My, rodzice, jesteśmy tylko ludźmi! - ebook

Przedmowa do wydania polskiego

Kiedy poznałyśmy prace Jörga Mangolda, od razu zapragnęłyśmy promować w Polsce jego pomysł na wspieranie rodziców. W czasach nadmiaru, wielości bodźców i mnóstwa wykluczających się strategii wychowawczych rodzice bardzo potrzebują wsparcia. Mnogość zadań, szybkie tempo życia oraz wyzwania stawiane przed rodzicami sprawiają, że rodzicielstwo bywa obciążającym zajęciem bez chwil wytchnienia, co może przyczyniać się do przewlekłego stresu i w konsekwencji wypalenia rodzicielskiego.

Równocześnie warto podkreślić, że jako rodzice mamy wewnętrzne zasoby i własną mądrość, do której warto się odwoływać i ją rozwijać. Istnieją też różne formy wspierania rodzica w jego roli.

O tym właśnie jest ta książka. Uczy rodziców, jak sięgać po to, co już mamy w sobie, by być dla siebie samych oparciem w trudnych momentach; jak o siebie dbać, jak wracać do spokoju i odzyskiwać radość z rodzicielstwa. Ważnym aspektem jest również to, że wzmacniając samych siebie, możemy poprzez modelowanie dawać przykład naszym dzieciom i podopiecznym, dając sobie wsparcie i umożliwiając rozkwit, a dzieciom – zrównoważony rozwój i więcej radości.

Autor nie wpada w pułapkę tanich rad – opisuje przykłady wzięte z życia rodzicielskiego i sięga głębiej, do podstawowych potrzeb dorosłych i dzieci.

Serdecznie polecamy tę książkę wszystkim rodzicom i opiekunom, niezależnie od wieku dzieci, bo na każdym etapie życia weźmiecie coś dla siebie.

dr Krystyna Boroń-Krupińska, Anna Zubrzycki (Mindfulness Association Polska),

Ewa Sanko Orłowska, Weronika Chmielewska (Fundacja EduMind Uważność w Edukacji)

Wstęp

W dzisiejszych czasach rodzicielstwo to prawdopodobnie jedno z największych wyzwań, przed jakimi stajemy. Wszyscy rodzice kochają swoje dzieci i życzą im jak najlepiej, jednak wysiłek wkładany w zaspokajanie ich potrzeb wydaje się codziennie zawodzić. Większości rodzin, a zwłaszcza matkom, brakuje wsparcia. Zawsze jest wiele rzeczy, którymi trzeba się zająć, a jednocześnie nie jesteśmy przygotowani na silne emocje, jakie budzą w nas nasze dzieci. Kiedy jesteśmy zestresowani w życiu z dziećmi, różne części nas przejmują kontrolę, choć wcale nie chcemy oddawać im przywództwa.

Z drugiej strony wszyscy rodzice posiadają cechy i wewnętrzną mądrość, które mogą im pomóc pozostać na dobrej drodze. Bez względu na to, jak wyglądało nasze dzieciństwo, w sercu głęboko pragniemy zajmować się naszymi dziećmi ze współczuciem. Praktyka uważności i miłującej dobroci wobec siebie są nieocenione w kultywowaniu w naszych sercach i umysłach właściwości, które pozwalają zarówno naszym dzieciom, jak i nam samym rozkwitać i wzrastać.

W tym kontekście z wielką przyjemnością przedstawiam tę niezwykle cenną książkę. Znam Jörga Mangolda od kilku lat; wspólnie prowadziliśmy odosobnienia dla rodzin. Jego człowieczeństwo i ciepłe serce w połączeniu z głębokim zrozumieniem i wglądem w funkcjonowanie umysłu i mózgu nieustannie wpływają na mnie i wzbogacają. Ta wspaniała książka daje rodzicom dostęp do praktyk uważności i życzliwości wobec siebie.

Wyjaśnia, że nie jesteśmy winni trudnościom, jakich doświadczamy, a nasze dzieci nie są problemem. Ze względu na naturę ludzkiego mózgu życie z dziećmi będzie wielokrotnie popychać nas do granic możliwości i poza nie. Książka ta opisuje również praktyczne sposoby, w jakie możemy lepiej rozwinąć bezstronny, zrównoważony spokój i stworzyć rodzinną atmosferę, która sprzyja nie tylko bardziej harmonijnym relacjom, ale także dobrostanowi.

Gorąco polecam tę książkę każdemu rodzicowi i wszystkim osobom mającym do czynienia z dziećmi. Bez wątpienia jest w niej potencjał, by zmienić twoje życie.

Lienhard Valentin

Przedmowa

Być może pewnego dnia z tej cywilizacji zrodzi się kultura.

Ludwig Wittgenstein

W Niemczech mamy szczęście żyć w sytuacji, która pozwala nam się cieszyć wielkim dobrobytem materialnym, zorganizowanymi i strzeżonymi strukturami państwa oraz godnym pozazdroszczenia dostępem do opieki medycznej. Jednak wciąż pozostajemy niezadowoleni, a nasze obawy i niepewność ię nie zmniejszyły.

Wynika to ze zmian na dwóch poziomach.

Pomimo wielkiego obiektywnego postępu, społecznych ulepszeń i ogromnych uproszczeń technologicznych trudno nam sobie radzić z warunkami życia, które sami stworzyliśmy. Ich zmiana postawiła przed nami nowe i odmienne wyzwania (na przykład w zakresie uwagi, tolerancji na stres, zdolności komunikacyjnych, elastyczności umysłowej i zdolności adaptacyjnych). Nasz sprzęt – który rozwinął się w toku ewolucji – nie skonfigurował nas do łatwego sprostania tym wymaganiom. Sami stworzyliśmy to środowisko, ale pod względem psychiki i biologii nie jesteśmy zbyt dobrze przygotowani do funkcjonowania w nim.

Coraz lepiej rozumiemy, co jest dla nas korzystne, a co nam szkodzi. Mamy też większą świadomość problemów psychicznych i podatności na nie. Szczególnie wzrosła nasza wrażliwość na bezbronność dzieci. Wiele badań wykazuje straszliwe konsekwencje złego traktowania dzieci lub wykorzystywania ich, które odciskają piętno na całym życiu. W ostatnich dziesięcioleciach normy i standardy w odniesieniu do ochrony dzieci przed przemocą i dbanie o ich najlepszy interes uległy zasadniczej zmianie. Na szczęście również oczekiwania, jakie stawiamy dziś wychowaniu i opiece, różnią się od tych sprzed zaledwie kilku dekad.

Jednak wspomniane powyżej – całkowicie pozytywne – zmiany niekoniecznie przyczyniają się do uspokojenia, odprężenia i obniżenia niepokoju. Wręcz przeciwnie, niosą również paradoksalne skutki. Wraz z obiektywnym postępem i zmienionymi standardami wzrosły oczekiwania wobec nas i nasiliło się społeczne porównywanie; wzrosło oczekiwanie, by funkcjonować „normalnie” i efektywnie wykorzystywać czas, a także presja na ciągłą optymalizację siebie, swojego życia i jego warunków, co prowadzi do obaw przed pozostaniem lub byciem pozostawionym w tyle. Zapotrzebowanie na terapię gwałtownie wzrasta zarówno wśród dorosłych, jak i dzieci, a trend ten nie wydaje się zmieniać.

Presja czasu, normalności i optymalizacji jest szczególnie widoczna w rodzinach z dziećmi. Któż nie chce być dobrą matką lub ojcem? Kto nie życzy swojemu dziecku jak najlepiej? Rodzice znajdują się pod presją głównie z powodu wysokich oczekiwań wobec siebie samych. Są one zrozumiałe, ale często niemożliwe do spełnienia. Badania empiryczne wykazują, że presja czasowa i finansowa w rodzinach z małymi dziećmi może prowadzić do bardzo wysokiego poziomu stresu, co, jak wiadomo, wywiera szkodliwy wpływ na zdrowie psychiczne dzieci.

Na tle tych zmian od przełomu wieków znajdują spory oddźwięk nowe podejścia psychoterapeutyczne, które zaadaptowały pradawną mądrość i tradycję Wschodu oraz techniki medytacyjne. Te nowe koncepcje nie pasują już do tradycyjnych klasyfikacji szkół terapeutycznych, lecz stanowią ulepszenie klasycznych podejść i rozwijają je. Po dobrze ugruntowanym szkoleniu medycznym, psychiatrycznym i psychoterapeutycznym Jörg Mangold zapoznał się z tymi nowymi koncepcjami, wczuł się w nie i ucieleśnił je, a następnie rozwinął jako własną autentyczną postawę terapeutyczną, którą można scharakteryzować takimi terminami jak uważność, współczucie i samowspółczucie.

Poznałem Jörga Mangolda jako młodego lekarza, wkrótce po ukończeniu przez niego studiów, i towarzyszyłem mu w pierwszych krokach pracy psychoterapeutycznej. Później poznałem go jako ojca rodziny, szefa własnej praktyki psychiatrycznej dla dzieci i młodzieży, inspiratora wielkiego zespołu praktyki Mangolda oraz siłę napędową działalności humanitarnej – Powszechne prawo do zdrowia i edukacji – którą zorganizował. Podziwiam jego otwartość na nowe rzeczy, krytykę i zmiany. Wiem, z jaką pracowitością i zapałem angażuje się we wszystko, co robi. Cenię jego humanitarne poświęcenie i pasję. Podziwiam jego ogromną gotowość, by z odwagą i nieustraszonością oddawać się do dyspozycji innych.

W niniejszej książce jego cechy stają się oczywiste nawet dla tych, którzy nie poznali go osobiście. Jest jasne, że jego praktyka uważności i doświadczenie jako lekarza i psychoterapeuty łączą się z prywatną i osobistą ścieżką, którą podąża wraz z rodziną. Przeczytałem tę książkę z wielkim entuzjazmem i prawdziwą radością poznawania.

Nie jest to jednak poradnik dla rodziców, ponieważ nie zawiera żadnych rad. Jörg Mangold opiera się na aktualnych odkryciach biopsychologii ewolucyjnej i neuropsychologii i na tej podstawie opisuje pomocne współrzędne poznawcze, dzięki którym możemy lepiej zrozumieć i zaakceptować siebie oraz własne słabości. Przedstawia także sugestie, w jaki sposób możemy poznać siebie jako ojców lub matki w nowy, przyjazny sposób. Książka ta nie uczy technik w ścisłym tego słowa znaczeniu, lecz przedstawia bardzo konkretne sugestie dotyczące praktykowania altruistycznej postawy wobec siebie, naszych partnerów i dzieci.

Praktykowanie tej postawy ma – w sensie najlepszej tradycji psychoterapeutycznej – na wskroś wywrotowy charakter. Uważności i samowspółczucia nie należy błędnie rozumieć jako kolejnych strategii samooptymalizacji. Mogą nam pomóc nabrać dystansu do własnych i cudzych oczekiwań, by w codziennym zamieszaniu zabezpieczyć i rozwijać siebie, swoje człowieczeństwo i rodzinę. Książka ta będzie bardzo pomocna dla wielu rodzin i być może przyczyni się również do rozwoju naszej cywilizacji.

Marburg, 23 sierpnia 2017 roku

prof. Fritz Mattejat

Psycholog, psychoterapeuta dzieci i młodzieży, od wielu lat starszy psycholog w Klinice Psychiatrii i Psychoterapii Dzieci i Młodzieży oraz dyrektor Instytutu Terapii Behawioralnej i Medycyny Behawioralnej na Uniwersytecie w Marburgu

Wprowadzenie

Poza pojęciami czynienia zła i czynienia dobra jest pole. I tam się spotkajmy.

Rumi, perski poeta

Ta książka to przewodnik po trosce o siebie dla oddanych rodziców. Nie jest to poradnik wychowania ani kolejna publikacja doradzająca, jak najlepiej postępować z dzieckiem. Jeśli czegoś takiego szukasz, to dobry moment, by wrócić do księgarni i zwrócić tę książkę.

Dotyczy ona raczej pewności siebie, życzliwości wobec siebie, dbania o siebie i współczucia wobec samych siebie jako rodziców.

Przed napisaniem tej książki przeprowadziłem wśród znajomych rodziców w moim otoczeniu krótką ankietę, prosząc o wymienienie dziesięciu rzeczy, które w byciu rodzicem uważają za wzbogacające i zachwycające oraz dziesięciu, które są dla nich trudne lub niepokojące.

Jeśli chodzi o to, co było wzbogacające, najczęściej wymieniano:

•obserwowanie, jak dzieci wzrastają i się rozwijają,

•bycie rodziną i poczucie więzi,

•śmiech dziecka,

•widzenie świata oczami dziecka i możliwość zabawy z nim,

•poczucie bezwarunkowej miłości.

Najtrudniejsze były:

•obawa, że dzieciom stanie się coś złego (poważna choroba, śmierć, przemoc); niemożność udzielenia pomocy, gdy dziecko cierpi lub jest w potrzebie; rezygnacja z kontroli,

•niepewny stan świata, społeczeństwa, przyrody,

•ciągły pęd, aby pogodzić pracę i życie rodzinne,

•znalezienie wystarczającej ilości czasu na związek oraz czasu dla samego siebie i przyjaciół,

•szkoła i system oświaty.

Myślę, że jako rodzice i tak mamy już sporo na swoich barkach, a często obciążenie to tylko się zwiększa. Niektórzy narzekają na brak poczucia bezpieczeństwa i spadek umiejętności rodzicielskich w dzisiejszych czasach, inni zaś uważają, że rodziny nie spędzają już wystarczająco dużo czasu razem. Są też tacy, którzy utrzymują, że wszystko wiedzą najlepiej i zasiewają w innych lęk, ostrzegając przed najróżniejszymi możliwymi katastrofami; cieszyliby się bardzo, gdyby wprowadzono obowiązek posiadania licencji na zostanie rodzicem. Słyszy się najróżniejsze, często sprzeczne opinie ekspertów na temat rodzicielstwa, co prowadzi do wzrastającej presji, by być doskonałym, zamiast po prostu pozwolić ludziom wychowywać dzieci w sposób dla nich naturalny.

O tym właśnie jest ta książka: o lepszym zrozumieniu i porzuceniu pragnienia doskonałości. O większym zaufaniu do siebie i współczuciu wobec siebie i innych jako przewodniku. Życie, zwłaszcza w rodzinach z dziećmi, jest kolorowe i różnorodne, dramatyczne i intymne, radosne i smutne, ale z pewnością nie jest procesem optymalizacji.

Rzadko się podkreśla, że nasze ciała, mózgi i umysły są wynikiem procesu ewolucji trwającego od milionów lat.

Większość trudności, jakich doświadczają współcześni rodzice, wydaje się wynikać z tego, że w pokoju dziecięcym często nadal reagujemy mózgiem dinozaura na wyimaginowanego tygrysa szablozębnego.

Czytanie tej książki i zagłębianie się w jej treść ma sens, jeśli choć trochę pomoże ci lepiej zrozumieć siebie i swój rodzicielski mózg, zaufać swojemu życzliwemu sercu, współczuciu wobec siebie, współczującej radości oraz zrównoważonemu spokojowi, a także traktować siebie jak dobrego przyjaciela – zarówno w dobrych, jak i złych chwilach!

Książka ta ma strukturę podróży ze stacjami do ładowania wiedzy, podejmowania poszukiwań w sobie i odnajdywania konkretnych narzędzi, które można później wykorzystywać w codziennym rodzicielstwie.

Zaczyna się od ogólnego przedstawienia tego, w jaki sposób mózg przetwarza stres i funkcjonuje w nowoczesnym świecie, do którego natura prawie nas nie przygotowała (rozdziały pierwszy i drugi). Przedstawia uważność i współczucie, również wobec siebie, a także współczującą radość i zrównoważony spokój jako zdrowe postawy (rozdział trzeci), a konkretne możliwości ich zastosowania w różnych sytuacjach życiowych bardziej szczegółowo omówiono również w praktykach (rozdział czwarty). Podróż dopełniają sugestie dotyczące celowego kultywowania pozytywnych, wewnętrznych mocnych stron i zasobów (rozdział piąty).

Osoby, które pragną pogłębiać w sobie te właściwości, mogą również znaleźć mapę (rozdział szósty) z konkretnymi praktykami i medytacjami: Mindful Compassionate Parenting – MCP: Rodzicielstwo z uważnością i współczuciem. Dodatkowe praktyki i medytacje do pobrania w formacie MP3, a także kurs wideo EMAUS są dostępne na stronie www.we-mind.life1. Ponadto książka zawiera instrukcje dotyczące praktyk uważności w środowisku rodzinnym (rozdział siódmy). Wreszcie seria współczujących i czułych listów pokazuje kwestie związane ze specjalnymi tematami (rozdział ósmy).

Teorie i sugestie zawarte w tej książce nie są wyłącznie moim dziełem, lecz pochodzą także z inspiracji czerpanej od różnych mądrych nauczycieli, uczonych i autorów.

Opieram się na pięćdziesięcioczteroletnim doświadczeniu jako dziecko moich rodziców. Ponadto przez dwadzieścia pięć lat zajmowałem się psychiatrycznym wspieraniem rodzin, dzieci i młodzieży. Mam za sobą dziesięć lat praktyki uważności, medytacji i samowspółczucia, których zdrowy wpływ nieustannie odczuwam ja i uczestnicy moich kursów. Oprócz tego od dwudziestu ośmiu lat pobieram intensywne nauki w długotrwałym związku romantycznym i patchworkowej rodzinie, zmagając się z wyzwaniami jako ojczym, a od dwudziestu trzech lat również jako biologiczny ojciec. Mam nadzieję, że ta książka pomoże nam, rodzicom, bardziej ufać sobie i akceptować siebie z całym naszym człowieczeństwem, dobrymi stronami i pozornymi „słabościami” tak, abyśmy z odwagą, współczuciem i zrównoważonym spokojem dotrzymywali naszym dzieciom towarzystwa w ich wspaniałej i wymagającej życiowej podróży.

Jörg Mangold

Ansbach, 29 sierpnia 2017 roku

Rozdział pierwszy. Zwodniczy mózg rodzica

Przecież potrzebujesz też czasu, żeby sobie po prostu posiedzieć i popatrzeć.

Astrid Lindgren

1.1 Dlaczego my, rodzice, funkcjonujemy tak, a nie inaczej – zwłaszcza gdy sprawy toczą się szybko lub są stresujące

Podróż samopoznania siebie jako rodziców zaczniemy od mózgu. Dlaczego? Ponieważ mózg jest napędzającą nas elektrownią. Rejestruje wszystko, co postrzegamy w świecie – wszystko, co widzimy, słyszymy, czujemy węchem, smakiem i dotykiem. Wrażenia te zostają powiązane z uczuciami i myślami. Nasze pomysły, wyobrażenia i koncepcje powstają w mózgu. Stąd też pochodzą impulsy do działań i reakcji. Dzięki niemu możemy również obserwować siebie samych, to, jak żyjemy i jak myślimy o życiu. Ponieważ wiemy, że wiemy, nazwaliśmy siebie Homo sapiens sapiens.

To nie przypadek, że nasz mózg jest najbardziej złożonym systemem znanym we wszechświecie. Podczas podróży przez ewolucyjną historię mózgu dowiemy się, dlaczego jako rodzice nadal utrzymujemy pradawny system alarmowy, który uruchamia się raz za razem: „Uważaj – twoje przetrwanie jest zagrożone” oraz „Zagrożenia są wszędzie”. Odkryjemy, że w pokoju dziecięcym często czujemy się i zachowujemy tak, jakbyśmy przebywali w epoce kamienia łupanego, starając się chronić przed tygrysami szablozębnymi. Zapoznamy się także z uspokajającym i odżywiającym systemem, który możemy w sobie wzmacniać jako antidotum na stres.

1.2 Mózg ma swoją historię

Rys. 1.1 Trójdzielny mózg2

Mózg nie wyrósł w naszych głowach z dnia na dzień, a jego dojrzewanie nie rozpoczęło się wraz z naszym poczęciem. Gotowy plan otrzymaliśmy od rodziców w postaci genów. Struktura tego organu i jego podstawowe obwody kształtowały się przez miliony lat ewolucji. Warto więc przyjrzeć się swojej przeszłości. Sposób, w jaki dziś postrzegamy siebie, nasze dzieci i świat, opiera się w dużej mierze na tym, jak mózg z czasem dostosowywał się do swoich zadań.

Stare i nowe struktury mózgu

Etapy rozwoju mózgu można obserwować także dziś. Podstawowe systemy istnieją od czasów dinozaurów. Te struktury mózgu są nadal dość podobne u nas i na przykład u jaszczurek. Nazwijmy je „mózgiem dinozaura”. Regulują one funkcje niezbędne do przetrwania, takie jak oddech, sen, łaknienie, głód i temperaturę ciała, a także podstawowe reakcje na przyjemne i nieprzyjemne bodźce, reakcje na zagrożenia oraz seksualność. W tych obszarach wciąż funkcjonujemy jak dinozaury.

Mózg przeszedł poważną zmianę, gdy zwierzęta zaczęły karmić młode własnym mlekiem. Znacznie wydłużyło to czas opieki nad potomstwem, co wymaga bliskiej, odżywiającej więzi. Ponieważ do formowania się więzi potrzebne są emocje, w mózgu rozwinęły się związane z tym struktury, które umożliwiają powiązanie emocji z doświadczeniami i przechowywanie nowych cech. Na późniejszych etapach rozwoju ssaków obszary te stały się również ważne dla uczenia się, budowania relacji i tworzenia grup. Nazwijmy je zbiorczo „starym ssaczym mózgiem”. Ewolucja często kojarzy nam się z terminami wojennymi, takimi jak walka i selekcja. Warto jednak zauważyć, że fizyczna bliskość, troska i opiekowanie się innymi były podstawą udanej ewolucji ssaków i ich mózgów.

Niedawno doszły do tego osiągnięcia, które sprawiają, że jesteśmy jako Homo sapiens tak wyjątkowi. Tuż za czołem znajduje się centrum dowodzenia myśleniem, które czyni nas ludźmi. W procesie stawania się człowiekiem to właśnie w tym obszarze najbardziej powiększyła się masa mózgu. To dlatego mamy wysokie, proste czoło, a nie bardziej płaskie jak nasi neandertalscy przodkowie.

Ludzkość to tylko mgnienie

Rys. 1.2 Rozwój człowieka

Z punktu widzenia formowania się Ziemi cała historia Homo sapiens wydaje się mrugnięciem oka. Od rozpoczęcia rewolucji przemysłowej dwieście lat temu tempo rozwoju dramatycznie przyspieszyło. A w ciągu ostatnich trzydziestu lat rewolucji cyfrowej nasz sposób życia został raz jeszcze gwałtownie wywrócony do góry nogami przez komputery, internet i smartfony. Nasze dzieci nie wyobrażają już sobie życia bez technologii w domach i smartfonów w kieszeniach – połączonych z resztą świata.

Kiedy wyjaśniam dzieciom, że kiedy byłem mały, moja rodzina nie miała nawet telefonu i podłączono nam go, kiedy miałem dziesięć lat, brzmię jak stary pierdziel. Mieliśmy czarno-biały telewizor z zaledwie trzema kanałami, a po północy jedyną rzeczą, jaką można było obejrzeć, był obraz kontrolny. (Wciąż pamiętam spory o to, czy obejrzymy wieczorne wiadomości, czy hollywoodzki film. Mój ojciec zawsze zwyciężał).

Stworzyliśmy zupełnie nową erę, w której musimy się utrzymywać i funkcjonować przy pomocy starych i nowych części mózgu. Narząd ten nie był w stanie tak szybko nadgonić, więc czasem nie jest to dla nas łatwe.

Więcej znajdziesz w wersji pełnej publikacji

Tematy publikacji w pełnej wersji

Przedmowa do wydania polskiego

Wstęp

Przedmowa

Wprowadzenie

Rozdział pierwszy. Zwodniczy mózg rodzica

Rozdział drugi. Przemierzając z mózgiem dinozaura współczesny świat pełen pułapek optymalizacji

Rozdział trzeci. Wartość współczucia wobec siebie i uważności dla rodziców i dzieci

Rozdział czwarty. Przełamywanie starych wzorców i odkrywanie nowych ścieżek

Rozdział piąty. W ogrodzie życia

Rozdział szósty. Ośmiotygodniowy kurs uważnego, współczującego rodzicielstwa

Rozdział siódmy. Małe praktyki uważności z rodziną

Rozdział ósmy. Napisz do siebie list pełen współczucia

Epilog. Uważność, mądrość i współczucie jako kompas dla świata

Podziękowania

Wspieranie edukacji w jednych z najuboższych krajów świata poprzez mądre słowa

Dodatek pierwszy Przegląd różnych opisanych w tej książce procedur opartych na uważności

Dodatek drugi Naukowe spojrzenie na uważność i samowspółczucie w rodzicielstwie

Dodatek trzeci Małe, niereprezentatywne badanie młodych i już nie tak młodych rodziców w kontekście osobistym

Dodatek czwarty Lista praktyk

Bibliografia

Przygotowanie do wersji elektronicznej: RASTER studio, 603 59 59 71

1 Nagrania i inne materiały MCP będą dostępne również w języku polskim.

2 Por. P. McLean i in., A Triune Concept of the Brain and Behavior, University of Toronto Press 1973.

Fundacja EduMind Uważność w Edukacji powstała w 2017 roku i zajmuje się wprowadzaniem zintegrowanych programów praktyki uważności w środowisku szkolnym (dla nauczycieli, dzieci oraz rodziców) jako metody redukowania stresu, budowania odporności psychicznej i regulowania emocji u dzieci oraz dorosłych. Inicjuje rozwój praktyki uważności w środowiskach zagrożonych stresem i wypaleniem – wśród nauczycieli, rodziców, młodzieży i dzieci.

Kadra Fundacji EduMind ma bogate doświadczenie we własnej praktyce, a proponowane programy często są objęte dofinansowaniem dla określonych grup (np. nauczyciele, rodzice dzieci ze specjalnymi potrzebami).

Zespół prowadzi różne treningi oparte o mindfulness według zróżnicowanych ścieżek, w tym:

•osiem lekcji uważności dla nauczycieli,

•kurs życia opartego na uważności (MBLC),

•redukcja stresu z wykorzystaniem uważności (MBSR),

•kursy współczucia (compassion),

•treningi uważności dla młodzieży (MBLC Young Adults).

Od 2023 roku oferuje również program Rodzicielstwo z uważnością i współczuciem (Mindful Compassionate Parenting, MCP), którego twórcą jest Jörg Mangold.

Fundacja proponuje indywidualnie opracowywane programy jako kompleksowe wsparcie dla szkół: począwszy od szkoleń dla rad pedagogicznych, poprzez trening własny nauczycieli i ofertę treningu dla rodziców, aż po kursy przygotowujące nauczycieli do wprowadzania elementów uważności na lekcjach przedmiotowych oraz treningi dla uczniów.

Zapraszamy po szczegóły: www.fundacjaedumind.pl

Certyfikowane nauczycielki programu Rodzicielstwo z Uważnością i Współczuciem (MCP):

Ewa Orłowska (www.ewaorlowska.pl)

Dorota Piasecka (www.uwazalnia.pl)

Weronika Chmielewska (www.mymindfulway.pl)

Mindfulness Association Polska powstała w 2014 roku i jest jedyną w Polsce jednostką szkolącą nauczycieli uważności dla dorosłych (MBLC) i nastolatków (MBLC-YA) oraz współczucia (CBLC) i Rodzicielstwa z uważnością i współczuciem (MCP). Powstała na licencji Mindfulness Association UK, której współzałożycielem był Rob Nairn, jeden ze światowych pionierów w prezentowaniu treningu medytacyjnego w sposób przystępny dla zachodniego umysłu. To na jego pracy oparte zostały programy kursów MBLC i CBLC, a także program studiów magisterskich z zakresu uważności na Uniwersytecie w Aberdeen w Szkocji.

Mindfulness Association jest członkiem BAMBA (British Association of Mindfulness-based Approaches), a jej programy są rekomendowane przez Brytyjskie Stowarzyszenie Organizacji Szkolących Nauczycieli Uważności (UK Network for Mindfulness-Based Teacher Training Organisations).

Osoby, które wchodzą w skład naszego zespołu, mają szerokie kompetencje zarówno merytoryczne, jak i społeczne, oraz przede wszystkim własną regularną praktykę uważności. Nauczyciele prowadzący kursy w Mindfulness Association Polska ukończyli kilkuletni trening nauczycielski i podlegają regularnym szkoleniom oraz opiece superwizora nad procesem nauczania, spełniając tym samym brytyjskie wytyczne dla osób szkolących nauczycieli w podejściu uważności i współczucia oraz dla superwizorów.

Polecani przez nas certyfikowani nauczyciele, którzy prowadzą kursy MBLC, MBLC-YA i CBLC, uczestniczą w regularnej superwizji, która ma na celu zapewnienie najwyższych standardów nauczania i odbywa się zgodnie z wytycznymi British Association of Mindfulness Based Approaches (BAMBA), doskonalą swój warsztat zawodowy poprzez uczestnictwo w kursach i szkoleniach oraz pogłębiają własną praktykę, uczestnicząc w corocznych odosobnieniach.

Mindfulness Association Polska prowadzi kursy dla początkujących i zaawansowanych w praktyce uważności, współczucia i wglądu, jak również szkolenia doskonalące kompetencje nauczycieli uważności i współczucia oraz wyjazdy pogłębiające praktykę.

Od 2023 roku organizacja prowadzi także kursy Rodzicielstwa z uważnością i współczuciem (Mindful Compassionate Parenting, MCP), których twórcą jest Jörg Mangold, a od 2024 roku także trening nauczycielski w tym podejściu.

www.mindfulnessassociation.org.pl

Certyfikowane nauczycielki programu MCP:

Krystyna Boroń-Krupińska (www.mindfulnessasssociation.org.pl)

Monika Kużelewska-Turczynowicz (www.calmnestmedytacje.pl)