MENU
Nasze ceny
Przeczytaj fragment on-line
-
W empik go
Napoleon w czasie kampanii - ebook
Napoleon w czasie kampanii - ebook
Vachee stawia tezę dotyczącą rozwoju sztuki wojennej, autor uznaje, że geniusz "cesarza Francuzów" zapewnił mu miano "najwybitniejszego wodza czasów nowożytnych".
| Kategoria: | Historia |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-7889-500-8 |
| Rozmiar pliku: | 928 KB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
OD TŁUMACZA
„Niech jeden dowodzi na wojnie, kilka umysłów osłabia armię” – te słowa Machiavellego, jak rzadko które oddają prawdziwą istotę wpływu jednostki na przebieg działań wojennych i wojskowych. Nikt też bardziej nie pasuje do tego motta, niż postać Napoleona Bonaparte, która opisana została na kartach książki pułkownika Jana Baptysty Vachée, zatytułowanej „Napoleon en Campagne”, a która to książka w polskim przekładzie, jako „Napoleon w trakcie kampanii”, trafia właśnie do rąk polskiego Czytelnika.
Pod wieloma względami jest to praca na wskroś oryginalna. Autor, jeden z najwybitniejszych francuskich taktyków i strategów, ma zamiar dzięki niej przygotować studentów szkół wojskowych do „bitew przyszłości”, wykorzystując najważniejsze elementy napoleońskiej sztuki wojennej oraz jemu współczesnej, pracy niemieckiego sztabu w wojnie francusko-pruskiej lat 1870-1871. Stawia on tezę dotyczącą rozwoju sztuki wojennej, który spowodował, że metody wprowadzone przez Napoleona stały się przestarzałe, jednak i tak, dzięki swojemu geniuszowi pozostaje on „najwybitniejszym wodzem czasów nowożytnych”.
Wywód tezy na kolejnych stronach książki prowadzony jest na przykładzie pierwszych dni kampanii 1806 roku, które wieńczy bitwa pod Jeną. Śledzimy Napoleona w trakcie dni poprzedzających bitwę niemalże zza jego pleców, towarzysząc mu w siodle w trakcie rekonesansów pozycji nieprzyjaciela, ustalania wraz z Baclerem d’Albe przy rozpostartej na stole wielkiej mapie marszrut korpusów, których położenie wskazują szpilki z kolorowymi główkami, uczestnicząc w dyktowaniu rozkazów, przeglądach wojsk, wręczaniu odznaczeń i udzielaniu reprymend podwładnym.
Kampania roku 1806 to jedno ze szczytowych osiągnięć Napoleona i Wielkiej Armii. Jednocześnie dają się jednak dostrzec rysy na monumentalnym pomniku Cesarza, rysy, które w najbliższym czasie spowodują, że pomnik ten rozpadnie się w ogniu kampanii lat 1812-1815. Podkreślenia wymaga fakt, że autor wyraźnie wskazuje, że to, co stanowiło siłę Napoleona, było jednocześnie przyczyną jego późniejszego upadku. Krytyka działań Napoleona jest w tym miejscu należycie uzasadniona i przekonująca, jakkolwiek byśmy nie postrzegali wybitnego geniuszu tego wojownika.
Tłumaczenie pracy francuskiego autora było zadaniem trudnym z uwagi na fakt budowania kwiecistych zwrotów, nie mających odpowiedników we współczesnym języku. Należało więc zastosować metodę „złotego środka”, by oddać ducha przekazu, mającego zostać jednocześnie zrozumianym współczesnemu Czytelnikowi. W przypadku stopni wojskowych starano się użyć polskich odpowiedników lub w braku tychże, użyć nazw odpowiadających funkcji. Nazwy własne miast, rzek oraz krain, mające polskie odpowiedniki, zostały umieszczone w tekście w polskim brzmieniu, aby ułatwić „topograficzne” rozeznanie się w terenie. Za wszelkie błędy oraz wypaczenia winę ponosi tłumacz, jednak należy mieć nadzieję, że lektura tej książki przyniesie taką samą satysfakcję Czytelnikowi, jak tłumaczowi oraz gronu redakcyjnemu zaangażowanemu w powstanie tego woluminu.
Cezary Domalski
„Niech jeden dowodzi na wojnie, kilka umysłów osłabia armię” – te słowa Machiavellego, jak rzadko które oddają prawdziwą istotę wpływu jednostki na przebieg działań wojennych i wojskowych. Nikt też bardziej nie pasuje do tego motta, niż postać Napoleona Bonaparte, która opisana została na kartach książki pułkownika Jana Baptysty Vachée, zatytułowanej „Napoleon en Campagne”, a która to książka w polskim przekładzie, jako „Napoleon w trakcie kampanii”, trafia właśnie do rąk polskiego Czytelnika.
Pod wieloma względami jest to praca na wskroś oryginalna. Autor, jeden z najwybitniejszych francuskich taktyków i strategów, ma zamiar dzięki niej przygotować studentów szkół wojskowych do „bitew przyszłości”, wykorzystując najważniejsze elementy napoleońskiej sztuki wojennej oraz jemu współczesnej, pracy niemieckiego sztabu w wojnie francusko-pruskiej lat 1870-1871. Stawia on tezę dotyczącą rozwoju sztuki wojennej, który spowodował, że metody wprowadzone przez Napoleona stały się przestarzałe, jednak i tak, dzięki swojemu geniuszowi pozostaje on „najwybitniejszym wodzem czasów nowożytnych”.
Wywód tezy na kolejnych stronach książki prowadzony jest na przykładzie pierwszych dni kampanii 1806 roku, które wieńczy bitwa pod Jeną. Śledzimy Napoleona w trakcie dni poprzedzających bitwę niemalże zza jego pleców, towarzysząc mu w siodle w trakcie rekonesansów pozycji nieprzyjaciela, ustalania wraz z Baclerem d’Albe przy rozpostartej na stole wielkiej mapie marszrut korpusów, których położenie wskazują szpilki z kolorowymi główkami, uczestnicząc w dyktowaniu rozkazów, przeglądach wojsk, wręczaniu odznaczeń i udzielaniu reprymend podwładnym.
Kampania roku 1806 to jedno ze szczytowych osiągnięć Napoleona i Wielkiej Armii. Jednocześnie dają się jednak dostrzec rysy na monumentalnym pomniku Cesarza, rysy, które w najbliższym czasie spowodują, że pomnik ten rozpadnie się w ogniu kampanii lat 1812-1815. Podkreślenia wymaga fakt, że autor wyraźnie wskazuje, że to, co stanowiło siłę Napoleona, było jednocześnie przyczyną jego późniejszego upadku. Krytyka działań Napoleona jest w tym miejscu należycie uzasadniona i przekonująca, jakkolwiek byśmy nie postrzegali wybitnego geniuszu tego wojownika.
Tłumaczenie pracy francuskiego autora było zadaniem trudnym z uwagi na fakt budowania kwiecistych zwrotów, nie mających odpowiedników we współczesnym języku. Należało więc zastosować metodę „złotego środka”, by oddać ducha przekazu, mającego zostać jednocześnie zrozumianym współczesnemu Czytelnikowi. W przypadku stopni wojskowych starano się użyć polskich odpowiedników lub w braku tychże, użyć nazw odpowiadających funkcji. Nazwy własne miast, rzek oraz krain, mające polskie odpowiedniki, zostały umieszczone w tekście w polskim brzmieniu, aby ułatwić „topograficzne” rozeznanie się w terenie. Za wszelkie błędy oraz wypaczenia winę ponosi tłumacz, jednak należy mieć nadzieję, że lektura tej książki przyniesie taką samą satysfakcję Czytelnikowi, jak tłumaczowi oraz gronu redakcyjnemu zaangażowanemu w powstanie tego woluminu.
Cezary Domalski
więcej..
