- promocja
-
W empik go
Nowi lokatorzy. Ulica Pazurkowa - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
11 września 2020
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
LUB
24,99 zł za tytuł
Tytuł dostępny w abonamencie Empik Go już od 24,99 zł / 30 dni
Sprawdź
Słuchaj i czytaj w abonamencie Go Standard już za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Standard daje możliwość dodania do biblioteki 3 dowolne tytuły w danym okresie rozliczeniowym (30 dni). Wybierasz z ponad 200 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
Nowi lokatorzy. Ulica Pazurkowa - ebook
Seria: Ulica Pazurkowa
Na początku wakacji pan Kociejko zrobił swoim dzieciom niespodziankę i zbudował dla nich domek na drzewie. Franek, Milka i Mikrus oczywiście zaprosili do wspólnej zabawy dwójkę swoich sąsiadów. Tymczasem w kamienicy przy ulicy Pazurkowej pojawili się nowi lokatorzy – państwo Nowicjuszowie z synem i dużym psem. Dzieci od razu chciały się zaprzyjaźnić z nowym kolegą, jednak okazało się to wcale nie takie proste. Czy nowy lokator będzie się z nimi bawił w domku na drzewie?
Wcześniejsze przygody mieszkańców ulicy Pazurkowej znajdziecie w książce “Na tropie Ogryzka”
Dla dzieci 5-10 lat
| Kategoria: | Dla dzieci |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-7551-693-7 |
| Rozmiar pliku: | 6,3 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Gdy zaginął Ogryzek, kot państwa Kociejków, wszyscy lokatorzy domu wielorodzinnego przy ulicy Pazurkowej 1 wzięli udział w jego poszukiwaniach, choć niektórzy za kotami nie przepadali. A może tylko im się tak zdawało? Poszukiwania trwały kilka tygodni, ale kot jakby się zapadł pod ziemię. W najbardziej niespodziewanym momencie powrócił. I to w towarzystwie pięciu kociąt! Okazało się bowiem, że Ogryzek to wcale nie kot, tylko kotka. Na szczęście kocięta szybko znalazły dom. Nie musiały się wyprowadzać daleko. Każde z kociąt zamieszkało w jednym z mieszkań przy ulicy Pazurkowej 1: Piegus u pani Ćwierkalskiej, Beksa u pana Przygrywki, Fikus u pana Marudki i Wojtka, Figa u pani Wesołek i Marysi, a Figiel u pana Pękalskiego. Do Kociejków powrócił Ogryzek. A właściwie odtąd – Ogryzka.
Wiele zmieniło się w życiu lokatorów domu przy ulicy Pazurkowej za sprawą Ogryzki. Pan Marudko w cudowny sposób został wyleczony z alergii na koty. Państwo Kociejkowie już nigdy nie postawili na wigilijnym stole karpia, za którym i tak nikt w rodzinie nie przepadał. Chociaż na pewno wszyscy byli karpiowi wdzięczni, że to dzięki niemu Ogryzka znalazła się w domu Kociejków. A już najbardziej dzieci pani Basi i pana Tadzika: Franek, Milka i Mikrus. Dzięki wspólnym poszukiwaniom zaginionego kota umilkły codzienne spory pani Ćwierkalskiej i pana Przygrywki. Dzięki Ogryzce sopranistka i trębacz polubili się tak bardzo, że postanowili się pobrać. Wszyscy mieszkańcy Pazurkowej 1 raz tygodniu spotykali się w suszarni: dorośli omawiali swoje dorosłe sprawy – bardzo ważne i mniej ważne, ale wszystkie ciekawe. Dzieci omawiały swoje dziecięce sprawy – jeszcze ważniejsze i jeszcze ciekawsze.
Świeżo upieczeni małżonkowie – państwo Przygrywkowie – zamieszkali razem pod dwójką, gdzie dotąd mieszkał samotnie pan Przygrywka. W ten sposób Piegus i Beksa stali się współlokatorami. Beksa jako osesek żałośnie i przeciągle miauczała i lamentowała z byle powodu. Teraz, już jako nieco starszy kociak, też miała wiele do powiedzenia. Tym razem jednak częściej wydawała z siebie dźwięki bardziej przypominające prychanie. Starała się pokazać, że nie zamierza tak szybko Piegusa polubić, a już na pewno nie pozwoli mu czuć się jak u siebie. Kiedy tylko Piegus pojawiał się w pobliżu, od razu jeżyła sierść i prychała wrogo. Próbowała chyba powiedzieć: „Trzymaj się z dala ode mnie! I pamiętaj, że to ty jesteś tu nowy, a ja tu rządzę!”. Piegus jednak zdawał się zupełnie tym nie przejmować. Na prychanie reagował tylko spojrzeniem rzucanym Beksie od niechcenia. Los dwunastu ręcznie malowanych wazonów przyniesionych spod jedynki podczas przeprowadzki został dość szybko przesądzony. Pewnego dnia Beksie i Piegusowi zachciało się urządzać kocie harce akurat na meblościance, na której ustawiono tę cenną kolekcję. Jeden obok drugiego, stały sobie ręcznie malowane wazony. Wszystkie, jeden po drugim, posypały się w drobny mak, na skutek niewinnych kocich przepychanek.
Tymczasem mieszkanie numer jeden, opuszczone przez śpiewaczkę operową, stało sobie ciche i puste. Ani kotów, ani ludzi, ani nawet wazonów nie widziało. Mijał już trzeci tydzień i wszyscy lokatorzy, szczególnie najmłodsi, zaczynali powątpiewać, czy ktoś tam się w ogóle wprowadzi.
Był początek lipca. Przedszkola i szkoły ucichły i opustoszały jak dawne mieszkanie śpiewaczki operowej, a Mikrus, Franek, Milka, Wojtek i Marysia wreszcie mieli upragnione wakacje. Pan Kociejko obiecał dzieciom, że kiedyś – gdy tylko Mikrus podrośnie na tyle, by się wspinać – zbuduje dla nich domek na drzewie. Tego lata Mikrus był już dostatecznie duży, miał przecież prawie cztery lata. Przyszła więc pora, by pan Kociejko spełnił obietnicę. Koło domu przy ulicy Pazurkowej stały dwa drzewa: topola i wierzba płacząca. Topola nadawała się idealnie: jej najniższe gałęzie były akurat na takiej wysokości, aby można było na nich bezpiecznie zbudować domek. Pan Kociejko wziął się do pracy i wkrótce domek był gotowy! Prowadziły do niego drewniane schody i najprawdziwsze drzwi!
Wiele zmieniło się w życiu lokatorów domu przy ulicy Pazurkowej za sprawą Ogryzki. Pan Marudko w cudowny sposób został wyleczony z alergii na koty. Państwo Kociejkowie już nigdy nie postawili na wigilijnym stole karpia, za którym i tak nikt w rodzinie nie przepadał. Chociaż na pewno wszyscy byli karpiowi wdzięczni, że to dzięki niemu Ogryzka znalazła się w domu Kociejków. A już najbardziej dzieci pani Basi i pana Tadzika: Franek, Milka i Mikrus. Dzięki wspólnym poszukiwaniom zaginionego kota umilkły codzienne spory pani Ćwierkalskiej i pana Przygrywki. Dzięki Ogryzce sopranistka i trębacz polubili się tak bardzo, że postanowili się pobrać. Wszyscy mieszkańcy Pazurkowej 1 raz tygodniu spotykali się w suszarni: dorośli omawiali swoje dorosłe sprawy – bardzo ważne i mniej ważne, ale wszystkie ciekawe. Dzieci omawiały swoje dziecięce sprawy – jeszcze ważniejsze i jeszcze ciekawsze.
Świeżo upieczeni małżonkowie – państwo Przygrywkowie – zamieszkali razem pod dwójką, gdzie dotąd mieszkał samotnie pan Przygrywka. W ten sposób Piegus i Beksa stali się współlokatorami. Beksa jako osesek żałośnie i przeciągle miauczała i lamentowała z byle powodu. Teraz, już jako nieco starszy kociak, też miała wiele do powiedzenia. Tym razem jednak częściej wydawała z siebie dźwięki bardziej przypominające prychanie. Starała się pokazać, że nie zamierza tak szybko Piegusa polubić, a już na pewno nie pozwoli mu czuć się jak u siebie. Kiedy tylko Piegus pojawiał się w pobliżu, od razu jeżyła sierść i prychała wrogo. Próbowała chyba powiedzieć: „Trzymaj się z dala ode mnie! I pamiętaj, że to ty jesteś tu nowy, a ja tu rządzę!”. Piegus jednak zdawał się zupełnie tym nie przejmować. Na prychanie reagował tylko spojrzeniem rzucanym Beksie od niechcenia. Los dwunastu ręcznie malowanych wazonów przyniesionych spod jedynki podczas przeprowadzki został dość szybko przesądzony. Pewnego dnia Beksie i Piegusowi zachciało się urządzać kocie harce akurat na meblościance, na której ustawiono tę cenną kolekcję. Jeden obok drugiego, stały sobie ręcznie malowane wazony. Wszystkie, jeden po drugim, posypały się w drobny mak, na skutek niewinnych kocich przepychanek.
Tymczasem mieszkanie numer jeden, opuszczone przez śpiewaczkę operową, stało sobie ciche i puste. Ani kotów, ani ludzi, ani nawet wazonów nie widziało. Mijał już trzeci tydzień i wszyscy lokatorzy, szczególnie najmłodsi, zaczynali powątpiewać, czy ktoś tam się w ogóle wprowadzi.
Był początek lipca. Przedszkola i szkoły ucichły i opustoszały jak dawne mieszkanie śpiewaczki operowej, a Mikrus, Franek, Milka, Wojtek i Marysia wreszcie mieli upragnione wakacje. Pan Kociejko obiecał dzieciom, że kiedyś – gdy tylko Mikrus podrośnie na tyle, by się wspinać – zbuduje dla nich domek na drzewie. Tego lata Mikrus był już dostatecznie duży, miał przecież prawie cztery lata. Przyszła więc pora, by pan Kociejko spełnił obietnicę. Koło domu przy ulicy Pazurkowej stały dwa drzewa: topola i wierzba płacząca. Topola nadawała się idealnie: jej najniższe gałęzie były akurat na takiej wysokości, aby można było na nich bezpiecznie zbudować domek. Pan Kociejko wziął się do pracy i wkrótce domek był gotowy! Prowadziły do niego drewniane schody i najprawdziwsze drzwi!
więcej..
