacji niezbędnych w zawodzie diagnosty laboratoryjnego. Czytelnicy ocenią, czy prezentowany podręcznik sprostał temu zadaniu.

Bogdan Solnica

Krystyna Sztefko1

Charakterystyka analityczna metody laboratoryjnej

Bogdan Solnica

1.1. Wstęp

Charakterystyka analityczna obejmuje wiele cech metody laboratoryjnej decydujących o możliwości zastosowania jej do określonych celów, np. w diagnostyce, w praktyce klinicznej. Dlatego charakterystyka analityczna metod stosowanych w medycznej diagnostyce laboratoryjnej cechuje się pewnymi odrębnościami. Składają się na nią cechy metody opisywane przez parametry, wyznaczane w toku wystandaryzowanych procedur przez producentów odczynników i sprzętu oraz w medycznych laboratoriach diagnostycznych (walidacja metod). Ogólnie, charakterystyka analityczna określa, czy metoda daje wystarczająco dokładne i powtarzalne wyniki oznaczeń w niezbędnym z punktu widzenia ich zastosowania zakresie badanej cechy analitu.

Na charakterystykę analityczną metody składają się:

- granica próbki ślepej,
- granica wykrywalności,
- granica oznaczalności,
- czułość funkcjonalna,
- liniowość,
- zakres oznaczalności,
- odporność,
- dokładność,
- precyzja.

1.2. Granica próbki ślepej

Granica próbki ślepej (limit of blank – LoB) określa granicę szumu analitycznego – jest największym wynikiem pomiaru, jaki z określonym prawdopodobieństwem można uzyskać w materiale niezawierającym oznaczanego analitu. Jest ona wyznaczana na podstawie wyników serii pomiarów, zwykle 20, w materiale niezawierającym oznaczanego analitu (np. kalibrator zerowy). Wartość średnia uzyskanych wyników odpowiada zerowemu stężeniu oznaczanej substancji (ryc. 1.1). Gdy jest ona różna od zera, wskazuje to na obciążenie analityczne (błąd systematyczny; bias) metody. Granica próbki ślepej odpowiada 95. centylowi rozkładu wyników oznaczeń w próbkach niezawierających analitu (ślepych) i jest obliczana na podstawie wartości średniej i odchylenia standardowego (SD_(blank)) tego rozkładu według wzoru:

LoB = średnia + 1,645 × SD_(blank)

Rycina 1.1

Rozkład wyników oznaczeń w materiale niezawierającym analitu i w materiale zawierającym analit w bardzo małym stężeniu. Przy stężeniu analitu równym granicy wykrywalności (LoD) 5% uzyskanych wyników będzie poniżej granicy próbki ślepej (LoB).

1.3. Granica wykrywalności

Granica wykrywalności (limit of detection – LoD) to najmniejsze stężenie, które może być odróżniane od granicy szumu analitycznego i przy którym możliwe jest wiarygodne wykrycie analitu. Granicę tę wyznacza się, wykonując serie oznaczeń (20–60) w kilku próbkach zawierających oznaczaną substancję w stężeniu bliskim granicy próbki ślepej. Dla każdej próbki oblicza się średnią i odchylenie standardowe (SD) wyników serii oznaczeń.

Granicę wykrywalności oblicza się z wykorzystaniem granicy próbki ślepej według wzoru:

LoD = LoB + 1,645 × SD

Granica wykrywalności jest większa od granicy próbki ślepej o (1,645 × SD), co oznacza, że obecny w materiale analit wywołuje sygnał trwale silniejszy niż w przypadku granicy próbki ślepej, ale przy stężeniu analitu na poziomie granicy wykrywalności 5% uzyskanych wyników będzie poniżej granicy próbki ślepej (patrz ryc. 1.1). Innymi słowy, granica wykrywalności jest małym stężeniem (lub inną cechą) analitu, przy którym 95% wyników pomiaru przekracza granicę próbki ślepej, co z kolei oznacza, że w 5% próbek metoda nie wykryje analitu o tym stężeniu.

1.4. Granica oznaczalności

Granica oznaczalności (limit of quantitation – LoQ) jest najmniejszym stężeniem substancji, które może być oznaczane z całkowitym błędem analitycznym spełniającym kryteria dokładności wymagane do celów klinicznych. W przeciwieństwie do granicy próbki ślepej i granicy wykrywalności, wyznaczanych wyłącznie na podstawie danych analitycznych, granica oznaczalności jest ponadto określana przez dokładność i precyzję wymagane do klinicznego zastosowania metody.

Całkowity błąd analityczny (total analytical error – TAE) jest obliczany według wzoru:

TAE = bias + 2 × SD

gdzie odchylenie standardowe (SD) wyników oznaczeń w 40 próbkach tego samego materiału jest miarą precyzji metody.

Granica oznaczalności nie może być mniejsza od granicy wykrywalności, te dwie wartości są sobie równe, gdy całkowity błąd analityczny wyznaczony dla stężenia analitu na poziomie granicy wykrywalności ma wartość dopuszczalną. W przeciwnym razie granica oznaczalności przekracza granicę wykrywalności i musi być określona przez wyznaczenie całkowitego błędu analitycznego dla stężeń większych od granicy wykrywalności (ryc. 1.2).

Rycina 1.2

Rozkład wyników oznaczeń w materiale niezawierającym analitu, w materiale zawierającym analit w stężeniu na poziomie granicy wykrywalności i w nieco większym stężeniu. Współzależności między granicą: próbki ślepej (LoB), wykrywalności (LoD) i oznaczalności (LoQ).

1.5. Czułość funkcjonalna

Czułość funkcjonalna jest definiowana jako stężenie analitu oznaczane z określoną nieprecyzyjnością – przy współczynniku zmienności (CV) równym 20% (lub 10%). Warto zaznaczyć, że definicja czułości funkcjonalnej nie uwzględnia obciążenia analitycznego. Podobnie jak w przypadku granicy oznaczalności czułość funkcjonalna charakteryzuje metodę w kontekście dopuszczalnej zmienności analitycznej (w tym przypadku – nieprecyzyjności).

1.6. Liniowość

Liniowość to przedział badanej cechy (np. stężenia) analitu, w którym występuje korelacja (R = 0,999) między tą wartością a sygnałem analitycznym. Zakres liniowości zbliżony jest do zakresu oznaczalności – przedziału cechy analitu, w obrębie którego jest ona oznaczana z wymaganą dokładnością, precyzją i liniowością. Nachylenie prostej odzwierciedlającej zależność cecha (stężenie)–sygnał jest miarą czułości analitycznej, czyli zdolności metody/układu pomiarowego do adekwatnej reakcji na zmiany cechy analitu (ryc. 1.3).

Rycina 1.3

Zakres liniowości i oznaczalności metody analitycznej.

1.7. Odporność

Odporność (robustness; tolerancyjność) metody laboratoryjnej określa, w jakiej mierze wyniki oznaczeń zależą od niewielkich przypadkowych zmian warunków ich wykonywania (sposobu opracowania próbki, zmian temperatury, wilgotności, zasilania aparatury i in.).
mniej..

BESTSELLERY

Kategorie: