Mięśnie dna miednicy bez tabu - ebook
Mięśnie dna miednicy bez tabu - ebook
Czy kiedykolwiek śmiałaś się tak bardzo, że trochę popuściłaś? A może nie byłaś w stanie wytrzymać na progu, gorączkowo szukając kluczy? Wiele razy wstajesz w nocy i biegniesz do toalety? Niezbyt chętnie o tym mówisz, prawda?
Około dwieście milionów ludzi na świecie cierpi na nietrzymanie moczu. Ta krępująca dolegliwość dotyka zarówno mężczyzn, jak i kobiety, ale w następstwie ciąży i porodu częściej przydarza się tym ostatnim. Jane Simpson od trzydziestu lat leczy pacjentów i pacjentki z dysfunkcjami dna miednicy i nietrzymaniem moczu. Na podstawie bogatej praktyki klinicznej i terapeutycznej w przystępny sposób ukazuje, że problem, niepotrzebnie uważany za tabu, jest bardzo powszechny, a przede wszystkim łatwy do rozwiązania.
Z tej książki dowiesz się:
- czym są mięśnie dna miednicy i jak działają;
- jak leczyć wysiłkowe nietrzymanie moczu i wypadanie narządów miednicy;
- co zrobić, by ciąża, poród i menopauza przebiegły bez komplikacji;
- w jaki sposób polepszyć satysfakcję seksualną;
- na czym polega rehabilitacja dna miednicy;
- jak skutecznie zaradzić męskim problemom.
Włączając ćwiczenia dna miednicy do swojej codziennej rutyny, możesz skutecznie leczyć „wstydliwe” schorzenia i zapobiec problemom w późniejszym życiu. Najważniejsze, że odzyskasz dawną pewność siebie.
Kategoria: | Poradniki |
Zabezpieczenie: |
Watermark
|
ISBN: | 978-83-08-07880-8 |
Rozmiar pliku: | 3,6 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
JELITA
Jelita to temat mało atrakcyjny. Wszyscy wypróżniamy się na osobności, nie rozmawiamy o tym, nawet gdy zaczyna dziać się coś złego.
Bardzo ważną rolę w wypróżnianiu odgrywają mięśnie dna miednicy. W procesie tym bierze udział wiele mięśni i nerwów, co pokazuje ilustracja na następnej stronie.
Mięsień łonowo-guziczny jest owinięty wokół jelita prostego niczym pasek procy. Albo przytrzymuje on zawartość jelita (żeby stolec nie wydostał się bez kontroli), albo we współpracy ze zwieraczem odbytu umożliwia otwarcie jelita. Problemy zaczynają się wtedy, gdy te mięśnie i/lub otaczające je nerwy ulegają uszkodzeniu.
Dysfunkcja jelit może mieć wiele przyczyn. Oto kilka najważniejszych:
• częste zaparcia i parcie w toalecie;
• poród, podczas którego doszło do uszkodzenia mięśni lub nerwów używanych do kontroli pracy jelit;
• długotrwały zespół jelita drażliwego (IBS);
• schorzenia dna miednicy;
• inne przyczyny, dla których jelita mogą nagle funkcjonować nieprawidłowo, między innymi: przebyte operacje, choroby, ciąża, stresujące okresy w życiu, długotrwałe stosowanie środków przeczyszczających, zażywanie nowych leków, hemoroidy lub szczelina odbytu.
Przewód pokarmowy jest długi. Jego początkiem jest jama ustna, a kończy się w miejscu wydalania stolca. Cały proces trwa mniej więcej od jednego do trzech dni. Przyjmujemy pokarm, pobieramy z niego substancje odżywcze i wszystko, czego potrzebujemy, a resztę wydalamy jako niepotrzebną. Tak się dzieje w sytuacji, kiedy jelita działają jak dobrze naoliwiona maszyna.
Jestem przekonana, że każdy w jakimś momencie doświadczył „problemów jelitowych”. To zawsze jest nieprzyjemne, niezależnie od postaci, jaką przybiera: zaparcia, biegunki, wzdęć, bólu, wymiotów, mdłości czy gazów; w najlepszym razie może być uciążliwe, a w najgorszym – stanowić źródło ogromnego stresu. Wiele osób po prostu biegnie do apteki, kupuje coś, co albo hamuje, albo pobudza pracę jelit, i oddycha z ulgą, gdy równowaga zostaje przywrócona.
Zaparcia
Zaparcia mogą być zarówno przyczyną, jak i rezultatem dysfunkcji dna miednicy. Jest to dolegliwość, której nie widać: nie moczymy się i nie biegamy cały dzień do toalety. A jednak jeżeli cierpisz na zaparcia, może to mieć taki sam wpływ na twoje funkcjonowanie jak wszystkie inne kwestie poruszane w tej książce. Problem ten jest w stanie zawładnąć całym życiem. Przyczyny zaparć mogą być różnorodne:
• brak aktywności fizycznej;
• picie zbyt małej ilości wody;
• spożywanie zbyt małej ilości błonnika;
• przyjmowanie leków;
• wypadanie narządów miednicy mniejszej (zob. Rozdział 5);
• wstrzymywanie stolca (może mieć początek w dzieciństwie);
• hemoroidy i szczelina odbytu (ból powoduje obawy przed wypróżnieniem);
• ciąża i pierwsze miesiące po porodzie, rozejście mięśni prostych brzucha;
• słaba perystaltyka jelit;
• zaburzenia dna miednicy;
• zespół jelita drażliwego;
• niektóre uwarunkowania medyczne.
Zaparcia mogą też być objawem raka okrężnicy, więc jeśli coś cię niepokoi, najlepiej wybierz się od razu do lekarza rodzinnego.
Przedstawię tu najgorszy możliwy scenariusz. Gdy pytam pacjentki, kiedy zaczęły się jej zaparcia, często słyszę w odpowiedzi, że w dzieciństwie. Bywało, że kiedy pytano dziecko: „Czy byłeś/byłaś w toalecie”, ono, wiedząc, że gdy powie „nie”, dostanie jakieś wstrętne lekarstwo do połknięcia albo zostanie zabrane do lekarza, odpowiadało zawsze: „Tak, dzisiaj rano”.
Częstym problemem jest niechęć do wypróżniania się w miejscach publicznych. Boimy się, że wydamy jakieś krępujące odgłosy lub też, nie daj Boże, pozostawimy nieprzyjemne zapachy. Czy nie zabraknie papieru toaletowego? Czasem nie chcemy siadać na desce w obcej toalecie, a kucanie nie jest pozycją, która sprzyja opróżnieniu jelit. Zapewne każdemu chociaż raz w życiu się to przydarzyło. Myśl o tym, że w sąsiedniej toalecie jest ktoś znajomy, niejednego wprawia w zażenowanie. Najczęściej odkładamy potrzebę defekacji do chwili, kiedy znajdziemy się w bezpiecznym miejscu, najlepiej we własnym domu. A przecież nie powinniśmy odczuwać takiego skrępowania, bo jest to czynność, którą każdy człowiek wykonuje regularnie.
Dobry przykład stanowi kobieta, która zjawiła się u mnie, bo cierpiała na rectocele (wgłębianie tylnej ściany pochwy, zob. Rozdział 5). Przyszła na rehabilitację dna miednicy, ale kiedy ją zbadałam, zauważyłam zapchane jelita. Okazało się, że zawsze czuła potrzebę wypróżnienia rano, kiedy trzeba było zawozić dzieci do szkoły. Po odprowadzeniu dzieci chęć skorzystania z toalety już jej przechodziła, i tak rozpoczynał się kolejny cykl. W końcu doprowadziło to do wpuklenia jelita w ścianę pochwy. Jestem pewna, że niektóre z czytelniczek odnajdą w tym siebie. Nawet jeżeli żyjemy w zawrotnym tempie, musimy zadbać o podstawowe potrzeby naszego organizmu, bo inaczej w przyszłości przyjdzie nam się zmagać ze znacznie gorszymi problemami. Ta kobieta musiała wsuwać palce do pochwy, by wypchnąć wgłębiające się jelito, bo inaczej nie była w stanie się wypróżnić. Brzmi to szokująco, ale zdarza się za wieloma zamkniętymi drzwiami toalet. Nie myśl więc, że jesteś w tym osamotniona, i zacznij działać.
Inna kobieta, matka małych dzieci, powiedziała mi, że aby móc się wypróżnić, musi wypalić papierosa i wypić kawę. Z czasem, gdy dzieci rosły i stawały się jeszcze lepszymi obserwatorami, coraz trudniej było jej to robić. Wiele lat wcześniej rzuciła palenie i bała się, że dzieci lub mąż przyłapią ją z papierosem w ustach. Dlatego bez względu na pogodę biegała w kąt ogrodu, gdzie ukryta za szopą, paliła papierosa, by móc się wypróżnić.
------------------------------------------------------------------------
Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki
------------------------------------------------------------------------