-
W empik go
O dużym Tomku - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
15 kwietnia 2020
Ebook
7,99 zł
Audiobook
19,99 zł
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
LUB
24,99 zł za tytuł
Tytuł dostępny w abonamencie Empik Go już od 24,99 zł / 30 dni
Sprawdź
Słuchaj i czytaj w abonamencie Go Standard już za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Standard daje możliwość dodania do biblioteki 3 dowolne tytuły w danym okresie rozliczeniowym (30 dni). Wybierasz z ponad 200 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
O dużym Tomku - ebook
Narratorka utworu to dziewczynka o imieniu Marysia. Wraz z matką odbywa morską podróż w kierunku Władywostoku. Ostatecznie jednak opuszczają okręt w Indiach. Towarzyszą im znajoma matka, Angielka, jej synek Bob i niania Marysi. Zatrzymują się w willi, którą, wraz z rodziną, zamieszkuje pan James.
Marysia spędza czas z Bobem, a później także z synami pana Jamesa. Chłopcy początkowo niechętnie odnoszą się do dziewczynki, wszystko jednak ulega zmianie, gdy Marysia sprytnie unika ataku pantery.
W powieści pojawia się wiele zwierząt, a najważniejszym jest tytułowy duży Tomek – oswojony słoń. Marysia i Bob przeżywają wiele przygód: zwiedzają Indie, jeżdżą na słoniach, spotykają zaklinacza węży. W książce pojawia się także wątek patriotyczny: Marysia kłóci się z kolegą, który neguje istnienie Polski.
Język, postacie i poglądy zawarte w tej publikacji nie odzwierciedlają poglądów ani opinii wydawcy. Utwór ma charakter publikacji historycznej, ukazującej postawy i tendencje charakterystyczne dla czasów z których pochodzi. W niniejszej publikacji zachowano oryginalną pisownię.
| Kategoria: | Dla dzieci |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-87-264-3257-2 |
| Rozmiar pliku: | 282 KB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
— Rosja!
— Polska!
— Właśnie, że Rosja!
— Masz za Rosję!
I dwie piąstki, niby młotki, zaczęły walić po plecach małego Anglika.
— Maryś!
— Bob!
— Co wy robicie?
— Wstyd doprawdy!
Proszę się natychmiast uspokoić!
— Do czego to podobne!
Tak upominały nas matka Boba, Angielka, o bardzo miłej powierzchowności i panna Hanka moja wychowawczyni. Lecz ani Bob, ani ja nie słuchaliśmy ich nawoływań i dalej jak dwa koguty, doskakiwaliśmy do siebie czubiąc się zawzięcie.
— Chłopcze! Chyba jesteś dżentelmenem , więc jak możesz bić się z dziewczynką! — wtrącił się przechodzący pasażer okrętu, na którym płynęliśmy z Odesy.
— Kiedy to ona zaczęła — próbował się tłumaczyć Bob sapiąc jak miech kowalski.
— Nie!... To on... — krzyknęłam zapalczywie, odgarniając zwichrzone włosy z czoła.
— Nie wiem, kto pierwszy zaczął, ale brzydko się zachowujecie — rzekła ostro panna Hanka.
— Bardzo brzydko — przytwierdziła matka Boba, biorąc chłopca za rękę i odchodząc z nim w głąb okrętu.
— Chodźmy do mamusi. Biedna, nie może przyjść jeszcze do siebie po wczorajszej burzy. Ach, Maryś! Spójrz, jak ty wyglądasz! Ręce... włosy... a sukienka!... Nowa, biała sukienka!... Taka czarna, jak gdybyś w niej wchodziła do komina okrętowego. Zawsze mówię, że powinna byłaś urodzić się chłopcem — biadała panna Hanka.
Próbowałam się usprawiedliwić.
— Wszystko to z winy książki! — powiedziałam, wskazując strzępy podręcznika.
— Co ty pleciesz? — zgromiła mnie surowo wychowawczyni.
— Mówię prawdę, proszę pani! Miałam się uczyć geografii, kiedy Bob...
— Hm... miałaś się uczyć... — przerwała mi panna Hanka.
Wyczułam w jej głosie powątpiewanie, co mnie bardzo zabolało.
— Więc Bob — ciągnęłam dalej po chwili już mniej pewnym głosem — podszedł do mnie i zaproponował zabawę w wyścigi na pokładzie. Odpowiedziałam mu, że nie mam czasu, bo mam zadaną geografię Polski. A na to Bob: „Geografię Polski? Cóż to za kraj? Nie znam takiego. Uczyłem się w Anglii, że jest tylko jedna wielka Rosja”. Zaczęliśmy się sprzeczać. Tak mnie w końcu rozgniewał, że kazałam mu się wynosić, gdzie pieprz rośnie — zawołałam, wpadając znowu w nastrój wojowniczy.
Nie zauważyłam, że zbliżyliśmy się do mamy.
Doszły do jej uszu ostatnie moje słowa.
— Ach, Maryś! Kiedyż ty nareszcie będziesz się wyrażała, jak należy! — odezwała się mateczka, leżąc na bambusowym leżaku.
Podbiegłam do niej i zaczęłam gorąco całować jej szczupłą rękę.
— Czy jesteś już po obiedzie?
— Tak, proszę mamy. Zjadłam talerz kaszy, trzy kotlety, kilka bananów, dwie pomarańcze, jabłko...
— Panno Hanko! — jęknęła mama. — Jakże można dziecku pozwalać tyle jeść? Ach, moja głowa... moja głowa... — zaczęła się skarżyć mama przyciskając dłonie do skroni.
— Chodźmy! — ponurym głosem zwróciła się do mnie wychowawczyni.
Jej głos nie wróżył nic dobrego. Odezwałam się więc nieśmiało:
— Czy pani bardzo na mnie się gniewa?
— Nie, wcale się nie gniewam.
Było to dla mnie całkiem nieoczekiwane, lecz, nim zdążyłam odpowiedzieć, panna Hanka zwróciła się do mnie:
— Ale poproszę twoją mamusię, żeby odesłała mnie z powrotem do Lwowa, jak tylko przyjedziemy do Kolombo . Może w Polsce znajdę dziewczynkę, która będzie posłuszniejsza i karniejsza od ciebie.
— Karniejsza ode mnie! — wybuchnęłam. — Pani żartuje! Chyba w całej Polsce nie znajdzie się dziewczynka, która by się zgodziła siedzieć godzinami uwiązana nitką do nogi krzesła.
W tym miejscu wybuchnęłam płaczem.
— No, już dobrze — roześmiała się panna Hanka. — Nie płacz!... Nie odjadę od ciebie. W gruncie rzeczy jesteś dobrą dziewczyną, czasami tylko...
— Ja panią bardzo lubię! — szepnęłam, zarzucając jej ręce na szyję.
— A nie będziesz się już biła z Bobem?
— Nie, jeżeli nie będzie Polski nazywał Rosją. Ale myślę, że dałam mu nauczkę. Popamięta polskie dziewczynki! — odpowiedziałam nie bez dumy spoglądając na bezbrzeżną dal, ku której po burzliwych falach sunął olbrzymi nasz okręt.
Tego wieczora, gdy mama weszła do naszej kajuty , by przeżegnać mnie na noc, co czyniła każdego dnia, odezwała się do nas:
— Panno Hanko... Maryś... Nie czuję się na siłach, by jechać teraz do Władywostoku. Musimy się zatrzymać w Indiach.
Klasnęłam w ręce.
Po chwili, owinięta w lekką kołderkę, na cienkiej poduszce wypchanej trawą morską, zaczęłam snuć marzenia o życiu w Indiach, pełnym przygód i niespodzianek. Jazda na słoniach... polowania na tygrysy... walka z wężami... Wszystko to zlało się w czarodziejski sen.
* * *
— Widać Cejlon! — zaczął wołać pewnego popołudnia marynarz biegnąc korytarzem okrętowym.
Ucieszyłam się ogromnie, że ujrzę ląd nie widziany tyle czasu.
— Mateńko, pójdziemy z panną Haneczką na pokład — prosiłam.
— Dobrze, kochanie, ja też za chwilę przyjdę, tylko skończę pakować rzeczy.
Na górze panował niezwykły ruch. Przed nami widniała wyspa porośnięta przecudnym lasem palmowym.
To niestety koniec bezpłatnego fragmentu. Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki.
— Polska!
— Właśnie, że Rosja!
— Masz za Rosję!
I dwie piąstki, niby młotki, zaczęły walić po plecach małego Anglika.
— Maryś!
— Bob!
— Co wy robicie?
— Wstyd doprawdy!
Proszę się natychmiast uspokoić!
— Do czego to podobne!
Tak upominały nas matka Boba, Angielka, o bardzo miłej powierzchowności i panna Hanka moja wychowawczyni. Lecz ani Bob, ani ja nie słuchaliśmy ich nawoływań i dalej jak dwa koguty, doskakiwaliśmy do siebie czubiąc się zawzięcie.
— Chłopcze! Chyba jesteś dżentelmenem , więc jak możesz bić się z dziewczynką! — wtrącił się przechodzący pasażer okrętu, na którym płynęliśmy z Odesy.
— Kiedy to ona zaczęła — próbował się tłumaczyć Bob sapiąc jak miech kowalski.
— Nie!... To on... — krzyknęłam zapalczywie, odgarniając zwichrzone włosy z czoła.
— Nie wiem, kto pierwszy zaczął, ale brzydko się zachowujecie — rzekła ostro panna Hanka.
— Bardzo brzydko — przytwierdziła matka Boba, biorąc chłopca za rękę i odchodząc z nim w głąb okrętu.
— Chodźmy do mamusi. Biedna, nie może przyjść jeszcze do siebie po wczorajszej burzy. Ach, Maryś! Spójrz, jak ty wyglądasz! Ręce... włosy... a sukienka!... Nowa, biała sukienka!... Taka czarna, jak gdybyś w niej wchodziła do komina okrętowego. Zawsze mówię, że powinna byłaś urodzić się chłopcem — biadała panna Hanka.
Próbowałam się usprawiedliwić.
— Wszystko to z winy książki! — powiedziałam, wskazując strzępy podręcznika.
— Co ty pleciesz? — zgromiła mnie surowo wychowawczyni.
— Mówię prawdę, proszę pani! Miałam się uczyć geografii, kiedy Bob...
— Hm... miałaś się uczyć... — przerwała mi panna Hanka.
Wyczułam w jej głosie powątpiewanie, co mnie bardzo zabolało.
— Więc Bob — ciągnęłam dalej po chwili już mniej pewnym głosem — podszedł do mnie i zaproponował zabawę w wyścigi na pokładzie. Odpowiedziałam mu, że nie mam czasu, bo mam zadaną geografię Polski. A na to Bob: „Geografię Polski? Cóż to za kraj? Nie znam takiego. Uczyłem się w Anglii, że jest tylko jedna wielka Rosja”. Zaczęliśmy się sprzeczać. Tak mnie w końcu rozgniewał, że kazałam mu się wynosić, gdzie pieprz rośnie — zawołałam, wpadając znowu w nastrój wojowniczy.
Nie zauważyłam, że zbliżyliśmy się do mamy.
Doszły do jej uszu ostatnie moje słowa.
— Ach, Maryś! Kiedyż ty nareszcie będziesz się wyrażała, jak należy! — odezwała się mateczka, leżąc na bambusowym leżaku.
Podbiegłam do niej i zaczęłam gorąco całować jej szczupłą rękę.
— Czy jesteś już po obiedzie?
— Tak, proszę mamy. Zjadłam talerz kaszy, trzy kotlety, kilka bananów, dwie pomarańcze, jabłko...
— Panno Hanko! — jęknęła mama. — Jakże można dziecku pozwalać tyle jeść? Ach, moja głowa... moja głowa... — zaczęła się skarżyć mama przyciskając dłonie do skroni.
— Chodźmy! — ponurym głosem zwróciła się do mnie wychowawczyni.
Jej głos nie wróżył nic dobrego. Odezwałam się więc nieśmiało:
— Czy pani bardzo na mnie się gniewa?
— Nie, wcale się nie gniewam.
Było to dla mnie całkiem nieoczekiwane, lecz, nim zdążyłam odpowiedzieć, panna Hanka zwróciła się do mnie:
— Ale poproszę twoją mamusię, żeby odesłała mnie z powrotem do Lwowa, jak tylko przyjedziemy do Kolombo . Może w Polsce znajdę dziewczynkę, która będzie posłuszniejsza i karniejsza od ciebie.
— Karniejsza ode mnie! — wybuchnęłam. — Pani żartuje! Chyba w całej Polsce nie znajdzie się dziewczynka, która by się zgodziła siedzieć godzinami uwiązana nitką do nogi krzesła.
W tym miejscu wybuchnęłam płaczem.
— No, już dobrze — roześmiała się panna Hanka. — Nie płacz!... Nie odjadę od ciebie. W gruncie rzeczy jesteś dobrą dziewczyną, czasami tylko...
— Ja panią bardzo lubię! — szepnęłam, zarzucając jej ręce na szyję.
— A nie będziesz się już biła z Bobem?
— Nie, jeżeli nie będzie Polski nazywał Rosją. Ale myślę, że dałam mu nauczkę. Popamięta polskie dziewczynki! — odpowiedziałam nie bez dumy spoglądając na bezbrzeżną dal, ku której po burzliwych falach sunął olbrzymi nasz okręt.
Tego wieczora, gdy mama weszła do naszej kajuty , by przeżegnać mnie na noc, co czyniła każdego dnia, odezwała się do nas:
— Panno Hanko... Maryś... Nie czuję się na siłach, by jechać teraz do Władywostoku. Musimy się zatrzymać w Indiach.
Klasnęłam w ręce.
Po chwili, owinięta w lekką kołderkę, na cienkiej poduszce wypchanej trawą morską, zaczęłam snuć marzenia o życiu w Indiach, pełnym przygód i niespodzianek. Jazda na słoniach... polowania na tygrysy... walka z wężami... Wszystko to zlało się w czarodziejski sen.
* * *
— Widać Cejlon! — zaczął wołać pewnego popołudnia marynarz biegnąc korytarzem okrętowym.
Ucieszyłam się ogromnie, że ujrzę ląd nie widziany tyle czasu.
— Mateńko, pójdziemy z panną Haneczką na pokład — prosiłam.
— Dobrze, kochanie, ja też za chwilę przyjdę, tylko skończę pakować rzeczy.
Na górze panował niezwykły ruch. Przed nami widniała wyspa porośnięta przecudnym lasem palmowym.
To niestety koniec bezpłatnego fragmentu. Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki.
więcej..
